0461-ITPB1.4511.948.2016.1.JŁ - PIT w zakresie możliwości łącznego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2016 r. (data wpływu 25 listopada 2016 r.), uzupełnionym w dniu 28 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości łącznego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków - jest prawidłowe.

W dniu 25 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości łącznego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 2002 r. W 2011 r. rozpoczął prowadzenie dodatkowej działalności w formie spółki cywilnej. Jako formę opodatkowania wybrał podatek liniowy. Działalność gospodarczą zawiesił w 2012 r. Fakt ten został zgłoszony zarówno właściwemu organowi samorządu terytorialnego, jak również naczelnikowi urzędu skarbowemu właściwemu ze względu na adres zamieszkania Wnioskodawcy. Od tego momentu przychody uzyskiwał wyłącznie z tytułu umów zleceń i o dzieło jak i sprzedaży praw autorskich. We wrześniu 2014 r. doręczona Mu została decyzja administracyjna o wykreśleniu z ewidencji działalności gospodarczej na podstawie art. 34 ust. 2 pkt 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Za 2015 r. złożył zeznanie PIT 37 wspólnie z małżonką. Działalność gospodarcza została zakończona i wykreślona z ewidencji działalności z końcem 2014 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z tym, iż w 2015 r. Wnioskodawca nie prowadził już działalności gospodarczej, w ramach której opodatkowywał swoje dochody podatkiem liniowym, mógł swoje dochody z umów zleceń i umów o dzieło oraz sprzedaży praw autorskich, opodatkować wspólnie z małżonką?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z zawieszeniem prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej oraz w przypadku niewznowienia tej działalności w roku 2015, będzie przysługiwało Mu prawo do łącznego opodatkowania osiągniętych przez siebie dochodów po ich zsumowaniu z dochodami Jego małżonki (zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), po zgłoszeniu stosownego wniosku w tym zakresie w zeznaniu podatkowym.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy, małżonkowie podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, między którymi istnieje wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z przepisami ustawy, po zastosowaniu przez każdego z nich stosownych odliczeń od dochodu; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Jednocześnie, w świetle art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków mają zastosowanie przepisy art. 30c.

Mając powyższe na uwadze oraz fakt, że w roku 2015:

* zarówno Wnioskodawca, jak i jego małżonka podlegali nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów;

* między nim oraz jego małżonką istniała wspólność majątkowa;

* do osiąganych przez Wnioskodawcę dochodów nie znajdzie zastosowania przepis art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako że w okresie zawieszenia działalności gospodarczej nie osiągał dochodów z działalności gospodarczej;

W ocenie Wnioskodawcy, w okresie zawieszenia działalności gospodarczej i jednoczesnego osiągania dochodów ze umowy zlecenia i o dzieło (opodatkowanych na zasadach ogólnych), przysługuje Mu prawo do łącznego opodatkowania osiąganych przez niego dochodów wraz z małżonką, na wspólny wniosek, zgłoszony w rocznym zeznaniu podatkowym za rok 2015, zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca uważa, że po wykreśleniu z ewidencji działalności gospodarczej, w związku z niezgłoszeniem przez niego właściwemu organowi podatkowemu rezygnacji ze sposobu opodatkowania określonego w art. 30c ww. ustawy, przepisy tego artykułu nie mają zastosowania.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 tej ustawy, małżonkowie podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, między którymi istnieje wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z przepisami ustawy, po zastosowaniu przez każdego z nich stosownych odliczeń od dochodu; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Jednocześnie, w świetle art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków mają zastosowanie przepisy art. 30c.

Mając powyższe na uwadze, oraz fakt, że w roku 2015, od momentu wykreślenia działalności z ewidencji w 2014 r.:

* zarówno Wnioskodawca jak i jego małżonka podlegają i będą podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów;

* między nim oraz jego małżonką istnieje i będzie istniała wspólność majątkowa;

* zamierza pozostać w związku małżeńskim ze swoją małżonką przez cały rok podatkowy;

* nie znajdzie zastosowania przepis art. 30c ustawy o PIT, jako że Wnioskodawca nie będzie osiągał dochodów z działalności gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawcy, przysługuje Mu prawo do łącznego opodatkowania osiąganych przez niego dochodów z umowy o pracę wraz z małżonką, na wspólny wniosek zgłoszony w rocznym zeznaniu podatkowym za rok 2015, zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Prawo do łącznego opodatkowania dochodów z małżonką powinno w takiej sytuacji przysługiwać za okres rozpoczynający się od dnia wyrejestrowania działalności gospodarczej z ewidencji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032), małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Jednakże art. 6 ust. 2 ww. ustawy, przewiduje możliwość preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków. Powołany przepis stanowi, iż małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26e; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Stosownie do art. 6 ust. 8 powołanej ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Na podstawie art. 6 ust. 9 cytowanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (tj.m.in. osób fizycznych osiągających przychody z tytułu umowy najmu) niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 18 maja 2016 r., wynika, że podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów - pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Z treści art. 9a ust. 4 ww. ustawy wynika natomiast, że wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Przepis art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera regulacje dotyczące opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej wg stawki liniowej 19%.

Zgodnie z art. 30c ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Stosownie do ust. 6 tegoż artykułu, dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych w sposób określony w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 oraz art. 30b i 30e.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że przepis art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi odstępstwo od generalnej zasady odrębnego opodatkowania. Możliwość jego zastosowania obwarowana jest szeregiem warunków wyraźnie wskazanych w tej ustawie.

Z treści art. 6 ust. 8 ww. ustawy, bezspornie wynika, że prawa do łącznego opodatkowania dochodów określonych w art. 9 ust. 1 i 1a pozbawieni zostali małżonkowie w sytuacji, gdy w roku podatkowym chociażby do jednego z nich miały zastosowanie przepisy art. 30c tej ustawy. W konsekwencji, już sam fakt dokonania wyboru sposobu opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (nawet bez faktycznego ich uzyskania), stanowi przesłankę do utraty możliwości wspólnego opodatkowania dochodów obojga małżonków (nawet uzyskiwanych ze źródeł innych niż prowadzona działalność gospodarcza).

Inaczej mówiąc, w sytuacji wyboru tzw. podatku liniowego jako formy opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej nie ma możliwości skorzystania z preferencji w postaci wspólnego opodatkowania z małżonkiem w związku z osiąganiem przychodów z pozostałych źródeł - nie ma znaczenia brak przychodu z działalności czy też jej zawieszenie.

Z przestawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca od 2002 r. prowadzi działalność gospodarczą. W 2011 r. rozpoczął prowadzenie dodatkowej działalności w formie spółki cywilnej. Jako formę opodatkowania Wnioskodawca wybrał podatek liniowy. Działalność zawiesił w 2012 r., co zgłosił właściwemu organowi samorządu terytorialnego oraz właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania naczelnikowi urzędu skarbowego. Od momentu zwieszenia działalności gospodarczej Wnioskodawca uzyskiwał przychody jedynie z umów zleceń, umów o dzieło i sprzedaży praw autorskich. W 2014 r. Wnioskodawca otrzymał decyzję o wykreśleniu działalności gospodarczej z ewidencji działalności gospodarczej na podstawie art. 34 ust. 2 pkt 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Za 2015 rok Wnioskodawca złożył wspólne zeznanie PIT 37 wraz z małżonką. Działalność gospodarcza została zakończona i wykreślona z ewidencji działalności w 2014 r. Jak Wnioskodawca wskazał we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, nie zgłosił On właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego rezygnacji ze sposobu opodatkowania wynikającego z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż - o ile Wnioskodawca zlikwidował trwale i skutecznie prowadzoną działalność gospodarczą oraz w 2014 r. została wykreślona z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG), ze wszelkimi konsekwencjami wynikającymi z przepisów prawnych, a także w terminie złożono do organu podatkowego oświadczenie o łącznym opodatkowaniu przychodów - mógł skorzystać z możliwości rozliczenia dochodów osiągniętych w 2015 r. wspólnie z małżonką.

W związku z tym, iż działalność gospodarcza Wnioskodawcy została zakończona i wykreślona z ewidencji w 2014 r., do Wnioskodawcy nie ma zastosowania przepis art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który to ma decydujące znaczenie dla możliwości skorzystania ze wspólnego opodatkowania małżonków. Skoro - jak wynika z wniosku -Wnioskodawca w 2015 r. nie prowadził działalności gospodarczej, w tym roku podatkowym art. 30c ww. ustawy nie miał zastosowania, a tym samym za 2015 r. Wnioskodawca mógł rozliczyć się wspólnie z małżonką.

Nadmienić jednakże należy, że dokonanie oceny w powyższym zakresie (a więc w zakresie oceny czy prowadzona działalność gospodarcza została faktycznie zakończona) wykracza poza ramy postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej. Kwestia ta może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Przedmiotowa interpretacja indywidualna dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Przepisy rozdziału 1a ustawy - Ordynacja podatkowa stanowią, że interpretacja indywidualna wydana w tym trybie, może dotyczyć tylko przepisów prawa podatkowego, przy czym Wnioskodawca jest zobowiązany wskazać je w złożonym wniosku.

Zakres żądania Wnioskodawcy wyznacza natomiast w szczególności:

* stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,

* stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz

* zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) Wnioskodawcy.

Ocenie interpretacyjnej organu została poddana więc wyłącznie kwestia możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów osiągniętych przez małżonków w 2015 r. w sytuacji nieprowadzenia działalności gospodarczej.

Jeżeli w wyniku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego organy podatkowe ustalą, że przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od rzeczywistego, to Wnioskodawca nie będzie mógł powołać się na wydaną niniejszą interpretację indywidualną.

Tutejszy organ zastrzega, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Końcowo tut. organ wskazuje, że zgodnie z treścią art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. Zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.