0461-ITPB1.4511.88.2017.1.MR - Zaliczenie do kosztów podatkowych zakupu samochodu za granicą z pominięciem rachunku płatniczego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2017 r. (data wpływu 3 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi księgę przychodów i rozchodów, rozlicza się wg skali podatkowej. Jego przedsiębiorstwo zajmuje się sprzedażą samochodów na terenie kraju. Głównie są to samochody pochodzące spoza granic. Głównie samochody nabywane są przez niego na terenie Niemiec. Najczęściej kupuje je od osób prywatnych, nieprowadzących działalności gospodarczej na terenie Niemiec. Zdarza się jednak że kupuje samochód od firm/osób prowadzących działalność na terenie Niemiec. Zakup takiego samochodu może, w przeliczeniu na złotówki, mieć wartość większą niż 15.000 zł. Kontrahenci niemieccy nie chcą przyjmować płatności za pośrednictwem rachunku bankowego, lecz żądają od Wnioskodawcy płatności gotówką. Twierdzą że nie mają obowiązku przyjmować od niego zapłaty na swój rachunek bankowy. W związku ze znowelizowanym art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz znowelizowaną ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 22p) płatność pomiędzy przedsiębiorcami powyżej 15.000 zł winna odbywać się za pomocą rachunku bankowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji zakupu samochodów na handel poza granicami kraju, od innego przedsiębiorcy mającego siedzibę w tym innym kraju, gdy wartość transakcji przekracza 15.000 zł. Wnioskodawca może w pełnej wysokości zaliczyć ten wydatek do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy kupuje samochód jako towar handlowy od przedsiębiorcy prowadzącego działalność poza granicami kraju i mającego siedzibę w tym innym kraju, to ma prawo w pełnej wysokości, bez żadnych ograniczeń zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu ten wydatek, ponieważ nie może wymagać od kontrahenta np. niemieckiego, aby podporządkowywał się pod zapis polskiej ustawy, która dotyczy tylko i wyłącznie osób prowadzących działalność na terenie Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22p ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.) podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1829) została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku, gdy:

Z powyższego wynika, że obowiązujący od 1 stycznia 2017 r. przepis art. 22p ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku ze znowelizowaną treścią art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej wskazuje, że podatnicy nie będą mogli zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatków przekraczających kwotę 15 000 zł, w stosunku do których płatność następować będzie z pominięciem rachunku płatniczego. Ustawodawca w uzasadnieniu do nowelizacji jednoznacznie wskazał, że proponuje się wprowadzenie do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zmian, które mają na celu ograniczenie zjawiska dokonywania płatności z pominięciem rachunku płatniczego.

Zestawienie tych dwóch przepisów prowadzi do wniosku, że w przypadku każdej transakcji o wartości przekraczającej 15 000 zł istnieje obowiązek dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego, przy czym naruszenie tego obowiązku, a więc dokonanie płatności w całości lub w części z pominięciem takiego rachunku oznacza brak możliwości zaliczenia kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca tej transakcji została dokonana z pominięciem rachunku płatniczego. Przepisy nie wyłączają zatem z kosztów jedynie nadwyżki płatności ponad wartość 15 000 zł, lecz każdą płatność (bez względu na jej wartość - kwotę) dokonaną z pominięciem rachunku płatniczego, jeżeli jest dokonywana w ramach transakcji o wartości przekraczającej 15 000 zł.

Ponieważ adresatem normy prawnej jest przedsiębiorca dokonujący i przyjmujący płatności związane z działalnością gospodarczą, w pierwszej kolejności należałoby sięgnąć do definicji działalności gospodarczej i przedsiębiorcy zawartych w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.

Jak wynika z art. 5 pkt 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej użyte w ustawie określenie przedsiębiorca zagraniczny - oznacza osobę zagraniczną wykonującą działalność gospodarczą za granicą oraz obywatela polskiego wykonującego działalność gospodarczą za granicą.

W związku z tym, że obowiązek dokonywania lub przyjmowania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego dotyczy transakcji, których stroną jest "inny przedsiębiorca" należy uznać, że w zakresie tego pojęcia mieszczą się również przedsiębiorcy wykonujący działalność gospodarczą za granicą.

Wprawdzie ustawa nie nakłada obowiązków na przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą poza terytorium Polski, nie oznacza to jednak, że pojęcie przedsiębiorcy w rozumieniu omawianej ustawy ogranicza się wyłącznie do przedsiębiorców wykonujących działalność w Polsce.

Wobec tego zasadnym jest, aby dokonywanie płatności przez przedsiębiorcę wykonującego działalność gospodarczą na terytorium Polski z przedsiębiorcą zagranicznym odbywało się z uwzględnieniem przepisu art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca m.in. kupuje samochód od firm/osób prowadzących działalność na terenie Niemiec. Zakup takiego samochodu może, w przeliczeniu na złotówki, mieć wartość większą niż 15.000 zł. Kontrahenci niemieccy nie chcą przyjmować płatności za pośrednictwem rachunku bankowego, lecz żądają od Wnioskodawcy płatności gotówką.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca dokonując zakupu poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej towarów (samochodów) o wartości przewyższającej 15 000 zł w formie gotówkowej, z pominięciem rachunku płatniczego, stosownie do postanowień przepisu art. 22p ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kwoty wydatkowanej na ich nabycie.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy nie może być uznane za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.