0461-ITPB1.4511.849.2016.1.DR - PIT w zakresie zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2016 r. (data wpływu 21 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

W dniu 21 października 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Postanowieniem sądu o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 28 kwietnia 2014 r. Wnioskodawczyni nabyła lokal mieszkalny o powierzchni 38 m². Na podstawie decyzji z dnia 12 września 2014 r. wydanej przez Urząd Skarbowy ustalony został podatek od spadków i darowizn, w kwocie 9 105,00 zł, którą Wnioskodawczyni zapłaciła. W dniu 26 września 2014 r. Wnioskodawczyni sprzedała ww. lokal mieszkalny za kwotę 112 000,00 zł (słownie: sto dwanaście tysięcy złotych). W 2011 r. kupiła Ona wraz z obecnym Mężem na współwłasność kawalerkę o powierzchni 28 m² (spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego) - na kredyt hipoteczny. W związku z tym, iż Wnioskodawczyni wraz z Mężem spodziewali się drugiego dziecka, musieli kupić większe mieszkanie o powierzchni 89 m² (akt notarialny z dnia 27 czerwca 2014 r.) - na kredyt hipoteczny.

W związku ze sprzedażą mieszkania, które Wnioskodawczyni nabyła w spadku, w dniu 22 kwietnia 2015 r., złożyła Ona zeznanie podatkowe na formularzu PIT-39, wykazując w nim kwotę dochodu zwolnionego z opodatkowania w wysokości 102 895,00 zł (112 000 zł - 9 105,00 zł (podatek od spadków). Wnioskodawczyni uzyskała wówczas informację w Urzędzie Skarbowym, iż ratalna spłata obu kredytów (w ciągu dwóch lat od sprzedaży mieszkania) zaciągniętych na zakup zarówno kawalerki jak i drugiego mieszkania zostanie zaliczona na cele mieszkaniowe, zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1.

Część kwoty, ze sprzedaży mieszkania Wnioskodawczyni wraz z Mężem przeznaczyli na spłatę kredytów hipotecznych, pozostałą część wydatkowali na remont mieszkania, które kupili w stanie deweloperskim. W związku z tym, iż Wnioskodawczyni wraz z Mężem nie byliby w stanie opłacać dwóch mieszkań, wynajęli kawalerkę od grudnia 2014 r. (wtedy przeprowadzili się do większego mieszkania). Były to krótkie umowy najmu czasem tylko na 3 miesiące, gdyż najemcy nie byli w stanie się utrzymać. Obecna umowa zawarta jest od września br. do marca 2017 r. Jest to umowa w formie najmu okazjonalnego. Nie ma też gwarancji, że zostanie ona przedłużona.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku wynajmu mieszkania (kawalerki), które Wnioskodawczyni wraz z Mężem nabyli na własne cele mieszkaniowe, a ze względu na zmianę potrzeb mieszkaniowych musieli je wynająć (nie prowadzą w tym zakresie działalności gospodarczej - Mąż Wnioskodawczyni płaci ryczałt do Urzędu Skarbowego w wysokości 8,5% od najmu), Wnioskodawczyni uprawniona jest do uwzględnienia zakresu stosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skoro przepisy prawa podatkowego, ani orzecznictwo organów podatkowych oraz sądów administracyjnych (w sytuacji spełnienia warunków do skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131) nie określają minimalnego okresu, po którym nieruchomość może zostać zbyta/wynajęta, tak by podatnikowi nie zostało odebrane prawo do skorzystania z ulgi (zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 marca 2015 r. ILB2/415-1242/14-2/JK - w załączeniu)?

Zdaniem Wnioskodawczyni - ważne jest to, że pierwsze mieszkanie (kawalerkę), które kupiła wraz z Mężem w 2011 r., a obecnie je wynajmują, nabyli do własnych celów mieszkaniowych. Wnioskodawczyni wraz z Mężem zamieszkali w nim i założyli rodzinę (pierwsze dziecko urodziło się 19 czerwca 2013 r.). W związku z tym, iż spodziewali się drugiego dziecka (urodzone w dniu 20 grudnia 2014 r.) musieli zakupić większe mieszkanie (również na kredyt), gdyż nie posiadali własnych środków. Wynajęli więc kawalerkę, a środki uzyskane ze sprzedaży mieszkania, które Wnioskodawczyni nabyła w spadku (zbyła w dniu 26 września 2014 r.) przeznaczyła po części na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na nabycie pierwszego mieszkania (kawalerki) i spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na drugie mieszkanie, w którym Wnioskodawczyni wraz z Mężem obecnie zamieszkują. W ocenie Wnioskodawczyni zasadne jest zaliczenie spłaty rat kredytu zaciągniętego za zakup kawalerki jako "cel mieszkaniowy", gdyż mieszkanie to Wnioskodawczyni nabyła do własnych celów mieszkaniowych, a nie na wynajem (przez prawie trzy lata w mieszkaniu tym Wnioskodawczyni wraz z Mężem realizowali własne cele mieszkaniowe), a sytuacja życiowa zmusiła Wnioskodawczynię do jego wynajęcia, gdyż musiała w krótkim czasie kupić większe mieszkanie w związku z powiększeniem się rodziny. Mąż Wnioskodawczyni nadal posiada zameldowanie w tym mieszkaniu. W przypadku polepszenia sytuacji finansowej, Wnioskodawczyni wraz z rodziną zamierzają wykorzystywać je do celów mieszkaniowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości miało miejsce po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a dochód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z uwagi na fakt, że sprzedaż opisanego we wniosku mieszkania, nabytego w drodze spadku, nastąpiła przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie, powstał z tego tytułu przychód w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 30e ust. 5 ww. ustawy dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Przy czym, w myśl art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Stosownie do art. 22 ust. 6d ww. ustawy - za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Podsumowując, opodatkowaniu podlega dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia przez Wnioskodawczynię mieszkania nabytego w spadku (art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz kosztami uzyskania tego przychodu (art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl natomiast art. 30e ust. 4 ww. ustawy - po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Należny podatek, wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1b ww. ustawy).

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy - wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy - za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Przenosząc powyższe uregulowania na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego wcześniej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie "własne cele mieszkaniowe" podatnika. Katalog wydatków stanowiących "własne cele mieszkaniowe" podatnika wymieniony w art. 21 ust. 25 ww. ustawy ma charakter zamknięty - jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe, w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

Przy czym podkreślić należy, że w ww. przepisie ustawodawca wskazał, że przychód ze sprzedaży ma zostać wydatkowany na "własne cele mieszkaniowe". Poprzedzenie wyrażenie "cele mieszkaniowe" przymiotnikiem "własne", świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie "własnych" potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Istota odpowiedzi na postawione we wniosku pytanie sprowadza się zatem do interpretacji ustawowego terminu "własne cele mieszkaniowe". Należy wyjaśnić, że samo poniesienie wydatku na spłatę kredytu na nabycie lokalu mieszkalnego nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona przesłanka skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Warunkiem zwolnienia podatkowego jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. "dachu nad głową". Ustawodawca nie uzależnił prawa do zwolnienia z opodatkowania od wykazania zamiaru zamieszkania w nowym lokalu jedynie w chwili jego nabycia, lecz wyraźnie wskazał, że nabycie musi być dokonane na własne cele mieszkaniowe a te realizowane są w dłuższym okresie czasu. Sądy administracyjne podkreślają, że zwolnienie z opodatkowania dochodów opisanych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter mieszany, podmiotowo - przedmiotowy. Wydatkowanie środków na określony przedmiot w połączeniu z funkcją jaką ten przedmiot realizuje na rzecz nabywcy - zaspokojenie jego niezaspokojonych celów mieszkaniowych. W świetle takiego wyjaśnienia nie zaspokaja swoich własnych celów mieszkaniowych osoba, która posiadając własne miejsce zamieszkania nabywa kolejne nieruchomości w celach lokaty kapitału, prowadzenia inwestycji w postaci najmu, remontu celem późniejszej ich odsprzedaży z zyskiem lub dla realizacji potrzeb mieszkaniowych innych osób np. dzieci. Same subiektywne deklaracje podatników o nabyciu lokalu w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych nie są wystarczające do uzyskania zwolnienia podatkowego. Nie wystarczy zatem samo poczynienie wydatków mieszkaniowych, lecz konieczne jest, aby nastąpiło to jednocześnie w celu realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych. Organy podatkowe mają prawo do własnej oceny artykułowanych przez podatników subiektywnych motywów zakupu nieruchomości mieszkalnych i późniejszych decyzji co do dalszych losów tych nieruchomości. Weryfikacji takiej dokonuje się poprzez porównanie obiektywnych faktów związanych z zakupem i późniejszym losem nieruchomości do deklarowanych motywów działania podatnika. Przy czym motywy te muszą być potwierdzone obiektywnymi faktami.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, wynika że Wnioskodawczyni wraz z Mężem kupiła w 2011 r. kawalerkę (spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego) o powierzchni 28 m² na kredyt hipoteczny w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, a następnie mieszkała w tym mieszkaniu przez prawie trzy lata. W dniu 28 kwietnia 2014 r. Wnioskodawczyni nabyła w spadku lokal mieszkalny o powierzchni 38 m². W dniu 27 czerwca 2014 r. Wnioskodawczyni wraz z Mężem nabyła mieszkanie o powierzchni 89 m², zaciągając na ten cel kolejny kredyt hipoteczny. W decyzji wydanej w dniu 12 września 2014 r. przez Urząd Skarbowy ustalona została kwota należnego podatku od spadków i darowizn w kwocie 9 105 zł, którą Wnioskodawczyni zapłaciła. W dniu 26 września 2014 r. mieszkanie nabyte w spadku zostało sprzedane. W związku ze sprzedażą, Wnioskodawczyni w zeznaniu podatkowym za 2014 r., złożonym na formularzu PIT-39, wykazała kwotę dochodu zwolnionego z opodatkowania w wysokości 102 895 zł (112 000 zł - 9 105 zł). Wnioskodawczyni część tej kwoty przeznaczyła na spłatę zaciągniętych kredytów hipotecznych, a część na remont zakupionego mieszkania o powierzchni 89 m². W związku z tym, że Wnioskodawczyni wraz z Mężem nie byli w stanie utrzymywać dwóch mieszkań jednocześnie, postanowili od grudnia 2014 r., wynająć kawalerkę, w której do tej pory mieszkali i przeprowadzić się do zakupionego mieszkania o powierzchni 89 m². Wnioskodawczyni deklaruje jednocześnie, że w przypadku polepszenia sytuacji finansowej rodziny, zamierza ponownie wykorzystywać wynajmowane mieszkanie do własnych celów mieszkaniowych.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia stwierdzić należy, że co do zasady wydatkowanie przez podatnika środków uzyskanych na spłatę kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania, w którym podatnik zaspokaja swoje potrzeby mieszkaniowe, uprawnia go do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnieniu podlegać będzie taka część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy prawa podatkowego ani orzecznictwo organów podatkowych oraz sądów administracyjnych nie określają, w sytuacji spełnienia warunków do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, minimalnego okresu, po którym podatnik może przestać realizować własne cele mieszkaniowe, tak by nie utracić prawa do skorzystania z ulgi.

Ustawa nie posługuje się wprawdzie pojęciem "utraty" prawa do ulgi co nie oznacza bynajmniej, że działania podatnika podjęte już po skorzystaniu ze zwolnienia są obojętne dla tego zwolnienia.

W przypadku najmu lokalu mieszkalnego nabytego celem skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Organ podatkowy jest uprawniony a nawet zobowiązany zweryfikować wszystkie podnoszone przez podatnika okoliczności związane z zakupem lokalu i późniejszym jego najmem.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawczyni wskazuje, że zamiarem zakupu mieszkania nie była chęć czerpania zysków z dodatkowego źródła przychodu jakim jest najem, a wyłącznie zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Wskazuje na to fakt, że Wnioskodawczyni wraz z Mężem przez prawie trzy lata mieszkała w przedmiotowym lokalu. Wnioskodawczyni oświadczyła także, że przyczyną zakupu kolejnego mieszkania było powiększenie rodziny, a decyzja o wynajęciu kawalerki podjęta została wskutek trudnej sytuacji finansowej (Wnioskodawczyni wraz z Mężem nie była w stanie utrzymać dwóch mieszkań). Ponadto deklaruje, że Mąż Wnioskodawczyni jest nadal zameldowany w przedmiotowej kawalerce, a w przypadku poprawy sytuacji materialnej, rodzina ponownie będzie wykorzystywać kawalerkę do własnych potrzeb mieszkaniowych.

Należy zatem stwierdzić, że okoliczności dotyczące nabycia kawalerki i późniejszego jej użytkowania oraz informacje przedstawione we wniosku, pozwalają uznać, iż pomimo wynajęcia przedmiotowej kawalerki od grudnia 2014 r., została ona nabyta przez Wnioskodawczynię na własne cele mieszkaniowe.

W związku z tym, przeznaczenie części przychodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania nabytego w drodze spadku, na spłatę kredytu zaciągniętego na zakup kawalerki, uprawnia Wnioskodawczynię do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl cyt. powyżej art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się bowiem wydatki poniesione na spłatę kredytu oraz odsetek od tego kredytu zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, o ile kredyt zaciągnięty został w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo - kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Zgodnie z zakresem wniosku przedmiotem interpretacji jest wyłącznie kwestia dotycząca zwolnienia z opodatkowania w części w jakiej przychód został przeznaczony na spłatę kredytu zaciągniętego na zakup kawalerki. Tutejszy organ nie ocenił natomiast zasadności zwolnienia w części w jakiej przychód ze sprzedaży został przeznaczony na inne cele.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej, tutejszy organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jejwydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.