0461-ITPB1.4511.807.2016.2.AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2016 r. (data wpływu 27 września 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 listopada 2016 r. (data wpływu 17 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu ze sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 27 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 21 maja 2007 r. Wnioskodawca zakupił działkę o powierzchni 6767 m² zabudowaną nieruchomością rolną do majątku osobistego za pieniądze z majątku osobistego, na cele prowadzonej wówczas działalności gospodarczej.

W dniu 17 lutego 2010 r. Urząd Miasta sporządził miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmujący działki gdzie celem było wyznaczenie terenu pod zabudowę mieszkaniową oraz określenie sposobów ich zagospodarowania i zabudowy.

10 września 2010 r. Wnioskodawca dokupił 1407 m² gruntu położonego obok ww. działki w celu poprawy warunków zagospodarowania nieruchomości sąsiedniej. Zakupu tego również dokonał do majątku osobistego za pieniądze z majątku osobistego na cele prowadzonej działalności gospodarczej. W jednym i drugim przypadku nie odliczył podatku VAT, gdyż osobą sprzedającą grunt była osoba fizyczna, której obowiązek naliczenia podatku VAT nie obejmował. Nabyte grunty nigdy nie zostały uznane za środki trwałe i nie stanowiły towarów handlowych w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Nie odliczył On też żadnych kosztów związanych z tym gruntem. W dniu 16 maja 2011 r. decyzją Burmistrza dokonano podziału wyżej wymienionych nieruchomości na 9 mniejszych działek.

Rok 2011 okazał się dla Wnioskodawcy rokiem, który zweryfikował wiele działań i zamiarów ze względu na rozpoczynające się problemy zdrowotne. Pobyt w szpitalu w kwietniu 2011 r. zasygnalizował konieczność poważnego leczenia kardiologicznego. W grudniu 2011 r. po przebytym zabiegu kardiologicznym Wnioskodawca postanowił zaniechać wielu działań na polu zawodowym, wynikiem czego było zakończenie działalności gospodarczej z dniem 31 grudnia 2011 r. Kolejne lata przyniosły wielokrotną hospitalizację i konieczność skupienia się na stanie zdrowia. W maju 2016 r. przebył ostry zawał serca, który do dziś skutkuje zabiegami rehabilitacyjnymi. W zaistniałym stanie rzeczy Wnioskodawca chciałby sprzedać zakupione działki jako całość dla jednej osoby, a uzyskane środki ze sprzedaży przeznaczyć na ewentualne koszty leczenia w kraju i za granicą.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca nadmienia, że działalność gospodarczą prowadził w okresie od 19 maja 1997 r. do 31 grudnia 2011 r. Od momentu zakończenia działalności, tj. od dnia 31 grudnia 2011 r. nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej ani nie jest czynnym podatnikiem VAT.

Grunty nigdy nie były wykorzystywane w prowadzonej działalności rolniczej, nigdy nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze. Ponadto grunty nigdy nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej. Działki o powierzchni 6 767 m² Wnioskodawca nabył aktem notarialnym z dnia 21 maja 2007 r. do majątku osobistego, za pieniądze pochodzące z Jego majątku osobistego w celu prowadzonej działalności gospodarczej, a dnia 18 września 2007 r. sprostowany został powyższy akt notarialny oświadczeniem notarialnym dotyczącym celu nabycia nieruchomości, który został zmieniony na cel prywatny. Działkę o powierzchni 1 407 m² zakupił w dniu 10 września 2010 r. Pierwotny akt notarialny mówił, iż Wnioskodawca nabył ten grunt do majątku osobistego, za pieniądze pochodzące z Jego majątku osobistego w celu prowadzonej działalności gospodarczej. Od dłuższego czasu Wnioskodawca nosił się z zamiarem zakończenia działalności gospodarczej, więc ten akt również sprostował oświadczając notarialnie w dniu 13 września 2010 r., iż zmienił cel nabycia nieruchomości na prywatny.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego został uchwalony na wniosek Wnioskodawcy, ale obejmował on obszar wielokrotnie większy. Grunty ujęte w planie to powierzchnia w sumie 73 000 m², z czego grunt Wnioskodawcy stanowił około 9% udziału, Przedmiotowa działka o powierzchni 1 407 m² została objęta miejscowym planem zagospodarowania, ale nie na wniosek Wnioskodawcy tylko z inicjatywy miasta.

Dla gruntów, o których mowa we wniosku nigdy nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Wnioskodawca nie występował też z takim wnioskiem, ani nie miał takiego zamiaru.

Wnioskodawca nie dokonał ani też nie zamierza dokonywać żadnych czynności mających na celu przygotowanie gruntu do sprzedaży. Ponadto nadmienia On, że złożył ofertę sprzedaży gruntu w agencji nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca sprzedając opisywane grunty może skorzystać z wyłączenia z przychodu na postawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek nastąpi po upływie 5 lat posiadania nieruchomości (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych), a więc nie będzie wywierała konsekwencji w podatku dochodowym od osób fizycznych i skorzysta z wyłączenia z przychodu. W ocenie Wnioskodawcy, zamiar sprzedaży działek jest obrotem nieprofesjonalnym i czynność ta nie jest związana z prowadzeniem jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Wyrok NSA z dnia 9 marca 2016 r. (sygn. akt II FSK 1423/14 wskazuje, iż "nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych". Ponadto przeznaczone do sprzedaży grunty nie są już związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, gdyż ta została zakończona z dniem 31 grudnia 2011 r. Akt sprzedaży gruntu będzie miał charakter wyzbywania się majątku prywatnego, który w postaci środków pieniężnych będzie stanowił zabezpieczenie finansowe na dalsze leczenie Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W konsekwencji, jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej, to wówczas przychód z tytułu tej sprzedaży jest opodatkowany jako przychód z działalności gospodarczej, natomiast jeżeli sprzedaż nieruchomości nie następuje w wykonywaniu tej działalności, to należy ją rozpatrywać jako źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów art. 10 ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Odrębnym źródłem przychodu, określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy za pozarolniczą działalność gospodarczą uznaje się działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9;

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ww. przepisie art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla zakwalifikowania danej działalności jako działalności gospodarczej, wymagają aby czynności w jej ramach wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły. Przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości jest wystarczające, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Dla uznania danej działalności za działalność gospodarczą nie ma zatem znaczenia fakt, że podmiot prowadzący określoną działalność nie ocenia jej (subiektywnie) jako działalności gospodarczej, nie nazywa jej tak, bądź też oświadcza, że jej nie prowadzi, gdyż o kwalifikacji danej działalności przesądza kryterium obiektywne, t.j. ustalenie, czy dany podmiot faktycznie prowadzi działalność, która obiektywnie może przynosić dochód. Przy czym istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu.

Wobec powyższego w celu zakwalifikowania działań podjętych przez Wnioskodawcę do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem działek, o których mowa we wniosku.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ww. ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r., przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy

prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Analizując przedmiotową sprawę należy oprzeć się na przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego, w którym Wnioskodawca przede wszystkim wskazał, że sprzedaż działek nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej oraz, że przedmiotowe grunty nigdy nie były związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych, ani nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze. Jak wskazał Wnioskodawca przedmiotowe działki zostały zakupione z pieniędzy prywatnych Wnioskodawcy i w celu prywatnym.

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego oraz wyżej przytoczone przepisy prawa należy uznać, że kwota uzyskana ze sprzedaży opisanych we wniosku nieruchomości nie stanowi przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. W związku z tym, należy ocenić, czy zbycie wskazanych we wniosku działek skutkuje powstaniem przychodu ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, jeżeli nie jest dokonywane w wykonywaniu działalności gospodarczej i następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem, w takiej sytuacji, kwota uzyskana ze zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nie podlega opodatkowaniu.

W świetle powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma ustalenie daty nabycia nieruchomości.

Reasumując, w związku z tym, że sprzedaż działek, nastąpi po upływie pięcioletniego terminu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środki pochodzące ze sprzedaży tej nieruchomości nie będą stanowić przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia przedmiotowych działek.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.