0461-ITPB1.4511.762.2016.1.PSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2016 r. (data wpływu 7 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 7 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dnia 4 stycznia 2016 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną z oprogramowaniem, opodatkowaną podatkiem liniowym. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, nie zatrudnia pracowników.

W 2016 r. na podstawie umowy leasingu operacyjnego Wnioskodawca nabył samochód osobowy, który użytkuje zarówno do działalności gospodarczej, jak i prywatnie. Umowa leasingu operacyjnego opiewa na 36 miesięcy, wartość zakupionego pojazdu to 70.642 zł 28 gr netto. Kwestie rozliczania podatku VAT unormowane w przepisach obowiązujących po 1 lipca 2015 r. nie budzą żadnych wątpliwości Wnioskodawcy. Na ich podstawie rozlicza on 50% podatku VAT od zakupu i wydatków (włącznie z paliwem), z tytułu wykorzystywania samochodu do tzw. celów mieszanych, w związku z faktem, iż samochód jest używany zarówno służbowo, jak i prywatnie wyłącznie przez właściciela firmy.

Wątpliwość pojawia się na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu rat leasingowych oraz innych wydatków związanych z zawartą umową leasingową przedmiotowego pojazdu, nieodliczonego podatku VAT oraz wydatków na eksploatację samochodu osobowego wykorzystywanego częściowo na cele prywatne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć 100% wartości netto opłaty wstępnej z tytułu zawartej umowy leasingowej związanej z nabyciem pojazdu, a także innych kosztów wynikających z umowy takich jak opłaty administracyjne oraz koszty przygotowania samochodu do wydania do kosztów uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej mimo, iż używa go również do celów prywatnych?

2. Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć 100% wartości netto raty leasingowej związanej z nabyciem przedmiotowego pojazdu do kosztów uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej mimo, iż używa go również do celów prywatnych?

3. Czy Wnioskodawca postąpi właściwie i zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego w tym zakresie zaliczając do kosztów uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej wydatki na eksploatację samochodu osobowego w części, w jakiej faktycznie służą uzyskiwaniu przychodów z działalności gospodarczej?

4. Czy Wnioskodawca postąpi właściwie i zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego w tym zakresie zaliczając do kosztów uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej wartość nieodliczonego podatku VAT od rat leasingowych oraz wydatków związanych z eksploatacją samochodu osobowego na cele związane z działalnością gospodarczą, którego nie może odliczyć od podatku należnego na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (50% tego podatku)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

W przypadku źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Kwestie dotyczące możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z umowami leasingu zostały uregulowane w art. 23a-23I ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 23a pkt 1 ww. ustawy, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Jak wynika z art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

Zgodnie z art. 23b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

* do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.

Z przepisów powyższych wynika, że jeżeli umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 pkt 1 i 3 oraz ust. 2 ww. ustawy warunki, to wówczas ponoszone przez leasingobiorcę (korzystającego), prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą wydatki związane z tą umową i w podstawowym jej okresie, dotyczące używania przedmiotu leasingu, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie cytowanych wyżej przepisów, zawarta przez niego umowa leasingu operacyjnego spełnia przesłanki, o których mowa w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jako korzystający może on zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej w całości wartość netto opłaty wstępnej z tytułu zawartej umowy leasingowej związanej z nabyciem pojazdu, a także innych kosztów wynikających z umowy, takich jak opłaty administracyjne oraz koszty przygotowania samochodu do wydania, a także w całości wartość netto uiszczanych rat leasingowych. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie przewidują jako warunku zaliczenia wydatków z tytułu zawartej umowy leasingu operacyjnego do kosztów uzyskania przychodów, konieczności wykorzystywania przedmiotu leasingu wyłącznie do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Podstawą zaliczenia wydatków z tego tytułu jest spełnienie kryteriów wynikających z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli zostaną one spełnione, podatnik może zaliczyć do koszów uzyskania przychodów wydatki z tego tytułu w pełnej wysokości.

W zakresie zaliczenia wydatków na eksploatację samochodu osobowego, Wnioskodawca uważa, że będą one stanowiły koszty uzyskania przychodu w części, w jakiej faktycznie służą uzyskiwaniu przychodów z działalności, bowiem jedynie takie wydatki, które rzeczywiście związane są z wykorzystaniem samochodu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, spełniają warunki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Każdorazowo zatem Wnioskodawca zobowiązany jest określić, czy dany wydatek został poniesiony w związku z działalnością gospodarczą. Jeżeli wydatek spełnia te kryteria, wówczas stanowi koszt uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z faktem, iż samochód osobowy nabyty przez Wnioskodawcę na podstawie umowy leasingu operacyjnego jest wykorzystywany zarówno dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą jak i dla celów prywatnych, Wnioskodawca zobowiązany jest do ustalenia proporcji, w jakiej rzeczywiście dany wydatek dotyczy działalności gospodarczej i odpowiednio skorygować koszty uzyskania przychodu o tę część wydatku, która dotyczy wykorzystania samochodu do celów prywatnych. Konieczność ustalania proporcji dotyczących wykorzystania samochodu osobowego do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą dotyczy zarówno wydatków eksploatacyjnych związanych z przedmiotowym pojazdem jak również kosztów jego ubezpieczenia.

W odniesieniu do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej wartości nieodliczonego podatku VAT, Wnioskodawca uważa, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Zatem, zgodnie z powyższym przepisem, 50% kwoty podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur związanych z eksploatacją samochodu osobowego - nie obniża podatku należnego.

Zdaniem Wnioskodawcy może on zatem zaliczać do kosztów uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej naliczony podatek VAT od wyżej wymienionych wydatków związanych z zawartą umową leasingu operacyjnego oraz wydatków związanych z eksploatacją samochodu osobowego na cele związane z działalnością gospodarczą, którego nie może odliczyć od podatku należnego na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (50% tego podatku).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2016 r. na podstawie umowy leasingu operacyjnego Wnioskodawca nabył samochód osobowy, który użytkuje zarówno do działalności gospodarczej, jak i prywatnie. Umowa leasingu operacyjnego opiewa na 36 miesięcy. Na podstawie przepisów ustawy od towarów i usług Wnioskodawca rozlicza 50% podatku VAT od zakupu i wydatków (włącznie z paliwem), z tytułu wykorzystywania samochodu do tzw. celów mieszanych, w związku z faktem, iż samochód jest używany zarówno służbowo, jak i prywatnie wyłącznie przez właściciela firmy.

Kwestie dotyczące zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z umowami leasingu zostały przez ustawodawcę uregulowane w art. 23a-23I ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 23a pkt 1 ww. ustawy, ilekroć w rozdziale 4a ustawy jest mowa o umowie leasingu, rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Z treści art. 23b ust. 1 powołanej ustawy wynika, że opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

Zgodnie zaś z art. 23b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

* do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.

Natomiast w myśl art. 23b ust. 3 ww. ustawy, w przypadku finansującego będącego spółką niebędącą osobą prawną ograniczenia, o których mowa w ust. 2, dotyczą także wspólników tych spółek.

W związku z powyższym, jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 powołanej ustawy, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, w tym także wydatek związany z uiszczeniem wstępnej opłaty leasingowej oraz wszystkich pozostałych rat leasingowych.

Natomiast w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z eksploatacją takiego samochodu stwierdzić należy, że w myśl art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Stosownie natomiast do art. 23 ust. 3b ustawy, przepis ust. 1 pkt 46 nie dotyczy samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1.

Ustawodawca wyraźnie więc wskazał w art. 23 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, że przepis art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy nakładający obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i ograniczenia kwoty kosztów z tytułu eksploatacji samochodów do limitu tzw. "kilometrówki", nie dotyczy sytuacji używania samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1 ustawy.

Mając zatem na uwadze powołane powyżej przepisy stwierdzić należy, że wydatki na eksploatację będą stanowiły koszty uzyskania przychodu w części, w jakiej faktycznie służą uzyskiwaniu przychodów z działalności. Jedynie takie wydatki, które rzeczywiście związane są z wykorzystaniem samochodu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, spełniają bowiem warunki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Każdorazowo zatem podatnik musi określić, czy dany wydatek został poniesiony w związku z działalnością gospodarczą. Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku, zgodnie z zasadą, że ciężar dowodu spoczywa na tym podmiocie, który z danego faktu wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne.

Zauważyć także należy, że (co do zasady) naliczony podatek od towarów i usług, nie stanowi kosztu uzyskania przychodów. Jednakże ustawodawca przewidział pewne wyjątki od tej zasady.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Z cytowanego przepisu wynika więc, że kosztem podatkowym może być podatek od towarów i usług w sytuacji, gdy zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, podatek naliczony nie może zostać odliczony od podatku należnego lub zwrócony. Zasada ta, w zakresie podatku dochodowego obowiązuje również podatników, którzy w związku ze zmianą przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jaka nastąpiła od 1 kwietnia 2014 r., nie będą korzystać ze 100% odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego, o ile samochód ten będzie w całości wykorzystywany przez podatnika w prowadzonej działalności gospodarczej (nie będzie wykorzystywany na cele niezwiązane z tą działalnością).

Reasumując, stwierdzić należy, że jeżeli w istocie zawarta przez Wnioskodawcę umowa leasingu operacyjnego spełnia przesłanki, o których mowa w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to Wnioskodawca jako korzystający może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej w całości wartość netto wstępnej opłaty leasingowej, wartość uiszczanych rat leasingowych, a także innych kosztów wynikających z umowy leasingu operacyjnego.

Żaden bowiem przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie przewiduje jako warunku zaliczenia wydatków z tytułu rat leasingowych do kosztów uzyskania przychodów, konieczności wykorzystywania przedmiotu leasingu wyłącznie do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Podstawą zaliczenia wydatków z tego tytułu jest spełnienie kryteriów wynikających z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli zostaną one spełnione, podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów opłatę wstępną, raty leasingowe oraz opłaty administracyjne, koszty przygotowania samochodu do wydania - w pełnej wysokości.

Kosztami uzyskania przychodów będą również wydatki związane z eksploatacją samochodu osobowego związane z wykorzystywaniem samochodu do działalności gospodarczej. Przy czym, w sytuacji gdy samochód osobowy używany jest na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1 ustawy, to na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i ograniczenia kwoty kosztów z tytułu eksploatacji samochodów do limitu tzw. "kilometrówki", jednakże wydatki te będą stanowiły koszt uzyskania przychodu tylko w tej części, w jakiej faktycznie służą uzyskiwaniu przychodów z działalności, niezależnie od tego jaką proporcję wykorzystywania samochodu na cele związane z działalnością ustalił podatnik. Do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca może także zaliczać naliczony podatek VAT od ww. rat leasingowych oraz wydatków eksploatacyjnych, którego nie może odliczyć od podatku należnego na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (50% tego podatku).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.