0461-ITPB1.4511.27.2017.2.MR - Źródła i moment powstania przychodu z tytułu obrotu walutą oraz kryptowalutą w kantorze internetowym.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 stycznia 2017 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 22 lutego 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* skutków podatkowych uczestnictwa w programie internetowym typu RevShare - jest prawidłowe;

* określenia źródła przychodów w odniesieniu do wpływów otrzymywanych w ramach obrotu walutą w kantorze internetowym - jest prawidłowe;

* kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do wydatków ponoszonych w ramach obrotu walutą w kantorze internetowym oraz kryptowalutą (bitcoin) - jest prawidłowe;

* możliwości odliczenia straty ze źródła przychodu w związku z obrotem walutą oraz kryptowalutą (bitcoin) - jest prawidłowe;

* momentu uzyskania przychodu w odniesieniu do wpływów otrzymywanych w ramach obrotu walutą w kantorze internetowym oraz kryptowalutą (bitcoin) - jest prawidłowe;

* obowiązku wpłaty zaliczek na podatek dochodowy-jest prawidłowe;

* określenia źródła przychodów w odniesieniu do wpływów otrzymywanych w ramach obrotu kryptowalutą (bitcoin) - jest nieprawidłowe;

* wykazania straty w zeznaniu podatkowym w sytuacji gdy nie uzyskano przychodu w danym roku podatkowym - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa w programie internetowym typu RevShare, obrotu walutą w kantorze internetowym oraz kryptowalutą (bitcoin).

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Jest uczestnikiem programów typu RevShare - czyli takich, które dzielą się z kwalifikowanymi użytkownikami zyskami firmy. Działają one w Internecie i mają zasięg globalny z reguły są umieszczone na zagranicznych serwerach. Siedziby firm także znajdują się za granicą (USA, Kanada, Wyspy Marshalla). Te firmy nie opłacają podatku dochodowego za swoich uczestników. W regulaminie, który trzeba zaakceptować, aby być uczestnikiem programu, jest wyraźny zapis, że jakiekolwiek ewentualne zobowiązania podatkowe wynikające z możliwych zysków spoczywają na użytkownikach i są na ich całkowitą odpowiedzialność. Udział w programie nie wiąże się ze sprzedażą, ani dystrybucją żadnych fizycznych towarów lub produktów. Nie jest grą losową, ani programem inwestycyjnym, ponieważ nie korzysta z żadnych metod mnożenia kapitału. W programie prowadzi się działalność reklamową - wykupuje się usługi reklamowe (paczki reklamowe, adpacki), które reprezentują określoną ilość wyświetleń strony użytkownika. Firma zobowiązuje się do dostarczenia klientowi wykupionej ilości wyświetleń jego strony, jednak nie gwarantuje zysku, gdyż ten jest zależny od zysków firmy, który jest dzielony pomiędzy kwalifikowanych użytkowników. Aby być kwalifikowany do udziału w zyskach firmy należy wykupić co najmniej jedną paczkę reklamową i obejrzeć określoną liczbę reklam (najczęściej 10) na dobę. Są trzy możliwości zarabiania w programach:

* poprzez wspomniany wcześniej zakup paczek reklamowych,

* poprzez klikanie w tak zwane płatne reklamy (PTC) - po obejrzeniu reklamy zysk przypisany do reklamy jest naliczany na konto użytkownika (kupując płatne reklamy nie jest się kwalifikowanym do podziału zysków firmy, ale zachęca to innych ludzi do klikania w naszą reklamę)

* poprzez program referencyjny, czyli poprzez polecanie programu i jego usług (należy nadmienić, że pozyskiwanie nowych uczestników nie jest obowiązkowe, a także nie jest premiowane samo w sobie, gdyż prowizja jest przyznawana dopiero gdy osoba polecona (pozyskany nowy uczestnik) wykupi usługę reklamową).

Firmy oferujące programy typu RevShare zarabiają dzięki platformie reklamowej. Ich przychody pochodzą z reklam firm zewnętrznych, umów partnerskich, zakupu adpacków, płatnych reklam, abonamentów itp. przez uczestników programu oraz innych źródeł zewnętrznych.

Paczka reklamowa umożliwia reklamowanie się, a także udział w zyskach firmy. Zysk jest naliczany na wewnętrzne indywidualne konto użytkownika w programie. Naliczenia nie są ustalone - zależne są od wpływów firmy, choć zazwyczaj, o ile to możliwe, oscylują wokół jakiejś wartości lub mieszczą się w jakimś zakresie ustalonym przez firmę. Paczka reklamowa jest aktywna, czyli daje możliwość udziału w zyskach, dopóki nie osiągnie jakiegoś z góry określonego poziomu naliczeń, który daje zysk uczestnikowi. Przykładowo: weźmy pod uwagę paczkę kosztującą 5 $. Będzie ona aktywna aż osiągnie ustalony zysk na poziomie 10%. Czyli po pewnym czasie, najczęściej w ciągu kilkudziesięciu dni, użytkownik otrzyma łącznie 5,5 $ naliczeń. Naliczenia są przyznawane, zależnie od programu, raz na np. jedną, trzy czy dwadzieścia cztery godziny. Nie ma ustalonego czasu, w którym paczka zwróci 110% swojej wartości. Gdy to się dokona, wtedy paczka wygasa - nie ma z niej więcej naliczeń, ale nie traci się wykupionych razem z nią wyświetleń strony, o ile nie zostały wcześniej wykorzystane. Można mieć nieograniczoną ilość paczek (tych najdroższych, na mniej wartościowe są nałożone limity) i naliczenia sumują się ze wszystkich paczek. Ponieważ wysokość naliczeń to pewien procent od wartości paczek, to im więcej aktywnych paczek, tym wyższe naliczenia. Aby naliczenia zostały przyznane trzeba obejrzeć określoną liczbę reklam, najczęściej 10, które trwają od 20 do 30 sekund. Zyski, które są na bieżąco wypłacane na konto użytkownika, mogą być użyte do kupna nowych paczek lub wypłacenia ich na procesor płatniczy m.in. Payza, CoinPayments. W niektórych programach możliwe jest kupno nowych paczek bezpośrednio z konta w programie, natomiast w innych jest możliwe tylko poprzez wypłacenie pieniędzy na procesor płatniczy i ponowną wpłatę do programu. Wypłata jest możliwa tylko na procesor płatniczy i dopiero z niego można przelać pieniądze na konto krajowe. Wiąże się to z przewalutowaniem, gdyż w programach nie używa się PLN tylko najczęściej USD lub BTC (bitcoiny), a także innych walut oraz opłatami za przesył pieniędzy pobieranymi przez procesory płatnicze. Tak jak wcześniej było wspomniane, programy, ani procesory płatnicze nie odprowadzają podatku. Zysk za płatne reklamy i z programu partnerskiego jest przyznawany na to samo wewnętrzne konto w programie co naliczenia.

Ponadto Wnioskodawca kupił poprzez internetowy kantor pewną ilość USD i po kilku miesiącach sprzedał z zyskiem w tym samym miejscu. Kantor pobiera prowizję za przewalutowanie. Zakupu dokonał z konta osobistego w PLN wpłacając pieniądze do kantoru, gdzie założył konto, tam kupując walutę (USD) i przelewając sobie z powrotem na osobiste konto walutowe w banku. Po kilku miesiącach z konta walutowego przelał na swoje konto w kantorze, tam kupił PLN i przelał na konto w PLN. Cała sytuacja miała miejsce w 2016 r. Miała miejsce też druga podobna sytuacja. Założył konto na giełdzie obrotu kryptowalutami. Wpłacił tam pieniądze (PLN) z konta osobistego i kupił za przelane pieniądze BTC (bitcoiny) jeszcze w roku 2016. Sprzedał je na tej samej giełdzie z powrotem za PLN już w roku 2017. Być może będzie dokonywał podobnych transakcji w przyszłości.

W uzupełnieniu wniosku podano, że czynności wymienione w opisie stanów faktycznych nie są wykonywane w sposób zorganizowany i ciągły. Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat wykonywanych czynności oraz ich wykonanie. Również on kieruje ich wykonywaniem, bez nadzoru. Czynności wykonuje zdalnie poprzez komputer połączony z Internetem, w sposób niezorganizowany bez określonych ram czasowych. Także on ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Dołączenie do programów typu RevShare wymaga akceptacji regulaminu i warunków korzystania z nich.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Do jakich źródeł należy zaliczyć przychody uzyskane w programach RevShare i przy obrocie walutami?

2. Na jakim formularzu PIT należy dokonać rozliczenia rocznego i czy ciąży na Wnioskodawcy obowiązek wpłacania zaliczek na podatek dochodowy w ciągu roku (w obu przypadkach)?

3. Jakie koszty uzyskania dochodu Wnioskodawca może przyjąć (w obu przypadkach)?

4. Jeśli koszty uzyskania dochodu przekroczą dochód Wnioskodawcy, to czy może wykazać stratę i odliczyć ją sobie od podatku w tym i w następnym roku (latach) (w obu przypadkach)?

5. Czy obowiązek podatkowy w przypadku programów RevShare następuje w momencie wypłaty pieniędzy na procesor płatniczy?

6. W przypadku obrotu walutami dochód jest liczony w momencie przewalutowania, na giełdzie lub w kantorze, czy gdy trafi na konto osobiste?

7. Czy gdy kupno waluty miało miejsce w roku 2016, a sprzedaż w 2017, to w zeznaniu podatkowym za rok 2016, Wnioskodawca musi wykazać jedynie stratę z powodu kupna waluty, a dopiero w przyszłym roku przychód wynikający ze sprzedaży?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych są wymienione i opisane źródła przychodów oraz jest jeszcze jedna pozycja określona jako "inne źródła", do której zaliczane są przychody ze źródeł nie wymienionych. W jego ocenie przychód otrzymywany z tytułu udziału w programach typu RevShare nie zawiera się w obrębie żadnego z opisanych źródeł, toteż powinien być zakwalifikowany jako przychód z innych źródeł.

Podobna sytuacja ma miejsce w przypadku nieregularnego obrotu walutami jak jest w przypadku, który opisał. Nie jest to zysk z kapitałów pieniężnych, zatem dopóki nie będzie to obrót regularny i nie będzie miał cech pozarolniczej działalności gospodarczej, należy go zakwalifikować jako przychód z innych źródeł.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli przychody otrzymywane przez niego należy zakwalifikować do źródeł przychodu określonych w ustawie jako "inne źródła", to powinien rozliczyć się, łącznie z innymi dochodami, np. ze stosunku pracy, na druku PIT-36 i nie ciążą na nim obowiązki wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, według art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W programach typu RevShare kosztem są pieniądze wpłacone do programu, gdyż za ich pomocą kupuje się paczki reklamowe, które generują potencjalny zysk. Zatem bez wkładu tych pieniędzy przychód, by nie powstał, więc można uznać wpłatę do programu za koszt uzyskania przychodu.

Podobnie ma się sytuacja w przypadku obrotu walutami. Pieniądze, za które kupił walutę to jego koszt, a te po sprzedaży to przychód. Ich różnica stanowi jego dochód bądź stratę. Bez kupienia waluty nie byłoby możliwości zysku. Z tego powodu uważa, że może pieniądze przeznaczone na kupno waluty traktować jako koszt.

Ad. 4

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 9 ust. 3 ww. ustawy jeśli koszty uzyskania przychodu przekroczą sumę przychodów z tego źródła, to różnica ta jest stratą ze źródła przychodów. Zgodnie z tym przepisem można obniżyć dochód uzyskany tylko z tego źródła (nie można obniżyć dochodu z innych źródeł) w najbliższych pięciu kolejno po sobie następujących latach, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% straty.

Ad. 5

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-19 i 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Ponieważ może dysponować pieniędzmi zgromadzonymi na procesorze płatniczym (może przelać na konto, lub wypłacić posiadając kartę płatniczą), to właśnie w momencie przelania pieniędzy przez właściciela programu na konto Wnioskodawcy na procesorze płatniczym następuje obowiązek podatkowy.

Ad. 6

Zdaniem Wnioskodawcy, podobnie jak w punkcie 5, kupując walutę na giełdzie, bądź w kantorze może cały czas nią dysponować. Ponieważ podatek należy rozliczyć w PLN to obowiązek podatkowy następuje w momencie przewalutowania z obcej waluty na PLN. Może wtedy dysponować większą, bądź mniejszą kwotą wyrażoną w PLN, co jest jego przychodem.

Ad. 7

Zdaniem Wnioskodawcy, nawiązując do poprzednich punktów i zakładając, że jego wnioskowanie jest prawidłowe stwierdza, że w zeznaniu rocznym musi wykazać jedynie przychody wraz z kosztami uzyskane w danym roku kalendarzowym, którego dotyczy zeznanie podatkowe. Zatem musi wykazać w najbliższym zeznaniu podatkowym jedynie stratę z powodu kupna waluty, a dopiero w przyszłym roku przychód wynikający ze sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych w zakresie:

* skutków podatkowych uczestnictwa w programie internetowym typu RevShare - jest prawidłowe;

* określenia źródła przychodów w odniesieniu do wpływów otrzymywanych w ramach obrotu walutą w kantorze internetowym - jest prawidłowe;

* kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do wydatków ponoszonych w ramach obrotu walutą w kantorze internetowym oraz kryptowalutą (bitcoin) - jest prawidłowe;

* możliwości odliczenia straty ze źródła przychodu w związku z obrotem walutą oraz kryptowalutą (bitcoin) - jest prawidłowe;

* momentu uzyskania przychodu w odniesieniu do wpływów otrzymywanych w ramach obrotu walutą w kantorze internetowym oraz kryptowalutą (bitcoin) - jest prawidłowe;

* obowiązku wpłaty zaliczek na podatek dochodowy - jest prawidłowe;

* określenia źródła przychodów w odniesieniu do wpływów otrzymywanych w ramach obrotu kryptowalutą (bitcoin) - jest nieprawidłowe;

* wykazania straty w zeznaniu podatkowym w sytuacji gdy nie uzyskano przychodu w danym roku podatkowym - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ustawy).

Na podstawie art. 9 ust. 3 ustawy o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy - odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3, 7 i 9 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c,

* inne źródła.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, a podejmowane przez niego czynności nie są wykonywane w sposób zorganizowany i ciągły, nie posiadają znamion działalności gospodarczej określonej w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem skoro udział w programie internetowym RevShare, a także sprzedaż waluty i kryptowaluty (bitcoin) nie są związane z działalnością gospodarczą (nie są wykonywane w jej ramach), to źródłem uzyskiwanych przez Wnioskodawcę ww. przychodów nie jest pozarolnicza działalność gospodarcza określona w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto przychód z tytułu uczestnictwa w internetowych programach typu revenue sharing (RevShare) nie posiada też cech i elementów, które kwalifikowałyby go do źródła przychodów, wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 17 ust. 1 cyt. ustawy, tj. do kapitałów pieniężnych.

Z kolei z treści art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy, wynika że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

W kontekście przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że przychód (dochód) uzyskany z tytułu uczestnictwa w programach internetowych typu revenue sharing oraz ze sprzedaży walut za pośrednictwem kantoru internetowego kwalifikuje się do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w myśl art. 18 ustawy o podatku od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mimo że posługują się terminem "prawa majątkowe", nie definiują tego pojęcia. Wobec tego zasadnym jest przyjąć, że prawo majątkowe to najogólniej rzecz biorąc prawo podmiotowe pozostające w ścisłym związku z ekonomicznym interesem uprawnionego. Jest to uprawnienie określonego podmiotu, które związane jest z jego majątkiem. Wyliczenie w przepisie art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych praw majątkowych, z których przychody podlegają opodatkowaniu, nie ma charakteru wyczerpującego, o czym świadczy przede wszystkim posłużenie się przez ustawodawcę terminem "w szczególności". Skoro zatem katalog przychodów z praw majątkowych ma charakter otwarty, to uprawnionym jest zaliczenie do niego także innych praw majątkowych, literalnie niewymienionych w tym przepisie.

Podkreślić trzeba, że bitcoin pełni funkcję elektronicznej waluty, a system płatności umożliwia wysyłanie i odbieranie jednostek tejże waluty. Zarówno sama jednostka waluty, jak i cały system, występują pod jedną nazw: bitcoin. Niemniej jednak bitcoin, jako system wirtualnej waluty, nie posiada uregulowania w przepisach prawa. Waluta ta nie ma żadnego centralnego organu, ani jakiejkolwiek instytucji sprawującej nad nią nadzór. Na gruncie polskiego prawa waluty bitcoin nie można traktować na równi z prawnym środkiem płatniczym, bowiem nie funkcjonuje on jako instrument rynku pieniężnego w rozumieniu odrębnych przepisów.

W świetle obowiązujących przepisów prawa bitcoin nie jest walutą uznawaną jako prawny środek płatniczy. Nie jest również stosowana w rozliczeniach międzynarodowych w sensie prawnym, ponieważ nie posługują się tym żadne instytucje publiczne. Nie funkcjonuje jako instrument rynku pieniężnego.

W odniesieniu do przywołanych uregulowań prawnych oraz opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że dla celów podatkowych uzyskany przychód z tytułu sprzedaży zakupionej przez Wnioskodawcę kryptowaluty bitcoin będzie stanowić - wbrew stanowisku Wnioskodawcy - przychód z praw majątkowych, o których mowa w ww. art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do momentu powstania przychodu, zauważyć należy, że w myśl art. 11 ust. 1 ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wobec tego momentem powstania przychodu podatkowego z ww. tytułu, w odniesieniu do:

* programu RevShare jest moment wpłaty przez administratora programu środków pieniężnych na konto Wnioskodawcy w procesorze płatniczym. W tym momencie Wnioskodawca może dysponować tymi środkami, np. przelać na konto lub wypłacić korzystając z karty płatniczej;

* obrotu walutą i kryptowalutą jest moment zawarcia transakcji, tj. ich sprzedaż, przewalutowanie kiedy to Wnioskodawca otrzymuje (ma stawiane do dyspozycji) określone wartości pieniężne.

W kwestii kosztów należy zauważyć, że według art. 22 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

* zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, tzn. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami,

* nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów,

* są odpowiednio udokumentowane.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami osiągniętymi w związku z udziałem w programie RevShare oraz obrotu walutą i kryptowalutą (bitcoin), o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Kosztem uzyskania ww. przychodu będzie zatem odpowiednio udokumentowana kwota wpłacona do programu RevShare, poniesione wydatki na nabycie waluty, kryptowaluty.

Jeżeli poniesione przez Wnioskodawcę koszty uzyskania przychodów z poszczególnych źródeł (wskazanych odpowiednio w art. 10 ust. 1 pkt 7 i pkt 9 ustawy) przekroczą sumę przychodów z tych źródeł, to różnica - w myśl art. 9 ust. 2 ustawy - jest stratą ze źródła przychodów którą rozlicza się na zasadach określonych w cytowanym wyżej art. 9 ust. 3 ustawy.

Konsekwencją uzyskiwania przychodu z tytułu uczestnictwa w opisanych we wniosku: programie RevShare, obrocie walutą i kryptowalutą jest spoczywający na Wnioskodawcy obowiązek wykazania tegoż przychodu (kosztów i dochodu, straty) w zeznaniu podatkowym PIT-36 składanym za dany rok podatkowy i obliczenia podatku należnego od sumy uzyskanych dochodów według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli w zależności od sumy łącznych dochodów uzyskanych przez Wnioskodawcę w danym roku podatkowym - przy uwzględnieniu pierwszego lub drugiego progu podatkowego tj. 18% i 32%. W trakcie roku podatkowego nie ciąży na Wnioskodawcy obowiązek wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W myśl art. 45 ust. 1 ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Jednakże, jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca dokonał w 2016 r. nabycia kryptowaluty (bitcoin), natomiast sprzedaż nastąpiła w roku 2017. Zatem, z tego tytułu nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu w 2016 r. Przychód z tego tytułu powstał więc w momencie zbycia tychże kryptowalut, tj. w 2017 r.

W świetle obowiązujących przepisów prawa, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, z uwagi na fakt że Wnioskodawca uzyskał przychód ze zbycia kryptowaluty w 2017 r., nie może wykazać w zeznaniu za 2016 r. kosztu uzyskania przychodu (straty) z tytułu nabycia kryptowaluty bitcoin. W tej sytuacji Wnioskodawca nie jest zobowiązany wykazywać zerowego przychodu z tego tytułu (straty) za 2016 r., gdyż w tym okresie nie doszło do zbycia kryptowaluty bitcoin.

Podsumowując, Wnioskodawca błędnie zakwalifikował przychody ze sprzedaży kryptowaluty (bitcoin) do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy oraz nieprawidłowo określił moment ujęcia jako kosztu uzyskania przychodu (straty) wydatków na zakup kryptowaluty sprzedanej w 2017 r. W konsekwencji jego stanowiska w tym zakresie nie można było uznać za prawidłowe. W pozostałej części stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.