0461-ITPB1.4511.1051.2016.2 - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z eksploatacją samochodu typu kamper.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2016 r. (data wpływu 11 stycznia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 marca 2017 r. (data wpływu 9 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z eksploatacją samochodu specjalnego - jest prawidłowe.

W dniu 11 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z eksploatacją samochodu specjalnego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 5 marca 2017 r. (data wpływu 9 marca 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 23 stycznia 2017 r. zakupił Pan od firmy leasingowej samochód ciężarowy. Zgłoszenia do urzędu skarbowego - VAT26 o prowadzonej ewidencji eksploatacji samochodu - dokonano 31 stycznia 2017 r. Zakupiony samochód jako ciężarowy zarejestrowany został przez Pana w dniu 14 lutego 2017 r. W dniu 3 marca 2017 r. dokonano zmiany samochodu ciężarowego na samochód specjalny - kamper.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na handlu i serwisie myjni samochodowych na terenie całego kraju. Działalności tej nie można rozplanować ani przewidzieć. Szczególnie czynności serwisu naprawy myjni są niespodziewane, świadczone o różnych porach doby w niedzielę i święta. Wszystkie te usługi świadczone są u klienta - w jego bazie czy siedzibie. O ile dostawę można zaplanować, o tyle serwisu naprawy już nie. Jego czasookres trwania rzadko jest do przewidzenia, więc taki pojazd, który Pan zakupił jest bardzo przydatny pod względem merytorycznym jak i finansowym.

Samochód, o którym mowa powyżej jest samochodem na bazie samochodu ciężarowego, do przewozu 3 osób, zasilanym silnikiem diesla. Pojazd taki posiada możliwości socjalno-bytowe w tym noclegowe. Wyposażony jest w:

Tak wyposażony i przystosowany pojazd jest nieodzownym narzędziem Pana działalności gospodarczej. Za wyjątkiem kosztów eksploatacji taki pojazd pozwalałby znacznie zaoszczędzić na kosztach socjalnych (drogie hotele i restauracje). Byłaby to wygodna i oszczędna forma w wykonywania działalności gospodarczej.

Wskazuje Pan, że współpracuje z niemieckimi producentami i często wyjeżdża Pan po towary handlowe, a także na szkolenia z nowości. Do pokonania ma Pan odległości ponad 1000 km Czas trwania wyjazdów to kilka, czy kilkanaście dni. Wówczas koszty hotelowe są bardzo wysokie. Posiadając powyższy samochód ma Pan nieskrępowany nocleg i może sobie przygotować posiłek niedużym kosztem.

Naprawa myjni u klienta nie tylko wymaga specjalistycznego sprzętu czy narzędzi, ale także urządzeń pomocniczych jak butle gazowe z palnikami do podgrzewania zdejmowania czopów, agregatów prądotwórczych czy też innego sprzętu. Z uwagi na to, że ten serwis świadczy Pan na terenie całego kraju i często prace wykonuje się do późna, nie ma Pan możliwości noclegu w hotelu.

Oprócz tego, często wymagane jest wystawienie i wydrukowanie faktury za wykonaną usługę. Potrzebuje więc Pan notebooka i drukarki.

Przez 26 lat działalności wypracował Pan model pojazdu uniwersalnego. Nie typowego kampera z luksusami ale narzędzia, samochodu, który: byłby niezawodnym środkiem przemieszczania się do klienta, posiadał by miejsce do umycia, kuchenkę do przygotowania posiłku w czasie przerwy w pracy serwisowej, miejsce do noclegu niezależnego i bez kosztów, mini biura z drukarką, niezależnej energii elektrycznej i specjalistycznych narzędzi.

Ponadto ma Pan alergię na zapach ponikotynowy, a często w hotelach czy innych miejscach noclegowych nie da się tego uniknąć.

Przez lata doświadczeń w branży każdy posiadany samochód do pracy dostosowywał Pan do swych potrzeb w miarę posiadanych środków. W każdym przeprowadzał jakąś modernizację, ale nigdy na taką skalę jak obecnie, aby trzeba było zmienić jego rodzaj.

Samochód ciężarowy, gdyby nie konieczność wymontowania ściany grodziowej (przewożenie dłuższych ładunków niż pozwala na to kabina towarowa) spełniałby wymóg art. 86a ust. 9 ustawy od towarów i usług, ponieważ ma jeden rząd siedzeń w kabinie kierowcy.

Przez kilka tygodni około 3/5 powierzchni ładunkowej zabudował Pan szafkami drewnianymi, umywalką z WC, zbiornikiem na czystą i brudną wodę, kuchenką gazową, stołem do prac naprawczych z imadłem, miejscem do spania i odpoczynku, agregatem prądotwórczym, zbiornikiem gazu do palników ale i gotowania. Pozostała część samochodu pełni rolę bagażnika z uchwytami do mocowania przewożonego ładunku. Wszystkie elementy wyposażenia oraz zamocowania są wykonane w sposób trwały i estetyczny. Takie świadectwo wydał rzeczoznawca samochodowy a jednocześnie biegły skarbowy Izby Skarbowej, stwierdzając i dokumentując, że zamontowane elementy spełniają kryteria samochodu specjalnego - kampera, którą to opinię przedstawił Pan w Urzędzie Miasta, dokonując zmiany przeznaczenia samochodu w dniu 3 marca 2017 r. Do tych dokumentów dołączył Pan świadectwo badania diagnosty z Okręgowej Stacji Diagnostycznej.

Ponadto dodaje Pan, że samochód ten jest ujęty w ewidencji środków trwałych i w 100% będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej. W drodze do albo od klienta może się Pan zatrzymać na odpoczynek. Do użytku prywatnego posiada Pan inny pojazd.

Chciałby Pan do kosztów działalności zaliczać wydatki na eksploatację samochodu (paliwo, naprawy, przeglądy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Jakie warunki lub kryteria musiałby spełnić posiadany przez Pana samochód oprócz tych opisanych powyżej, aby do kosztów uzyskania przychodów można było zaliczać wydatki związane z jego pełną eksploatacją, a dotyczące:

* ponoszonych napraw i części zamiennych,

* obowiązkowych i dodatkowych ubezpieczeń,

* obowiązkowych badań i przeglądów,

* kosztów materiałów eksploatacyjnych, takich jak paliwo, oleje i smary?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinno być żadnych przeszkód, aby do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej zaliczać wszelkie wydatki związane z eksploatacją takiego pojazdu.

Tak przystosowany przez Pana pojazd niczym się nie różni od "normalnego" samochodu ciężarowego.

Samochód jest bardzo oszczędny w kosztach eksploatacji (zużywa 7,7 - 8,2 I paliwa/100 km) i przy prawidłowej technice jazdy można uzyskać znaczne oszczędności.

Samochód jest w miarę nowy (rok produkcji 2011 - przy czym, przez wiele miesięcy nie eksploatowany), o estetycznym wyglądzie i braku widocznych za zewnątrz elementów zabudowy typowej dla kamperów. Samochód jest skromnie urządzony posiadając niezbędne i podstawowe wyposażenie w tym zakresie.

Wszystkie procedury jakie Pan przeprowadzał były chronologiczne, oparte o standardowe obowiązujące reguły w tym zakresie (zakup, zgłoszenie, rejestracja, opinie i przerejestrowanie).

Dzięki możliwości nocowania w samochodzie uda się uniknąć dużych kosztów za nocleg (około 30-35% kosztów ogólnych).

Posiadanie takiego pojazdu wpływa na wypracowany zysk. Ponadto nie ponosi Pan zbędnych kosztów np. paliwa na dojazdy czy poszukiwania miejsc noclegowych. Znacznie oszczędza Pan czas, który można przeznaczyć na aktywny wypoczynek a więc i lepszą wydajność, bez narażania na stres i problemy spotykane w większości "tanich" miejsc noclegowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

Zatem, aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów powinien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

W przypadku źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na handlu i serwisie myjni samochodowych na terenie całego kraju. W dniu 23 stycznia 2017 r. zakupił Pan od firmy leasingowej samochód ciężarowy. W dniu 3 marca 2017 r. dokonano zmiany samochodu ciężarowego na samochód specjalny - kamper. Samochód ten jest ujęty w ewidencji środków trwałych i będzie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej.

Chciałby Pan do kosztów działalności zaliczać wydatki na eksploatację samochodu (paliwo, naprawy, przeglądy).

Mając na uwadze powyższe okoliczności stwierdzić należy, że wydatki na eksploatację samochodu (paliwo, naprawy, przeglądy) stanowiącego środek trwały, wykorzystywanego w działalności gospodarczej - mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Nie stanowi w tym względzie przeszkody fakt, że jest to samochód typu kamper, z możliwością noclegu, możliwością przygotowywania posiłków a także spełniającego rolę biura.

Ponownie podkreślić należy, że kosztem uzyskania przychodów mogą być wyłącznie wydatki z tytułu wykorzystywania samochodu specjalnego na potrzeby działalności gospodarczej, a ciężar udowodnienia tej okoliczności spoczywa na podatniku.

Istotnym jest bowiem, aby podatnik udokumentował fakt, że poniesione wydatki związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą, oraz że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu

Jednocześnie wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku nie będzie zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie będzie chronić Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.