0115-KDWT.4011.13.2019.4.WM - Powstanie przychodu z tytułu zwrotu nadpłaconego podatku VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2019 r. (data wpływu 12 listopada 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 stycznia 2020 r. (data wpływu 22 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Podstawowym przedmiotem działalności jest prowadzenie restauracji i innych stałych placówek gastronomicznych (PKD56.10.A). Wnioskodawca dysponuje na potrzeby prowadzonej działalności trzema obiektami. Jednym z nich jest sklep, drugim całoroczna kawiarnia zlokalizowana w budynku sanatorium oraz sezonowa kawiarnia w wolnostojącej altanie. Działalność Wnioskodawcy polega głównie na sprzedaży w sklepie artykułów spożywczych, ekologicznych, w tym m.in. wyrobów wędliniarskich takich jak kiełbasa, boczek, kabanosy, szynki, polędwica, pasztet, smalec, kaszanka. Natomiast w kawiarniach Wnioskodawca sprzedaje kawę, herbatę, soki, ciasta, desery, lody. Oferowane usługi sprowadzają się do zaoferowania klientom indywidualnym smacznego posiłku i miłego spędzenia wolnego czasu podczas pobytu w kawiarni, a także zaopatrzenia się przez nich w spożywcze artykuły ekologiczne w czasie zakupów w sklepie. Należy zaznaczyć, że klientami Wnioskodawcy są pensjonariusze sanatoriów. Są to zatem osoby nieznane Wnioskodawcy, mieszkające na terenie całej Polski, którzy korzystali z produktów Wnioskodawcy okazjonalnie w czasie swojego pobytu w sanatorium w miejscowości uzdrowiskowej. Ceny produktów dostępnych w sklepie, jak i kawiarni określone są w stawce brutto i w taki też sposób prezentowane są potencjalnemu klientowi. Ceny towarów brutto są dostosowane do zamożności potencjalnego klienta i każdorazowo określane są w kwocie brutto, tym samym prezentowana klientowi cena obejmuje już należny podatek.

W związku z nieprawidłowym wprowadzeniem, w wyniku omyłki, do kas fiskalnych funkcjonujących w sklepie, jak i w obu kawiarniach zawyżonych stawek podatku VAT powstał problem odprowadzenia podatku VAT w kwocie wyższej aniżeli wynika z przepisów ustawy za okres od 1 czerwca 2019 r. do 9 października 2019 r.

W związku z powyższym Wnioskodawca chce zwrócić się do właściwego Urzędu Skarbowego z wnioskiem o zwrot nadpłaconego podatku VAT oraz złożyć stosowne korekty deklaracji VAT. Zwrot nadpłaconego podatku będzie miał swoje konsekwencje w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Zwrot nadpłaconego podatku VAT, w związku z tym, że nie jest możliwe dokonanie jego zwrotu bezpośrednio klientom Wnioskodawcy (osoby fizyczne kupujące na podstawie paragonu fiskalnego wydrukowanego z kasy fiskalnej przebywające w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy okresowo) będzie stanowił dodatkowy dochód Wnioskodawcy, szczególnie, że Wnioskodawca ustalał cenę produktów w kwotach brutto, przyjmując na siebie ryzyko ewentualnej zmiany stawki VAT. Dodatkowy dochód netto niż dotychczas wykazany, przed zwrotem nadpłaconego podatku VAT będzie stanowił także podstawę zapłacenia wyższego podatku dochodowego.

Wnioskodawca wskazuje, że dla prowadzonej działalności gospodarczej wybrana została forma opodatkowania na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca dokonując rocznego rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą powinien w przychodzie rocznym ująć zwrot nadpłaconego podatku VAT i od uzyskanej kwoty (suma uprzednio uzyskanego przychodu + zwrot nadpłaconego podatku VAT) uiścić podatek dochodowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na postawione pytanie powinna być twierdząca, bowiem takie działanie jest prawidłowe i zgodne zobowiązującym prawem i znajduje potwierdzenie przede wszystkim w orzecznictwie sądowym.

Wnioskodawca uzasadniając swoje stanowisko wskazuje, iż w przedmiotowej sprawie miało miejsce zawyżenie stawki podatkowej przy sprzedaży towarów. Zastosowanie wyższej stawki niż wynika z przepisów prawa stanowi nieprawidłowość, która skutkuje zawyżeniem kwoty VAT należnego i jednocześnie obniżeniem przychodu, w sytuacji, gdy cena produktu jest ustalana w wysokości brutto i na sprzedającym spoczywa ciężar zapłaty należnych podatków, a nabywcą jest klient indywidualny, którego nie jest w stanie sprzedający produkt zidentyfikować i zwrócić mu ewentualną nadpłatę, ze względu na fakt, że klientami Wnioskodawcy są osoby przebywające okazjonalnie w miejscowości gdzie prowadzi działalność gospodarczą.

Zastosowanie niewłaściwej stawki przy cenach brutto skutkuje nieprawidłowym wyliczeniem podstawy opodatkowania oraz kwoty należnego podatku. A co za tym idzie na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych zaniżony jest przychód z działalności gospodarczej. Dokonanie korekt deklaracji VAT i wniosek o zwrot nadpłaconego podatku pociągnie za sobą przysporzenie po stronie Wnioskodawcy w postaci dodatkowego przychodu. Mając na względzie fakt, że Wnioskodawca nie ma możliwości zwrotu tej kwoty klientom indywidualnym, bo jak zostało wskazane wyżej jego klientami byli przede wszystkim klienci czasowo przebywający w sanatorium, którzy podczas wolnego czasu kupowali np. ciastko, kawę, lody, czy kosztowali wędlin regionalnych. Wskazać należy także, że Wnioskodawca ustalał ceny swoich produktów w taki sposób, aby były one konkurencyjne, a więc kierował się przede wszystkim tym, aby jak najwięcej klientów mogło zakupić jego produkty. Przy ustalaniu ceny kierował się wyłącznie wartością brutto. Tym samym nawet jakby zastosowanie miała prawidłowa stawka VAT, cena produktu brutto nie uległaby zmianie. Zastosowanie błędnej stawki spowodowało uszczerbek w przychodzie Wnioskodawcy, zaś zwrot nadpłaconego podatku VAT w żadnym wypadku nie będzie nieuzasadnionym wzbogaceniem Wnioskodawcy. Powyższe okoliczności wskazują, że zwrot nadpłaconego podatku VAT stanowić będzie przychód Wnioskodawcy, od którego powinien odprowadzić podatek dochodowy.

Stanowisko takie zostało zaprezentowane w wyroku Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Lublinie z dnia 6 lipca 2016 r., sygn. akt I SA/Lu 187/16, gdzie Sąd stwierdził, iż " spółka nie ma możliwości zwrotu nadpłaconego podatku klientom indywidualnym, brak jest bowiem podstaw do zidentyfikowania nabywców usług. W takiej sytuacji kwota nadpłaconego podatku od towarów i usług będzie zwiększała przychód dla potrzeb podatku dochodowego". Wobec powyższego dokonanie korekty w sytuacji zawyżonej stawki VAT, zwrot nadpłaconego podatku VAT będzie stanowił przychód Wnioskodawcy opodatkowany podatkiem dochodowym. Stanowisko to potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dn. 27 września 2018 r., sygn. I FSK 1753/16. Mając na względzie powyższe prawidłowe będzie działanie Wnioskodawcy, który sporządzając deklaracje roczną obejmującą rozliczenie za podatek dochodowy za rok 2019, w przychodzie uwzględni zwrot nadpłaconego podatku VAT, powstały w związku z niewłaściwym zastosowaniem stawki VAT, i od uzyskanej kwoty przychodu odprowadzi należny podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z przepisu tego wynika, że zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi, związana w jakikolwiek sposób z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług - przychodu nie stanowi należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z treścią interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług z dnia 4 lutego 2020 r. nr 0113-KDIPTl-I.4012.818.2019.3.RG, Wnioskodawca nie może skorygować nienależnie zadeklarowanego podatku VAT, tym samym dokonać korekty złożonych deklaracji VAT obejmujących okres od czerwca do października 2019 r., w których naliczył i wpłacił podatek VAT z tytułu sprzedaży w sklepie spożywczym i kawiarniach, udokumentowanej paragonami z kasy fiskalnej, gdyż - jak wskazał Wnioskodawca - klientów indywidualnych nie zna imiennie i nie może ich w żaden sposób zidentyfikować i tym samym nie jest możliwy zwrot różnicy w cenie odpowiadającej wysokości zawyżonego podatku

Zatem skoro Wnioskodawca, nie ma możliwości dokonania korekty podatku VAT za okres od czerwca do października 2019 r., to nie powstanie u niego przysporzenie, które stanowiłoby przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.