0115-KDIT3.4011.9.2019.2.DP

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2019 r. (data wpływu 7 stycznia 2019 r.) uzupełnionym pismami: z dnia 4 lutego 2019 r. (data wpływu) oraz z dnia 14 lutego 2019 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 7 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie fizjoterapii - PKD 86.90.A. Podatek dochodowy opłaca na zasadach ogólnych, a zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje za pomocą podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W październiku 2018 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę z Agencją Rozwoju Regionalnego o pomoc de minimis, w wyniku, której zakupiła 120 bonów szkoleniowych (wirtualne...-bony) w cenie 45 zł każdy, z czego 80% wkładu pochodzi od Agencji Rozwoju Regionalnego, a 20% to wkład własny Wnioskodawczyni. W sumie wkład własny Wnioskodawczyni wynosi 1.080 zł.

Dokumentami poświadczającymi są: umowa z ARR oraz przelew bankowy na konto ARR.

Zakupione...-bony wykorzystywane są wyłącznie na szkolenia podnoszące kwalifikacje zawodowe Wnioskodawczyni, a tym samym pozwalają na świadczenie usług fizjoterapeutycznych na lepszym poziomie, co pozwala zabezpieczyć oraz osiągnąć większy przychód.

W listopadzie 2018 r. Wnioskodawczyni wykorzystała 42 bony na szkolenie zawodowe. Cena jednej godziny szkolenia wynosiła 85,71 zł, a było ich 42. Zatem całkowity koszt kursu wyniósł 3.599,82 zł, w tym 1.890 zł zostało zapłacone bonami, a kwotę 1.709,82 zł. Wnioskodawczyni dopłaciła bezpośrednio organizatorowi. Powyższe elementy wyszczególnione zostały na fakturze.

Wnioskodawczyni chciałaby do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej zaliczyć swój 20% wkład w bony, czyli 378 zł (1.890 zł x 20%). Wnioskodawczyni oprócz umowy z ARR i przelewu nie posiada żadnego innego dokumentu z którego wynikałaby ta kwota. Wnioskodawczyni zależy na prawidłowym zaksięgowaniu tych operacji ponieważ w roku bieżącym chciałaby wykorzystać kolejne...-bony - zostało ich 78.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy 20% wkład własny w...-bonach Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

Wnioskodawca uważa, że może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów 20% wkład własny w...-bonach ponieważ poniesiony wydatek spełnia kryteria wydatku poniesionego na zwiększenie dochodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 23 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów).

Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. Należy przy tym zaznaczyć, że sam fakt, iż określony wydatek nie został wymieniony w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie może przesądzać o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest również wykazanie związku ponoszonych kosztów z uzyskiwanymi przychodami.

Zatem aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów powinien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* zostać poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* być definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* zostać właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa także obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie fizjoterapii - PKD 86.90.A. Podatek dochodowy opłaca na zasadach ogólnych, a zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje za pomocą podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W październiku 2018 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę z Agencją Rozwoju Regionalnego o pomoc de minimis, w wyniku, której zakupiła 120 bonów szkoleniowych (wirtualne...-bony) w cenie 45 zł każdy, z czego 80% wkładu pochodzi od Agencji Rozwoju Regionalnego, a 20% to wkład własny Wnioskodawczyni. W sumie wkład własny Wnioskodawczyni wynosi 1.080 zł. Dokumentami poświadczającymi są: umowa z ARR oraz przelew bankowy na konto ARR. Zakupione...-bony wykorzystywane są wyłącznie na szkolenia podnoszące kwalifikacje zawodowe Wnioskodawczyni, a tym samym pozwalają na świadczenie usług fizjoterapeutycznych na lepszym poziomie, co pozwala zabezpieczyć oraz osiągnąć większy przychód.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie usług fizjoterapii na zakup...-bonów wykorzystywanych wyłącznie na szkolenia podnoszące kwalifikacje zawodowe Wnioskodawczyni, a tym samym pozwalające Wnioskodawczyni świadczyć usługi fizjoterapeutyczne na lepszym poziomie, co z kolei przyczynia się do osiągnięcia przychodów oraz zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów - mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, spełniają bowiem przesłanki wymienione w cytowanym uprzednio art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.