0115-KDIT3.4011.88.2019.1.AK - Opodatkowanie przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2019 r. (data wpływu 5 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych - jest prawidłowe.

W dniu 5 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni od dnia 1 stycznia 2019 r. zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej i zdecydowała, że będzie uzyskiwała wyłącznie przychody z wynajmu nieruchomości i ruchomości także na cele użytkowe.

Nadmienia, że wynajem będzie świadczyła w celach zarobkowych, co jest związane z samą istotą instytucji wynajmu.

Zgodnie bowiem z art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego umowa najmu charakteryzuje się tym, że wynajmujący otrzymuje czynsz od najemcy w zamian za oddanie mu rzeczy do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony.

Przedmiotem najmu będą przede wszystkim nieruchomości - obecnie Wnioskodawczyni jest właścicielem czterech mieszkań.

Część tych nieruchomości jest już wynajmowana dla celów użytkowych (niemieszkalnych) z tego tytułu uzyskuje co miesiąc przychód w postaci czynszu najmu. Okazjonalnie w przyszłości nie wyklucza wynajmować na krótkie okresy ruchomości (samochód osobowy). Wnioskodawczyni zaznacza jednak, że nie zamierza w tym zakresie prowadzić działalności gospodarczej ale chce realizować przedmiotowe usługi poza działalnością gospodarczą dlatego też między innymi w przyszłości rozważa ewentualne oddanie mieszkań w najem do podmiotu zajmującego się zarządzaniem nieruchomościami na swoją rzecz.

Nie wyklucza zakupu kolejnych nieruchomości i ich wynajmu poza działalnością gospodarczą w ramach najmu prywatnego.

Wszelkie kwestie związane z poszukiwaniem potencjalnych najemców i przygotowaniem przedmiotu najmu leżałyby wówczas po stronie firmy, której Wnioskodawczyni oddałaby nieruchomości do wynajmu w Jej imieniu.

Takie rozwiązanie jest bardzo korzystne, ponieważ głównym źródłem dochodu Wnioskodawczyni jest odpłatne pełnienie funkcji zarządczych w spółce kapitałowej a świadczenie usług najmu ma jedynie charakter dodatkowy.

Ponadto przez najbliższe lata Wnioskodawczyni chce skupić się na wychowywaniu dzieci a nie na prowadzeniu działalności gospodarczej a przychody z najmu prywatnego będzie traktować jako zabezpieczenie przyszłości swoich dzieci.

Wnioskodawczyni podkreśla, że nie jest w związku z powyższym w stanie zorganizować działalności w zakresie najmu nieruchomości i ruchomości w sposób określony charakterem dla działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy po spełnieniu wymagań co do sposobu wyboru formy opodatkowania określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2016 r. poz. 2180 z późn. zm., dalej "ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym"), Wnioskodawczyni będzie miała prawo do rozliczania przychodu uzyskanego z wynajmu dotychczas posiadanych czterech mieszkań (dla celów jak w stanie faktycznym) i okazjonalnie innych ruchomości (samochodu) zgodnie z art. 1 pkt 2 w zw. z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, tj. do zastosowania stawki 8,5% do 100.000 zł i 12% (powyżej tej kwoty) zryczałtowanego podatku dochodowego liczonej od wartości otrzymanego przychodu w sytuacji:

2. Czy w przypadku zakupu kolejnych nieruchomości uzyskane przychody będą mogły w dalszym ciągu kwalifikować się jako przychody, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (źródłem przychodów nie będzie pozarolnicza działalność gospodarcza)?

3. W przypadku uznania przez organ podatkowy w odpowiedzi na pytanie 2, że po zakupie kolejnych nieruchomości najem może być realizowany tylko w ramach działalności gospodarczej - proszę o wskazanie jaką maksymalnie ilość lokali można wynajmować w ramach świadczenia usług najmu prywatnego aby można takie przychody rozliczać poza działalnością gospodarczą?

Zdaniem Wnioskodawczyni (w zakresie pytania oznaczonego nr 1) zgodnie z art. 6 ust. 1 u.z.p.d. opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych lub przedsiębiorstw w spadku z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 7a ust. 4 lub art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, spółki cywilnej osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej "spółką". Do przychodów przedsiębiorstwa w spadku nie stosuje się przepisu art. 12 ust. 10a.

Stosownie natomiast do art. 6 ust. 1a u.z.p.d. opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z kolei jak stanowi art. 9 ust. 1 u.z.p.d. pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku przedsiębiorstwa w spadku - według ostatniego miejsca zamieszkania zmarłego przedsiębiorcy, do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Zgodnie art. 9 ust. 4 u.z.p.d. w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, za równoznaczne z dokonaniem wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy uznaje się pierwszą w roku podatkowym wpłatę na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tego tytułu, a jeżeli pierwszy taki przychód podatnik osiągnął w grudniu roku podatkowego - złożenie zeznania, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a u.z.p.d. Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5%: dla przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100 000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów

W świetle powyższych regulacji jeżeli w roku 2019 r. pierwszą wpłatę na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych od przychodów z najmu Wnioskodawczyni dokona do dnia 20 lutego 2019 r. i oznaczy ją symbolem PPE będzie to równoznaczne z wyborem zryczałtowanej formy opodatkowania przychodów uzyskiwanych w 2019 r. z najmu nieruchomości i ruchomości poza działalnością gospodarczą.

Po dokonaniu zgłoszenia Wnioskodawczyni będzie mogła rozliczać przychody uzyskiwane z tego tytułu na podstawie art. 6 ust. 1a u.z.p.d. w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Jeżeli wartość przychodów nie będzie wyższa niż 100.000 zł to będzie można zastosować stawkę ryczałtu 8,5%.

Od nadwyżki ponad 100.000 zł przychodu Wnioskodawczyni zastosuje stawkę ryczałtu 12%.

Powyższe zasady będą miały zastosowanie bez względu na przyjęty model realizowania wynajmu tj. zarówno w sytuacji:

Bez znaczenia jest, że obecnie Wnioskodawczyni wynajmuje cztery mieszkania co potwierdzają także organy podatkowe - przykładowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 4 grudnia 2018 r. nr 0115-KDIT3.4011.494.2018.1.AK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 grudnia 2018 r. nr 0115-KDIT3.4011.507.2018.2.MPŁ oraz z dnia 19 grudnia 2018 r., nr 0115-KDIT3.4011.497.2018.2.PSZ.

Ponadto w wyroku z dnia 25 sierpnia 2017 r. sygn. akt. III SA/Wa 2687/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zwraca uwagę, iż organy podatkowe nadmierną wagę przywiązują przy dokonywaniu wykładni przepisów prawa materialnego znajdujących zastosowanie w sprawie do wykładni pojęcia działalności gospodarczej zawartego w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., ignorując jednocześnie treść art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., z którego jasno wynika, że jedynym kryterium wyłączającym zastosowanie tego przepisu do umów najmu jest związanie składników majątkowych będących przedmiotem takiego stosunku prawnego z działalnością gospodarczą. W ocenie Sądu, w świetle zaprezentowanej powyżej wykładni art. 10 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 5a ust. 6 u.p.d.o.f. w zw. z art. 1 pkt 2 w zw. z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym okoliczności te nie mają znaczenia przy ocenie opisanego przez Wnioskodawczynię zdarzenia przyszłego. Skoro bowiem podatnik nie prowadzi działalności gospodarczej mającej za przedmiot - wynajem mieszkań, a nieruchomość nie jest składnikiem majątku związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych, a Wnioskodawczyni nie osiągała z tego tytułu korzyści podatkowych przy nabyciu lokali, to taką aktywność należy uznać za najem, który nie jest realizowany w ramach wykonywanej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawczyni (w zakresie pytania oznaczonego nr 2), zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 12 u.z.p.d na potrzeby u.z.p.d. stosuje się definicję pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 5b ust. 1 u.p.d.o.f. za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Jak wyjaśnia Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 1940/15 bez wpływu na możliwość zaliczenia uzyskiwanych przez podatnika (osobę fizyczną) przychodów do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f. pozostają m.in. rozmiary tej działalności, w tym liczba oddanych w najem (dzierżawę, poddzierżawę) nieruchomości; Naczelny Sąd Administracyjny wskazał również, że dopiero "związanie" składników majątkowych z działalnością gospodarczą, wyłącza możliwość rozpoznania przychodów z najmu, jako przychodów ze źródła z art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f. O istnieniu takiego związku (powiązania), będących przedmiotem najmu składników majątkowych podatnika, z jego działalnością gospodarczą może świadczyć ich faktyczne wykorzystywanie w prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, niezależnie od tego czy skorzystał on z prawa amortyzacji środków trwałych, czy też nie. Przesłanka "związania składników majątku z działalnością gospodarczą" (wykorzystania) zostanie spełniona również wówczas, gdy podatnik dokonał takiego ich powiązania z prowadzoną działalnością gospodarczą (prowadzonym przedsiębiorstwem), że uzyskuje dzięki temu z tej działalności konkretne korzyści, w tym podatkowe.

W świetle powyższego w przypadku Wnioskodawczyni bez znaczenia jest ile lokali będzie wynajmowała, dlatego też zakup kolejnych lokali i uzyskiwanie z nich przychodów z najmu nie wpłynie na utratę prawa do opodatkowania przychodów najmu na podstawie art. 6 ust. 1a u.z.p.d.

Zdaniem Wnioskodawczyni (w zakresie pytania oznaczonego nr 3), w świetle wyjaśnień zawartych w pkt ad. 1 (w szczególności orzeczenia NSA) oraz w ad. 2 Wnioskodawczyni uważa, że kwalifikacja źródła przychodu dla celów opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym nie ma związku z ilością lokali przeznaczonych do wynajmu lokali albo innych ruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1025 z późn. zm.) - przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.) wskazane zostały poszczególne źródła przychodów oraz sposoby opodatkowania dochodów z każdego z tych źródeł. Według przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są, określone w art. 10 ust. 1:

* pozarolnicza działalność gospodarcza (wskazana w pkt 3)

* najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (wskazane w pkt 6).

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

c. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych * prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Zgodnie z art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zakresu przedmiotowego pozarolniczej działalności gospodarczej wykluczone zostały czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Z powyższych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

* zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,

* nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy oraz,

* wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy).

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza albo jako odrębne źródło przychodów (tzw. najem prywatny). Jeśli najem faktycznie spełnia obiektywne przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 przywołanej ustawy lub jego przedmiotem są składniki majątku związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, to powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Jak wskazano wyżej, aby daną działalność uznać działalność gospodarczą, musi ona być prowadzona we własnym imieniu i łącznie spełniać warunki:

* celu zarobkowego,

* ciągłości,

* zorganizowanego charakteru.

Działalność zarobkowa to działalność taka, która daje możliwość wygenerowania zysku i ma na celu zapewnienie określonego dochodu. Jednak nawet ewentualna strata będąca wynikiem działalności nastawionej na zysk nie pozbawia jej takiego charakteru, gdyż istotny jest tu sam zamiar osiągnięcia dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast czynności nastawione wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb osoby, która je podejmuje.

Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Wiąże się z planowym charakterem działań i realizacją w sposób ciągły zamierzeń ukierunkowanych na osiąganie i zwiększanie zysków. Przesłanki ciągłości nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy - do jej zachowania wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikała intencja powtarzania określonego zespołu konkretnych czynności w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Prowadzenie działalności w sposób zorganizowany oznacza działanie metodyczne, systematyczne, uporządkowane, przebiegające według planu, przy udziale specjalnie dobranych środków, służących uzyskaniu dochodu. O takim zorganizowaniu mogą świadczyć (chociaż nie są decydujące) także niektóre czynności, jak na przykład wyodrębnienie pewnych składników materialnych lub niematerialnych służących danej działalności, dopełnienie obowiązków formalnych w zakresie zarejestrowania przedsiębiorcy, współpraca z podmiotami profesjonalnymi, świadczenie dodatkowych usług.

Należy przy tym podkreślić, że nie ma podstaw, aby kwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podejmowanych przez podatnika czynności, które mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mają na celu zwyczajowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny. Działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą.

Wskazane wyżej przesłanki w każdym przypadku należy rozważyć indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy stanu faktycznego. Przy tym decydującego znaczenia nie ma tu subiektywne przekonanie podatnika o właściwej, jego zdaniem, kwalifikacji przychodów do danego źródła, ale to, czy w okolicznościach faktycznych danej sprawy omawiane kryteria zostały rzeczywiście spełnione.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 43), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Jednocześnie w myśl art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Stosownie do treści art. 9 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, za równoznaczne z dokonaniem wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy uznaje się pierwszą w roku podatkowym wpłatę na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tego tytułu, a jeżeli pierwszy taki przychód podatnik osiągnął w grudniu roku podatkowego - złożenie zeznania, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2.

Przepis art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ww. ustawy stanowi, że ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100.000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów.

W treści wniosku wskazano, że Wnioskodawczyni od dnia 1 stycznia 2019 r. zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej i zdecydowała, że będzie uzyskiwała wyłącznie przychody z wynajmu nieruchomości i ruchomości także na cele użytkowe. Część nieruchomości jest już wynajmowana dla celów użytkowych (niemieszkalnych) z tego tytułu uzyskuje co miesiąc przychód w postaci czynszu najmu. Okazjonalnie w przyszłości nie wyklucza wynajmować na krótkie okresy ruchomości (samochód osobowy). Wnioskodawca zaznacza jednak, że nie zamierza w tym zakresie prowadzić działalności gospodarczej ale chce realizować przedmiotowe usługi poza działalnością gospodarczą. Jej głównym źródłem utrzymania jest odpłatne pełnienie funkcji zarządczych w spółce kapitałowej a świadczenie usług najmu ma jedynie charakter dodatkowy. Wnioskodawczyni przychody z najmu prywatnego będzie traktować jako zabezpieczenie przyszłości swoich dzieci. Wnioskodawczyni podkreśla, że nie jest w stanie zorganizować działalności w zakresie najmu nieruchomości i ruchomości w sposób określony charakterem dla działalności gospodarczej.

W odniesieniu do treści analizowanych wyżej uregulowań prawnych stwierdzić należy, że w opisanym przypadku Wnioskodawczyni - jak sama podkreśla - nie jest w stanie zorganizować działalności w zakresie najmu nieruchomości i ruchomości w sposób określony charakterem dla działalności gospodarczej a przychody z najmu prywatnego będzie traktować jako zabezpieczenie przyszłości swoich dzieci. A zatem opisany najem nie spełnia przesłanki zorganizowania właściwej działalności gospodarczej w myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym. Ponadto całokształt powyższych okoliczności wskazuje na to, że działalność Wnioskodawczyni w zakresie najmu nie jest podejmowana w sposób zorganizowany, nie ma charakteru profesjonalnego i nie odbiega od zwykłego wykonywania prawa własności. Ze względu na brak spełnienia ww. przesłanek z art. 5a pkt 6 omawianej ustawy należy zatem przyjąć, że opisany najem nie jest prowadzony w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej.

Reasumując, przenosząc opisane wcześniej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy oraz mając na względzie przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że przepisy powołanych ustaw nie regulują kwestii związanych z zasadami zawierania umów najmu, w tym także ilości nieruchomości, które mogą być przedmiotem tzw. najmu prywatnego. Liczba i rodzaj wynajmowanych nieruchomości nie przesądzają o zakwalifikowaniu przychodów z najmu do określonego źródła przychodów. Istotny w tym zakresie jest charakter zawartych umów najmu składników majątku nie związanych z działalnością gospodarczą oraz sposób wykonywania tego najmu.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, a rzeczy, które są przedmiotem najmu, nie są składnikami majątku związanymi z działalnością gospodarczą oraz najem nie będzie prowadzony w sposób zorganizowany, to przychody uzyskane z najmu, będą stanowić źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten opodatkowany może być zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5% jeśli przychód nie przekroczy kwoty 100.000 zł, natomiast w przypadku gdy przychody z najmu przekroczą kwotę 100.000 zł, wówczas nadwyżka podlega opodatkowaniu ryczałtem w wysokości 12,5%.

Należy zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w wyniku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego organy podatkowe ustalą, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od rzeczywistego, to Wnioskodawczyni nie będzie mogła powołać się na niniejszą interpretację indywidualną.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.