0115-KDIT3.4011.69.2017.2.DW - PIT w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów należności wypłacanych pracownikom w związku z odbywaniem przez nich podróży służbowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2017 r. (data wpływu 5 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów należności wypłacanych pracownikom w związku z odbywaniem przez nich podróży służbowych - jest prawidłowe.

W dniu 5 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów należności wypłacanych pracownikom w związku z odbywaniem przez nich podróży służbowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo usługowo-handlowe zajmujące się transportem drogowym towarów.

Wnioskodawca zapewnia kierowcom samochody wyposażone w miejsca do spania. Jednakże, pomimo tego, Wnioskodawca chciałby przyznawać swoim kierowcom wykonującym transport międzynarodowy, ryczałt za nocleg.

Trybunał Konstytucyjny ogłosił Wyrok w sprawie K 11/15, w którym uznał art. 21a ustawy o czasie pracy kierowców w zakresie, w jakim przyznaje on kierowcom prawo do zwrotu kosztów noclegu w wysokości określonej w rachunku lub w formie ryczałtu za noclegi za niezgodny z art. 2 Konstytucji stanowiącym, iż RP jest demokratycznym państwem prawnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wypłacony ryczałt za nocleg dla kierowców wykonujących przewóz w transporcie międzynarodowym stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2. Czy wypłacony ryczałt za nocleg dla kierowców wykonujących przewóz w transporcie międzynarodowym jest zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie pierwsze. W pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w wydanym wyroku Trybunał Konstytucyjny nie oceniał przepisów dotyczących ryczałtu za nocleg pod względem ich adekwatności, ponieważ nie ma do tego kompetencji. Trybunał uznał przepis art. 21a ustawy o czasie pracy kierowców za niezgodny z Konstytucją z uwagi na błędną technikę prawodawczą (przepis odsyła do innego przepisu odsyłającego). Przy czym, należy wyraźnie zaznaczyć, iż wyrok ten ma skutek jedynie co do ryczałtu za nocleg, ponieważ Trybunał nie mógł orzekać w szerszym zakresie, bo związany był zakresem zaskarżenia wnioskodawcy.

Mając na uwadze wyżej poczynioną uwagę, należy odnieść się do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej u. PIT).

Zgodnie z art. 22 ust. 1u. PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W tym miejscu, zdaniem Wnioskodawcy, należy odnieść się do interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 23 listopada 2011 r., o sygn. ITPB1/415-922/11/IG, w której organ podatkowy wskazał, iż: "Należy zauważyć, iż kosztami podatkowymi są m.in. tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie oraz diety i inne należności wypłacane w związku z odbyciem podróży służbowej.

Zatem, przedsiębiorca ponosząc wydatki związane z wyjazdem służbowym pracowników może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszystkie faktycznie poniesione wydatki, jeżeli ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na osiągnięcie przychodu, o ile nie są one wyszczególnione jako niestanowiące takich kosztów.

W katalogu przepisu art. 23 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarto zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia, co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez pracodawcę na diety bądź z innego tytułu, w związku z odbywaniem podróży służbowych pracowników.

W konsekwencji, niezależnie od tego, czy wypłacane przez Wnioskodawcę prowadzącego działalność w zakresie usług transportowych pracownikom środki pieniężne będą elementem wynagrodzenia, czy też na podstawie odrębnych przepisów, tj. przepisów prawa pracy - należnością, wypłacaną w związku podróżami służbowymi pracowników (ryczałtem za nocleg przewidzianym w tych przepisach), mogą stanowić dla Wnioskodawcy - pracodawcy - koszt uzyskania przychodów, jeśli oczywiście spełniają przesłanki ujęte w cytowanym art. 22 ust. 1 ww. ustawy."

Zatem, uzasadnione wydaje się stwierdzenie, iż wypłacony ryczałt za nocleg może być nadal uznawany za koszt uzyskania przychodu, pomimo wydania przez Trybunał Konstytucyjny wyroku o sygn. K 11/15, ponieważ wypłacany on jest celem zapewnienia kierowcom jak najlepszych warunków do wypoczynku, ich komfortu psychicznego, co pozostaje w bezpośrednim związku z ich wydajnością oraz jakością pracy, co przenosi się w bezpośredni sposób na zyski osiągane przez przedsiębiorcę (wydajny pracownik -> brak opóźnień).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy. Jednakże, ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów;

* nie może znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

* musi być właściwie udokumentowany.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

W katalogu ujętym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie zawarto ani zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez pracodawcę tytułem diet, ryczałtów za noclegi, bądź innych należności wypłacanych pracownikom w związku z odbywaniem podróży służbowych.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo usługowo-handlowe zajmujące się transportem drogowym towarów. Wnioskodawca zapewnia kierowcom samochody wyposażone w miejsca do spania. Jednakże, pomimo tego, Wnioskodawca chciałby przyznawać swoim kierowcom wykonującym transport międzynarodowy ryczałt za nocleg.

Mając na względzie powyższe przepisy stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wypłacone pracownikom (kierowcom) ryczałty za noclegi, jeśli oczywiście wydatki te będą spełniały przesłanki zawarte w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów, bądź też zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz zostaną prawidłowo udokumentowane. Na możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków z ww. tytułu nie będzie miała przy tym wpływu okoliczność, czy wskazane we wniosku wydatki, będą stanowić należności z tytułu podróży służbowych pracowników, a tym samym, bez znaczenia w tej mierze będzie kwestia, czy kierowcom, którzy będą mogli nocować w kabinie samochodu na podstawie odrębnych przepisów będzie przysługiwał ryczałt za noclegi.

Podkreślić przy tym należy, iż obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.