0115-KDIT3.4011.460.2019.2.JG - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na utworzenie sklepu internetowego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 2 grudnia 2019 r. (data wpływu 5 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 stycznia 2020 r. (data wpływu 3 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie zasad zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na utworzenie sklepu internetowego:

* w części dotyczącej zaliczenia w koszty wynagrodzenia PRACOWNIKA ustalonego proporcjonalnie do czasu poświęconego na utworzenie i wdrożenie sklepu internetowego, zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest nieprawidłowe,

* w pozostałej części - jest prawidłowe.

W dniu 5 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony pismem w dniu 3 lutego 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na utworzenie sklepu internetowego.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu złożonym przez:

* Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

........

* Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

.....

przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest (...) wspólników spółki (...) spółka komandytowa (dalej: "Spółka") i posiada w niej (...)% udziałów. Spółka prowadzi działalność polegającą na sprzedaży (...).

Spółka chcąc poszerzyć sprzedaż o sprzedaż internetową zatrudniła na umowę o pracę pracownika (dalej: PRACOWNIK), którego głównym zadaniem było stworzenie i wdrożenie sklepu internetowego oraz przeszkolenie pracowników w jego obsłudze. Sklep internetowy został stworzony i wdrożony, a na wydatki związane ze stworzeniem i wdrożeniem tego sklepu składają się:

W uzupełnieniu wniosku wskazano:

* Spółka, posiada (...) wspólników: (...) wspólników będących komandytariuszami: oraz komplementariusza - Wnioskodawca posiada w Spółce (...)% udziałów, Zainteresowany niebędący stroną postępowania - (...)% udziałów, (...) - (...)% udziałów.

* Spółka prowadzi działalność polegającą na sprzedaży (...). Chcąc poszerzyć sprzedaż o sprzedaż internetową zatrudniła na umowę o pracę PRACOWNIKA, którego głównym zadaniem było stworzenie i wdrożenie sklepu internetowego oraz przeszkolenie pracowników w jego obsłudze. Sklep internetowy został stworzony i wdrożony, a na wydatki związane ze stworzeniem i wdrożeniem tego sklepu składają się:

* Nakłady poniesione przez Spółkę na stworzenie i wdrożenie sklepu internetowego oraz przeszkolenie pracowników do jego obsługi spełniają u wspólników komandytariuszy w przypadającej na nich części (po (...)% wydatków) definicję kosztów uzyskania przychodów z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie zostały ujęte w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Ponadto, wydatków poniesionych przez Spółkę na stworzenie i wdrożenie sklepu internetowego i przeszkolenie pracowników do jego obsługi wspólnicy Spółki nie mogą zaliczyć do bezpośrednich kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie można przyporządkować konkretnej wartości tego kosztu do konkretnej wartości sprzedaży dokonanej przez Spółkę.

W związku z opisanym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym wspólnikom komandytariuszom, proporcjonalnie do posiadanych przez nich udziałów w Spółce, przysługuje prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków poniesionych przez Spółkę na stworzenie i wdrożenie sklepu internetowego w dacie ich poniesienia, zgodnie z artykułem 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Zainteresowanych:

Zgodnie z ustawą z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, stworzony i wdrożony przez Spółkę we własnym zakresie sklep internetowy nie może być traktowany przez wspólników Spółki, jako wartość niematerialna i prawna podlegająca amortyzacji z uwagi na fakt, że przepisy dopuszczają traktowanie sklepu internetowego jako wartości niematerialnej i prawnej podlegającej amortyzacji jedynie w przypadku jej nabycia (art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), a w zaistniałym stanie faktycznym opisywanym przez Wnioskodawcę nie mamy do czynienia z nabyciem sklepu internetowego.

Nakłady poniesione przez Spółkę na stworzenie i wdrożenie sklepu internetowego oraz przeszkolenie pracowników do jego obsługi spełniają u wspólników komandytariuszy w przypadającej na nich części (po (...)% wydatków) definicję kosztów uzyskania przychodów z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie zostały ujęte w art. 23 tej ustawy, jako wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto, wydatków poniesionych przez Spółkę na stworzenie i wdrożenie sklepu internetowego i przeszkolenie pracowników do jego obsługi wspólnicy spółki nie mogą zaliczyć do bezpośrednich kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie można przyporządkować konkretnej wartości tego kosztu do konkretnej wartości sprzedaży dokonanej przez Spółkę.

W związku z powyższym, wydatki poniesione przez Spółkę na stworzenie i wdrożenie sklepu internetowego i przeszkolenie pracowników do jego obsługi należy rozpoznać, u każdego ze wspólników komandytariuszy (proporcjonalnie do posiadanych w Spółce udziałów), jako koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, które zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, potrącalne są w dacie ich poniesienia.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza m.in. indywidualna interpretacja prawa podatkowego wydana 1 października 2019 r. o sygn. 0111-KDIB1-2.4010.326.2019.1.AK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego;

* w części dotyczącej zaliczenia w koszty wynagrodzenia PRACOWNIKA ustalonego proporcjonalnie do czasu poświęconego na utworzenie i wdrożenie sklepu internetowego, zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe,

* w pozostałej części - jest prawidłowe.

Wskazać należy, że wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji podatkowej są szczegółowo określone odpowiednimi przepisami. Wykaz tych składników jest w przepisach podatkowych wykazem zamkniętym. Zgodnie z art. 22b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) - amortyzacji podlegają nabyte od innego podmiotu i nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu ich przyjęcia do używania następujące wartości niematerialne i prawne, o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub innej o podobnym charakterze (składniki te mogą być również używane przez podatnika na podstawie jednej z tych umów, pod warunkiem, że zgodnie z przepisami są zaliczane do jego majątku):

Do wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z wskazanym przepisem, należą jedynie:

7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how), * o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Do wartości niematerialnych i prawnych bez względu na przewidywany okres użytkowania (z zastrzeżeniem nie znajdującym zastosowania w tym stanie faktycznym) zaliczamy:

1a) wartość firmy, jeżeli w związku z przeniesieniem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa wartość ta została opodatkowana w państwie członkowskim Unii Europejskiej podatkiem równoważnym do podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków, o którym mowa w art. 30da - w przypadku gdy przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część przenoszone są z tego państwa,

3. składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami albo uprawnionymi do korzystania z tych wartości - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający - zwane także wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W opisanym stanie faktycznym Spółka w celu zwiększenia przychodów postanowiła rozszerzyć prowadzoną dotychczas sprzedaż (...) o sprzedaż za pośrednictwem sklepu internetowego. W tym celu Spółka zatrudniła na umowę o pracę PRACOWNIKA, którego głównym zadaniem było stworzenie i wdrożenie Sklepu internetowego (stosownej aplikacji komputerowej). W związku z powyższym Spółka poniosła również wydatki z tytułu opłat za dostęp do platformy handlowej oraz wydatki związane z testowaniem działania utworzonego sklepu internetowego. Jak z powyższego wynika Spółka nie nabyła tego oprogramowania od innego podmiotu, ale sama go wytworzyła.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków wskazanych we wniosku nie można uznać za wartość niematerialną i prawną, gdyż nie zostały poniesione na nabycie od innego podmiotu ww. wartości niematerialnych i prawnych.

Skoro utworzony sklep internetowy nie stanowi wartości niematerialnej i prawnej to zaliczenie wydatków poniesionych na jego utworzenie do kosztów uzyskania przychodów należy rozważyć w kontekście przepisów ogólnych regulujących tę kwestię. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższy przepis ma charakter ogólny. Z tego względu, każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy badać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Zatem, podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem:

* faktycznego poniesienia wydatku,

* istnienia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a przychodami,

* braku dokonanego wydatku na liście negatywnej, zawartej w art. 23 ustawy,

* odpowiedniego udokumentowania poniesionego wydatku.

Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem, bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Zgodnie z opisanym stanem faktycznym wydatki poniesione na utworzenie sklepu internetowego Spółka poniosła, aby poszerzyć sprzedaż.

Wnioskodawca wskazał następujące wydatki poniesione na utworzenie i wdrożenie sklepu internetowego:

* wynagrodzenie PRACOWNIKA należne za czas poświęcony na jego utworzenie i wdrożenie,

* opłata za dostęp sklepu do platformy internetowej,

* opłata za transport krajowy wykonany prze kuriera w ramach testowania systemu.

W celu ustalenia momentu zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wytworzenie sklepu internetowego należy prawidłowo określić ich charakter, albowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje dwie kategorie kosztów.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania wyróżnia się koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). W przypadku kosztów pośrednich brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników, koszty reklamy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera ustawowej definicji ww. kosztów. Do kategorii kosztów bezpośrednio związanych z uzyskanymi przychodami należy zaliczyć koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie konkretnego przychodu, zaś kategoria kosztów innych niż bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodów, obejmuje wszelkie inne koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem.

Jak stanowi art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Podkreślić przy tym należy, że na podstawie art. 22 ust. 6ba ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należności, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, z zastrzeżeniem ust. 6bc, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6bb tej ustawy, składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 6ba, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 23 ust. 1 pkt 37, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:

W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55a i ust. 3d.

Jak z powyższego wynika ustawodawca przyjął zasadę kasową uwzględniania w kosztach uzyskania przychodów wynagrodzeń i innych świadczeń wymienionych w art. 22 ust. 6ba ustawy. Oznacza to, że wynagrodzenia pracowników mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie w dacie ich wypłaty, dokonania lub postawienia do dyspozycji.

W tym zakresie nie jest możliwe stosowanie art. 22 ust. 5-6b ustawy, gdyż przepisy te uzależniają datę potrącania kosztów uzyskania przychodów od innych warunków i nie odwołują się do zasady kasowej. W odniesieniu bowiem do wynagrodzeń oraz innych świadczeń pracowniczych otrzymywanych od pracodawcy art. 22 ust. 6ba ustawy zawiera szczególne regulacje, przewidujące kwalifikowanie tych pozycji jako koszty uzyskania przychodów w oparciu, m.in. o kryteria faktycznego wypłacenia, postawienia do dyspozycji czy dokonania, a nie w oparciu o kryteria bezpośredniego związku z przychodami lub związku innego niż bezpośredni z przychodami.

Za prawidłowością takiego rozwiązania przemawia także to, że dopuszczając zasadę memoriałową uwzględniania kosztów wynagrodzeń pracowników w art. 22 ust. 6ba i 6bb ustawy, zostało wprowadzone odpowiednie zastrzeżenie zarówno do art. 22 ust. 5d jak i 6b ustawy. Jak z powyższego wynika, data ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wynagrodzeń pracowników stanowi lex specialis wobec ogólnych zasad uregulowanych w art. 22 ust. 5-6b ustawy.

W przedstawionym opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, iż Spółka nie jest w stanie przyporządkować poniesionych kosztów do określonych przychodów, a skoro tak, to koszty poniesione przez Spółkę, z wyjątkiem kosztu dotyczącego części wynagrodzenia PRACOWNIKA, powinny zostać zaliczone do kategorii kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami. Wobec powyższego Wnioskodawca powinien zaliczyć inne wymienione we wniosku wydatki, z wyjątkiem wynagrodzenia Pracownika, poniesione na utworzenie sklepu internetowego zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Natomiast art. 8 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, iż te same zasady stosuje się odpowiednio do:

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej prowadzącej działalność gospodarczą. Z uwagi na powyższe, wydatki ponoszone przez Spółkę poniesione na utworzenie sklepu internetowego będą stanowić koszt uzyskania przychodu Zainteresowanych, proporcjonalnie do posiadanych przez nich udziałów, na wskazanych powyżej zasadach.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych uznano:

* części dotyczącej zaliczenia w koszty wynagrodzenia PRACOWNIKA ustalonego proporcjonalnie do czasu poświęconego na utworzenie i wdrożenie sklepu internetowego, zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - za nieprawidłowe,

* w pozostałej części - jest prawidłowe.

Należy wskazać, ze zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego).

Zainteresowani ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego opisanego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r. § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.