0115-KDIT3.4011.402.2019.2.AWO - Opodatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2019 r. (data wpływu 13 listopada 2019 r.), uzupełnionym w dniu 13 stycznia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 13 stycznia 2020 r., o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku tym, po uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą... (dalej jako: "Podatnik"). Przedmiotem działalności gospodarczej Podatnika jest sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych oraz furgonetek. Pojazdy, o których mowa powyżej, znajdują się na nieruchomości gruntowej stanowiącej własność Podatnika. Nieruchomość została nabyta w 2011 r. Nieruchomość gruntowa nie stanowiła, ani nie stanowi środka trwałego. Podatnik nie dokonywał i nie dokonuje zorganizowanej i ciągłej sprzedaży jakichkolwiek nieruchomości. Podatnik nie podejmował i nie podejmuje jakichkolwiek czynności mających na celu zorganizowaną i ciągłą sprzedaż nieruchomości. Sprzedaż nieruchomości nie stanowi stałego źródła zarobkowania Podatnika. Podatnik zamierza zbyć nieruchomość gruntową.

W uzupełnieniu przedmiotowego wniosku wskazano, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 2011 r. Wykorzystywanie przedmiotowej nieruchomości na potrzeby prowadzonej działalności polega na składowaniu na niej pojazdów, które są przeznaczone do sprzedaży. Wnioskodawca poinformował, że w tym zakresie nieruchomość jest związana z prowadzeniem działalności gospodarczej. Umieszczenie pojazdów na nieruchomości nastąpiło w 2011 r. Omawiana nieruchomość nie była przedmiotem najmu lub dzierżawy. Przed zakupem wskazanej nieruchomości pojazdy były lokowane na nieruchomości, na której Wnioskodawca zamieszkuje od kilkunastu lat. Wnioskodawca zakupił w 2018 r. dom mieszkalny (jednorodzinny). Wnioskodawca nie dokonywał innych transakcji dotyczących nieruchomości.

W związku z powyższym opisem sformułowano następujące pytania.

1. Czy przychód z tytułu sprzedaży nieruchomości gruntowej powinien zostać zaliczony do źródła przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości poza prowadzoną działalnością gospodarczą, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy PIT, i tym samym z uwagi na upływ pięciu lat, o których mowa w tym artykule ˗ Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wykazania przychodu ze sprzedaży nieruchomości?

2. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie numer 1 ˗ czy sprzedaż nieruchomości gruntowej będzie opodatkowana stawką w wysokości 19%, o której mowa w art. 30e ust. 1 ustawy PIT?

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: "ustawa PIT") działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza ˗ oznacza działalność zarobkową:

˗ prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1˗ 2 i 4˗ 9.

Wnioskodawca dodał, że artykuł 5a pkt 6 ustawy PIT przewiduje określone warunki uznania działalności za działalność gospodarczą:

* charakter zarobkowy,

* prowadzenie działalności we własnym imieniu bez względu na jej rezultat,

* zorganizowanie i ciągłość,

* niezaliczenie przychodów z działalności do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1 (tj. stosunek pracy), pkt 2 (działalność wykonywana osobiście) i pkt 4˗ 9 (tj. działy specjalne produkcji rolnej, najem i dzierżawa, kapitały pieniężne, odpłatne zbycie rzeczy i inne źródła).

Zdaniem Wnioskodawcy, istotną cechą działalności gospodarczej jest jej ciągłość i zorganizowanie. Nie jest przy tym istotne prowadzenie działalności bez przerw; ciągłość, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy PIT ma na celu wyeliminowanie zdarzeń jednorazowych. O ciągłym charakterze działalności, w ocenie Wnioskodawcy, świadczy częstotliwość transakcji dokonywanych przez podatnika. Działalność ma charakter zorganizowany, jeżeli opiera się na zaplanowanych, ukierunkowanych działaniach. Natomiast, o zarobkowym charakterze działalności gospodarczej nie decyduje faktyczne osiągnięcie zysku, lecz zamiar jego osiągnięcia.

Z drugiej jednak strony, sam zamiar podatnika osiągnięcia zysku w związku z przeprowadzanymi przez niego transakcjami (czynnościami), nie przesądza w sposób wyłączny o przypisaniu uzyskanego z tych operacji przychodu do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 PIT bez jednoczesnego spełnienia pozostałych przesłanek z art. 5a pkt 6 ustawy PIT (por. wyrok NSA sygn. akt II FSK 236/16).

Wnioskodawca podkreślił, że na uwagę zasługuje przywołane niżej orzecznictwo. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku o sygn. akt II FSK 2110/11 uznał, że: "W przypadku zbycia nieruchomości na stwierdzenie, czy dana transakcja jest dokonywana w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.), czy też jest odpłatnym zbyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. wpływać będzie całokształt okoliczności poprzedzających i towarzyszących zbyciu nieruchomości. Okolicznościami, o których mowa w pkt 1 są: z góry założony cel ekonomiczny, istnienie elementu ciągłości danych czynności, stwierdzenie istnienia celu zarobkowego oraz ustalenie, czy do zbycia dochodzi w warunkach "zorganizowania", o których mowa w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. Zastosowaniu art. 10 pkt 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nie przeszkadza dążenie jednostki do uzyskania jak najlepszych efektów ekonomicznych przeprowadzonej transakcji. Istotne znaczenie ma natomiast ustalenie, czy zamiarem podatnika było uczynienie sobie z odpłatnego zbycia nieruchomości stałego, tj. ciągłego źródła zarobkowania".

W innych wyrokach wskazano, że:

* "Przesłanka ciągłości ma na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć jednorazowych (względnie podejmowanych sporadycznie). Nie należy jej jednak rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy (np. przez cały rok, przez cały miesiąc). Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu, tj. stałego zarobkowania. Zamiary podatnika w dniu nabycia nieruchomości gruntowej, co do jej ewentualnego wykorzystania, o tyle nie mają znaczenia, jeżeli formy jego późniejszej aktywności, zarobkowy cel wprowadzanych w nieruchomości zmian oraz trwały charakter działań wyczerpują znamiona zdefiniowanego w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcia działalności gospodarczej. Racjonalność gospodarowania przejawiająca się efektami ekonomicznymi świadczy o gospodarczym charakterze prowadzonej działalności. O handlowym charakterze transakcji świadczy częstotliwość ich dokonywania uwzględniając okoliczność, że przedmiotem obrotu były grunty" (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, sygn. akt II FSK 2299/16);

* "O tym, czy transakcja przeprowadzana jest w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, czy też jest tylko odpłatnym zbyciem nieruchomości, decyduje całokształt okoliczności poprzedzających i towarzyszących zbyciu nieruchomości. Okolicznościami tymi są: z góry założony cel ekonomiczny, istnienie elementu ciągłości danych czynności, stwierdzenie istnienia celu zarobkowego oraz ustalenie, czy do zbycia dochodzi w warunkach zorganizowania, o których mowa w art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zastosowaniu art. 10 pkt 1 pkt 3 tej ustawy nie przeszkadza dążenie podatnika do uzyskania jak najlepszych efektów ekonomicznych przeprowadzonej transakcji. Istotne znaczenie ma natomiast ustalenie, czy jego zamiarem było uczynienie z odpłatnego zbycia nieruchomości stałego, tj. ciągłego źródła zarobkowania. Spełnienie w konkretnym przypadku warunku celu zarobkowego samo w sobie nie przesądza o zaliczeniu uzyskanych przez podatnika przychodów ze sprzedaży nieruchomości do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Oczywiste jest bowiem dążenie podatnika do uzyskania jak najlepszych efektów ekonomicznych z przeprowadzonej transakcji. Zresztą, ustawodawca nie wprowadza barier rentowności, które determinowałyby zastosowanie regulacji art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z punktu widzenia art. 5a pkt 6 wskazanej ustawy, istotne znaczenie ma natomiast ustalenie, czy zamiarem podatnika było uczynienie sobie z odpłatnego zbycia nieruchomości stałego, tj. ciągłego źródła zarobkowania".

* "Ze względu na różnorodność form aktywności podatników, jakie występują w obrocie prawnym, proste zestawienie unormowań art. 10 ust. 1 pkt 3 i pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) z regulacją zawartą w art. 5a pkt 6 ustawy nie pozwala na stworzenie uniwersalnego wzorca zachowań umożliwiającego jednoznaczne oddzielenie tych z nich, które rozpoznawać należy jako sprzedaż związaną z wykonywaniem pozarolniczej działalności gospodarczej (pkt 3), od odpłatnego zbycia osobistego mienia (pkt 8). W każdym przypadku o właściwej kwalifikacji przychodu zadecydować musi całokształt ustaleń faktycznych, w tym dotyczących zjawisk poprzedzających i towarzyszących zbyciu składników majątkowych (nieruchomości). Na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy może wskazywać, rozpatrywany całościowo, zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości" (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, sygn. akt II FSK 3426/15).

Wnioskodawca, mając na uwadze, że:

* nie dokonywał i nie dokonuje zorganizowanej i ciągłej sprzedaży jakichkolwiek nieruchomości,

* nie podejmował i nie podejmuje jakichkolwiek czynności mających na celu zorganizowaną i ciągłą sprzedaż nieruchomości,

* faktycznym przedmiotem działalności gospodarczej jest sprzedaż pojazdów mechanicznych,

* nieruchomość nie została nabyta w celach zarobkowych, np. w związku z jej dalszą odsprzedażą (o czym świadczy m.in. data jej nabycia),

* nie uczynił ze sprzedaży nieruchomości stałego źródła zarobkowania,

stwierdził, że przychód ze sprzedaży nieruchomości powinien zostać zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT, a z uwagi na upływ pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie ˗ nie będzie On zobowiązany do wykazania przychodu podatkowego do opodatkowania.

Wnioskodawca ponadto dodał, że zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy PIT od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a˗ c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. W art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a˗ c) ustawy PIT mowa zaś jest m.in. o odpłatnym zbyciu nieruchomości.

Zgodnie z art. 30e ust. 6 ustawy PIT przepisy ust. 1˗ 4 nie mają zastosowania, jeżeli:

Wyżej wskazany art. 14 ust. 2 pkt 1 stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

d. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Wnioskodawca mając na uwadze wyżej wskazane regulacje, stwierdził, że w przypadku negatywnej odpowiedzi na pierwsze pytanie sprzedaż nieruchomości gruntowej będzie opodatkowana stawką w wysokości 19%.

Wynika to z następujących okoliczności:

* sprzedaż gruntów nie jest przedmiotem działalności gospodarczej Podatnika przez co wyłączenie możliwości zastosowania 19% stawki podatku na podstawie art. 30e ust. 6 pkt 1 ustawy PIT nie znajdzie miejsca,

* zbywana nieruchomość gruntowa nie może zostać potraktowana jako składnik majątkowy, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 cytowanej ustawy, odrębnym źródłem przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza;

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia ww. nieruchomości i praw majątkowych przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Treść art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 3 przytoczonej ustawy przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

W odniesieniu do przychodów ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podkreślić należy, że stosownie do treści art. 14 ust. 1 tej ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (tj. pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

d. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio

Z zestawienia powyższych przepisów wynika, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy, spełnione powinny zostać dwie (podstawowe) przesłanki:

* nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

* nieruchomość nie może być składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Zatem, w przypadku, gdy co najmniej jeden z podanych warunków nie zostanie spełniony, przychód ze sprzedaży nieruchomości podlega zaliczeniu do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle wskazanych przepisów należy zauważyć, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c wyżej wskazanej ustawy) stanowią przychód z działalności gospodarczej. O tym, jaki składnik majątku może stanowić środek trwały, decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 wskazanej ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

3. inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 niniejszej ustawy amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z powyższych uregulowań wynika, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, czy też od dokonywania jego amortyzacji (zwłaszcza, że część środków trwałych objęta jest ustawowym wyłączeniem z amortyzacji podatkowej).

W przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego wskazano, że przedmiotem prowadzonej od roku 2011 działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych oraz furgonetek. Wskazane pojazdy znajdują się na nieruchomości gruntowej stanowiącej własność Wnioskodawcy (nabytej w 2011 r.). Nieruchomość nie stanowiła, ani nie stanowi środka trwałego. Wnioskodawca nie dokonywał i nie dokonuje zorganizowanej i ciągłej sprzedaży jakichkolwiek nieruchomości. Na wskazanej nieruchomości Wnioskodawca ˗ od 2011 r. ˗ składuje pojazdy przeznaczone do sprzedaży. W tym zakresie nieruchomość jest związana z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zaznaczyć zatem należy, że pomimo faktu, iż opisana nieruchomość nie została przez Wnioskodawcę ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to dotyczą jej wszelkie konsekwencje związane z uzyskaniem statusu środka trwałego, gdyż była ona wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej.

Stanowi o tym przepis art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego składniki majątku, o których mowa w art. 22a˗ 22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z wyżej przytoczonymi uregulowaniami, określony składnik majątku podatnika uznawany jest za środek trwały, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

* stanowi on własność lub współwłasność podatnika,

* został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

* jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres jego używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),

* jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b wyżej wskazanej ustawy.

Ponadto, wszystkie składniki majątku (poza wymienionymi w art. 22d ust. 1 ustawy), które stanowią środki trwałe w rozumieniu ustawy, powinny zostać wprowadzane do ewidencji środków trwałych - niezależnie od tego, czy podlegają amortyzacji, czy też nie.

W świetle tych ustaleń stwierdzić należy, że regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził te składniki składników do ewidencji.

Zatem, przychód uzyskany z tytułu sprzedaży nieruchomości, przy pomocy której prowadzono działalność gospodarczą (we wniosku podano, że na nieruchomości składowano przeznaczone do sprzedaży pojazdy), stanowi przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej. Zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpłatne zbycie wykorzystywanego w działalności gospodarczej składnika majątku, pomimo tego, że nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, będzie skutkować powstaniem przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Odnosząc się natomiast do drugiego z pytań Wnioskodawcy, należy wskazać, że art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje, że od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a˗ c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z ustępem 6 tego przepisu (art. 30e ust. 6 powołanej ustawy) przepisy ust. 1˗ 4 nie mają zastosowania, jeżeli:

Z tego względu nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że przychód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości można ustalić w oparciu o przywołaną regulację (dyspozycję art. 30e ust. 1 cytowanej ustawy). Nabyta nieruchomość była wykorzystywana w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, zatem ˗ stosownie do poczynionych wyżej ustaleń ˗ w opisanym zdarzeniu przyszłym zastosowanie znajduje art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Innymi słowy, w opisanych okolicznościach nie można mówić, że nieruchomość stanowi majątek prywatny Wnioskodawcy (niezwiązany z prowadzoną działalnością gospodarczą). Zgodnie z powyższym, przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości nie może zostać ustalony w oparciu o art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód (stosownie do treści 14 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy) powinien zostać rozpoznany w oparciu art. 19 wskazanej ustawy i opodatkowany zgodnie z wybraną przez Wnioskodawcę formą opodatkowania.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków, tutejszy organ końcowo zaznacza, że jakkolwiek orzeczenia podatkowe i wyroki sądów kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie prawnym. Należy stwierdzić, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem

faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym

wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów-w art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.