0115-KDIT3.4011.348.2019.2.MPŁ - Opodatkowanie podatkiem liniowym wynagrodzenia z tytułu usług świadczonych na rzecz spółki.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2019 r. (data wpływu 8 października 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 listopada 2019 r. (data wpływu 25 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodu oraz możliwości opodatkowania 19% podatkiem liniowym wynagrodzenia z tytułu usług świadczonych na rzecz Spółki na podstawie umowy o współpracę - jest prawidłowe.

W dniu 8 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodu oraz możliwości opodatkowania 19% podatkiem liniowym wynagrodzenia z tytułu usług świadczonych na rzecz Spółki na podstawie umowy o współpracę. Wniosek uzupełniono dnia 25 listopada 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą, który prowadził działalność gospodarczą w zakresie konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 45.20.Z).

Miejscem działalności przedsiębiorstwa jest stacja serwisowa. Przez ostatnie lata Wnioskodawca stale rozwijał i rozbudowywał sieć kontaktów handlowych oraz pozyskiwał nowe zlecenia w zakresie oferowanych przez siebie usług, co doprowadziło do powstania nadwyżki wartości przedsiębiorstwa nad wartością aktywów, tj. tzw. "goodwill" w przedsiębiorstwie prowadzonym przez Wnioskodawcę.

W związku z zaistniałą sytuacją Wnioskodawca podpisał wstępną umowę sprzedaży przedsiębiorstwa na rzecz Spółki z o.o. w postaci listu intencyjnego z potencjalnym kupującym, a w dniu 1 lipca 2019 r. zgodnie z założeniami umowy przedwstępnej doszło do sprzedaży przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Nabycie przedsiębiorstwa, wiąże się z szeregiem zmian organizacyjnych i kadrowych w przedsiębiorstwie, a w szczególności, gdy osobą zarządzającą przedsiębiorstwem jest jego właściciel, tak jak to było w przypadku Wnioskodawcy. Wnioskodawca od wielu lat zarządzał swoim przedsiębiorstwem w sposób gospodarny co prowadziło do jego stałego rozwoju i wygenerowania wartości przedsiębiorstwa ponad sumę jego aktywów tzw. wartości goodwill.

Wnioskodawca jako menadżer uznawany jest w kręgu najbliższych kontrahentów za osobę odpowiedzialną, sumienną i gospodarną, co zdecydowanie zachęca nowych kontrahentów do skorzystania z usług przedsiębiorstwa będącego przedmiotem sprzedaży. Postawa Wnioskodawcy jako partnera biznesowego spowodowała stworzenie szerokiej siatki stałych klientów i rozszerzenie rozpoznawalności marki.

Adres, pod którym Wnioskodawca prowadził stację napraw samochodów ciężarowych oraz naczep jest znany wielu przedsiębiorcom z sumienności, terminowości oraz wysokiego standardu usług.

Dodatkowo Wnioskodawca stale dążył do zachowania odpowiedniej atmosfery w zespole w celu zachowania wysokich standardów obsługi klienta. Dlatego też w związku z odpowiednimi kwalifikacjami oraz posiadanym doświadczeniem Kupujący (Spółka z o.o.) zaproponował Wnioskodawcy dalszą współpracę przy prowadzeniu Stacji.

Przedmiotem niniejszej Umowy o Współpracę jest powierzenie Wnioskodawcy oraz jego zobowiązanie do zarządzania stacją serwisową pojazdów ciężarowych i naczep (tj. do prowadzenia spraw oraz interesów związanych z tą stacją) na warunkach określonych w tej umowie. Wykonanie Przedmiotu umowy zgodnie z zapisami umowy ma zostać wykonane samodzielnie oraz we własnym imieniu Wnioskodawcy.

Obowiązkami należącymi do Wnioskodawcy wynikającymi z przedmiotowej Umowy o Współpracę w szczególności są:

Za obowiązek w rozumieniu przedmiotowej Umowy o Współpracę uważa się również zobowiązanie Wnioskodawcy do zawarcia umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej do kwoty co najmniej 100.000 zł, w zakresie obejmującym również odpowiedzialność wobec osób trzecich w związku z realizacją ww. obowiązków. Dalsze założenia umowne zakładają, że: "Z zastrzeżeniem bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, Partner (tj. Wnioskodawca) odpowiada w związku z wykonaniem przedmiotu niniejszej umowy w pełnym zakresie tylko w przypadku działania umyślnego lub rażącego niedbalstwa. Odpowiedzialność Partnera z tytułu niedbalstwa i rażącego niedbalstwa jest ograniczona do wysokości ubezpieczenia w wysokości 100.000 zł ".

Z założeń umownych nie wynika, iż Wnioskodawca miałby uzyskać od kupującego pełnomocnictwo szczególne do prowadzenia spraw przedsiębiorstwa kupującego związanego z stacją serwisową pojazdów i naczep.

Wnioskodawca nie będzie również członkiem zarządu Spółki z o.o. Przedmiot niniejszej umowy Wnioskodawca będzie wykonywał w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, dlatego też wynagrodzenie za wykonane usługi opiewa na kwotę netto wraz z doliczonym podatkiem od towarów i usług, a płatność za wykonaną przez Wnioskodawcę usługę zostanie dokonana po przedstawieniu faktury drugiej stronie umowy.

Dodatkowo Wnioskodawca w zapisach umowy oświadczył, że "poza dochodami z niniejszej Umowy o Współpracę będzie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej osiągał wyższe dochody niż dochody uzyskane w związku z realizacją przedmiotu niniejszej umowy". Należy nadmienić, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej korzysta z preferencyjnej formy opodatkowania wynikającej z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym dochód wynikający z założeń ww. Umowy o Współpracę również podlegałby opodatkowaniu stawką 19%.

Ponadto, z uzupełnienia wniosku wynika, że choć w przedmiocie umowy wskazano, że Wnioskodawca zobowiązany jest do zarządzania stacją serwisową pojazdów ciężarowych i naczep (tj. do prowadzenia spraw oraz interesów związanych z tą stacją), to jednak zakres jego obowiązków i zapis w umowie, że to zarządzanie będzie się odbywało na warunkach określonych w tej umowie, wskazuje, że faktycznie Wnioskodawca nie ma możliwości zarządzania stacją, a jedynie fragmentem jej działalności. Wszelkie podejmowane przez niego decyzje wymagają zgody przełożonych.

Ze stanu faktycznego ani z założeń umownych nie wynika, iż Wnioskodawca uzyskał od kupującego pełnomocnictwo szczególne do prowadzenia spraw przedsiębiorstwa kupującego związanego z stacją serwisową pojazdów i naczep. Wnioskodawca nie jest również członkiem zarządu Spółki z o.o.

Choć w przedmiocie umowy wskazano, że jest to zarządzanie stacją serwisową, to de facto z zakresu obowiązków Wnioskodawcy i jego uprawnień wynika, że świadczy on usługi wyłącznie w zakresie obsługi klientów polegające na realizacji zleceń w zakresie naprawy pojazdów. Nie ma on uprawnień do zarządzania samą stacją.

Tym samym określenie jako przedmiot umowy - zarządzanie stacją serwisową pojazdów ciężarowych i naczep (tj. prowadzenie spraw oraz interesów związanych z tą stacją) w ocenie Wnioskodawcy nie stanowi o tym, iż zawartą przez niego umowę można uznać za umowę o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontrakt menadżerski lub umowę o podobnym charakterze.

W ocenie Wnioskodawcy jest to umowa o świadczenie usług obsługi klientów stacji w zakresie naprawy pojazdów wykonywana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z wyżej opisanym stanem faktycznym świadczone usługi w ramach Umowy o Współpracę mogą być opodatkowane podatkiem liniowym 19% zgodnie z art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który Wnioskodawca obecnie opłaca z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) zwaną dalej u.p.d.o.f, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 2 i 3 u.p.d.o.f odrębnymi źródłami przychodów są:

Zgodnie z treścią definicji zawartej w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

c. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych, * prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 5b ust. 1 u.p.d.o.f za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Jak wynika z treści art. 5b ust. 1, aby dana czynność nie mogła zostać uznana za pozarolniczą działalność gospodarczą musi wypełnić łącznie wszystkie ww. przesłanki.

Zgodnie z powyższym, niespełnienie któregokolwiek z warunków wymienionych w tym przepisie oznacza, że wykonywane czynności mogą być klasyfikowane na gruncie ustawy o podatku dochodowym jako pozarolnicza działalność gospodarcza, jeśli tylko dana aktywność podatnika spełnia pozytywną część definicji działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym, podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku obowiązani są do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Nadto za przychody z działalności wykonywanej osobiście zgodnie z definicją zawartą w art. 13 ust. 9 u.p.d.o.f uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Zgodnie z interpretacją z dnia 18 lipca 2012 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IPPB1/415-493/12-3/IF: "Istotą kontraktu menedżerskiego, czy umów o zarządzanie przedsiębiorstwem lub umów o podobnym charakterze, zawieranych pomiędzy przedsiębiorcą zlecającym zarząd, a samodzielnym podmiotem - zarządcą jest zarządzanie przez ten ostatni podmiot tymże (cudzym) przedsiębiorstwem, na rzecz i w interesie przedsiębiorcy, na jego rachunek i ryzyko".

Wyszczególniony w Umowie o Współpracę zawartej przez Wnioskodawcę zapis o tym, że przedmiot umowy jest wykonywany samodzielnie i we własnym imieniu a dodatkowa klauzula o odpowiedzialności do wyznaczonej kwoty nie spełnia przesłanek, które zostały wyznaczone w cytowanej interpretacji indywidualnej.

Należy wspomnieć, iż zakres obowiązków Wnioskodawcy nie wskazuje na to, że mógłby on sam podejmować decyzje nawet zwykłego zarządu związanego z prowadzeniem stacji kontroli pojazdów.

W ocenie Wnioskodawcy użycie słowa zarządzanie w przedmiotowej Umowie o Współpracę wykracza poza zakres jego wyszczególnionych obowiązków, ponieważ nie posiada on umocowania do składania jakichkolwiek oświadczeń woli w imieniu i na rzecz Spółki z o.o., a czynności wykonywane przez Wnioskodawcę wpływają jedynie na koordynację działania części przedsiębiorstwa jakim jest stacja serwisowa pojazdów.

Wyszczególnione obowiązki takie jak zarządzanie skargami czy zarządzanie obsługą klienta, nie świadczą o podejmowaniu działań związanych z zarządzaniem przedsiębiorstwem. Językowa wykładnia słowa zarządzanie wskazuje na zbiór działań zmierzających do osiągnięcia określonego celu związanego z interesem danego podmiotu zarządzania, realizowanego poprzez wypełnienie sekwencji rozpoczynającej się od planowania a zakończonej na kontrolowaniu.

W związku z powyższym zarządzanie i nadzór nad skargami i obsługą klienta opiewającym w zakresie podjęcia doraźnego działania nijak ma się do definicji zarządzania wynikającej z wykładni językowej.

Należy nadmienić, iż wszelkie strategiczne decyzje związane zarówno ze sprawami organizacyjnymi, finansowymi oraz kadrowymi dokonywane są przez zarząd Spółki będącej właścicielem Stacji, co oznacza, iż funkcję zarządczą, "menadżerską" w przedsiębiorstwie pełni zarząd Spółki z o.o.

Kompetencje powierzone Wnioskodawcy w żaden sposób nie nakładają na niego obowiązków oraz możliwości podjęcia decyzji o charakterze strategicznym, niniejsze działania mogą stanowić wyłącznie propozycje wynikające z dobrej woli Partnera (tj. Wnioskodawcy). Tak więc w obowiązkach powierzonych Wnioskodawcy należy doszukiwać się funkcji doradczej w przedsiębiorstwie z możliwością doraźnej reakcji w zakresie powierzonych kompetencji, takie rozumienie przedmiotu umowy w żaden sposób nie spełnia przesłanek wynikających zarówno z przepisów prawa jak i samej literalnej definicji słowa "zarządzanie".

A dodatkowo z założeń umownych Umowy o Współpracę zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką z o.o. wynika, że:

a. Wnioskodawca w związku z wykonywaniem przedmiotu umowy odpowiada w pełnym zakresie w przypadku działania umyślnego lub rażącego niedbalstwa do kwoty 100.000 zł;

Powyższe przesłanki wyłączające czynności związane z prowadzeniem działalności gospodarczej zgodnie z treścią art. 5b ust. 1 u.p.d.o.f winny zostać spełnione łącznie. W przypadku Wnioskodawcy żadna z przesłanek wyłączających czynności związane z pozarolniczą działalnością gospodarczą nie została spełniona.

A dodatkowo Wnioskodawca spełnia przesłanki z art. 5a pkt 6 w związku z założeniami umownymi mówiącymi, że wykonywanie przedmiotu umowy winno być dokonane osobiście, samodzielnie i we własnym imieniu a za wykonanie przedmiotu umowy Wnioskodawcy zostanie wypłacone wynagrodzenie.

Relacja umowna rzutuje również na konieczność wykonywania przedmiotu umowy w sposób ciągły, poprzez zapewnienie gotowości do realizacji przedmiotu umowy przez cały rok kalendarzowy we wszystkie dni robocze z wyłączeniem 25 dniowej przerwy, poprzez co działanie Wnioskodawcy spełnia kolejną przesłankę związaną z prowadzeniem pozarolniczej działalności gospodarczej. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa za odpowiednie zastosowanie stawki wynikającej z art. 30c ust. 1 u.p.d.o.f do dochodów uzyskanych z zawartej ww. Umowy o Współpracę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są:

* działalność wykonywana osobiście,

* pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

c. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych * prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4 - 9.

Przy czym, w myśl art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Jak wynika z literalnej treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, niespełnienie któregokolwiek z warunków wymienionych w tym przepisie oznacza, że wykonywane czynności mogą być klasyfikowane na gruncie ustawy o podatku dochodowym jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści przepisu art. 9a ust. 1 wyżej powołanej ustawy, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Zgodnie z art. 9a ust. 2 ww. ustawy, podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego.

W myśl art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub z tytułu prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym - w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c i jest obowiązany do wpłacenia zaliczek od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek.

W myśl art. 30c ww. ustawy, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub ust. 7, z zastrzeżeniem art. 29 i art. 30 wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Natomiast w myśl art. 13 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się między innymi przychody:

* otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych (art. 13 pkt 7 ustawy PIT),

* uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 7 ustawy PIT (art. 13 pkt 9 ustawy PIT).

Wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście, przychodów z umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze - przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej - nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów nie jest pozarolnicza działalność gospodarcza, lecz zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy. Tym samym, przychody uzyskane z tytułu tego rodzaju umów stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeżeli umowy te zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jednocześnie, z uwagi na fakt, że w przypadku zawarcia umowy powierzającej zarząd przedsiębiorstwem występuje duża dowolność nazewnictwa, przepis art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy nie tylko przychodów uzyskanych na podstawie umów o zarządzanie, kontraktu menedżerskiego, lecz wszelkich umów o podobnym charakterze, z których wynika, że podatnikowi, w drodze umowy cywilnoprawnej, zostało zlecone sprawowanie zarządu przedsiębiorstwem, spółką, czy instytucją. Natomiast wyjątek, o którym mowa w powołanym przepisie dotyczy sytuacji, gdy podatnik powołany został, np. do składu zarządu, rady nadzorczej, komisji lub innych organów stanowiących osoby prawnej, w takiej sytuacji uzyskane przez niego przychody będą przychodami w rozumieniu art. 13 pkt 7, a nie art. 13 pkt 9 ww. ustawy. Powołanie bowiem podatnika, np. do składu zarządu, bez względu na sposób jego powołania, stanowi okoliczność, która powoduje tylko zmianę kwalifikacji przychodu, jednakże w ramach działalności wykonywanej osobiście.

Istotą kontraktu menedżerskiego, czy umów o zarządzanie przedsiębiorstwem lub umów o podobnym charakterze, zawieranych między przedsiębiorcą zlecającym zarząd a samodzielnym podmiotem - zarządcą jest zarządzanie przez ten ostatni podmiot tymże (cudzym) przedsiębiorstwem, na rzecz i w interesie przedsiębiorcy, na jego rachunek i ryzyko.

W świetle powyższego, z uwagi na bezspornie osobisty charakter usług zarządzania lub umów o podobnym charakterze, ustawodawca zawarł w treści art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych regulację szczególną, stanowiącą, że przychody z tego tytułu są przychodami z osobiście wykonywanej działalności, nawet gdy umowy te zawierane są przez autonomiczne podmioty gospodarcze, tj. osobę fizyczną prowadzącą działalność, spółkę cywilną, czy spółkę komandytową.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przedmiotem Umowy o Współpracę, którą Wnioskodawca zamierza zawrzeć, jest powierzenie Wnioskodawcy oraz jego zobowiązanie do zarządzania stacją serwisową pojazdów ciężarowych i naczep (tj. do prowadzenia spraw oraz interesów związanych z tą stacją) na warunkach określonych w tej umowie. Wykonanie Przedmiotu umowy zgodnie z zapisami umowy ma zostać wykonane samodzielnie oraz we własnym imieniu Wnioskodawcy.

Obowiązkami należącymi do Wnioskodawcy wynikającymi z przedmiotowej Umowy o Współpracę w szczególności są:

Za obowiązek w rozumieniu przedmiotowej Umowy o Współpracę uważa się również zobowiązanie Wnioskodawcy do zawarcia umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej do kwoty co najmniej 100.000 zł, w zakresie obejmującym również odpowiedzialność wobec osób trzecich w związku z realizacją ww. obowiązków.

Dalsze założenia umowne zakładają, że: "Z zastrzeżeniem bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, Partner (tj. Wnioskodawca) odpowiada w związku z wykonaniem przedmiotu niniejszej umowy w pełnym zakresie tylko w przypadku działania umyślnego lub rażącego niedbalstwa. Odpowiedzialność Partnera z tytułu niedbalstwa i rażącego niedbalstwa jest ograniczona do wysokości ubezpieczenia w wysokości 100.000 zł ".

Z założeń umownych nie wynika, iż Wnioskodawca miałby uzyskać od kupującego pełnomocnictwo szczególne do prowadzenia spraw przedsiębiorstwa kupującego związanego z stacją serwisową pojazdów i naczep.

Wnioskodawca nie będzie również członkiem zarządu Spółki z o.o. Przedmiot niniejszej umowy Wnioskodawca będzie wykonywał w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, dlatego też wynagrodzenie za wykonane usługi opiewa na kwotę netto wraz z doliczonym podatkiem od towarów i usług, a płatność za wykonaną przez Wnioskodawcę usługę zostanie dokonana po przedstawieniu faktury drugiej stronie umowy.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku - na pytanie organu, czy przedmiotowa umowa stanowi umowę o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontrakt menedżerski lub umowę o podobnym charakterze - Wnioskodawca stwierdził, że choć w przedmiocie umowy wskazano, że Wnioskodawca zobowiązany jest do zarządzania stacją serwisową pojazdów ciężarowych i naczep (tj. do prowadzenia spraw oraz interesów związanych z tą stacją), to jednak zakres jego obowiązków i zapis w umowie, że to zarządzanie będzie się odbywało na warunkach określonych w tej umowie, wskazuje, że faktycznie Wnioskodawca nie ma możliwości zarządzania stacją, a jedynie fragmentem jej działalności. Wszelkie podejmowane przez niego decyzje wymagają zgody przełożonych.

Tym samym określenie jako przedmiot umowy - zarządzanie stacją serwisową pojazdów ciężarowych i naczep (tj. prowadzenie spraw oraz interesów związanych z tą stacją) w ocenie Wnioskodawcy nie stanowi o tym, iż zawartą przez niego umowę można uznać za umowę o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontrakt menadżerski lub umowę o podobnym charakterze.

W ocenie Wnioskodawcy jest to umowa o świadczenie usług obsługi klientów stacji w zakresie naprawy pojazdów wykonywana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że w przypadku świadczenia przez Wnioskodawcę - na podstawie umowy o współpracę zawartej w ramach w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - usług w zakresie obsługi klientów stacji kontroli pojazdów w zakresie naprawy pojazdów, w sytuacji gdy Wnioskodawca nie wykonuje faktycznie żadnych czynności zarządzania oraz czynności o podobnym charakterze - na rzecz tego kontrahenta (tj. Spółki z o.o. która zakupiła przedsiębiorstwo) - a jedynie szereg czynności, których istotą jest obsługa klientów stacji kontroli pojazdów i równocześnie nie są spełnione łącznie warunki określone w art. 5b ust. 1 ww. ustawy, wówczas przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu świadczenia ww. usług na podstawie Umowy o Współpracę zawartej ze Spółką z o.o. należy zakwalifikować do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Opierając się bowiem na oświadczeniu Wnioskodawcy zawartym w uzupełnieniu wniosku, z którego wynika, że Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy nie ma uprawnień do zarządzania stacją kontroli pojazdów i świadczy usługi wyłącznie w zakresie obsługi klientów polegające na realizacji zleceń w zakresie naprawy pojazdów, przyjąć należy, że opisana we wniosku Umowa o Współpracę nie stanowi umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktu menedżerskiego lub umowy o podobnym charakterze, w związku z tym, przychód uzyskiwany przez Wnioskodawcę nie jest przychodem ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. działalności wykonywanej osobiście.

W konsekwencji, przychód z tytułu wykonywanych usług w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej - świadczonych w ramach Umowy o Współpracę nie będącej umową o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktem menadżerskim lub umową o podobnym charakterze - przy spełnieniu przesłanek zawartych w cytowanych uprzednio przepisach art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może być opodatkowany podatkiem liniowym 19% zgodnie z art. 30c ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie oceny skutków podatkowych okoliczności podanych we wniosku. Analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych, nie mieści się w ramach postępowania określonego w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest przy tym ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w wyniku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego organy podatkowe ustalą, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od rzeczywistego, to Wnioskodawca nie będzie mógł powołać się na niniejszą interpretację indywidualną.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.