0115-KDIT3.4011.276.2020.3.PS - PIT w zakresie możliwości opodatkowania kwalifikowanych dochodów uzyskanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2020 r. (data wpływu 31 marca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 czerwca 2020 r. (data wpływu 21 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania kwalifikowanych dochodów uzyskanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową - jest prawidłowe.

W dniu 31 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. Wniosek został następnie uzupełniony pismem z dnia 21 czerwca 2020 r. (data wpływu 21 czerwca 2020 r.)

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 21 maja 2019 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEiDG, w ramach której świadczy usługi związane z wytwarzaniem oprogramowania. Wnioskodawca Rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów i wybrał ogólną formę opodatkowania. W ramach podpisanych z klientami umów Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne - tworzy i rozwija oprogramowanie

na urządzenia mobilne. Całość autorskich praw majątkowych do wytworzonego oprogramowania Wnioskodawca przenosi na klienta. Jako część zespołu tworzy on od podstaw i rozwija autorskie oprogramowania. W konsekwencji powstają nowoczesne i innowacyjne aplikacje oparte na nowoczesnych technologiach informatycznych. W drodze doświadczeń i testów Wnioskodawca zdobywa, poszerza i łączy wiedzę z nauk podstawowych (tj. matematyka i statystyka) jak i stosowanych (informatyka i elektronika), a następnie wykorzystuje ją przy tworzeniu programów. W zakres obowiązków Wnioskodawcy m.in. wchodzą: - tworzenie i rozwijanie architektury oprogramowania na platformę iOS i platformy pokrewne (iPadOs oraz watchOS), - tworzenie i rozwijanie bibliotek programistycznych w języku Swift, - tworzenie i ulepszanie autorskich rozwiązań pozwalających na wytwarzanie innowacyjnych aplikacji mobilnych. Każdy projekt Wnioskodawca wycenia indywidualnie i prowadzi odrębną dokumentację związaną z kosztami i przychodami.

Wnioskodawca wskazuje, że podczas prowadzonej przez niego działalności prowadził systematyczne prace rozwojowe dotyczące następujących aplikacji:

* Aplikacja na system operacyjny iOS i iPadOs wpierająca proces oceny wyników sprzedażowych dealerów samochodowych. Zakresem obowiązków w tym projekcie było rozwinięcie istniejącego już oprogramowania o zupełnie nowe funkcjonalności polegające na przetwarzaniu i prezentowaniu wyników sprzedażowych sprzedawców, ich celów itp., zapewniające użytkownikowi lepsze efekty sprzedażowe. Wprowadzone przez Wnioskodawcę ulepszenia mogłyby stanowić nowy, osobny program komputerowy;

* Aplikacja na system operacyjny iOS skupiająca dostawców diet pudełkowych. Zadaniem w tym projekcie było zaprojektowanie architektury aplikacji oraz stworzenie wszystkich funkcjonalności aplikacji;

* Aplikacja na system operacyjny iOS umożliwiająca nadzorowanie i planowanie czynności medycznych. Pracę nad aplikacja nadal postępują. Zadaniem w tym projekcie było zaprojektowanie architektury aplikacji oraz stworzenie kluczowych funkcjonalności.

Choć Wnioskodawca nie potrafi jednoznacznie stwierdzić, czy prowadzone przez niego prace są działalnością̨ twórczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.) w związku z art. 5a pkt 38, 39 i pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmującą̨ prace rozwojowe, w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań́ i głównie tego aspektu dotyczy jego pytanie to informuje jednak, jego działalność obejmowała łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do planowania produkcji i tworzenia ulepszonych lub nowych produktów, a w ramach działalności opracowywał lub ulepszał produkty, które były nowe na rynku (swoimi funkcjonalnościami odbiegały od rozwiązań już istniejących) lub wprowadzał nowe rozwiązania wewnątrz przedsiębiorstwa klienta docelowego. Działalność Wnioskodawcy była prowadzona w sposób systematyczny, bazując na zwinnych metodykach zarządzania projektami. W realizowanych projektach Wnioskodawca zajmował się m.in. tworzeniem oprogramowania, tj. pisaniem kodu, projektowaniem oprogramowania, projektowaniem architektury oprogramowania, tworzeniem dokumentów do oprogramowania, analizą technologii, opieką eksploatacyjną oraz usuwaniem błędów.

Wnioskodawca wskazuje jednoczesne, że jego działalność nie obejmowała rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, lecz skupiała się głównie na wytwarzaniu nowych rozwiązań.

Autorskie prawo do wytwarzanego w ramach prowadzonej działalności oprogramowania podlegało w 2019 r. ochronie prawnej z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231).

Wnioskodawca uzyskiwał w 2019 r. dochody z autorskich praw do programów komputerowych uwzględnionych w cenie sprzedaży usług.

W efekcie prac rozwijających oprogramowanie powstał utwór, który może stanowić osobny program komputerowy, ma unikatowy charakter i podlega ww. prawom autorskim.

W 2019 r. Wnioskodawca nie uzyskiwał dochodu z czynności w zakresie rozwijania oprogramowania na podstawie licencji wyłącznej udzielonej przez kontrahenta.

Wnioskodawca potwierdził także, że prowadzi na bieżąco ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wnioskodawca prowadzi ww. ewidencję od początku prowadzenia działalności gospodarczej i poniesienia pierwszych kosztów związanych z prowadzeniem projektów.

Odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywane przez niego czynności w 2019 r. (wytwarzanie oprogramowania) ponosił zleceniodawca. W 2019 r. zlecone czynności, na podstawie podpisanych z klientem umowy dotyczą wytwarzania/rozwijania oprogramowania nie były wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności. Jako wykonujący te czynności Wnioskodawca ponosił w 2019 r.

pełne ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością związaną z wytwarzaniem/rozwijaniem oprogramowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (doprecyzowane w wyniku uzupełnienia wniosku):

Czy opisana przez Wnioskodawcę działalność kwalifikuje się jako działalność badawczo-rozwojowa i czy w związku tym rozliczając podatek dochodowy od osób fizycznych za 2019 rok Wnioskodawca prawo do skorzystania z ulgi IP Box, tj. czy może użyć 5% stawki od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania tworzonego i rozwijanego przeze niego?

Zdaniem Wnioskodawcy spełnia on wszystkie przesłanki, które uprawniają go do skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, (ulga IP Box). Zdaniem Wnioskodawcy opisana przez niego działalność kwalifikuje się jako działalność badawczo-rozwojowa i w związku tym rozliczając podatek dochodowy od osób fizycznych za 2019 rok Wnioskodawca ma prawo do skorzystania z ulgi IP Box, tj. może użyć 5% stawki od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania tworzonego i rozwijanego przeze niego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX).

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej - oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Stosownie do art. 5a pkt 39 przez badania naukowe rozumieć należy:

Ilekroć w ustawie mowa jest o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z ww. art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że "ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia". Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo "systematyczny" występuje w sformułowaniu "podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny", a więc odnosi się do "działalności", czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji - głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Wnioskodawca od 21 maja 2019 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEiDG, w ramach której świadczy usługi związane z wytwarzaniem oprogramowania. Wnioskodawca Rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów i wybrał ogólną formę opodatkowania. W ramach podpisanych z klientami umów Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne - tworzy i rozwija oprogramowanie na urządzenia mobilne. Całość autorskich praw majątkowych do wytworzonego oprogramowania Wnioskodawca przenosi na klienta. Jako część zespołu tworzy on od podstaw i rozwija autorskie oprogramowania. W konsekwencji powstają nowoczesne i innowacyjne aplikacje oparte na nowoczesnych technologiach informatycznych. W drodze doświadczeń i testów Wnioskodawca zdobywa, poszerza i łączy wiedzę z nauk podstawowych (tj. matematyka i statystyka) jak i stosowanych (informatyka i elektronika), a następnie wykorzystuje ją przy tworzeniu programów.

Jak wynika z opisu sprawy działalność Wnioskodawcy obejmowała łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do planowania produkcji i tworzenia ulepszonych lub nowych produktów, a w ramach działalności opracowywał lub ulepszał produkty, które były nowe na rynku (swoimi funkcjonalnościami odbiegały od rozwiązań już istniejących) lub wprowadzał nowe rozwiązania wewnątrz przedsiębiorstwa klienta docelowego. Działalność Wnioskodawcy była prowadzona w sposób systematyczny, a w realizowanych projektach Wnioskodawca zajmował się m.in. tworzeniem oprogramowania, tj. pisaniem kodu, projektowaniem oprogramowania, projektowaniem architektury oprogramowania, tworzeniem dokumentów do oprogramowania, analizą technologii, opieką eksploatacyjną oraz usuwaniem błędów. Co istotne działalność Wnioskodawcy nie obejmowała rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, lecz skupiała się głównie na wytwarzaniu nowych rozwiązań.

Z wniosku wynika zatem, że Wnioskodawca prowadził w 2019 r. co do zasady działalność twórczą obejmującą prace rozwojowe.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

8. autorskie prawo do programu komputerowego * podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Wyeksponować trzeba w tym miejscu, że stosownie do ust. 4 art. 30ca tej ustawy wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b +c +d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a-prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b-nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c-nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d-nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ww. wzór służy do obliczenia tzw. wskaźnika nexus, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Przyjęto bowiem, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania. Do stosowania preferencji IP Box niezbędne będzie więc wyliczenie, jaka część dochodów z kwalifikowanego IP ma związek z pracami badawczo-rozwojowymi.

Stosownie do art. 30ca ust. 6 tej ustaw w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

Na podstawie art. 30cb ust. 2 ww. ustawy podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Wyeksponować trzeba również, że zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy zamierzają opodatkować kwalifikowane dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

Zaznaczenia wymaga w tym miejscu, że z przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynika, że umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności (art. 53).

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Jak wskazał Wnioskodawca, autorskie prawo do wytwarzanego w ramach prowadzonej działalności oprogramowania podlegało w 2019 r. ochronie prawnej z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych i uzyskiwał w 2019 r. dochody z autorskich praw do programów komputerowych uwzględnionych w cenie sprzedaży usług. W efekcie prac rozwijających oprogramowanie powstał utwór, który może stanowić osobny program komputerowy, ma unikatowy charakter i podlega ww. prawom autorskim. W 2019 r. Wnioskodawca nie uzyskiwał dochodu z czynności w zakresie rozwijania oprogramowania na podstawie licencji wyłącznej udzielonej przez kontrahenta.

Co istotne Wnioskodawca wskazał, że prowadzi na bieżąco i od początku prowadzonej działalności gospodarczej ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika zatem, że w 2019 r. Wnioskodawca osiągał dochody, o których mowa art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. dochody ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. praw autorskich do programów komputerowych, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 tej ustawy.

Wnioskodawca jest więc uprawniony do skorzystania z przepisów art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkowania 5% stawką na zasadach wskazanych w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zeznaniu podatkowym za 2019 r. kwalifikowanych dochodów uzyskanych w tym roku podatkowym z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. autorskich praw do programów komputerowych przenoszonych na kontrahenta w ramach świadczonych usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest co do zasady za prawidłowe.

Odnosząc się jednak do stanowiska Wnioskodawcy, w świetle którego może on użyć 5% stawki od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania tworzonego i rozwijanego przez niego, wyeksponować trzeba, że o ile podstawą opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym, to wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy - Ordynacja podatkowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.