0115-KDIT3.4011.261.2020.4.AW - Skutki podatkowe zbycia urządzeń na rzecz małżonki (do jej działalności gospodarczej).

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2020 r. (data wpływu 24 marca 2020 r.) - uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2020 r. (data wpływu - 3 czerwca 2020 r.) - o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia na rzecz małżonki (do jej działalności gospodarczej) Urządzeń - jest prawidłowe.

W dniu 24 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia na rzecz małżonki (do jej działalności gospodarczej) Urządzeń. Wniosek został uzupełniony w dniu 3 czerwca 2020 r. (data wpływu).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym z tytułu prowadzonych działów specjalnych produkcji rolnej. Nie posiada poza Polską innych miejsc prowadzenia działalności gospodarczej. Jest rezydentem polskim podlegających opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Polsce. Pozostaje on w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustawowy ustrój wspólności małżeńskiej. Jako rolnik prowadzący działy specjalne produkcji rolnej wpisany jest do rejestru REGON. Wnioskodawca opodatkowuje dochody z tytułu prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej podatkiem liniowym 19%. Prowadzone przez Wnioskodawcę działy specjalne produkcji rolnej obejmują chów drobiu żywego kurcząt brojlerów. Na chwilę obecną Wnioskodawca zatrudnia 10 osób. Na potrzeby prowadzonych działów specjalnych produkcji rolnej produkuje on własną paszę. Pasze te produkowane są na bazie surowców kupowanych od rolników i firm handlowych i są to zboża, śruta sojowa, oleje, premixy witaminowo-mikroelementowe. Pasza jest rozprowadzana do kurników systemem transportu wewnętrznego. W związku z produkcją ww. pasz wykonuje on następujące czynności: odbiór jakościowy i ilościowy surowców, wstępne oczyszczenie, rozdrabnianie jeżeli to konieczne, naważanie komputerowe i dozowanie surowców i niezbędnych dodatków paszowych w zależności od receptury, mieszanie i składowanie w silosach ekspedycyjnych gotowej paszy. Prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej jako rolnik wpisany do rejestru REGON i nie prowadzący działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o przedsiębiorcach i tym samym nie będąc wpisany do bazy CEiDG nie może on sprzedawać wyprodukowanej paszy, gdyż czynność ta wykracza poza działy specjalne produkcji rolnej.

W związku z prowadzonymi przez siebie działami specjalnymi produkcji rolnej posiada on liczne środki trwałe, w tym m.in.:

Wiaty (poz. 1) oraz silosy (poz. 4) stanowią budowle w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. Składniki majątkowe wymienione w poz. od 5 do 22 w dalszej części łącznie zwane są "Urządzenia". Wnioskodawca posiada jeszcze inne środki trwałe, jednak ich wyliczenie nie jest istotne dla potrzeb niniejszego wniosku.

SW jest małżonką Wnioskodawcy. Prowadzi ona pozarolniczą działalność gospodarczą od 3 stycznia 2018 r. Według wpisu do CEiDG głównym przedmiotem tej działalności jest sprzedaż hurtowa zboża, nieprzetworzonego tytoniu, nasion i pasz dla zwierząt. W ramach prowadzonej przez małżonkę Wnioskodawcy działalności gospodarczej planowane jest dodatkowo m.in. uruchomienie produkcji pasz. Odbiorcą pasz (wyprodukowanych oraz nabytych w celach handlowych) byłby Wnioskodawca oraz docelowo podmioty trzecie. Wnioskodawca zaprzestałby produkcji pasz na własne potrzeby. Ponadto małżonek Wnioskodawcy zamierza świadczyć w ramach prowadzonej działalności na rzecz Wnioskodawcy usługi koparką.

Wnioskodawca planuje wycofać do majątku osobistego z prowadzonych przez siebie działów specjalnych produkcji rolnej składniki majątku wskazane powyżej. W związku z planowanym zaprzestaniem produkcji pasz ww. składniki majątkowe nie będą niezbędne w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności rolniczej. Wnioskodawca zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ww. składników majątkowych.

Małżonka Wnioskodawcy, będąc współwłaścicielem ww. składników majątkowych znajdujących się w majątku osobistym, przeznaczy te składniki do prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej oraz ujmie w ewidencji środków trwałych i dokonywać będzie odpisów amortyzacyjnych.

Ponadto Wnioskodawca zamierza sprzedać małżonce Wnioskodawcy wykorzystywane w ramach prowadzonej przez siebie działalności rolniczej Urządzenia.

W uzupełnieniu wniosku wskazano ponadto:

* Wszystkie wymienione we wniosku aktywa trwałe od poz. 1 do poz. 22 stanowią środki trwałe w prowadzonej przez Wnioskodawcę działach produkcji rolnej oraz podlegają amortyzacji. Są one częściowo lub w całości zamortyzowane. Nie występuje żaden składnik majątku, który jest przedmiotem wniosku i który byłby ujęty w ewidencji środków trwałych prowadzonej w związku z prowadzonymi przez Wnioskodawcę działami produkcji rolnej i nie byłyby dokonywane od niego odpisy amortyzacyjne;

* Zwrot "majątek osobisty" nie został użyty w rozumieniu Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, tylko w znaczeniu majątku odrębnego od majątku związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, czyli majątku prywatnego, związanego z celami osobistymi. Po przekazaniu przez Wnioskodawcę składników majątkowych związanych z prowadzonymi przez Wnioskodawcę działami produkcji rolnej na cele osobiste, składniki te znajdą się w majątku prywatnym, związanym z celami prywatnymi Wnioskodawcy i jego małżonki, a nie z celami gospodarczymi Wnioskodawcy. Ani Wnioskodawca ani małżonka nie posiadają majątków osobistych (odrębnych od majątku wspólnego), ani w związku z planowanymi czynnościami takich majątków posiadać nie będą. Dla wyjaśnienia Wnioskodawca zmienił słowo we wskazanym zdaniu z "osobistych" na "prywatnym, niezwiązanym z prowadzoną działalnością gospodarczą". Jednocześnie pozostawił wyjaśnione powyżej rozumienie planowanej do wykonania czynności;

* W wyniku dokonania czynności nie dojdzie do zawarcia żadnego rodzaju umowy, na mocy której dojdzie do wyłączenia Urządzeń ze wspólności małżeńskiej i przekazania ich do majątku odrębnego małżonki. Urządzenia na gruncie prawa cywilnego oraz rodzinnego i opiekuńczego pozostaną w majątku objętym wspólnością małżeńską. Na mocy prawa cywilnego nie dojdzie do przeniesienia przez Wnioskodawcę na jego małżonkę żadnych praw. Należy jednak mieć na uwadze odrębność prawa cywilnego od podatkowego. Prawo podatkowe dopuszcza dokonanie niektórych czynności pomiędzy małżonkami i potraktowanie ich jako odrębnych podatników - choćby sprzedaż pomiędzy nimi na gruncie ustawy o VAT. Używając zwrotu "sprzedaż" Wnioskodawca miał na myśli dokonanie transakcji pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami gospodarczymi (odrębnymi przedsiębiorcami) na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W wyniku tej czynności dojdzie do wyłączenia składnika majątku z działalności prowadzonej przez jednego z małżonków i włączenie go do składników majątkowych związanych z prowadzeniem działalności przez drugiego z małżonków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przekazanie przez Wnioskodawcę wiaty, budynku mieszalni pasz, budynku biurowo-magazynowego oraz silosów na potrzeby osobiste podlegać będzie zwolnieniu od podatku od towarów i usług?

2. Czy Wnioskodawca osiągnie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w związku ze zbyciem na rzecz małżonki Wnioskodawcy Urządzeń?

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygniecie.

Zdaniem Wnioskodawcy - w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych - nie osiągnie on przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w związku ze zbyciem na rzecz małżonki Urządzeń.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52. 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Składniki majątku małżonków pomimo, że niektóre z nich zostały nabyte tylko przez jedno z małżonków w ramach prowadzonej działalności gospodarczej należą do majątku wspólnego małżonków. Sprzedaż Urządzeń z przedsiębiorstwa Wnioskodawcy 1 do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy 2 nastąpi za wynagrodzeniem. Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Natomiast w stosownie do art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

* przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej,

* przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił,

* prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom,

* przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków,

* prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie,

* przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość,

* wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków,

* przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków,

* prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy,

* przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Wyżej wymieniony przepis określa zatem, co stanowi osobisty majątek każdego z małżonków. Do majątku odrębnego małżonków nie zalicza się zatem przedmiotów służących do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 341 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka. Zgodnie natomiast z art. 35 ww. ustawy, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym. że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem niezależnie od tego, który z małżonków wykorzystuje składniki majątku objęte majątkową wspólnością ustawową w swojej działalności gospodarczej, oboje małżonkowie pozostają ich właścicielami. W sytuacji gdy małżonkowie prowadzą odrębne pozarolnicze działalności gospodarcze, a na prawach majątkowej wspólności ustawowej są właścicielami składników majątku (nieruchomości, ruchomości), to każdy z nich ma prawo wykorzystywać je dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że jeżeli w świetle odrębnych przepisów odpłatne przekazanie do używania (zbycie) środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych stanowiących składniki majątku objęte majątkową wspólnością ustawową, a czynność ta jest prawnie dopuszczalna, to zdarzenie to będzie dla Wnioskodawcy obojętne podatkowo. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zaliczają do żadnej z kategorii źródeł przychodów tego rodzaju czynności, zdarzeń jeżeli ich przedmiotem są składniki majątku stanowiącego współwłasność łączną małżeńską.

A zatem, przedstawiona we wniosku czynność prawa dokonana pomiędzy małżonkami, nie rodzi skutków prawnych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż dotyczy składników majątku objętych majątkową wspólnością ustawową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że przedmiotem interpretacji indywidualnej nie jest ocena prawidłowości czy też dopuszczalności wskazanej we wniosku formy prawnej rozporządzania składnikami majątkowymi przez małżonków pomiędzy którymi istnieje wspólność majątkowa małżeńska, poprzez czynność odpłatnego zbycia (sprzedaży) do firmy żony Urządzeń, które wcześniej stanowiły środki trwałe przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Są to bowiem kwestie regulowane przez odrębne przepisy (przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm. oraz ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy - Dz. U. z 2019 r. poz. 2086, z późn. zm., niebędące przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogące być przedmiotem indywidualnej interpretacji przepisów praw podatkowego.

Jeżeli zatem rozporządzanie składnikami majątku w sposób wskazany we wniosku w świetle ww. przepisów jest prawne skuteczne, to zauważyć należy, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera w art. 10 ust. 1 katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów.

Jednym ze źródeł przychodów określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei, przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

d. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza zbyć do indywidualnego przedsiębiorstwa małżonki Urządzenia (sprężarkę, falownik do śrutownika, ładowarkę teleskopową, dozownik komponentów, dozownik celkowy, przenośnik ślimakowy, rozdrabniacz bijakowy, mieszarkę łopatkową, szafę elektryczną, dozownik, dozownik ziarna, rozdzielacz pneumatyczny, analizator wilgotności, dozownik komponentów, przenośnik ślimakowy, klimatyzator, wagę trójkomorową, wagę elektroniczną, przyczepę rolniczą, system HCCP) stanowiące środki trwałe. Między małżonkami istnieje ustrój wspólności majątkowej. Wnioskodawca zamierza sprzedać małżonce wykorzystywane w ramach prowadzonej przez siebie działalności rolniczej Urządzenia.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie - Kodeks rodzinny i opiekuńczy.

Na podstawie art. 31 § 1 tej ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami

mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego

z małżonków.

Stosownie natomiast do art. 33 ww. ustawy, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

Wyżej wymieniony przepis określa, co stanowi osobisty majątek każdego z małżonków. Do majątku odrębnego małżonków nie zalicza się zatem przedmiotów służących do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 341 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich

w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka.

Stosownie do art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem niezależnie od tego, który z małżonków wykorzystuje składniki majątku objęte majątkową wspólnością ustawową w swojej działalności gospodarczej, oboje małżonkowie pozostają ich właścicielami. W sytuacji gdy małżonkowie prowadzą odrębne pozarolnicze działalności gospodarcze, a na prawach majątkowej wspólności ustawowej są właścicielami składników majątku (nieruchomości, ruchomości), to każdy z nich ma prawo wykorzystywać je dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że jeżeli w świetle odrębnych przepisów niebędących przepisami prawa podatkowego, a tym samym niemogących być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, w istocie nastąpi zbycie środków trwałych (Urządzeń) stanowiących składniki majątku objęte majątkową wspólnością ustawową, a czynność ta jest prawnie dopuszczalna, to zdarzenie to będzie dla Wnioskodawcy obojętne podatkowo. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zaliczają do żadnej z kategorii źródeł przychodów tego rodzaju czynności, zdarzeń jeżeli ich przedmiotem są składniki majątku stanowiącego współwłasność łączną małżeńską. Zatem opisana powyżej czynność nie będzie rodziła po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

A zatem przedstawiona we wniosku czynność prawna dokonana pomiędzy małżonkami, nie rodzi skutków prawnych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż dotyczy składników majątku objętych majątkową wspólnością ustawową, Tym samym za pozbawione podstaw prawnych uznać należy traktowanie należności uzyskanych z tytułu tej czynności jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.