0115-KDIT3.4011.259.2020.2.AW - Zasady amortyzacji środków trwałych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2020 r. (data wpływu 24 marca 2020 r.) - uzupełnionym pismem z dnia 7 maja 2020 r. (data wpływu - 13 maja 2020 r.) - o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad amortyzacji środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 24 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad amortyzacji środków trwałych. Wniosek został uzupełniony w dniu 13 maja 2020 r. (data wpływu).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą od dnia 3 stycznia 2018 r. Według wpisu do CEiDG głównym przedmiotem tej działalności jest sprzedaż hurtowa zboża, nieprzetworzonego tytoniu, nasion i pasz dla zwierząt. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, nie posiada poza Polską innych miejsc wykonywania działalności gospodarczej oraz jest rezydentem polskim i podlega opodatkowaniu od całości osiąganych dochodów w Polsce. W ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej planowane jest dodatkowo m.in. uruchomienie produkcji pasz.

Odbiorcą pasz byłby małżonek Wnioskodawcy oraz docelowo podmioty trzecie. Wnioskodawca świadczyłby również usługi koparką na rzecz małżonka oraz docelowo osób trzecich.

Małżonek Wnioskodawcy jest podatnikiem VAT czynnym z tytułu prowadzonych działów specjalnych produkcji rolnej. Nie posiada poza Polską innych miejsc prowadzenia działalności gospodarczej. Jest rezydentem polskim podlegającym opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Polsce. Pozostaje on w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustawowy ustrój wspólności małżeńskiej. Jako rolnik prowadzący działy specjalne produkcji rolnej wpisany jest do rejestru REGON. Małżonek Wnioskodawcy opodatkowuje dochody z tytułu prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej podatkiem liniowym 19%. Prowadzone przez małżonka Wnioskodawcy działy specjalne produkcji rolnej obejmują chów drobiu żywego kurcząt brojlerów. Na potrzeby prowadzonych działów specjalnych produkcji rolnej produkuje on własną paszę. Pasze te produkowane są na bazie surowców kupowanych od rolników i firm handlowych i są to zboża, śruta sojowa, oleje, premixy witaminowo-mikroelementowe. Pasza jest rozprowadzana do kurników systemem transportu wewnętrznego. W związku z produkcją ww. pasz wykonuje on następujące czynności: odbiór jakościowy i ilościowy surowców, wstępne oczyszczenie, rozdrabnianie jeżeli to konieczne, naważanie komputerowe i dozowanie surowców i niezbędnych dodatków paszowych w zależności od receptury, mieszanie i składowanie w silosach ekspedycyjnych gotowej paszy. Prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej jako rolnik wpisany do rejestru REGON i nie prowadzący działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o przedsiębiorcach i tym samym nie będąc wpisany do bazy CEiDG nie może on sprzedawać wyprodukowanej paszy, gdyż czynność ta wykracza poza działy specjalne produkcji rolnej. Planowane jest uruchomienie produkcji pasz przez Wnioskodawcę.

W związku z prowadzonymi przez małżonka Wnioskodawcy działami specjalnymi produkcji rolnej posiada on liczne środki trwale, w tym m.in.:

Wiaty (poz. 1) oraz silosy (poz. 4) stanowią budowle w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. Składniki majątkowe wymienione w poz. od 5 do 22 w dalszej części łącznie zwane są "Urządzenia". Małżonek Wnioskodawcy posiada jeszcze inne środki trwałe, jednak ich wyliczenie nie jest istotne dla potrzeb niniejszego wniosku

Małżonek Wnioskodawcy planuje wycofać do majątku osobistego z prowadzonych przez siebie działów specjalnych produkcji rolnej składniki majątku oznaczone powyżej od poz. 1 do 4. W związku z planowanym zaprzestaniem produkcji pasz ww. składniki majątkowe nie będą niezbędne w prowadzonej przez małżonka Wnioskodawcy działalności rolniczej. Małżonek Wnioskodawcy zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ww. składników majątkowych. Wnioskodawca będąc współwłaścicielem ww. składników majątkowych znajdujących się w majątku osobistym przeznaczy te składniki do prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej oraz ujmie w ewidencji środków trwałych i dokonywać będzie odpisów amortyzacyjnych

Ponadto małżonek Wnioskodawcy zamierza sprzedać Wnioskodawcy wykorzystywany w ramach prowadzonej przez siebie działalności rolniczej Urządzenia

W uzupełnieniu wniosku wskazano ponadto:

1. Dla celów podatku dochodowego Wnioskodawca jest opodatkowany według zasad określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. podatkiem liniowym.

2. Wszystkie wymienione we wniosku aktywa trwałe od poz. 1 do poz. 22 stanowią środki trwałe w prowadzonych przez małżonka działach produkcji rolnej oraz podlegają amortyzacji. Są one częściowo lub w całości zamortyzowane. Nie występuje żaden składnik majątku, który jest przedmiotem wniosku i który byłby ujęty w ewidencji środków trwałych prowadzonej w związku z prowadzonymi przez męża działami produkcji rolnej i nie byłyby dokonywane od niego odpisy amortyzacyjne.

3. Zwrot "majątek osobisty" nie został użyty w rozumieniu Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, tylko w znaczeniu majątku odrębnego od majątku związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej, czyli majątku prywatnego, związanego z celami osobistymi. Po przekazaniu przez męża składników majątkowych związanych z prowadzonymi przez niego działami produkcji rolnej na cele osobiste, składniki te znajdą się w majątku prywatnym, związanym z celami prywatnymi, a nie z jego celami gospodarczymi. Ani Wnioskodawca ani małżonek nie posiadają majątków osobistych (odrębnych od majątku wspólnego) ani w związku z planowanymi czynnościami takich majątków posiadać nie będą. Dla wyjaśnienia zmienia słowo we wskazanym zdaniu z "osobistych" na "prywatnym". Jednocześnie pozostawia wyjaśnione powyżej rozumienie planowanej do wykonania czynności.

4. W wyniku dokonania czynności nie dojdzie do zawarcia żadnego rodzaju umowy, na mocy której dojdzie do wyłączenia Urządzeń ze wspólności małżeńskiej i przekazania ich do majątku odrębnego Wnioskodawcy. Urządzenia na gruncie prawa cywilnego oraz rodzinnego i opiekuńczego pozostaną w majątku objętym wspólnością małżeńską. Na mocy prawa cywilnego nie dojdzie do przeniesienia przez małżonka Wnioskodawcy na Wnioskodawcę żadnych praw. Należy jednak mieć na uwadze odrębność prawa cywilnego od podatkowego. Prawo podatkowe dopuszcza dokonanie niektórych czynności pomiędzy małżonkami i potraktowanie ich jako odrębnych podatników - choćby sprzedaż pomiędzy nimi na gruncie ustawy o VAT. Używając zwrotu "sprzedaż" Wnioskodawca miał na myśli dokonanie transakcji pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami gospodarczymi (odrębnymi przedsiębiorcami) na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W wyniku tej czynności dojdzie do wyłączenia składnika majątku z działalności prowadzonej przez jednego z małżonków i włączenie go do składników majątkowych związanych z prowadzeniem działalności przez drugiego z małżonków. W wyniku tej czynności - zdaniem Wnioskodawcy - małżonek Wnioskodawcy zaprzestanie dokonywać odpisów amortyzacyjnych, a Wnioskodawca będzie zobowiązany do ich kontynuacji.

5. Na stronie 4 w linijce drugiej wniosku wskazano "Składniki majątkowe wymienione w poz. od 5 do 22 w dalszej części łącznie zwane są "Urządzenia". Zatem, we wniosku chodzi o urządzenia wymienione w opisie na stronie 3 od poz. 5 do poz. 22, czyli:

* sprężarka, zakupiona w 2004 r., podatek VAT został odliczony, wpisana jest do ewidencji środków trwałych;

* falownik do śrutownika, zakupiony w 2008 r., podatek VAT został odliczony, wpisany jest do ewidencji środków trwałych;

* ładowarka teleskopowa, zakupiona w 2018 r., podatek VAT został odliczony, wpisana jest do ewidencji środków trwałych;

* dozownik komponentów, zakupiony w 2004 r., podatek VAT został odliczony, wpisany jest do ewidencji środków trwałych;

* dozownik celkowy, zakupiony w 2004 r., podatek VAT został odliczony, wpisany jest do ewidencji środków trwałych;

* przenośnik ślimakowy, zakupiony w 2004 r., podatek VAT został odliczony, wpisany jest do ewidencji środków trwałych;

* rozdrabniacz bijakowy, zakupiony w 2004 r., podatek VAT został odliczony, wpisany jest do ewidencji środków trwałych;

* mieszarka łopatkowa, zakupiona w 2004 r., podatek VAT został odliczony, wpisana jest do ewidencji środków trwałych;

* szafa elektryczna, zakupiona w 2004 r., podatek VAT został odliczony, wpisana jest do ewidencji środków trwałych;

* dozownik, dozownik ziarna, zakupione w 2004 r., podatek VAT został odliczony, wpisane są do ewidencji środków trwałych;

* rozdzielacz pneumatyczny, zakupiony w 2004 r., podatek VAT został odliczony, wpisany jest do ewidencji środków trwałych;

* analizator wilgotności, dozownik komponentów, zakupiony w 2016 r., podatek VAT został odliczony, wpisany jest do ewidencji środków trwałych;

* przenośnik ślimakowy, zakupiony w 2019 r., podatek VAT został odliczony, wpisany jest do ewidencji środków trwałych;

* klimatyzator, zakupiony w 2011 r., podatek VAT został odliczony, wpisany jest do ewidencji środków trwałych;

* waga trój komorowa, zakupiona w 2004 r., podatek VAT został odliczony, wpisana jest do ewidencji środków trwałych;

* waga elektroniczna, zakupiona w 2015 r., podatek VAT został odliczony, wpisana jest do ewidencji środków trwałych;

* przyczepa rolnicza, zakupiona w 2019 r., podatek VAT został odliczony, wpisana jest do ewidencji środków trwałych;

* system HCCP, rok ujęcia w ewidencji 2009, podatek VAT został odliczony.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że będzie on zobowiązany do kontynuowania odpisów amortyzacyjnych od wiaty, budynku mieszalni pasz, budynku biurowo-magazynowego oraz silosów (oznaczonych w poz. od 1 do 4) a także nabytych Urządzeń z uwzględnieniem dotychczasowych dokonanych odpisów amortyzacyjnych przez małżonka Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on zobowiązany do kontynuowania odpisów amortyzacyjnych od wiaty, budynku mieszalni pasz, budynku biurowo-magazynowego oraz silosów (oznaczonych w poz. od 1 do 4) oraz Urządzeń z uwzględnieniem dotychczasowych dokonanych odpisów amortyzacyjnych przez małżonka Wnioskodawcy.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

3. inne przedmioty, * o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ww. ustawy. Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jest zróżnicowana m.in. z uwagi na sposób ich nabycia.

Stosownie do treści art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustała się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

W myśl art. 22g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi.

Natomiast w myśl art. 22g ust. 13 pkt 5 ww. ustawy, przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu).

Powyższe przepisy art. 22g ust. 13 pkt 5 w zw. z art. 22g ust. 12 ww. ustawy, nakazują zatem, w sytuacji zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków, jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu), ustalić wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu zmieniającego. Przy czym, przepisy te nie wskazują w jakiej formie ma nastąpić zmiana działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków, czy w formie odpłatnej, czy też nieodpłatnej, jak również czy zmiana ta dotyczyć ma małżonków miedzy którymi istnieje ustrój wspólności majątkowej czy też ustrój rozdzielności majątkowej Zatem przyjąć należy, że dyspozycja powyższych przepisów dotyczy każdej formy zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków, niezależnie od panującego w małżeństwie ustroju majątkowego.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zasada kontynuacji (amortyzacji - dopisek organu) wiaty, budynku mieszalni pasz, budynku biurowo-magazynowego oraz silosów (oznaczonych w poz. od 1 do 4) oraz Urządzeń. Stanowisko takie jest zgodne m.in. z interpretacją Takie stanowisko przyjął Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej nr ITPB1/415-284/11/RR z dnia 13 czerwca 2011 r.: "W przypadku, gdy jeden z małżonków przejmie do swojej działalności składnik majątkowy wykorzystywany wcześniej (amortyzowany) w działalności współmałżonka, wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) współmałżonka wykorzystującego dotychczas ten składnik w swojej działalności gospodarczej, podobnie jak ma to miejsce w przypadku zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków. Małżonek przejmujący składnik majątkowy wykorzystywany dotychczas w działalności gospodarczej współmałżonka powinien - jeśli wartość początkowa środka trwałego nie została jeszcze w pełni zamortyzowana - dokonywać odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuować metodę amortyzacji przyjętą przez współmałżonka wykorzystującego dotychczas tenże składnik".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r. poz. 2086, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Stosownie natomiast do art. 33 ww. ustawy, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

Wyżej wymieniony przepis określa, co stanowi osobisty majątek każdego z małżonków. Do majątku odrębnego małżonków nie zalicza się zatem przedmiotów służących do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 341 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka.

Stosownie do art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W tym miejscu należy podkreślić, że w przypadku przekazania składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej przez jednego małżonka, do działalności gospodarczej drugiego małżonka i składniki te objęte są wspólnością majątkową, nie dochodzi do zmiany właściciela tych składników majątku. Zmienia się jedynie sposób ich wykorzystywania.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z przepisu art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie (art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 22g ust. 12 ustawy w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi.

Zgodnie z art. 22g ust. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków - jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu).

Zgodnie z art. 22h ust. 3 ww. ustawy, podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

W przypadku, gdy jeden z małżonków przejmie do swojej działalności składnik majątkowy wykorzystywany wcześniej (amortyzowany) w działalności współmałżonka, wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) współmałżonka wykorzystującego dotychczas ten składnik w swojej działalności gospodarczej. Małżonek przejmujący składnik majątkowy wykorzystywany dotychczas w działalności gospodarczej współmałżonka powinien - jeśli wartość początkowa środka trwałego nie została jeszcze w pełni zamortyzowana - dokonywać odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuować metodę amortyzacji przyjętą przez współmałżonka wykorzystującego dotychczas tenże składnik.

Mając na uwadze powołane regulacje prawne oraz opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że Wnioskodawca przejmując do swojej działalności gospodarczej środki trwałe wykorzystywane uprzednio w prowadzonej przez współmałżonka działalności, powinien ustalić wartość początkową w wysokości przyjętej wcześniej przez współmałżonka oraz kontynuować stosowaną metodę amortyzacji. Przy dokonywaniu amortyzacji Wnioskodawca powinien także uwzględnić dokonane już przez współmałżonka odpisy amortyzacyjne.

Końcowo podkreślić należy, że przywoływana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna stanowi rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się odnosi. W konsekwencji, nie może być źródłem praw i obowiązków w innej sprawie. Co więcej, nie jest ona rozbieżna ze stanowiskiem zaprezentowanym w niniejszej interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.