0115-KDIT3.4011.226.2020.2.KR - Określenie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości otrzymanej w spadku.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 22 kwietnia 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0115-KDIT3.4011.226.2020.2.KR Określenie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości otrzymanej w spadku.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2020 r. (data wpływu 6 marca 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 kwietnia 2020 r. (data wpływu 6 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości otrzymanej w spadku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości otrzymanej w spadku. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 kwietnia 2020 r. (data wpływu 6 kwietnia 2020 r.).

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 10 lipca 2008 r. w drodze zawarcia umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu oraz przeniesienia własności lokalu, rodzice Wnioskodawczyni (Państwo (...) oraz (...)) nabyli prawo własności lokalu mieszkalnego położonego w (...) przy ulicy (...). Nabycie nastąpiło do majątku wspólnego małżonków w ramach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej. Do lokalu została założona księga wieczysta o numerze (...). W dniu 19 lutego 2017 r. zmarła matka Wnioskodawczyni. Spadek po niej otrzymali po połowie Wnioskodawczyni oraz jej ojciec. Ojciec Wnioskodawczyni zmarł 30 stycznia 2019 r. Spadek po ojcu otrzymała wyłącznie Wnioskodawczyni, dzięki czemu stała się jedyną właścicielką całości nieruchomości.

W skład masy spadkowej po zmarłej matce oprócz udziału wynoszącego 1/2 w prawie własności nieruchomości (lokal mieszkalny, położony w (...) przy ulicy (...), numer księgi wieczystej (...), wchodziły:

* połowa środków zgromadzonych na wspólnym rachunku oszczędnościowo - rozliczeniowym prowadzonym przez (...) S.A. dla (...) i (...) (współmałżonka), przy czym wysokość tej połowy to (...) zł;

* połowa środków zgromadzonych na wspólnej lokacie terminowej prowadzonej przez (...) S.A. dla (...) i (...) (współmałżonka), przy czym wysokość tej połowy to (...) zł;

* połowa środków zgromadzonych na kolejnej wspólnej lokacie terminowej prowadzonej przez (...) dla (...) i (...) (współmałżonka), przy czym wysokość tej połowy to (...) zł;

* środki zgromadzone na obiegowej książeczce oszczędnościowej prowadzonej przez (...) S.A. dla (...) w wysokości (...) zł;

* środki zgromadzone na drugiej obiegowej książeczce oszczędnościowej prowadzonej przez (...) S.A. dla (...) w wysokości (...) zł.

Przedmiotem dziedziczenia była 1/2 udziału w nieruchomości, której pierwotną właścicielką była matka Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni wskazała także, że po śmierci matki (...), nie dokonywano żadnych rozrządzeń w zakresie spadku, wyjaśniła także dokładnie jakie udziały przypadły jej oraz drugiemu spadkobiercy-ojcu. Mianowicie, Wnioskodawczyni wskazała, że z chwilą śmierci jej mamy ustała wspólność majątkowa małżeńska, a tym samym 1/2 przedmiotowego lokalu mieszkalnego weszła do masy spadkowej (małżonkowie byli współwłaścicielami mieszkania w równych częściach). W konsekwencji, ojciec Wnioskodawczyni, po otrzymaniu spadku, stał się właścicielem 3/4 lokalu mieszkalnego, zaś Wnioskodawczyni weszła w posiadanie 1/4 przedmiotowego lokalu mieszkalnego. Nie było innych spadkobierców. Wnioskodawczyni potwierdziła także, że w stosunku do przedmiotowego spadku nie dokonano sądowego ani notarialnego działu spadku, zaś jeśli chodzi o nieruchomość będącą przedmiotem wniosku, Wnioskodawczyni oraz jej ojciec ujawnili się w księdze wieczystej odpowiednio do otrzymanych udziałów. Wnioskodawczyni pozostawała wraz z ojcem współwłaścicielem mieszkania (udział ojca 3/4, udział córki 1/4) aż do dnia jego śmierci. Ojciec zmarł 30 stycznia 2019 r., po czym Wnioskodawczyni została jedyną właścicielką całej nieruchomości.

Wnioskodawczyni ma zamiar zbyć przedmiotowy lokal w bieżącym roku.

W związku z powyższym opisem sformułowano następujące pytanie.

Czy w zaistniałym stanie faktycznym dochód uzyskany z planowanej sprzedaży lokalu mieszkalnego podlegać będzie opodatkowaniu?

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawczyni wskazała, że według niej uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego dochód nie powinien w żadnej części podlegać opodatkowaniu.

Zgodnie z treścią ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych dochód uzyskany w związku ze zbyciem nieruchomości podlega co do zasady opodatkowaniu. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy źródłem przychodów jest m.in. odpłatne zbycie nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie lub wybudowanie. Istotny wyjątek wynika z przepisu art. 10 ust. 5 ustawy, zgodnie z którym w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres o którym mowa w tym przepisie jest liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę. Ustawa nowelizująca weszła w życie 1 stycznia 2019 r. a Wnioskodawczyni ma zamiar dokonać sprzedaży nieruchomości w tym roku, a więc już po wejściu w życie tego stanu prawnego, zatem 5-letni ustawowy okres w przypadku Wnioskodawczyni należy liczyć od momentu nabycia lokalu mieszkalnego przez spadkodawców (rodziców). Według Wnioskodawczyni nie ma znaczenia kiedy doszło do formalnego przekazania spadku, a to kiedy jej rodzice nabyli nieruchomość do majątku wspólnego oraz to kiedy nieruchomość ma zamiar sprzedać. Tak liczony okres w tym przypadku już minął. Wątpliwość Wnioskodawczyni wynika z tego, iż w Urzędzie Skarbowym została jej udzielona informacja, że moment nabycia mieszkania ma liczyć od momentu śmierci matki, a ona z takim stanowiskiem się nie zgadza. Jako przykład popierający stanowisko Wnioskodawczyni podała interpretację indywidualną o sygnaturze 0115-KDIT3.4011.101.2019.1.DP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów jest określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a.

nieruchomości lub

b.

ich części oraz udziału w nieruchomości,

c.

spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

d.

prawa wieczystego użytkowania gruntów,

e. innych rzeczy, * jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, a kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nie podlega opodatkowaniu.

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159) dodano art. 10 ust. 5, który stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nabytych w spadku nieruchomości istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia tych nieruchomości przez spadkodawcę.

Przedmiotowy lokal rodzice Wnioskodawczyni nabyli do majątku wspólnego w ramach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej dnia 10 lipca 2008 r. Z sytuacji opisanej we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni najpierw odziedziczyła 1/4 lokalu mieszkalnego (połowę z 1/2 mieszkania) po zmarłej matce (matka zmarła 19 lutego 2017 r., drugą połowę spadku odziedziczył ojciec Wnioskodawczyni, tym samym stając się właścicielem 3/4 nieruchomości), a następnie stała się właścicielką całości nieruchomości, gdyż zmarł jej ojciec (data śmierci 30 stycznia 2019 r.). Wnioskodawczyni była jedyną spadkobierczynią. Nieruchomość ma zostać sprzedana w bieżącym roku.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz opisaną we wniosku sytuację, należy stwierdzić, iż pięcioletni termin liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości (art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku a art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) minął, bowiem w opisanej sytuacji datą nabycia przez spadkodawców nieruchomości (w tym również w części uzyskanej przez ojca Wnioskodawczyni w spadku po zmarłej żonie) jest data jej nabycia do majątku wspólnego małżonków, tj. 10 lipca 2008 r. Powyższe oznacza, że planowana sprzedaż przedmiotowego lokalu nie będzie stanowiła źródła przychodu o którym mowa w wyżej powołanym przepisie. Zatem na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego z tytułu zbycia odziedziczonej nieruchomości.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Podkreślenia wymaga, że przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej jest - co do zasady - sam przepis prawa podatkowego. Dlatego też, wydając przedmiotową interpretację indywidualną tutejszy organ interpretacyjny dokonał wyłącznie wykładni przepisów materialnego prawa podatkowego znajdujących zastosowanie w sprawie. Wobec tego niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie skutków podatkowych przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, nie rozstrzyga natomiast kwestii prawidłowości działań na gruncie przepisów odrębnych (w tym przepisów ustawy o systemie oświaty, ustawy - Prawo oświatowe, ustawy o finansowaniu zadań oświatowych oraz ustawy o finansach publicznych).

W odniesieniu natomiast do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej, tutejszy organ informuje, że została one wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów-w art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych - Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.)

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl