0115-KDIT3.4011.226.2019.1.JŁ - Ustalenie możliwości zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2019 r. (data wpływu 27 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 27 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Świadczy usługi geodezyjne przede wszystkim dla firm, ale zdarza się również dla osób fizycznych. Obecnie świadczy usługi dla firmy, która buduje wesołe miasteczko. Usługa ta polega na wytyczaniu miejsca pod różne urządzenia. Codziennie jest obecny podczas budowy, gdyż wymagane jest precyzyjne wytyczenie miejsca, a następnie już na etapie budowy sprawdzenie czy wszystko jest właściwie umiejscowione. Wnioskodawca pracuje w różnych warunkach atmosferycznych, także podczas zimy, opadów deszczu czy śniegu, w czasie mrozu i wiatru. Do pracy kupuje ochronną odzież roboczą: specjalne buty robocze, skarpety termoaktywne, spodnie, polary, kurtki, softshelle, koszulki. Ubrania kupowane są w sklepie z odzieżą roboczą. Odzież często ulega zniszczeniu, uszkodzeniu. Wnioskodawcy zdarza się rozerwać odzież przez wystające na placu budowy różne druty czy pręty. Zakupiona odzież wykorzystywana jest wyłącznie w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zakup ochronnej odzieży roboczej typu buty robocze, skarpety termoaktywne, spodnie, polary, kurtki, softshelle, koszulki wykorzystywanej wyłącznie w prowadzeniu działalności gospodarczej można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług geodezyjnych może On zaliczyć do koszów uzyskania przychodów zakupioną odzież roboczą. Świadczy usługi zarówno dla firm, jak i dla osób fizycznych. Obecnie świadczy usługi dla firmy, która buduje wesołe miasteczko. Usługa polega na wytyczaniu miejsca pod różne urządzenia. Codziennie jest obecny podczas budowy, gdyż wymagane jest precyzyjne wytyczenie miejsca, a następnie już na etapie budowy sprawdzenie czy wszystko jest właściwie umiejscowione. Wnioskodawca pracuje w różnych warunkach atmosferycznych, także podczas zimy, opadów deszczu czy śniegu, w czasie mrozu i wiatru. Do pracy kupuje ochronną odzież roboczą: specjalne buty robocze, skarpety termoaktywne, spodnie, polary, kurtki, softshelle, koszulki. Odzież często ulega zniszczeniu, uszkodzeniu. Wnioskodawcy zdarza się rozerwać odzież przez wystające na placu budowy różne druty, pręty. Zakupiona odzież wykorzystywana jest wyłącznie w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej. Koszt ma związek z osiąganymi przychodami, ponieważ bez specjalnej odzieży roboczej, bez wzmacnianych, ocieplonych i przeciwdeszczowych butów trudno byłoby świadczyć usługi geodety w sposób precyzyjny i często długotrwały w niesprzyjających warunkach atmosferycznych, zwłaszcza że wymagana jest precyzja w pomiarach (nawet kilka centymetrów powoduje dużą różnicę dla przedsięwzięcia).

Wnioskodawca wskazuje, że jeśli zatrudniałby pracownika, taką samą odzież musiałby zakupić i przekazać Mu jako odzież roboczą. Odzież kupowana jest w sklepie z odzieżą roboczą. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że jej zakup stanowi koszt uzyskania przychodów w Jego działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia określonego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym, np. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 października 2012 r., sygn. akt II FSK 430/11, wskazuje się, że: "(...) zwrot "w celu" oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku (...)".

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła.

Podkreślić przy tym należy, że ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

* wydatek został poniesiony przez podatnika,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* jest definitywny (rzeczywisty), czyli wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* został właściwie udokumentowany,

* wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 23 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Wskazać należy, że co do zasady wydatki takie jak odzież czy obuwie zaspokajają również potrzeby osobiste przedsiębiorcy, co skutkuje tym, że pozostają one bez związku z osiąganiem przychodów. Zakupiony ubiór (koszule, ubranie, półbuty) są to rzeczy osobiste, których z istoty rzeczy nie zalicza się do kosztów podatkowych, niezależnie od tego, czy i w jakim stopniu niszczą się w toku prowadzonej działalności. Jedynie wydatek na odzież typowo ochronną (roboczą), noszoną tylko podczas wykonywania pracy na budowach, mógłby uzasadniać zaliczenie do kosztów podatkowych. Rzeczy osobiste nie należą do kosztów podatkowych (wyrok NSA z dnia 24 stycznia 2001 r., SA/Sz 1875/99, LEX nr 49802).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Świadczy usługi geodezyjne zarówno dla firm, jak i dla osób fizycznych. Obecnie świadczy usługi dla firmy, która buduje wesołe miasteczko. Wytycza miejsca pod różne urządzenia w wesołym miasteczku. Codziennie jest obecny podczas budowy, gdyż wymagane jest precyzyjne wytyczenie miejsca, a następnie już na etapie budowy sprawdzenie czy wszystko jest umiejscowione jak należy. Wnioskodawca pracuje w różnych warunkach atmosferycznych i podczas zimy, opadów deszczu czy śniegu, w czasie mrozu i wiatru. Do pracy kupuje ochronną odzież roboczą: specjalne buty robocze, skarpety termoaktywne, spodnie, polary, kurtki, softshelle, koszulki. Ubrania kupowane są w sklepie z odzieżą roboczą. Odzież często ulega zniszczeniu, uszkodzeniu. Wnioskodawcy zdarza się rozerwać ją przez wystające na placu budowy różne druty, pręty. Zakupiona odzież wykorzystywana jest wyłącznie w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w złożonym wniosku Wnioskodawca wykazał związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy ww. wydatkami, a uzyskiwaniem przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto Wnioskodawca wskazał wprost, że wydatki na wskazane we wniosku zakupy ponosił wyłącznie w celach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Co równie istotne, wydatki powyższe, jako niewskazane w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zostały przez ustawodawcę wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Zauważyć należy, że wydatki na zakup ochronnej odzieży roboczej mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej jedynie w takim zakresie w jakim racjonalnie jest to uzasadnione w tej działalności i wyłącznie pod warunkiem ich należytego udokumentowania. Jeżeli zatem bezpośrednim celem poniesienia przedmiotowych wydatków jest prawidłowe wykonywanie działalności, to wydatki te mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Jednakże podkreślić należy, że wydatki te będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów tylko i wyłącznie w sytuacji, jeśli nie mają one charakteru osobistego, bowiem wydatki osobiste nie mają na celu uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, czy też zachowania lub zabezpieczenia tego źródła przychodu. W konsekwencji wydatki ponoszone w celach prywatnych (osobistych) nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Jeżeli zatem bezpośrednim celem poniesienia przedmiotowych wydatków przez Wnioskodawcę jest precyzyjne wykonywanie świadczonych usług także w trudnych warunkach atmosferycznych (precyzyjne wykonywanie zadań może istotnie wpływać na wysokość uzyskiwanych przychodów, bowiem dzięki dobrej opinii przedsiębiorca może utrzymać obecnych oraz uzyskać nowych klientów), to wydatki te mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Podkreślić również należy, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Przy czym, posiadane dowody nie mogą się ograniczać do faktur (rachunków) stwierdzających wysokość poniesionych wydatków, lecz winny to być dowody umożliwiające w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto potwierdzającymi racjonalność poniesionych wydatków.

Zatem, o ile spełnione zostaną powyższe warunki, wydatki poniesione na zakup wskazanej we wniosku ochronnej odzieży roboczej typu buty robocze, skarpety termoaktywne, spodnie, polary, kurtki, softshelle, koszulki, mogą stanowić koszty podatkowe prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Nadmienić także należy, że zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej (w szczególności pod kątem zbadania czy nie mają one osobistego charakteru), może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Należy zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w wyniku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego organy podatkowe ustalą, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od rzeczywistego, to Wnioskodawca nie będzie mógł powołać się na niniejszą interpretację indywidualną.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.