0115-KDIT3.4011.204.2018.1.PSZ - Określenie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2018 r. (data wpływu 11 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 11 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Działalność gospodarczą w dwuosobowej spółce cywilnej prowadziła Pani od 15 maja 1991 r. W roku 1995 wraz z mężem kupiła Pani działkę ze sklepem. W akcie notarialnym zawarty jest wpis, że działka zabudowana jest budynkiem usługowo-handlowym stanowiącym własność nabywców. Z datą tą wraz z mężem działkę z budynkiem przekazała Pani na cele działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej. Przekazanie nieruchomości nastąpiło na podstawie umowy użyczenia. Z tytułu użyczenia nie uzyskuje Pani żadnych przychodów.

W dniu 5 grudnia 1995 r. wraz ze wspólnikiem zakupiła Pani drugi lokal użytkowy z przynależnymi do niego prawami oraz wyposażeniem. Nieruchomość nabyta została na własność w równych częściach, do majątków odrębnych wspólników. Nieruchomość nabyta została dla prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej.

W dniu 23 marca 2000 r. wspólnik wraz z żoną oraz Pani wraz z mężem nabyli następny lokal użytkowy z przynależnymi do niego prawami. Ww. małżonkowie oświadczają, że lokal użytkowy nabywają w udziale po 1/2 część na własność. Ponadto nabywcy oświadczają, że nieruchomość nabywają dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej prowadzonej przez Panią i wspólnika w formie spółki cywilnej.

Z dniem 30 czerwca 2004 r. wystąpiła Pani ze spółki, a w Jej miejsce, od 1 lipca 2004 r., do spółki wstąpiła Pani córka.

Wszystkie nieruchomości zostały przekazane do spółki cywilnej umową najmu "bez dochodu".

Z dniem 7 listopada 2017 r. działalność gospodarcza została zlikwidowana - spółka została rozwiązana.

Działka ze sklepem sprzedana została w listopadzie 2017 r. Pozostałe lokale sprzedano w styczniu 2018 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu sprzedaży nieruchomości powstanie u Pani obowiązek podatkowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, taki obowiązek nie powstanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości - dokonane poza działalnością gospodarczą - przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

* wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Podkreślić należy, że ww. przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie reguluje ani kwestii kwalifikowania składnika majątku do kategorii środków trwałych, ani obowiązku ujmowania go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Reguluje on wyłącznie kwestię skutków podatkowych zbycia wskazanych w nim składników majątku, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych.

Z przepisu tego wynika, że przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, powstaje w sytuacji, gdy spełniają one ustawową definicję środków trwałych, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Definicja środka trwałego zawarta została w art. 22a ust. 1 przedmiotowej ustawy, zgodnie z którym amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że działalność gospodarczą w dwuosobowej spółce cywilnej prowadziła Pani od 15 maja 1991 r. W roku 1995 wraz z mężem kupiła Pani działkę ze sklepem. W akcie notarialnym zawarty jest wpis, że działka zabudowana jest budynkiem usługowo-handlowym stanowiącym własność nabywców. Z datą tą wraz z mężem działkę z budynkiem przekazała Pani na cele działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej. Przekazanie nieruchomości nastąpiło na podstawie umowy użyczenia. Z tytułu użyczenia nie uzyskuje Pani żadnych przychodów.

W dniu 5 grudnia 1995 r. wraz ze wspólnikiem zakupiła Pani drugi lokal użytkowy z przynależnymi do niego prawami oraz wyposażeniem. Nieruchomość nabyta została na własność w równych częściach, do majątków odrębnych wspólników. Nieruchomość nabyta została dla prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej.

W dniu 23 marca 2000 r. wspólnik wraz z żoną oraz Pani wraz z mężem nabyli następny lokal użytkowy z przynależnymi do niego prawami. Ww. małżonkowie oświadczają, że lokal użytkowy nabywają w udziale po 1/2 część na własność. Ponadto nabywcy oświadczają, że nieruchomość nabywają dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej prowadzonej przez Panią i wspólnika w formie spółki cywilnej.

Z dniem 30 czerwca 2004 r. wystąpiła Pani ze spółki, a w Jej miejsce, od 1 lipca 2004 r., do spółki wstąpiła Pani córka.

Wszystkie nieruchomości zostały przekazane do spółki cywilnej umową najmu. Z tytułu najmu nie uzyskiwała Pani przychodu.

Z dniem 7 listopada 2017 r. działalność gospodarcza został zlikwidowana - spółka została rozwiązana.

Działka ze sklepem sprzedana została w listopadzie 2017 r. Pozostałe lokale sprzedano w styczniu 2018 r.

Przenosząc przytoczone uprzednio uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że własność nieruchomości wykorzystywanych w działalności gospodarczej spółki cywilnej, nie została na spółkę przeniesiona, w związku z czym, przedmiotowe składniki majątku nie stanowiły środków trwałych tej spółki. Jak wskazano w treści wniosku, po wystąpieniu przez Wnioskodawczynię ze spółki, wszystkie nieruchomości zostały "przekazane dalej umową najmu bez dochodu" dla spółki cywilnej. Należy w związku z tym przyjąć, że nieruchomości te nie były dla Wnioskodawczyni środkami trwałymi. Nieruchomości te nie podlegały więc ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zatem przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości, o których mowa we wniosku, nie stanowią przychodów, o których mowa w cytowanym art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skutki podatkowe tej sprzedaży należy ocenić w kontekście przesłanek z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, skoro sprzedaż każdej z nieruchomości nastąpiła po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce ich nabycie, to kwoty uzyskane z tego tytułu nie stanowią przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.