0115-KDIT3.4011.194.2020.2.MK - Określenie skutków sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2020 r. (data wpływu 28 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 czerwca 2020 r. (data wpływu 8 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 28 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu, uzupełniony w dniu 8 czerwca 2020 r., ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wskazała, że dnia 13 lutego 2020 r. została zawarta notarialna umowa sprzedaży.

Umowa sprzedaży dotyczyła prawa własności nieruchomości zabudowanej domem mieszkalnym o powierzchni użytkowej 178 m² (sto siedemdziesiąt osiem metrów kwadratowych), położonej w obrębie Ó nr..., gmina X, stanowiącej działkę nr $/..., o powierzchni 0,0511 ha, dla której to nieruchomości prowadzona jest księga wieczysta Kw nr Z, wpisane jest w tej księdze na rzecz Dy Y, córki H i HH.

Nieruchomość ta została nabyta w następujący sposób: aktem notarialnym z dnia 17 marca 2011 r., repetytorium A numer X/... została sporządzona umowa sprzedaży i umowa darowizny własności nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym położonej w obrębie Ó, gmina X, stanowiącej działkę nr $/... o powierzchni 0,0511 ha.

Zgodnie z odpisem z Księgi Wieczystej Kw nr X sporządzonym przez Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych w X przedstawionym na dzień podpisania umowy sprzedaży i umowy darowizny, tj. dzień 17 marca 2011 r., wpisane jest w tej księdze na rzecz X Y - w udziale do 1/2 części oraz na rzecz N Y - w udziale do 1/2 części.

Dnia 22 sierpnia1995 r. X Y zmarła.

Prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w X z dnia 31 marca 2009 r... i postanowieniem z dnia 7 marca 2011 r., spadek po niej, na podstawie ustawy nabyły wprost dzieci W Y, H Y i G T - po 1/3 części.

Dnia 17 marca 2011 r. G T i H Y sprzedali D i W małżonkom Y swoje udziały wynoszące po 1/6 części w nieruchomości stanowiącej działkę nr $/... o powierzchni 0,0511 ha zabudowanej budynkiem mieszkalnym, a D i W małżonkowie Y oświadczyli, że udziały te kupują i że nabycia dokonują z majątku objętego ustawową wspólnością majątkową.

W tym samym akcie notarialnym B Y darował rodzicom D i W małżonkom Y do ich wspólności ustawowej majątkowej swój udział wynoszący 1/2 części w nieruchomości stanowiącej działkę nr $/... o powierzchni 0,0511 ha zabudowanej budynkiem mieszkalnym a Da i W małżonkowie Y oświadczyli, że darowiznę tę przyjmują.

W tym samym akcie notarialnym W Y darował żonie D Y udział wynoszący 1/12 części w nieruchomości stanowiącej działkę nr $/... o powierzchni 0,0511 ha zabudowanej budynkiem mieszkalnym, a D Y oświadczyła, że darowiznę tą przyjmuje.

D i W małżonkowie Y postanowili, że udział wynoszący 1/6 części nieruchomości stanowiącej działkę nr $/... o powierzchni 0,0511 ha zabudowanej budynkiem mieszkalnym na podstawie tego samego aktu notarialnego wejdzie w skład majątku objętego wspólnością ustawową.

W dniu 28 października 2017 r. W Y zmarł.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w X I Wydział Cywilny z dnia 26 lutego 2018 r. sygn. akt... spadek po W Y, synu Ira i X, ur. X X X roku, zmarłym dnia X X 2017 r. na podstawie ustawy nabyli:

* żona D Y, córka H i HH w 1/3 części,

* syn B Y, syn W i D w 1/3 części,

* córka T R A, córka W i D w 1/3 części.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w X I Wydział Cywilny z dnia 29 sierpnia 2018 r. sygn. akt... D Y, B Y i T R A zgodnie oświadczyli, iż dzielą spadek po W Y w ten sposób, że wszystkie składniki spadku przyznają na wyłączną własność D Y - bez obowiązku spłat na rzecz N Y i T R A.

W skład spadku po W Y wchodzi:

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i nigdy wcześniej nie prowadziła działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. W części nieruchomości zabudowanej domem mieszkalnym o powierzchni użytkowej 178 m², położonej w obrębie Ó nr X, gmina X, stanowiącej działkę nr $/..., o powierzchni 0,0511 ha - prowadziła działalność gospodarczą w ten sposób, że wydzieliła jeden pokój o powierzchni 19,50 m² oraz kawałek przylegającego gruntu do domu o powierzchni 30,00 m² na sklep spożywczy. Wyodrębniony pokój przeznaczony na sklep nigdy nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych, nigdy nie był amortyzowany. Działalność gospodarcza jest prowadzona w zakresie prowadzenia sklepu spożywczego od dnia 4 listopada 2017 r. Zbycie nieruchomości nie nastąpiło w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

Po śmierci męża dokonano podziału spadku. Dział spadku nie był ekwiwalentny w naturze, nie towarzyszyły mu spłaty ani dopłaty. Po otrzymanych udziałach Wnioskodawczyni jest właścicielem całej nieruchomości.

Od 17 marca 2011 r. nieruchomość należała do Wnioskodawczyni w 1/2 i w 1/2 do jej męża. Nieruchomość należała w całości do małżonków w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej.

Po śmierci męża 1/2 była własnością Wnioskodawczyni, a 1/2 po mężu została odziedziczona po 1/3 przez dzieci Wnioskodawczyni - syna i córkę. Dzieci zrzekły się na rzecz Wnioskodawczyni swoich części i w ten sposób została, właścicielem całej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż wskazanego we wniosku składnika majątkowego w postaci nieruchomości zabudowanej domem mieszkalnym o powierzchni użytkowej 178 m², położonej w obrębie Ó nr X, gmina X, stanowiącej działkę nr $/..., o powierzchni 0,0511 ha, która nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej i dokonana została po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło nabycie - nie będzie traktowana jako źródło przychodu stosownie do art. 10, ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ?

Zdaniem Wnioskodawczyni, podatek dochodowy, na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - art. 10, nie wystąpi, ponieważ: w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

d. innych rzeczy, * jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Stosownie do art. 10 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w 2011 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem aktem notarialnym postanowili objąć wspólnością ustawową małżeńską zabudowaną nieruchomość mieszkalną. W 2017 r. mąż Wnioskodawczyni zmarł. Wnioskodawczyni wraz z dziećmi złożyła do sądu wniosek o nabycie z mocy prawa spadku po zmarłym mężu oraz o dział spadku. Zgodnie z postanowieniem sądu dokonano podziału w ten sposób, że całość przyznana została na wyłączna własność Wnioskodawczyni, bez obowiązku spłaty dla dzieci. W marcu 2020 r. Wnioskodawczyni sprzedała tą nieruchomość.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.), spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Zgodnie z art. 1037 § 1 i § 2 ww. ustawy, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział spadku powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy - Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Zgodnie z art. 195 ustawy - Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego).

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Nadmienić w tym miejscu należy, że stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682). Przepis art. 31 § 1 Kodeksu stanowi, że z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa), która obejmuje przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich.

Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku okoliczności w niniejszej sprawie dla ustalenia roku kalendarzowego, od końca którego należy liczyć pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zastosowanie znajdzie obowiązujący od dnia 1 stycznia 2019 r. przytoczony uprzednio przepis art. 10 ust. 6 ww. ustawy.

Oznacza to, że w przypadku odpłatnego zbycia przez Wnioskodawczynię nieruchomości w 2020 r. upływ 5 letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 6 niewątpliwie minął, bowiem należy liczyć od końca roku, w którym małżonkowie nabyli tą nieruchomość do majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską. W okolicznościach niniejszej sprawy data otwarcia spadku, czy też późniejszy dział spadku, nie stanowią dla Wnioskodawczyni nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Należy zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest/będzie zgodny/zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w wyniku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego organy podatkowe ustalą, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe różni się od rzeczywistego wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.