0115-KDIT3.4011.128.2019.2.WM - Opodatkowanie przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2019 r. (data wpływu 22 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 20 lipca 2004 r. udzielono przybicia własności nieruchomości, stanowiącej działkę gruntu 439/5, o powierzchni 2,4397 ha zabudowanej obiektami: produkcyjnym, wiatą, halą magazynową z częścią socjalno-biurową, portiernią, magazynem paliw, na rzecz Wnioskodawczyni. Postanowieniem z dnia 9 grudnia 2004 r. ten sam Sąd postanowił przysądzić własność opisanej nieruchomości na rzecz Wnioskodawczyni - do jej majątku odrębnego. Na podstawie tego postanowienia Wnioskodawczyni została wpisana jako właścicielka nieruchomości.

Od dnia 10 października 2002 r. Wnioskodawczyni wykonywała działalność gospodarczą i część powyższej nieruchomości - po jej nabyciu - była wykorzystywana na cele tej działalności gospodarczej. Dotyczyło to obiektów: budynku produkcyjnego, części socjalno-biurowej, budynku magazynowego, magazynu paliw i portierni. Obiekty te zostały przyjęte do środków trwałych i zostały ujawnione w ewidencji środków trwałych pod datą 15 lutego 2005 r. i były amortyzowane liniowo według stawki 2,5% rocznie. Nabyte grunty nie były ujęte w ewidencji środków trwałych, gdyż z całej powierzchni 2,4397 ha na cele działalności gospodarczej wykorzystywana była wyłącznie ich część położona pod obiektami i w ich bezpośrednim sąsiedztwie o łącznej powierzchni ok 4. tys.m.kw.

Działalność gospodarcza wykonywana przez Wnioskodawczynię została zawieszona z dniem 10 października 2017 r. (i pozostaje w zawieszeniu). Obiekty budowlane stanowiące dotychczas środki trwałe w tej działalności zostały wycofane ze środków trwałych i przekazane do majątku osobistego.

Od dnia 1 stycznia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. hala magazynowa z pomieszczeniami socjalnymi była przez Wnioskodawczynię wynajęta na podstawie umowy najmu osobie trzeciej do prowadzenia przez tę osobę działalności gospodarczej.

Pozostała część nabytej nieruchomości, tj. grunt o powierzchni ponad 2 ha przez cały czas od momentu nabycia stanowił i stanowi gospodarstwo rolne - wykorzystywany jest przez Wnioskodawczynię jako ziemia rolna (prowadzone są zasiewy) i opłacany jest podatek rolny. Wnioskodawczyni przy tym nigdy nie prowadziła działów specjalnych produkcji rolnej. W 2006 r. został uchwalony Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego dla m.in. przedmiotowej działki (Uchwała Rady Gminy z dnia 25 października 2006 r.), zgodnie z którym przedmiotowa nieruchomość oznaczona jest symbolem 19.134.PU - Teren obiektów produkcyjno-usługowych, jednak nie wpłynęło to na zmianę wykorzystania nieruchomości przez Wnioskodawczynię. Zgodnie z uproszczonym wypisem z rejestru gruntów wydanym w dniu 3 lipca 2018 r. przez Starostwo Powiatowe w działce 439/5 grunty orne oznaczone RIVb obejmują powierzchnię 2.0475 ha. Zatem grunty te stanowią gospodarstwo rolne w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. t.j. 2017, poz. 1892, z późn. zm.), a tym samym stanowią gospodarstwo rolne w rozumieniu art. 2 ust. 4 ustawy o PIT. Zgodnie z zawiadomieniem o zmianie w danych ewidencji gruntów i budynków z dnia 21 sierpnia 2018 r. wydanym przez Starostwo Powiatowe w ewidencji gruntów i budynków dokonano podziału terenów w ten sposób, że działka nr 439/5 o powierzchni 2.4397 ha została podzielona na dwie działki: 439/8 o powierzchni 0.0505 ha i 439/9 o powierzchni 2.3892 ha. Powstała działka niezabudowana o numerze 439/8 na mocy decyzji Starosty z dnia 23 kwietnia 2018 r. została przeznaczona na realizację inwestycji drogowej polegającej na rozbudowie drogi powiatowej, w związku z czym na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, przeszła na mocy prawa na własność powiatu. Działka ta (nr 439/8) nie jest zatem przedmiotem niniejszego wniosku, który dotyczy wyłącznie działki nr 439/9. Działka nr 439/9 w ewidencji gruntów oznaczona jest jako grunty orne (RIVb) -1.9970 ha i tereny zabudowane inne (Bi) - 0.3922 ha.

W dniu 7 stycznia 2019 r. Wnioskodawczyni zawarła przedwstępną umowę sprzedaży (Akt Notarialny) na mocy której zobowiązała się w terminie do dnia 15 kwietnia 2019 r. zawrzeć umowę sprzedaży działki numer 439/9, obszaru 2.3892 ha. Wnioskodawczyni planuje z ceny sprzedaży wyodrębnić cenę sprzedanych obiektów budowlanych, w oparciu o operat szacunkowy, który będzie sporządzony przez rzeczoznawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż opisanych nieruchomości, tj. działki gruntu nr 439/9 i położonych na niej obiektów budowlanych będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż opisanych nieruchomości, tj. działki gruntu nr 439/9 i położonych na niej obiektów budowlanych będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych tylko w zakresie obiektów budowlanych, które były wykorzystywane na cele działalności gospodarczej wykonywanej przez Wnioskodawcę i ujętych w ewidencji środków trwałych. W pozostałym zakresie (odnośnie gruntu) uzyskany przychód nie będzie stanowił źródła przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, m in. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zatem odpłatne zbycie (np. sprzedaż) nieruchomości lub ich części dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie stanowi źródła przychodu. W przedmiotowej sprawie nabycie nieruchomości nastąpiło w roku 2004, a więc sprzedaż następuje po upływie kilkunastu lat od dnia nabycia.

Jak wynika z cytowanego wyżej przepisu, stosuje się go z zastrzeżeniem ust. 2. Jak zatem stanowi art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3 (który nie będzie miał zastosowania w niniejszej sprawie, gdyż nieruchomość nie jest zabudowana obiektami mieszkaniowymi), nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Powołany w powyższym przepisie art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących w szczególności środkami trwałymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c (który nie będzie miał zastosowania w niniejszej sprawie, gdyż nieruchomość nie jest zabudowana obiektami mieszkaniowymi).

Zatem niewątpliwie cena uzyskana ze sprzedaży obiektów budowlanych wykorzystywanych w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, ujętych wcześniej w ewidencji środków trwałych, pomimo zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, wycofania środków trwałych z ewidencji i przekazania ich do majątku osobistego, będzie stanowiła przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Na mocy art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o PIT wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia nieruchomości, ich części lub udziału w nieruchomościach, wchodzących w skład gospodarstwa rolnego; zwolnienie nie dotyczy przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia gruntów, które w związku z tym odpłatnym zbyciem utraciły charakter rolny.

W niniejszej sprawie zwolnienie to nie będzie miało zastosowania. Odnośnie bowiem środków trwałych związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni nie wchodziły one w skład gospodarstwa rolnego. Odnośnie zaś gruntów wykorzystywanych na cele rolnicze to skoro ich sprzedaż nie stanowi źródła przychodów na mocy art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, to nie może jednocześnie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest:

* pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza,

* pkt 8 - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie powstaje przychód w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 cyt. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 tej ustawy mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Artykuł 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy stanowi natomiast, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

O tym, jaki składnik majątku może stanowić środek trwały decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym nie wszystkie wymienione w nich rodzaje składników majątku mogą podlegać amortyzacji podatkowej.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

c. inne przedmioty * o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi (art. 22c pkt 1 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Z powyższych przepisów wynika, że zarówno budynki, budowle (przy zachowaniu warunków o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy), jak również grunty stanowią środki trwałe, które podlegają wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, z tym, że grunty nie podlegają amortyzacji.

Wskazać należy, że regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni w 2004 r. nabyła do majątku odrębnego działkę gruntu 439/5 o powierzchni 2,4397 ha zabudowanej obiektami: produkcyjnym, wiatą, halą magazynową z częścią socjalno-biurową, portiernią, magazynem paliw, na rzecz Wnioskodawczyni. Od dnia 10 października 2002 r. Wnioskodawczyni wykonywała działalność gospodarczą i część powyższej nieruchomości - po jej nabyciu - była wykorzystywana na cele tej działalności gospodarczej. Dotyczyło to obiektów: budynku produkcyjnego, części socjalno-biurowej, budynku magazynowego, magazynu paliw i portierni. Obiekty te zostały przyjęte do środków trwałych i zostały ujawnione w ewidencji środków trwałych pod datą 15 luty 2005 r. i były amortyzowane liniowo według stawki 2,5% rocznie. Nabyte grunty nie były ujęte w ewidencji środków trwałych, gdyż z całej powierzchni 2,4397 ha na cele działalności gospodarczej wykorzystywana była wyłącznie ich część położona pod obiektami i w ich bezpośrednim sąsiedztwie o łącznej powierzchni ok 4. tys.m.kw.

Działalność gospodarcza wykonywana przez Wnioskodawczynię została zawieszona z dniem 10 października 2017 r. (i pozostaje w zawieszeniu). Obiekty budowlane stanowiące dotychczas środki trwałe w tej działalności zostały wycofane ze środków trwałych i przekazane do majątku osobistego.

Od dnia 1 stycznia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. hala magazynowa z pomieszczeniami socjalnymi była przez Wnioskodawczynię wynajęta na podstawie umowy najmu osobie trzeciej do prowadzenia przez tę osobę działalności gospodarczej.

Pozostała część nabytej nieruchomości, tj. grunt o powierzchni ponad 2 ha przez cały czas od momentu nabycia stanowił i stanowi gospodarstwo rolne - wykorzystywany jest przez Wnioskodawczynię jako ziemia rolna (prowadzone są zasiewy) i opłacany jest podatek rolny. Wnioskodawczyni przy tym nigdy nie prowadziła działów specjalnych produkcji rolnej.

W 2006 r. został uchwalony Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego dla m.in. przedmiotowej działki (Uchwała Rady Gminy z dnia 25 października 2006 r.), zgodnie z którym przedmiotowa nieruchomość oznaczona jest symbolem 19.134.PU - Teren obiektów produkcyjno-usługowych, jednak nie wpłynęło to na zmianę wykorzystania nieruchomości przez Wnioskodawczynię. Zgodnie z uproszczonym wypisem z rejestru gruntów wydanym w dniu 3 lipca 2018 r. przez Starostwo Powiatowe w działce 439/5 grunty orne oznaczone RIVb obejmują powierzchnię 2.0475 ha. Zatem grunty te stanowią gospodarstwo rolne w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. t.j. 2017, poz. 1892, z późn. zm.), a tym samym stanowią gospodarstwo rolne w rozumieniu art. 2 ust. 4 ustawy o PIT. Zgodnie z zawiadomieniem o zmianie w danych ewidencji gruntów i budynków z dnia 21 sierpnia 2018 r. wydanym przez Starostwo Powiatowe w ewidencji gruntów i budynków dokonano podziału terenów w ten sposób, że działka nr 439/5 o powierzchni 2.4397 ha została podzielona na dwie działki: 439/8 o powierzchni 0.0505 ha i 439/9 o powierzchni 2.3892 ha. Powstała działka niezabudowana o numerze 439/8 na mocy decyzji Starosty z dnia 23 kwietnia 2018 r. została przeznaczona na realizację inwestycji drogowej polegającej na rozbudowie drogi powiatowej, w związku z czym na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, przeszła na mocy prawa na własność powiatu. Działka ta (nr 439/8) nie jest zatem przedmiotem niniejszego wniosku, który dotyczy wyłącznie działki nr 439/9. Działka nr 439/9 w ewidencji gruntów oznaczona jest jako grunty orne (RIVb) -1.9970 ha i tereny zabudowane inne (Bi) - 0.3922 ha.

W dniu 7 stycznia 2019 r. Wnioskodawczyni zawarła przedwstępną umowę sprzedaży, na mocy której zobowiązała się w terminie do dnia 15 kwietnia 2019 r. zawrzeć umowę sprzedaży działki numer 439/9, obszaru 2.3892 ha. Wnioskodawczyni planuje z ceny sprzedaży wyodrębnić cenę sprzedanych obiektów budowlanych, w oparciu o operat szacunkowy, który będzie sporządzony przez rzeczoznawcę.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że przychód ze sprzedaży środków trwałych, tj. obiektów budowlanych, które były wykorzystywane na cele działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, ujętych w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz części gruntu położonej pod obiektami i w ich bezpośrednim sąsiedztwie, która była również wykorzystywana w Jej działalności gospodarczej (niezależnie od tego, że ta część gruntu nie była ujęta w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych), stanowić będzie, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu zgodnie z wybraną formą opodatkowania działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Bowiem zgodnie z cytowanymi powyżej przepisami część gruntu wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w działalności gospodarczej również stanowi środek trwały, który powinien zostać wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Natomiast w odniesieniu do sprzedaży pozostałej części nieruchomości (gruntu rolnego), niewykorzystywanej w działalności gospodarczej, znajdzie zastosowanie art. 10 ust. 1 pkt 8

lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, skoro sprzedaż tej części nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie nieruchomości, to nie będzie stanowiła źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy. Tym samym, w tej części kwota uzyskana ze sprzedaży nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym sprzedaż opisanych nieruchomości, tj. działki gruntu nr 439/9 i położonych na niej obiektów budowlanych, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych tylko w zakresie obiektów budowlanych, które były wykorzystywane na cele działalności gospodarczej wykonywanej przez Wnioskodawcę i ujętych w ewidencji środków trwałych należało uznać za nieprawidłowe.

Jak wykazano, wbrew stanowisku Wnioskodawczyni, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z cyt. art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegać będzie również dochód ze sprzedaży części gruntu (położonej pod obiektami i w ich bezpośrednim sąsiedztwie), która była wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

Końcowo należy zaznaczyć, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różnić od zdarzenia, który wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.