0115-KDIT3.4011.117.2020.2.JG - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej opłat za studia.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2020 r. (data wpływu 7 lutego 2020 r.) uzupełniony pismem z dnia 31 maja 2020 r. (data wpływu 31 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej opłat za studia - jest prawidłowe.

W dniu 7 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej opłat za studia. Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 21 kwietnia 2020 r. nr 0115 KDIT3.4011.117.2020.1 wezwano Wnioskodawcę do ich usunięcia. Wniosek uzupełniono w dniu 31 maja 2020 r.

W uzupełnieniu wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od (...) 2019 r., polegającą na świadczeniu usług (...). We (...) 2019 r. Wnioskodawca podjął niestacjonarne studia magisterskie (...), trwające 2 lata. Opłaty należne z tego tytułu wynoszą (...) zł, wnoszone w kolejnych ratach, odpowiednio (...) zł za pierwszy semestr, (...) zł za każdy z trzech kolejnych semestrów oraz (...) zł odpłatności za dyplomowanie.

Pierwsza rata (...) zł została opłacona przez Wnioskodawcę przed rozpoczęciem prowadzenia działalności, w dniu (...)2019 r., natomiast druga rata została opłacona w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej, w dniu (...)2020 r.

Natomiast w odpowiedzi na wezwanie z dnia 21 kwietnia 2020 r. nr 0115 KDIT3.4011.117.2020.1Wnioskodawca podał następujące informacje:

* Wnioskodawca w 2019 r. korzystał z liniowej formy opodatkowania działalności gospodarczej oraz Księgi Przychodów i Rozchodów do ewidencji zdarzeń gospodarczych do celów podatkowych.

* W 2020 r. Wnioskodawca korzysta z liniowej formy opodatkowania działalności gospodarczej oraz Księgi Przychodów i Rozchodów do ewidencji zdarzeń gospodarczych do celów podatkowych.

* Wnioskodawca posiada dokumenty potwierdzające fakt poniesienia opłat za niestacjonarne studia magisterskie w postaci wystawionych przez uczelnię po zapłacie faktur VAT oraz bankowych potwierdzeń dokonania przelewu.

* Podjęte niestacjonarne studia magisterskie (...) zawierają w programie studiów zagadnienia dotyczące (...), tożsame z zakresem obecnie świadczonych przez Wnioskodawcę usług i pozwalające zabezpieczyć źródło przychodu, natomiast zdobycie tytułu magistra pozwala zwiększyć konkurencyjność prowadzonej przez Niego działalności.

* Przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, w miesiącu podjęcia niestacjonarnych studiów magisterskich Wnioskodawca uzyskiwał przychody na podstawie umowy o dzieło.

* W czasie prowadzenia działalności gospodarczej została opłacona druga rata z tytułu opłaty za niestacjonarne studia magisterskie ((...) 2020 r., (...) zł) i jest ona przedmiotem niniejszego wniosku. Wnioskodawcy do zapłaty pozostały kolejne trzy raty, odpowiednio (...) zł, (...) zł i (...) zł.

* Wnioskodawca uzyskuje przychody z tytułu świadczenia (...) ze świadczenia usług w zakresie: (...).

W związku z powyższym opisem stanu faktycznego zadano następujące pytanie:

Czy raty uiszczone z tytułu opłaty za studia magisterskie dokonane w czasie prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, raty uiszczone z tytułu opłaty za studia magisterskie dokonane w czasie prowadzenia działalności gospodarczej może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odbycie studiów magisterskich może istotnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. (...) Może spowodować zwiększone zainteresowanie usługami, bezpośrednio wpływając na zwiększenie przychodów z prowadzenia działalności, a także na zabezpieczenie dotychczasowego przychodu poprzez minimalizowanie ryzyka popełnienia błędu i ciągły rozwój. Wydatek spełnia dwa warunki, które pozwalają na zaliczenie go do kosztów uzyskania przychodów:

* wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów,

* nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, wymienionym w przepisie art. 23 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Wyrażenie "w celu osiągnięcia przychodów" zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Ustawodawca, posługując się zwrotem "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu", przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika przyporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę pojęcia "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod warunkiem wykazania, że świadomie poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Zależność między poniesionymi w danym czasie kosztami, a możliwością uzyskania w przyszłości z tego tytułu przychodu trzeba zatem rozpatrywać na podstawie adekwatnego związku przyczynowego. Przy kwalifikowaniu określonych wydatków poczynionych przez podatnika do kosztów podatkowych należy jednocześnie brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość), jak też potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano, oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

W związku z powyższym kosztem uzyskania przychodu są wszelkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowym z uzyskaniem przychodu z tego źródła, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy.

W odniesieniu do działalności gospodarczej kosztami uzyskania przychodów są racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia (zwiększenia) przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien - w myśl powołanego przepisu - spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany

W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodu będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim, ale także pośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Jednak, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Ustawodawca wiąże bowiem koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Należy podkreślić również to, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów.

W art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawarto katalog wydatków, które nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Powołany przepis nie przewiduje jednak wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na podnoszenie kwalifikacji zawodowych w postaci opłat za studia magisterskie (...). Nie jest to jednak jak wcześniej wskazano, wystarczająca przesłanka do zaliczenia takich wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Koniecznie jest tutaj ustalenie istnienia związku między poniesionym wydatkiem, a celem, jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Do stwierdzenia, czy ww. opłaty mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, istotnym jest zatem ustalenie:

* czy takie wydatki związane ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością,

* czy też wydatki te służą tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia niezwiązanego z działalnością gospodarczą, a więc które co do zasady mają charakter osobisty.

Tym samym możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od obiektywnej, rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten spowoduje zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu, jakim jest w rozpatrywanym przypadku działalność gospodarcza. Jednak na podatniku spoczywa nie tylko obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z uzyskiwanym przychodem, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, ale także obowiązek właściwego ich udokumentowania.

Z przedstawionych opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca we (...) 2019 r. podjął niestacjonarne studia magisterskie (...). Zaś od (...) 2019 r. rozpoczął prowadzenie działalność gospodarczej polegającej na świadczeniu usług (...).

W czasie prowadzenia działalności gospodarczej została opłacona przez Wnioskodawcę druga rata z tytułu opłaty za niestacjonarne studia magisterskie ((...) 2020 r., (...) zł) i jest ona przedmiotem niniejszego wniosku. Podjęte niestacjonarne studia magisterskie przez Wnioskodawcę (...) zł zawierają w programie studiów zagadnienia dotyczące (...) tożsame z zakresem obecnie świadczonych przez Wnioskodawcę usług i pozwalające zabezpieczyć źródło przychodów, natomiast zdobycie tytułu magistra pozwala zwiększyć konkurencyjność prowadzonej przez Niego działalności.

Wnioskodawca posiada dokumenty potwierdzające fakt poniesienia opłat za niestacjonarne studia magisterskie w postaci wystawionych przez uczelnię (po ich zapłacie) faktur VAT oraz bankowych potwierdzeń dokonania przelewu.

Mając na uwadze powyższe, nie ma przeszkód prawnych, aby wydatek z tytułu opłat za niestacjonarne studia magisterskie (...), a poniesiony w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej (choć trudno go przypisać konkretnym przychodom), uznać za koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić jednak należy, że ciężar wykazania związku przyczynowego kosztu z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne. Natomiast wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Jednocześnie organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.