0115-KDIT2.4011.75.2019.1.MD - Określenie skutków podatkowych zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2019 r. (data wpływu 2 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 2 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu 19 sierpnia 2019 r. dokonał zbycia nieruchomości stanowiącej działkę gruntu zabudowaną budynkiem mieszkalnym, którą otrzymał w spadku po zmarłym ojcu (M.M.). Sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Przedmiotowe mieszkanie zakupione zostało przez ojca Wnioskodawcy wraz z małżonką (H.M.) - matką Wnioskodawcy. Nabycie nastąpiło do ich majątku wspólnego w dniu 23 czerwca 2004 r. Wyżej wymienionych do dnia śmierci łączyła ustawowa wspólność majątkowa, a w nabytej nieruchomości zamieszkiwali aż do śmierci.

W dniu 1 sierpnia 2018 r. zmarła matka Wnioskodawcy, której majątek na podstawie testamentu, sporządzonego w formie aktu notarialnego dnia 15 czerwca 2018 r., odziedziczył w całości ojciec Wnioskodawcy, który następnie zmarł dnia 19 grudnia 2018 r.

Majątek po zmarłym ojcu na podstawie testamentu, sporządzonego w formie aktu notarialnego dnia 1 czerwca 2015 r., w całości z dobrodziejstwem inwentarza odziedziczył Wnioskodawca, co potwierdza notarialny akt poświadczenia dziedziczenia z dnia 3 stycznia 2019 r. W związku z powyższym, tj. faktem, iż Wnioskodawca był wyłącznym spadkobiercą nie było konieczności dokonywania działu spadku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy zbycie nieruchomości, o której mowa w opisie stanu faktycznego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i nie wymaga zgłoszenia tegoż zbycia w rozliczeniu rocznym?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe zbycie nieruchomości nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Jednakże z ust. 5 ww. artykułu wynika, że w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Stosownie do art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, prawa i obowiązki majątkowe zmarłych przeszły z chwilą ich śmierci na jedną lub kilka osób.

W myśl art. 924 ww. ustawy spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast art. 925 ww. ustawy reguluje, że spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Innymi słowy z chwilą śmierci prawa i obowiązki należące do spadkodawców stały się spadkami, które podlegały przepisom prawa spadkowego, zaś daty śmierci spadkodawców wyznaczyły spadkobierców oraz skład masy spadkowej. Akt poświadczenia dziedziczenia w niniejszej sprawie potwierdza jedynie prawo Wnioskodawcy (jako spadkobiercy) do tegoż spadku od momentu jego otwarcia (chwila śmierci spadkodawcy).

Dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 października 2018 r. zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych z dniem 1 stycznia 2019 r. art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosownie do art. 16 ustawy zmieniającej, ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2019 r.

W ocenie Wnioskodawcy nabycie, o którym mowa wyżej, nastąpiło dnia 23 czerwca 2004 r., a zatem zbycie nieruchomości przez Wnioskodawcę w 2019 r. nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ze względu na upływ 5-letniego terminu od jej nabycia.

Nadmienić należy, że kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była przedmiotem uchwały siedmioosobowego składu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FSP 2/17, w której stwierdzono, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków. Bez znaczenia natomiast pozostają późniejsze zdarzenia prawne (np. śmierć jednego z małżonków powodujące ustanie ustawowej wspólności małżeńskiej), bowiem są one neutralne podatkowo. Nadto podnieść należy, że w ww. uchwale sąd stwierdził, że "wspólność majątkowa to rodzaj współwłasności łącznej, a więc bezudziałowej. Z tego powodu w myśl art. 35 k.r.o. w czasie trwania wspólności żadne z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego ani rozporządzać udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w tym majątku".

Wnioskodawca pragnie również podkreślić, że analogiczny stan faktyczny był przedmiotem analizy przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej który w wydanej dnia 12 września 2019 r. interpretacji indywidualnej o sygn. 0115-KDIT2-3.4011.311.2019.2.k.p. podzielił stanowisko Wnioskodawcy prezentowane w niniejszym piśmie.

Choć w ocenie Wnioskodawcy stanowisko organu winno być zgodne z zaprezentowanym przez Niego, to w przypadku wątpliwości co do zastosowania art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca pragnie powołać się na art. 2a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

d. innych rzeczy, * jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 10 ust. 5 i art. 10 ust. 6, które stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Według art. 10 ust. 5 cytowanej ustawy w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Natomiast w świetle art. 10 ust. 6 ww. ustawy w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Według art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Artykuł 30e ust. 2 powołanej ustawy stanowi, że podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Z art. 30e ust. 4 cytowanej ustawy wynika, że po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Natomiast zgodnie z art. 45 ust. 1 przywołanej ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznanie złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Stosownie zaś do art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

W świetle art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy, przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania podatnicy są obowiązani wpłacić należny podatek wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 3.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu 19 sierpnia 2019 r. dokonał zbycia nieruchomości stanowiącej działkę gruntu zabudowaną budynkiem mieszkalnym, którą otrzymał w spadku po zmarłym ojcu (M.M.). Sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej. Przedmiotowe mieszkanie zakupione zostało przez ojca Wnioskodawcy wraz z małżonką (H.M.) - matką Wnioskodawcy. Nabycie nastąpiło do ich majątku wspólnego w dniu 23 czerwca 2004 r. Wyżej wymienionych do dnia śmierci łączyła ustawowa wspólność majątkowa, a w nabytej nieruchomości zamieszkiwali aż do śmierci. W dniu 1 sierpnia 2018 r. zmarła matka Wnioskodawcy, której majątek na podstawie testamentu, sporządzonego w formie aktu notarialnego dnia 15 czerwca 2018 r., odziedziczył w całości ojciec Wnioskodawcy, który następnie zmarł dnia 19 grudnia 2018 r. Majątek po zmarłym ojcu na podstawie testamentu, sporządzonego w formie aktu notarialnego dnia 1 czerwca 2015 r., w całości z dobrodziejstwem inwentarza odziedziczył Wnioskodawca, co potwierdza notarialny akt poświadczenia dziedziczenia z dnia 3 stycznia 2019 r. W związku z powyższym, tj. faktem, iż Wnioskodawca był wyłącznym spadkobiercą nie było konieczności dokonywania działu spadku.

W myśl art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

Na podstawie art. 924 i art. 925 przywołanej ustawy spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Biorąc pod uwagę fakt, że nieruchomość stanowiąca działkę gruntu zabudowaną budynkiem mieszkalnym została nabyta przez spadkodawcę w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej, a następnie po śmierci żony spadkodawca na podstawie testamentu stał się jedynym jej właścicielem, należy odnieść się również do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r. poz. 2086).

Zgodnie z art. 31 § 1 cytowanej ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe, zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności).

Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego.

Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 oraz art. 10 ust. 5 i ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpłatne zbycie z dnia 19 sierpnia 2019 r. odziedziczonej po ojcu w dniu 19 grudnia 2018 r. nieruchomości stanowiącej działkę gruntu zabudowaną budynkiem mieszkalnym nie powoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż nastąpiło ono po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie do majątku wspólnego przez spadkodawcę i jego małżonkę, czyli od 2004 r. W konsekwencji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku od dokonanego odpłatnego zbycia oraz jego zgłoszenia w rozliczeniu rocznym.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

W odniesieniu zaś do przywołanej przez Wnioskodawcę interpretacji wskazać należy, że dotyczy ona tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osądzonej w określonym zdarzeniu przyszłym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.