0115-KDIT2.4011.467.2020.2.KC - Koszt uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości nabytych w drodze działu spadku.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2020 r. (data wpływu 29 maja 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 lipca 2020 r. (data wpływu 29 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości nabytych w drodze spadku i działu spadku-jest nieprawidłowe.

W dniu 29 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 24 lipca 2020 r. (data wpływu 29 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości nabytych w drodze spadku i działu spadku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 2 lipca 2015 r. zmarła matka Wnioskodawczyni pozostawiając po sobie spadek, w skład którego poza wieloma ruchomościami i środkami pieniężnymi wchodziły dwie nieruchomości, których własność nabyła w dniu 14 grudnia 1999 r. tj. udział w 1/2 nieruchomości gruntowej położonej w P., składającej się z działki numer x o powierzchni 0,0508 ha, dla której Sąd Rejonowy w S., Wydział Ksiąg wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze y o wartości 12 700 zł oraz nieruchomość stanowiącą lokal mieszkalny położony w P. przy ul. S., o powierzchni 78,40 m², wraz z udziałem związanym z własnością lokalu w częściach wspólnych nieruchomości oraz w terenie zabudowanym obejmującym działkę numer z, dla której Sąd Rejonowy w S., Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze y o wartości 135 000 zł. Łączna wartość tych nieruchomości wynosi 142 700 zł.

Wśród spadkobierców, którzy nabyli spadek na podstawie art. 931 § 1 Kodeksu cywilnego jest Wnioskodawczyni i jej dwóch braci. Zgodnie z przywołanym powyżej przepisem, każdy ze spadkobierców w momencie otwarcia spadku nabył współwłasność w spadku w częściach równych, czyli po 1 /3 całości spadku. Jako, że w tamtej chwili, istniał między spadkobiercami spór co do udziałów spadkowych, Wnioskodawczyni wniosła powództwo do Sądu Rejonowego w S. o dział spadku na podstawie art. 1037 § 1 oraz art. 212 Kodeksu cywilnego o przyznanie jej całości schedy spadkowej z obowiązkiem spłaty pozostałych spadkobierców. Sąd, postanowieniem z dnia 9 kwietnia 2019 r. przyznał cały majątek spadkowy Wnioskodawczyni, z obowiązkiem spłaty pozostałych spadkobierców. W związku z tym, Wnioskodawczyni została zobowiązana do spłaty 2/3 wartości przyznanych nieruchomości, których wartość wynosi 95 133,33 zł. Wspomniane nieruchomości Wnioskodawczyni zamierza w całości sprzedać w 2020 r., a kwota uzyskana ze sprzedaży przekroczy ich całkowitą wartość wynoszącą 142 700 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku ze sprzedażą nieruchomości Wnioskodawczyni będzie musiała zapłacić podatek dochodowy o osób fizycznych, a jeżeli tak, to czy tylko od 2/3 uzyskanego dochodu, zważywszy na to, że 1 /3 nieruchomości przypadła jej w wyniku dziedziczenia ustawowego?

2. Czy zasądzona kwota spłaty pozostałych spadkobierców oraz koszty postępowania, które Wnioskodawczyni poniosła, mogą być wliczone do kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości, w wypadku gdyby Wnioskodawczyni musiała zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych?

3. Czy nabycie w wyniku działu spadku części spadku przypadających pozostałym spadkobiercom na podstawie dziedziczenia ustawowego pomimo ich spłaty bez uszczerbku dla któregokolwiek z nich, będzie traktowane jako nabycie nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinien powstać po jej stronie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, w związku ze sprzedażą nieruchomości uzyskanej w wyniku działu spadku. Na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni jest zwolniona z zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodu uzyskanego z 1/3 części, ze sprzedanej nieruchomości, gdyż przypadła jej ona w wyniku dziedziczenia ustawowego i nabyła udział we współwłasności nieruchomości w dniu śmierci matki, a od końca roku kalendarzowego, w którym spadkodawczyni nabyła własność wszystkich nieruchomości minęło już 5 lat. Nabyte przez Wnioskodawczynię w wyniku działu spadku pozostałe udziały w wysokości 2/3 tych nieruchomości, w całości Wnioskodawczyni spłaciła bez uszczerbku dla któregokolwiek ze spadkobierców, a co za tym idzie na skutek działu spadku nie nastąpiło przysporzenie majątkowe po jej stronie w stosunku do udziału w masie spadkowej, ani też nie wzbogaciła się kosztem innego spadkobiercy.

Wnioskodawczyni uważa, że zasądzona kwota spłaty pozostałych spadkobierców oraz koszty postępowania, które poniosła, mogą być wliczone do kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości. Bez wszczęcia postępowania spadkowego, nie uzyskałaby własności wspomnianych nieruchomości dlatego sądzi, że na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, czyli w tej sprawie między innymi poniesione przez nią koszty sądowe oraz koszty poniesione na profesjonalnego pełnomocnika, który reprezentował ją przed sądem. Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy do kosztów uzyskania przychodu można wliczyć kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, czyli zapłacony przez Wnioskodawczynię podatek od spadków i darowizn również, można będzie zaliczyć jako koszt uzyskania przychodu. W dalszej części wspomnianego przepisu pojawia się zapis, według którego do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe, w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Według Wnioskodawczyni zasądzona spłata pozostałych spadkobierców spełnia kryteria uznania jej za koszt uzyskania przychodu zarówno na podstawie art. 22 ust. 1 komentowanej ustawy, gdyż aby nabyć własność 2/3 nieruchomości spadkowej musiała dokonać za nie zapłaty, a więc ponieść koszt, a także na podstawie art. 22 ust. 6d ww. ustawy do kosztów uzyskania przychodów zaliczają się również przypadające na podatnika ciężary spadkowe i za taki ciężar spadkowy według Wnioskodawczyni można uznać spłatę pozostałych spadkobierców.

Wnioskodawczyni uważa, że skoro w wyniku działu spadku nie doszło do przyrostu mienia po jej stronie, w stosunku do wartości nabytego uprzednio udziału spadkowego, to czynność taka nie może być utożsamiana z nabyciem nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawczyni uważa, że nieruchomości których stała się jedynym właścicielem, należy uznać za nabyte w drodze spadku i jako takie powinny być rozpatrywane, względem obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, w związku z ich sprzedażą, a więc zastosowanie do całości nieruchomości powinien znaleźć art. 10 ust. 5 ww. ustawy, jako że minął już 5 letni okres liczony od końca roku kalendarzowego, w którym spadkodawczyni nabyła własność nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie skutków odpłatnego zbycia nieruchomości nabytych w drodze spadku i działu spadku jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1426), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

d. innych rzeczy, * jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;

Według art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Natomiast, stosownie do art. 10 ust. 7 ww. ustawy, nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 2 lipca 2015 r. zmarła matka Wnioskodawczyni pozostawiając po sobie spadek, w skład którego poza wieloma ruchomościami i środkami pieniężnymi wchodziły dwie nieruchomości, których własność nabyła w dniu 14 grudnia 1999 r. tj. udział w 1/2 nieruchomości gruntowej położonej w P., składającej się z działki numer x o powierzchni 0,0508 ha, dla której Sąd Rejonowy w S., Wydział Ksiąg wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze y o wartości 12 700 zł oraz nieruchomość stanowiącą lokal mieszkalny położony w P. przy ul. S., o powierzchni 78,40 m², wraz z udziałem związanym z własnością lokalu w częściach wspólnych nieruchomości oraz w terenie zabudowanym obejmującym działkę numer z, dla której Sąd Rejonowy w S., Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze z o wartości 135 000 zł. Łączna wartość tych nieruchomości wynosi 142 700 zł. Wśród spadkobierców, którzy nabyli spadek a podstawie art. 931 § 1 Kodeksu cywilnego jest Wnioskodawczyni i jej dwóch braci. Zgodnie z przywołanym powyżej przepisem, każdy ze spadkobierców w momencie otwarcia spadku nabył współwłasność w spadku w częściach równych, czyli po 1 /3 całości spadku. Jako, że w tamtej chwili, istniał między spadkobiercami spór co do udziałów spadkowych, Wnioskodawczyni wniosła powództwo do Sądu Rejonowego w S. o dział spadku na podstawie art. 1037 § 1 oraz art. 212 Kodeksu Cywilnego o przyznanie jej całości schedy spadkowej z obowiązkiem spłaty pozostałych spadkobierców. Sąd postanowieniem z dnia 9 kwietnia 2019 r. przyznał cały majątek spadkowy Wnioskodawczyni, z obowiązkiem spłaty pozostałych spadkobierców. W związku z tym Wnioskodawczyni jest zobowiązana do spłaty 2/3 wartości przyznanych nieruchomości, których wartość wynosi 95 133,33 zł. Wspomniane nieruchomości Wnioskodawczyni zamierza w całości sprzedać w 2020 r., a kwota uzyskana ze sprzedaży przekroczy ich całkowitą wartość wynoszącą 142 700 zł.

Wobec powyższego wskazać należy, że zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 z późn. zm.) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej. W myśl art. 924 oraz art. 925 ww. ustawy spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, a spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Stosownie do art. 1025 § 1 Kodeku cywilnego, prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

W myśl art. 1035 ustawy - Kodeks cywilny, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu. Dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców (art. 1037 § 1 Kodeksu cywilnego).

Natomiast zgodnie z art. 210 Kodeksu cywilnego każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Stosownie zaś do art. 211 i art. 212 ww. Kodeksu zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku, działu spadku czy też zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy. Jednakże, co wynika z analizy orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli, ale tylko wówczas jeśli:

Jeżeli spełnione są wymienione wyżej warunki, podział majątku nie może być rozpatrywany w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę nabycia nieruchomości uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości. Jeżeli jednak na skutek dokonanego podziału przysługujący danej osobie udział ulega powiększeniu wówczas czynność ta skutkuje nabyciem ponad dotychczas posiadany udział. Podkreślić należy, iż w każdej sytuacji, kiedy w wyniku działu spadku lub zniesienia współwłasności jeden z dotychczasowych współwłaścicieli został zobowiązany do spłaty, mamy do czynienia z nieekwiwalentnym podziałem, a po stronie osoby zobowiązanej do spłaty następuje nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany przez nią udział we współwłasności.

Jak wynika z treści wniosku, w wyniku działu spadku Wnioskodawczyni stała się wyłącznym właścicielem nieruchomości, o których mowa we wniosku. Dział spadku odbył się ze spłatą na rzecz pozostałych spadkobierców, tj. dwóch braci Wnioskodawczyni. Zatem uznać więc należy, iż skutkował on nabyciem przez Wnioskodawczynię udziałów w nieruchomościach ponad dotychczas posiadany udział.

Powyższe znajduje potwierdzenie w art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

W konsekwencji w sytuacji przedstawionej we wniosku termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym należy liczyć od końca 1999 r. w części odpowiadającej udziałowi jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w spadku, zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy, jak też 2019 r. w części odpowiadającej udziałowi, jaki Wnioskodawczyni nabyła w wyniku działu spadku.

Dokonując więc oceny skutków prawnych przedstawionego zdarzenia przyszłego należy uznać, że planowane odpłatne zbycie w 2020 r. nieruchomości w częściach nabytych przez Wnioskodawczynię w wyniku spadku, nie będzie stanowić źródła przychodu, ponieważ zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym, zbycie tych udziałów nastąpi po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie. Natomiast odpłatne zbycie udziałów w nieruchomościach, w częściach odpowiadających udziałom, które Wnioskodawczyni nabyła w wyniku działu spadku stanowić będzie źródło przychodu, w rozumieniu powołanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, itp. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

W myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe, w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c.

Zatem w przypadku nieruchomości nabytych odpłatnie w drodze działu spadku, tj. z obowiązkiem spłaty pozostałych spadkobierców zastosowanie znajduje art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić również należy, że spłata spadkobierców nie stanowi ciężaru spadkowego, o którym mowa w art. 22 ust. 6d ww. ustawy.

W konsekwencji, kosztem uzyskania przychodu w sytuacji sprzedaży nieruchomości nabytych w drodze działu spadku może być udokumentowana (faktyczna) kwota spłaty na rzecz pozostałych spadkobierców oraz koszty postępowania związanego z działem spadku, ponieważ mieszczą się one w kategorii kosztów nabycia, o których mowa w ww. art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec tego uznać należy, że Wnioskodawczyni z tytułu zbycia udziałów w nieruchomościach nabytych w wyniku działu spadku jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, udokumentowanych wydatków, poniesionych na spłatę na rzecz braci tytułem nabycia w dziale spadku udziałów w nieruchomościach oraz kosztów postępowania związanego z działem spadku.

Podkreślenia również wymaga, że w sytuacji gdy dział spadku obejmował również inne niż nieruchomości składniki majątku, wówczas koszty postępowania związanego z działem spadku, będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w części proporcjonalnie przypadającej na nieruchomości. Analogicznie w sytuacji gdy dokonana na rzecz braci spłata dotyczyła również innych aniżeli nieruchomości składników majątku spadkowego, wówczas spłata ta będzie mogła zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodu w części proporcjonalnie przypadającej na nieruchomości.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.