0115-KDIT2.4011.313.2020.2.MM - Sposób opodatkowania emerytury otrzymywanej z Polski i z Wielkiej Brytanii.

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2020 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 13 marca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 czerwca 2020 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 16 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania emerytury otrzymywanej z Polski i z Wielkiej Brytanii - jest prawidłowe.

W dniu 13 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania emerytury otrzymywanej z Polski i z Wielkiej Brytanii. Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 3 czerwca 2020 r. znak 0115-KDIT2.4011.313.2020.1.MM wezwano Wnioskodawczynię do ich usunięcia. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 czerwca 2020 r.

W ww. wniosku oraz w piśmie uzupełniającym przedstawiono następujący stan faktyczny:

Od 1995 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem mieszkała na stałe w Wielkiej Brytanii. Do 2019 r. małżonkowie posiadali obywatelstwo polskie i brytyjskie. Wrócili do Polski 20 października 2019 r.

Do 20 października 2019 r. Wnioskodawczyni miała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju, jako obywatel Wielkiej Brytanii.

W 2018 i w 2019 r. Wnioskodawczyni nie przebywała na terytorium Polski przez okres dłuższy aniżeli 183 dni. Ma bliską rodzinę w obu krajach - w Wielkiej Brytanii ma rodzinę - ze strony matki - urodzoną w Wielkiej Brytanii, siostry i braci oraz swoją córkę i dwoje wnuków. W Polsce Wnioskodawczyni ma syna i córkę oraz troje wnuków.

Przed dniem 20 października 2019 r. Wnioskodawczyni posiadała dwa konta bankowe w Wielkiej Brytanii i jedno konto bankowe w Polsce, do którego wpływała jej emerytura z Polski gdyż planowała powrót do Polski kilka lat wcześniej. Wnioskodawczyni nie posiada żadnych nieruchomości, nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej ani zarobkowej.

Po dniu 20 października 2019 r. Wnioskodawczyni posiada centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) wyłącznie w Polsce. Wraz z mężem mieszka u syna i małżonkowie utrzymują się ze swoich emerytur. Wnioskodawczyni nie posiada miejsca zamieszkania w innym kraju, jedynie konta bankowe w Wielkiej Brytanii gdzie wpływa jej emerytura.

Wnioskodawczyni w 2018 i 2019 r. otrzymywała emeryturę z Wielkiej Brytanii za 19 lat pracy ze środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym według prawa obowiązującego w Wielkiej Brytanii, po osiągnięciu wieku emerytalnego.

W maju 2019 r. małżonkowie otrzymali pismo informujące o obowiązku zapłaty podatku dochodowego za 2018 r., wynikającego z zeznania podatkowego PIT-37, które zostało automatycznie zaakceptowane przez program komputerowy. W obawie przed naliczeniem odsetek - w dniu 30 maja 2019 r. - małżonkowie dokonali wpłat przelewem bankowym. Wnioskodawczyni z mężem w tym czasie nie składali żadnych zeznań podatkowych, gdyż oboje mieszkali jeszcze na stałe w Wielkiej Brytanii i obydwoje byli na emeryturze.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy emeryturę Wnioskodawczyni z Wielkiej Brytanii należy uwzględnić w zeznaniach podatkowych w Polsce, skoro jest opodatkowana w Wielkiej Brytanii i tam jest pobierany odpowiedni podatek?

2. Czy w związku z tym, że Wnioskodawczyni zamieszkiwała na stałe w Wielkiej Brytanii do 20 października 2019 r. i była obywatelem Wielkiej Brytanii słusznie naliczono jej podatek od emerytury za 2018 r. ?

3. Czy, słusznie Wnioskodawczyni będzie obciążona podatkiem dochodowym za cały 2019 r. skoro wróciła do Polski dopiero dnia 20 października 2019 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, niesłusznie ma wliczyć do swoich dochodów emeryturę z Wielkiej Brytanii. Ponadto Wnioskodawczyni uważa, że niesłusznie zapłaciła podatek dochodowy od swojej emerytury z Polski za 2018 i 2019 r., to jest za okres, kiedy przebywała na stałe w Wielkiej Brytanii. Polska emerytura Wnioskodawczyni jest wypłacana przez ZUS, który nie pobierał podatku do 20 października 2019 r. i rozpoczął pobieranie tego podatku po powrocie Wnioskodawczyni do Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Na podstawie art. 3 ust. 2a ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem art. 4 ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840 z późn. zm.), w rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Z art. 4 ust. 2 ww. Konwencji wynika zaś, że jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

Zgodnie art. 17 ust. 1 Konwencji polsko-brytyjskiej, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 18 ust. 2 niniejszej Konwencji, emerytury, renty i inne podobne wynagrodzenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Natomiast art. 18 ust. 2 pkt a) Konwencji stanowi, że jakakolwiek emerytura wypłacana lub pochodząca z funduszy utworzonych przez Umawiające się Państwo, lub jego jednostkę terytorialną albo organ lokalny, osobie fizycznej z tytułu świadczenia usług na rzecz tego Państwa lub jego jednostki terytorialnej lub organu lokalnego, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W myśl art. 18 ust. 2 pkt b) Konwencji, bez względu na postanowienia punktu a) niniejszego ustępu, taka emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli osoba ma miejsce zamieszkania w tym Państwie i jest obywatelem tego Państwa.

Termin "emerytury i podobne świadczenia" oznacza wynagrodzenie, które jest wypłacane po przejściu na emeryturę i które w pierwszej kolejności, aczkolwiek nie wyłącznie, ma na celu zabezpieczenie źródła utrzymania osobie je otrzymującej (Klaus Vogel on Double Taxation Convention A commentary to the OECD -, UN-, US Model Conventions for the Avoidance of Double Taxation on Income and Capital With Particular Reference to German Treaty Practice, Third Edition, Kluwer Law International, str. 1006, Nb 11 oraz str. 1008, Nb 14).

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego od 1995 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem mieszkała na stałe w Wielkiej Brytanii. Do 2019 r. małżonkowie posiadali obywatelstwo polskie i brytyjskie. Wrócili do Polski 20 października 2019 r.

Do 20 października 2019 r. Wnioskodawczyni miała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju, jako obywatel Wielkiej Brytanii.

W 2018 i w 2019 r. Wnioskodawczyni nie przebywała na terytorium Polski przez okres dłuższy aniżeli 183 dni. Ma bliską rodzinę w obu krajach - w Wielkiej Brytanii ma rodzinę ze strony matki - urodzoną w Wielkiej Brytanii, siostry i bracia oraz swoją córkę i dwoje wnuków. W Polsce Wnioskodawczyni ma syna i córkę i troje wnuków.

Przed dniem 20 października 2019 r. Wnioskodawczyni posiadała dwa konta bankowe w Wielkiej Brytanii i jedno konto bankowe w Polsce, do którego wpływała jej emerytura z Polski gdyż planowała powrót do Polski kilka lat wcześniej. Wnioskodawczyni nie posiada żadnych nieruchomości, nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej ani zarobkowej.

Przed dniem 20 października 2019 r. Wnioskodawczyni miała stałe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii i przebywała tam przed dniem 20 października 2019 r.

Po dniu 20 października 2019 r. Wnioskodawczyni posiada centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) wyłącznie w Polsce. Wraz z mężem mieszka u syna i małżonkowie utrzymują się ze swoich emerytur. Wnioskodawczyni nie posiada miejsca zamieszkania w innym kraju, jedynie konta bankowe w Wielkiej Brytanii.

Wnioskodawczyni w 2018 i 2019 r. otrzymywała emeryturę z Wielkiej Brytanii za 19 lat pracy ze środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym według prawa obowiązującego w Wielkiej Brytanii, po osiągnięciu wieku emerytalnego.

Mając zatem na uwadze zacytowane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że jeżeli w trakcie roku podatkowego osoba fizyczna zmieni miejsca zamieszkania dla celów podatkowych, to w tym też momencie następuje zmiana zakresu jej obowiązku podatkowego, któremu podlega w nowym miejscu zamieszkania tj. z ograniczonego obowiązku podatkowego na nieograniczony.

Skoro zatem od 1995 r. do 20 października 2019 r. Wnioskodawczyni miała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju i stałe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii - jako obywatel Wielkiej Brytanii - to w tym czasie nie miała miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy i w konsekwencji podlegała w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei z dniem zmiany miejsca zamieszkania (od dnia 20 października 2019 r.), Wnioskodawczyni - już jako polski rezydent podatkowy - podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Mając zatem na uwadze treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że dochody uzyskane przez Wnioskodawczynię przed dniem 20 października 2019 r., z tytułu brytyjskiej emerytury wypłacanej ze środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym nie podlegają w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast odnosząc się do ww. angielskiej emerytury, którą Wnioskodawczyni otrzymuje od dnia 20 października 2019 r. wyjaśnić należy, że wskazane przepisy jednoznacznie regulują, że - co do zasady - emerytura wypłacana z Wielkiej Brytanii osobie, która ma miejsce zamieszkania w Polsce - podlega opodatkowaniu tylko w Polsce. Wyjątek dotyczy tzw. emerytur z funduszy publicznych, których zasady opodatkowania reguluje art. 18 ust. 2 Konwencji.

Zatem ww. emerytura wypłacana od 20 października 2019 r. Wnioskodawczyni mającej od tego dnia miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu tylko w Polsce według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest m.in. emerytura.

W myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy, przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika - z zastrzeżeniem ust. 33.

Jak wynika z ust. 33 ww. przepisu przez pracownicze programy emerytalne rozumie się pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Na podstawie art. 2 pkt 18 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 850) przez wypłatę rozumie się dokonaną przez uczestnika lub osobę uprawnioną wypłatę gotówkową lub realizację przelewu środków zgromadzonych w ramach programu na wskazany przez uczestnika lub tę osobę rachunek bankowy - na warunkach określonych w umowie zakładowej, w przypadku spełnienia warunków określonych w ustawie. Warunki te określone są w art. 42 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym wypłata następuje:

Z powyższego wynika, że zamiarem ustawodawcy było, aby określenie "wypłata" dotyczyło świadczeń, które realizują cel programu emerytalnego, tj. zabezpieczenie źródła utrzymania osobie otrzymującej wypłatę po przejściu na emeryturę.

Mając zatem na uwadze powyższe, w sytuacji gdy emerytura brytyjska wypłacana była Wnioskodawczyni ze środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i działającym w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w Wielkiej Brytanii i jej wypłata następuje po osiągnięciu wieku emerytalnego stwierdzić należy, że korzystała ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b w związku z art. 21 ust. 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w konsekwencji Wnioskodawczyni nie ma obowiązku wykazywania tej emerytury w składanym w Polsce zeznaniu podatkowym za 2019 r.

Jednocześnie wyjaśnić należy, że na mocy art. 17 ust. 1 Konwencji wypłacana Wnioskodawczyni (osobie mającej do 20 października 2019 r. miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii) emerytura z Polski podlegała opodatkowaniu tylko w miejscu zamieszkania Wnioskodawczyni, tj. w Wielkiej Brytanii. Zatem polskiej emerytury wypłacanej w 2018 r. oraz w okresie od 1 stycznia 2019 r. do 20 października 2019 r. Wnioskodawczyni nie była zobowiązana wykazywać w polskich zeznaniach podatkowych. Skoro natomiast od 20 października 2019 r. Wnioskodawczyni przeprowadziła się do Polski na stałe, zmieniając tym samym rezydencję podatkową, to polska emerytura otrzymywana od tego dnia podlega opodatkowaniu w Polsce, a w konsekwencji Wnioskodawczyni zobowiązana jest uwzględnić ją w zeznaniu podatkowym składanym w naszym kraju.

Reasumując, zarówno emerytura angielska wypłacana ze środków zgromadzonych w pracowniczym programie emertytalnym, jak i emerytura polska - które Wnioskodawczyni otrzymywała do 20 października 2019 r. - nie podlegają w Polsce opodatkowaniu, a w konsekwencji Wnioskodawczyni nie była zobowiązana wykazywać tych emerytur w polskich zeznaniach podatkowych składanych za lata 2018 i 2019.

W zeznaniu rocznym za 2019 r. Wnioskodawczyni zobowiązana jest wykazać polską emeryturę, którą otrzymywała od 20 października 2019 r. do 31 grudnia 2019 r. Natomiast emerytura angielska - wypłacana Wnioskodawczyni od 20 października 2019 r. do 31 grudnia 2019 r. korzystała ze zwolnienia przedmiotowego o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b w związku z art. 21 ust. 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli jej wypłata następowała ze środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym według prawa obowiązującego w Wielkiej Brytanii, po osiągnięciu przez Wnioskodawczynię wieku emerytalnego. W konsekwencji Wnioskodawczyni nie ma obowiązku wykazywania jej w składanym w Polsce zeznaniu podatkowym za 2019 r.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.