0115-KDIT2.4011.135.2019.1.ES - Opodatkowanie przychodu ze zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2019 r. (data wpływu 20 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wystąpienia obowiązku podatkowego w przypadku zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wystąpienia obowiązku podatkowego w przypadku zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie umowy darowizny z 1977 r. małżonkowie A. B. i B. B. otrzymali od rodziców B. B. do ich majątku wspólnego nieruchomość składającą się z działki o numerze X,..., obręb..., o powierzchni.... ha, położoną w.... przy ul...... W tym samym roku B. B. i otrzymał w darowiźnie od swoich rodziców do jego majątku osobistego nieruchomość składającą się z działki o numerze Y,..., obręb..., o powierzchni... ha, położoną w... przy ul....

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 6 kwietnia 2018 r., Repertorium A numer..., B. B. podarował do majątku wspólnego małżonków A. i B.B. nieruchomość stanowiącą niezabudowaną działkę gruntu numer Y o powierzchni.... ha, przez co działka numer Y stała się majątkiem wspólnym małżonków A. B. i B. B.

W październiku 2018 r. działki o numerze X i powierzchni.... ha i numerze Y o powierzchni... ha zostały połączone i powstała jedna, nowa działka o numerze Z o powierzchni... ha.

Następnie działka numer Z o powierzchni... ha w marcu 2019 r. została podzielona na dwie działki o numerze: A o powierzchni. ha oraz numerze B o powierzchni... ha. Pierwotna działka o numerze Y znalazła się w graniach działki o numerze A.

W październiku 2019 r. działka numer B o powierzchni... ha została podzielona na dwie działki o numerze: C o powierzchni... ha oraz D o powierzchni... ha.

W dniu 21 listopada 2019 r., Repertorium A numer...., małżonkowie A. B. i B. B. sprzedali małżonkom P. D. i A. D. działki o numerach A o powierzchni... ha i C o powierzchni... ha za łączną kwotę.... zł, w tym działkę numer A za kwotę... zł, a działkę numer C za kwotę...zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działki nr C spowoduje powstanie u A. B. przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż działki nr C nie spowoduje powstania u A.B. przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Orzecznictwo Sądu Najwyższego, sądów powszechnych oraz doktryna dopuszczają możliwość dokonywania przesunięć między majątkami istniejącymi w małżeństwie (z osobistego do wspólnego i odwrotnie). Dopuszczalne zatem jest np. rozszerzenie bądź ograniczenie (wyłączenie) wspólności majątkowej małżeńskiej oraz dopuszczalne są darowizny z majątku osobistego małżonka do majątku wspólnego bądź odwrotnie. Zarówno rozszerzenie wspólności majątkowej jak i darowizna z majątku osobistego do majątku wspólnego mają na celu objęcie prawem, które służyło dotychczas jednemu małżonkowi, również drugiego małżonka, i tym samym składnik majątkowy wchodzi w skład majątku wspólnego małżonków. Rozszerzenie wspólności majątkowej i darowizna z majątku osobistego do majątku wspólnego mają ten sam cel i zdarzenia te są tożsame. Zatem darowizna otrzymana do majątku wspólnego w dniu 6 kwietnia 2018 r. nie stanowi nabycia nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

d. innych rzeczy, * jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przytoczony wyżej przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw w nim wymienionych miało miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu i w efekcie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego.

Zatem w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i ww. praw majątkowych decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu, ma moment ich nabycia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że na podstawie umowy darowizny z 1977 r. małżonkowie A. B. i B. B. otrzymali od rodziców B. B. do ich majątku wspólnego nieruchomość składającą się z działki o numerze X,..., obręb..., o powierzchni.... ha, położoną w... przy ul...... W tym samym roku B. B. i otrzymał w darowiźnie od swoich rodziców do jego majątku osobistego nieruchomość składającą się z działki o numerze Y,..., obręb..., o powierzchni... ha, położoną w... przy ul....

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 6 kwietnia 2018 r., Repertorium A numer..., B. B. podarował do majątku wspólnego małżonków A. i B.B. nieruchomość stanowiącą niezabudowaną działkę gruntu numer Y o powierzchni.... ha, przez co działka numer Y stała się majątkiem wspólnym małżonków A. B. i B. B.

W październiku 2018 r. działki o numerze X i powierzchni.... ha i numerze Y o powierzchni... ha zostały połączone i powstała jedna, nowa działka o numerze Z o powierzchni... ha.

Następnie działka numer Z o powierzchni... ha w marcu 2019 r. została podzielona na dwie działki o numerze: A o powierzchni. ha oraz numerze B o powierzchni... ha. Pierwotna działka o numerze Y znalazła się w graniach działki o numerze A.

W październiku 2019 r. działka numer B o powierzchni... ha została podzielona na dwie działki o numerze: C o powierzchni... ha oraz D o powierzchni... ha.

W dniu 21 listopada 2019 r., Repertorium A numer...., małżonkowie A. B. i B. B. sprzedali małżonkom P. D. i A. D. działki o numerach A o powierzchni... ha i C o powierzchni... ha za łączną kwotę.... zł, w tym działkę numer A za kwotę... zł, a działkę numer C za kwotę...zł.

Zatem dla rozstrzygnięcia omawianej sprawy istotne jest ustalenie, czy włączenie opisanej we wniosku nieruchomości (niezabudowanej działki gruntu) stanowiącej majątek osobisty męża Wnioskodawczyni do majątku wspólnego małżonków w drodze umowy darowizny stanowi jej nabycie przez Wnioskodawczynię w rozumieniu ww. przepisu.

W związku z powyższym należy wyjaśnić, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r. poz. 2086.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą między innymi przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej, przedmioty nabyte przez dziedziczenie, zapis lub z darowizn, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa).

Umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską uregulowana została w art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Jest to umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej.

Umowy o rozszerzenie wspólności ustawowej w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, są stricte umowami majątkowymi małżeńskimi, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny.

W myśl art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Zgodnie z prawem cywilnym darowizna dochodzi do skutku w drodze umowy jednostronnie zobowiązującej, której treścią jest zarówno zobowiązanie darczyńcy do spełnienia świadczenia pod tytułem darmym na rzecz obdarowanego czyli do dokonania rozporządzenia i wydania przedmiotu darowizny, jak i oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny. Jeżeli przedmiotem darowizny jest nieruchomość, to umowa darowizny pod rygorem nieważności powinna mieć formę aktu notarialnego.

W tym miejscu należy wskazać - na jednolicie ukształtowaną linią orzeczniczą - że włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości lub praw majątkowych stanowiących majątek odrębny jednego małżonka na zasadach i w sposób określony przez ustawę Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie jest nabyciem tej nieruchomości lub prawa majątkowego przez drugiego małżonka, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyżej zaprezentowany pogląd wyraził m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1110/14, podkreślając, że: "Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską uregulowana została w art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Jest to umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy o rozszerzenie wspólności ustawowej w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, są stricte umowami majątkowymi małżeńskimi, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 7 sierpnia 2015 r., I CA 185/15, LEX nr 1808658). Tak więc skoro z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, to nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) strona takiej umowy wyzbyła się prawa do tej rzeczy".

Tożsamej oceny dokonano w wielu innych wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego, dla przykładu: w wyroku z dnia 29 czerwca 2018 r., sygn. akt II FSK 1903/16, w wyroku z dnia 31 maja 2017 r. sygn. akt II FSK 1236/15, w wyroku z dnia 22 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 456/15, w wyroku z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 313/14.

Zarówno darowizna do majątku wspólnego małżonków, jak i umowa rozszerzająca wspólność małżeńską majątkową wywołuje takie same skutki na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Włączenie do majątku wspólnego nieruchomości lub prawa majątkowego wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego małżonka nie stanowi nabycia tej nieruchomości lub prawa w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Datą nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego przez każdego z małżonków jest data nabycia przez tego małżonka, który tę nieruchomość lub prawo włączył do majątku wspólnego.

Mając na uwadze wyżej powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis zaistniałego stanu faktycznego należy stwierdzić, że sprzedaż w 2019 r. działki o numerze A o powierzchni... ha wyodrębnionej z działki nr Z, powstałej na skutek połączenia działek nr X i nr Y - z zastrzeżeniem, że nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej - nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zbycie to nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od 1977 r., w którym nastąpiło nabycie działki nr X przez Wnioskodawczynię i jej małżonka do majątku wspólnego oraz działki nr Y przez jej małżonka do majątku odrębnego.

Zatem Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z tytułu zbycia ww. działki. Darowizna między małżonkami, pozostającymi we wspólności majątkowej małżeńskiej, przenosząca składnik majątkowy z majątku osobistego jednego z małżonków do majątku wspólnego, nie stanowi ponownego nabycia prawa do tego składnika przez obdarowanego małżonka.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.