0115-KDIT2.4011.111.2019.1.ŁS - Zwolnienie z PIT przychodu ze zbycia nieruchomości przeznaczonego na cele mieszkaniowe.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2019 r. (data wpływu 9 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 15 grudnia 2014 r. w K. została zawarta umowa kredytu pomiędzy:

1. Kredytodawcą - "Bank". z siedzibą w W., a

2. Kredytobiorcą:

* Wnioskodawcą;

* C. G. zam. K., ul. P.

* P. G. zam. K, ul. P.

Bank udzielił Kredytobiorcy kredytu w kwocie 199.500 zł na sfinansowanie nabycia prawa własności spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego położonego w K. przy ul. D., z czego:

* kwota 195.510 zł na ww. cel. tj. zakup mieszkania;

* kwota 3.990 zł na sfinansowanie dodatkowych kosztów inwestycji, nieprzewidzianych na moment składania wniosku kredytowego (prowizji bankowej).

Okres kredytowania określono w umowie na 208 miesięcy. W umowie zaznaczono, iż w przypadku występowania kilku Kredytobiorców odpowiadają oni za spłatę kredytu jako dłużnicy solidarni. Do kredytu Wnioskodawca przystąpił wspólnie z małżonką, z uwagi na fakt, że syn P. G. nie miał wystarczającej zdolności kredytowej. W następnym dniu tj. 16 grudnia 2014 r. w Kancelarii Notarialnej w K., przed notariuszem G. A. sporządzono akt notarialny Rep. XXX, na podstawie, którego P. G. nabył własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, położonego w K. przy ul. D. - za cenę 210.000 zł. Strony oświadczyły, że niniejsza transakcja objęła również prawo do korzystania z piwnicy. W chwili nabycia P. G. był stanu wolnego. Zgodnie z zapisami ww. aktu notarialnego część ceny w kwocie 14.490 zł została stronie sprzedającej wypłacona, jako wkład własny strony kupującej, natomiast reszta ceny w wysokości 195.510 zł została stronie sprzedającej wypłacona przelewem na konto z kredytu bankowego udzielonego kupującemu. P. G. oświadczył do aktu, iż z mocy umowy kredytowej z dnia 15 grudnia 2014 r. Bank udzielił Wnioskodawcy, C. G. i P. G. kredytu hipotecznego zabezpieczonego na nieruchomości w kwocie 199.500 zł - z przeznaczeniem na nabycie własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego w K. przy ul. D. P. G. oświadczył dodatkowo, że na zabezpieczenie wierzytelności Banku z tytułu udzielonego kredytu, ustanowił na własnościowym spółdzielczym prawie do lokalu mieszkalnego, położonego w K. przy ul. D. - hipotekę do kwoty 299.250 zł na rzecz Banku. Na podstawie zawartej umowy P. G. wniósł do Sądu Rejonowego w K. wniosek o założenie Księgi Wieczystej dla ww. lokalu i wpisanie tego prawa na jego rzecz. Kupujący poniósł koszty opłat notarialno-skarbowych w łącznej wysokości 5.663 zł. Następnie w dniu 27 lipca 2015 r. sporządzono akt notarialny Rep. A Nr AAAA, na mocy którego P. G. (syn Wnioskodawcy) darował Wnioskodawcy prawo do spółdzielczego własnościowego lokalu mieszkalnego położonego w K. przy ul. D. Składając oświadczenie do aktu notarialnego, powyższą darowiznę Wnioskodawca przyjął. Strony określiły wartość darowizny na łączną kwotę 210.000 zł. Wydanie przedmiotu nastąpiło w dniu podpisania aktu notarialnego. Notariusz nie pobrał podatku od darowizny na mocy art. 4a ustawy z dnia 28 lipiec 1983 r. o podatku od spadku i darowizn. Na podstawie tej umowy Wnioskodawca wniósł do Sądu Rejonowego w K. o wpis w Księdze Wieczystej ZZZZZZZZZZZ własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu w K. ul. D. na swoją rzecz. Koszty aktu notarialnego poniósł obdarowany w wysokości 692 zł. W niniejszym akcie notarialnym nie zawarto żadnej wzmianki dotyczącej kredytu hipotecznego. Bank nie widział żadnych problemów ani przeciwwskazań do przeniesienia na Wnioskodawcę prawa własności, gdyż był jednym z kredytobiorców. Jednak sytuacja finansowa Wnioskodawcy oraz przerastające Go koszty dotyczące spłaty ww. kredytu zmusiły Go do sprzedaży tego mieszkania. W akcie notarialnym Rep. BBBBBBB, spisanym w dniu 28 lutego 2018 r. w Kancelarii Notarialnej w K. przed notariuszem R. P. - Wnioskodawca sprzedał spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, położonego w K. przy ul. D. - za cenę 203.000 zł. Do aktu notarialnego złożono m in. opinię bankową wydaną w dniu 29 stycznia 2018 r. przez Bank, z której wynikało, że bank ten prowadzi rachunek kredytu hipotecznego dla umowy z dnia 15 grudnia 2014 r. na kwotę 199.500 zł. Kwota do całkowitej spłaty zadłużenia na dzień 29 stycznia 2018 r. wynosiła 175.614.07 zł, w tym kapitał 175.336,99 zł oraz naliczone odsetki 277,08 zł. Strony stawające do aktu oświadczyły, że część ceny w kwocie 3.000 zł została zapłacona przez kupującego i Wnioskodawca potwierdził odbiór tej kwoty. W dalszej części kupujący oświadczył, że zobowiązuje się zapłacić Wnioskodawcy pozostałą resztę ceny tj. 200.000 zł w terminie do 5 marca 2018 r. i poddał się w tym zakresie rygorowi egzekucji. Strony transakcji ustaliły, że zapłata ceny nastąpi przelewami na wskazane przez Wnioskodawcę rachunki bankowe:

* kwota 175.614,07 zł na rachunek bankowy wykorzystywany do obsługi opisanego kredytu hipotecznego, w celu całkowitej spłaty tego kredytu;

* kwota 24.385,93 zł została zapłacona na rachunek bankowy prowadzony na imię i nazwisko Wnioskodawcy.

W ww. akcie notarialnym opisano prowadzoną przez Sąd Rejonowy w K. Księgę Wieczystą ZZZZZZZZZZZ, w której w dziale IV wpisana jest hipoteka umowna do kwoty 299.250 zł zabezpieczająca kredyt, odsetki, należności uboczne, w tym opłaty i prowizje zgodnie z umową z dnia 15 grudnia 2014 r. na rzecz Banku z siedzibą w W. Do aktu notarialnego przedłożono również zaświadczenie z dnia 31 stycznia 2018 r. wydane przez Spółdzielnię Mieszkaniową z siedzibą w K., z którego wynika, że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego przy ul. D. w K. należy do Wnioskodawcy, na którym jest urządzona Księga Wieczysta ZZZZZZZZZZZ. Notariuszowi przedłożono również zaświadczenie wydane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 20 lutego 2018 r., z którego wynika, że podatek od spadków i darowizn z tytułu darowizny objętej aktem notarialnym z dnia 27 maja 2015 r. Rep. A nr AAAA nie należy się, gdyż zastosowano zwolnienie od podatku. Wnioskodawca wskazuje, iż w mieszkaniu, otrzymanym w drodze darowizny, realizował własne cele mieszkaniowe. Lokal ten nie był udostępniany osobom trzecim ani odpłatnie, ani nieodpłatnie. Zbycie lokalu na podstawie aktu notarialnego Rep. A BBBBBBB nie nastąpiło w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawca nadmienia również, że dokonując wydatku na spłatę kredytu, nie korzystał z żadnych ulg podatkowych, w rozumieniu ustawy - Ordynacja podatkowa przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Spłata kredytu w okresie od stycznia 2015 r. do lipca 2015 r. dokonywana była solidarnie przez wszystkich kredytobiorców, natomiast od momentu przekazania Wnioskodawcy przedmiotowego mieszkania w drodze darowizny, raty kredytowe spłacane były przez Wnioskodawcę. Reasumując, większość środków finansowych otrzymanych ze sprzedaży ww. mieszkania, tj. kwota 175.614,07 zł, przeznaczona została na całkowitą spłatę opisanego kredytu hipotecznego z dnia 15 grudnia 2014 r., natomiast pozostała, otrzymana od kupującego kwota 27.385,93 zł zostanie przeznaczona na remont i modernizację mieszkania, w którym Wnioskodawca obecnie mieszka wraz z żoną. Będąc przeświadczonym o prawidłowości rozumienia i stosowania przepisów podatkowych, w złożonym w Urzędzie Skarbowym zeznaniu PIT-39 za 2018 r. Wnioskodawca wykazał:

* przychód ze sprzedaży - 203.000 zł

* koszty uzyskania przychodów - 0 zł

* dochód - 203.000 zł

* kwota dochodu zwolnionego - 203.000 zł

* podstawa opodatkowania i podatek - "0"

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przychód uzyskany w dniu 28 lutego 2018 r. ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawo do lokalu mieszkalnego, położonego przy ul. D. w K. - wydatkowany w kwocie 175.614,07 zł w ustawowym terminie, na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego w dniu 15 grudnia 2014 r. (na zakup lokalu mieszkalnego przez syna, a następnie przekazanego Wnioskodawcy w drodze darowizny) - jest zwolniony z opodatkowania na warunkach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 i ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód uzyskany w dniu 28 lutego 2018 r. ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, położonego przy ul. D. w K. - wydatkowany w kwocie 175.614,07 zł na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego w dniu 15 grudnia 2014 r. na zakup lokalu mieszkalnego - jest zwolniony z opodatkowania na warunkach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 i ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. Według Wnioskodawcy ulga mieszkaniowa ma zastosowanie również przy spłacie kredytu. Kredyt dotyczył spłaty zadłużenia z tytułu nabycia prawa do lokalu, którego sprzedaż stanowiła źródło przychodu. Bezspornym jest, iż dokonane przez Wnioskodawcę w dniu 28 lutego 2018 r. zbycie wyczerpało znamiona art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - odpłatne zbycie nieruchomości nastąpiło przed upływem pięciu lat licząc od końca roku, w którym nastąpiło jego nabycie - w związku z czym powstał przychód podlegający opodatkowaniu.

Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

3. prawa wieczystego użytkowania gruntów, * jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1 jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d. powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 co wynika z treści art. 19 ust. 1 ustawy, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej, którą zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Stosownie natomiast do przepisu art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Jednakże w mysi art. 21 ust. 1 pkt 131 cytowanej ustawy wolne od podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe: udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Ustawa definiuje także pojęcie wydatków na własne cele mieszkaniowe, wyliczając je w art. 21 ust. 25 i są to m.in.:

c. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b d. w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Wykładnia logiczna, funkcjonalna i celowościowa powołanych powyżej przepisów art. 21 ust. 1 pkt 131 i ust. 25 pkt 2 lit. a u.p.d.o.f. pozwala na stwierdzenie, że zaciągniecie przez Wnioskodawcę kredytu hipotecznego może być rozumiane jako zadłużenie się nierozerwalnie związane z nabytym lokalem mieszkalnym. Przystąpienie przez Wnioskodawcę w 2014 r. do kredytu hipotecznego, spowodowało zrównanie Go prawami i obowiązkami z pozostałymi kredytobiorcami, a w sytuacji w której stał się później w 2015 r. jedynym właścicielem lokalu mieszkalnego, wykorzystywał go dla własnych celów i ponosił samodzielnie realny ciężar ekonomiczny w postaci rat kredytowych - powinno być rozumiane jako określone w ustawie podatkowej pojęcie spłaty kredytu oraz odsetek od tego kredytu, zaciągniętego na cele mieszkaniowe. Zadłużenie się Wnioskodawcy było ściśle związane z własnym celem mieszkalnym.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy, Wnioskodawca uważa że odnoszą się one do Jego sytuacji gdyż:

* kredyt hipoteczny w Banku został zaciągnięty na cele mieszkaniowe,

* kredyt został zaciągnięty przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia,

* spłata kredytu jest jednym z warunków uprawniających do skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 i ust. 25 pkt 2 lit. a,

* spłata kredytu nastąpiła nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie,

* fizycznie Wnioskodawca nie otrzymał pieniędzy ze zbycia w kwocie 175.614, 07 zł, gdyż zostały one od razu przelane przez kupującego na rachunek bankowy Banku tytułem spłaty przedmiotowego kredytu, a tym samym nie miał możliwości wydatkowania ich w jakikolwiek inny sposób na cele mieszkaniowe,

* środki przeznaczone na ww. cele mieszkaniowe, czyli na spłatę kredytu - pochodziły ze sprzedaży nieruchomości.

Dokonując spłaty całości kredytu w 2018 r., będąc jedynym właścicielem mieszkania Wnioskodawca postąpił zgodnie z powyżej przytoczonymi przepisami i kwota ta powinna w całości podlegać zwolnieniu od podatku dochodowego. Będąc jedynym właścicielem mieszkania Wnioskodawca był bowiem zainteresowany uregulowaniem w całości zobowiązania wobec banku. Wnioskodawca uważa, że przepisy podatkowe nie powinny służyć "ustawianiu" pułapek fiskalnych na osoby, które realizują cel i potrzeby opisane w powyższych przepisach ustawy. Wnioskodawca jest zdania, że gdyby bowiem uznać, że podatek dochodowy ma być zapłacony od części, która została przeznaczona na spłatę kredytu, to zostałby obciążony podatkiem od dochodu, którego w rzeczywistości nie uzyskał.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

d. innych rzeczy, * jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c-przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego w szczególności wynika, że w dniu 15 grudnia 2014 r. w K. została zawarta umowa kredytu pomiędzy:

1. Kredytodawcą - Bank. z siedzibą w W., a

2. Kredytobiorcą:

* Wnioskodawcą;

* C. G. zam. K., ul. P.

* P. G. zam. K, ul. P.

Bank udzielił Kredytobiorcy kredytu w kwocie 199.500 zł na sfinansowanie nabycia prawa własności spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego położonego w K. przy ul. D. W umowie zaznaczono, iż w przypadku występowania kilku Kredytobiorców odpowiadają oni za spłatę kredytu jako dłużnicy solidarni. Do kredytu Wnioskodawca przystąpił wspólnie z małżonką, z uwagi na fakt, że syn P. G. nie miał wystarczającej zdolności kredytowej. W następnym dniu tj. 16 grudnia 2014 r. w Kancelarii Notarialnej w K., przed notariuszem G. A. sporządzono akt notarialny Rep. A XXX, na podstawie, którego P. G. nabył własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, położonego w K. przy ul. D. - za cenę 210.000 zł. Strony oświadczyły, że niniejsza transakcja objęła również prawo do korzystania z piwnicy. P. G. oświadczył do aktu, iż z mocy umowy kredytowej z dnia 15 grudnia 2014 r. Bank udzielił Wnioskodawcy, C. G. i P. G. kredytu hipotecznego zabezpieczonego na nieruchomości w kwocie 199.500 zł - z przeznaczeniem na nabycie własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego w K. przy ul. D. P. G. oświadczył dodatkowo, że na zabezpieczenie wierzytelności Banku z tytułu udzielonego kredytu, ustanowił na własnościowym spółdzielczym prawie do lokalu mieszkalnego, położonego w K. przy ul. D. - hipotekę do kwoty 299.250 zł na rzecz Banku. Na podstawie zawartej umowy P. G. wniósł do Sądu Rejonowego w K. wniosek o założenie Księgi Wieczystej dla ww. lokalu i wpisanie tego prawa na jego rzecz. Następnie w dniu 27 lipca 2015 r. sporządzono akt notarialny Rep. A AAAA" na mocy którego P. G. (syn Wnioskodawcy) darował Wnioskodawcy prawo do spółdzielczego własnościowego lokalu mieszkalnego położonego w K. przy ul. D. Składając oświadczenie do aktu notarialnego, powyższą darowiznę Wnioskodawca przyjął. Jednak sytuacja finansowa Wnioskodawcy oraz przerastające Go koszty dotyczące spłaty ww. kredytu zmusiły Go do sprzedaży tego mieszkania. W akcie notarialnym Rep. BBBBBBB, spisanym w dniu 28 lutego 2018 r. w Kancelarii Notarialnej w K. przed notariuszem R. P. - Wnioskodawca sprzedał spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, położonego w K. przy ul. D. - za cenę 203.000 zł. Strony transakcji ustaliły, że zapłata ceny nastąpi przelewami na wskazane przez Wnioskodawcę rachunki bankowe:

* kwota 175.614,07 zł na rachunek bankowy wykorzystywany do obsługi opisanego kredytu hipotecznego, w celu całkowitej spłaty tego kredytu;

* kwota 24.385,93 zł została zapłacona na rachunek bankowy prowadzony na imię i nazwisko Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazuje, iż w mieszkaniu, otrzymanym w drodze darowizny, realizował własne cele mieszkaniowe. Lokal ten nie był udostępniany osobom trzecim ani odpłatnie, ani nieodpłatnie. Zbycie lokalu na podstawie aktu notarialnego Rep. BBBBBBB nie nastąpiło w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawca nadmienia również, że dokonując wydatku na spłatę kredytu, nie korzystał z żadnych ulg podatkowych, w rozumieniu ustawy - Ordynacja podatkowa przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Spłata kredytu w okresie od stycznia 2015 r. do lipca 2015 r. dokonywana była solidarnie przez wszystkich kredytobiorców, natomiast od momentu przekazania Wnioskodawcy przedmiotowego mieszkania w drodze darowizny, raty kredytowe spłacane były przez Wnioskodawcę. Reasumując, większość środków finansowych otrzymanych ze sprzedaży ww. mieszkania, tj. kwota 175.614,07 zł, przeznaczona została na całkowitą spłatę opisanego kredytu hipotecznego z dnia 15 grudnia 2014 r., natomiast pozostała, otrzymana od kupującego kwota 27.385,93 zł zostanie przeznaczona na remont i modernizację mieszkania, w którym Wnioskodawca obecnie mieszka wraz z żoną.

Mając na uwadze powyższe okoliczności wskazać należy, że z uwagi na to, iż sprzedaż w dniu 28 lutego 2018 r. własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, które Wnioskodawca nabył w 2015 r. w drodze darowizny od syna, została dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie, stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

I tak, w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie do art. 19 ust. 1 komentowanej ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z kolei art. 22 ust. 6d cytowanej ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. stanowi, że za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na mocy art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Jednakże, stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

W myśl art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

c. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b d. w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Na podstawie art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Zgodnie z art. 21 ust. 28 cytowanej ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub

2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części * przeznaczonych na cele rekreacyjne.

W myśl art. 21 ust. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c, stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a-c oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c.

Przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ww. ustawy).

Zauważyć należy, iż cytowany powyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym wiąże skutki prawne w postaci zwolnienia od opodatkowania z faktem przeznaczenia - w warunkach określonych w ustawie - uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych przychodu wyłącznie na własne cele wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Z treści art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy jasno wynika, że kredyt, na którego spłatę zostanie przeznaczony przychód z odpłatnego zbycia własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego musi być kredytem zaciągniętym na własne cele mieszkaniowe, które zostały wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Celem ustawodawcy było bowiem premiowanie zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych przez podatnika.

Wydatkowanie przychodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania na spłatę kredytu zaciągniętego przed dniem uzyskania przychodu może być uznane za wydatkowanie tego przychodu na własne cele mieszkaniowe jednakże pod pewnym warunkiem. Spłacony kredyt nie ma być jakimkolwiek kredytem, lecz musi spełniać ściśle określone ustawą wymagania. Musi to być bowiem kredyt - co wynika literalnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy - zaciągnięty przez podatnika i zaciągnięty na cele określone w pkt 1. Zaciągnięty kredyt ma bowiem realizować własne cele mieszkaniowe podatnika, a nie cele mieszkaniowe innych osób.

Należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie istotnym jest fakt, że kredyt hipoteczny, o którym mowa we wniosku został zaciągnięty w 2014 r. na zakup własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, którego nabywcą i właścicielem został syn Wnioskodawcy. Tym samym oczywistym jest, że w chwili zaciągania kredytu był on zaciągany na realizację cudzych potrzeb mieszkaniowych (syna) a nie potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy.

Zatem fakt wydatkowania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych otrzymanych z tytułu sprzedaży własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego nabytego w drodze darowizny na spłatę kredytu zaciągniętego na jego zakup nie daje podstaw prawnych do skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, bowiem Wnioskodawca nie zaciągnął kredytu na własne cele mieszkaniowe. Jego spłaty dokonał jako współkredytobiorca, solidarnie zobowiązany z tytułu umowy kredytowej do spłaty zadłużenia. Natomiast w świetle art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy, istotnym jest aby kredyt zaciągnięty został przez podatnika na realizację jego własnego celu mieszkaniowego, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca. Jeszcze raz podkreślić należy, że zaciągnięcie kredytu hipotecznego wraz z synem, a następnie darowanie Wnioskodawcy własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu, na które ww. kredyt został zaciągnięty w żadnym stopniu nie zmieniło celu, na jaki zawierana była umowa kredytowa, ani przeznaczenia uzyskanych na tej podstawie środków.

Z tychże względów stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.