0115-KDIT2.4011.11.2020.3.ENB - Opodatkowanie przychodu z tytułu renty otrzymywanej z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 17 marca 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0115-KDIT2.4011.11.2020.3.ENB Opodatkowanie przychodu z tytułu renty otrzymywanej z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2019 r. (data wpływu do tutejszego organu 7 stycznia 2020 r.), uzupełnionym w dniu 17 lutego oraz 9 marca 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty otrzymywanej z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny, uzupełniony w dniu 17 lutego oraz 9 marca 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty otrzymywanej z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

W lipcu 2017 r. Wnioskodawczyni przeprowadziła się do Polski. W związku z tym, że na terenie Niemiec Wnioskodawczyni nie pracowała, po powrocie do Polski zaczęła starania o przyznanie polskiej emerytury (za okresy składkowe wypracowane jeszcze w Polsce przed wyjazdem na pobyt stały do Niemiec). ZUS przyznał Wnioskodawczyni polską emeryturę. Również z instytucji niemieckiej Wnioskodawczyni otrzymała pismo o przyznaniu renty niemieckiej. We właściwym miejscowo Urzędzie Skarbowym Wnioskodawczyni nie uzyskała odpowiedzi czy w Polsce powinna rozliczać się z renty otrzymywanej z Niemiec.

W przesłanych uzupełnieniach Wnioskodawczyni wyjaśniła, że wniosek dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. W okresie, którego dotyczy wniosek Wnioskodawczyni posiadała i będzie posiadała miejsce zamieszkania wyłącznie w Polsce. Renta, której dotyczy wniosek pochodzi z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych. Jest to renta przyznana z tytułu bezrobocia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni powinna uiścić zaległy podatek za rok 2018 i 2019 oraz odprowadzać nadal podatek do Urzędu Skarbowego w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawczyni, dochody te nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, gdyż są przyznane z tytułu bezrobocia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1.

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2.

przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 18 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 2 tejże umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Niemieckie ustawowe ubezpieczenie społeczne składa się z pięciu działów:

1.

ustawowe ubezpieczenie na wypadek bezrobocia,

2.

ustawowe ubezpieczenie emerytalne,

3.

ustawowe ubezpieczenie zdrowotne,

4.

ustawowe ubezpieczenie od następstw wypadków oraz

5.

ustawowe ubezpieczenie pielęgnacyjne.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że emerytury i renty otrzymywane z Niemiec, wypłacane osobom mającym miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu w Polsce. Wyjątek dotyczy jednak sytuacji gdy świadczenia (płatności) są wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Republiki Federalnej Niemiec, bowiem wówczas, stosownie do ww. art. 18 ust. 2 umowy, płatności takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła, tj. w Niemczech.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że w lipcu 2017 r. Wnioskodawczyni przeprowadziła się do Polski. W związku z tym, że na terenie Niemiec Wnioskodawczyni nie pracowała, po powrocie do Polski zaczęła starania o przyznanie polskiej emerytury (za okresy składkowe wypracowane jeszcze w Polsce przed wyjazdem na pobyt stały do Niemiec). ZUS przyznał Wnioskodawczyni polską emeryturę. Również z instytucji niemieckiej Wnioskodawczyni otrzymała pismo o przyznaniu renty niemieckiej. We właściwym miejscowo Urzędzie Skarbowym Wnioskodawczyni nie uzyskała odpowiedzi czy w Polsce powinna rozliczać się z renty otrzymywanej z Niemiec.

W przesłanych uzupełnieniach Wnioskodawczyni wyjaśniła, że wniosek dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. W okresie, którego dotyczy wniosek Wnioskodawczyni posiadała i będzie posiadała miejsce zamieszkania wyłącznie w Polsce. Renta, której dotyczy wniosek pochodzi z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych. Jest to renta przyznana z tytułu bezrobocia.

Mając zatem na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz przytoczone przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawczyni otrzymuje rentę z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych - to świadczenie to podlega opodatkowaniu tylko w Niemczech i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce. Renta ta nie ma wpływu na sposób opodatkowania dochodów uzyskiwanych w Polsce i nie podlega wykazaniu w zeznaniu rocznym.

W konsekwencji, Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do uiszczenia podatku w Polsce od renty otrzymanej z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych w latach 2018-2019. Wnioskodawczyni nie jest również zobowiązana do odprowadzania zaliczek na podatek od aktualnie otrzymywanej renty niemieckiej.

Powyższe ustalenia będą miały również zastosowanie do dochodów uzyskanych w latach następnych, o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego...., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl