0115-KDIT2.4011.104.2019.2.MU - Odliczenie w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na dojazd samochodem na zabiegi.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2019 r. (data wpływu 11 grudnia 2019 r.), uzupełnionym w dniu 11 litego 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 11 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 11 lutego 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej ulgi rehabilitacyjnej.

W ww. wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. Korzysta z ulgi rehabilitacyjnej limitowanej do kwoty 2280 zł za używanie samochodu do przewozu na niezbędne zabiegi rehabilitacyjne. W mieszkaniu Wnioskodawczyni, które posiada oddzielne pomieszczenia łazienki z wanną i wc, poziom podłóg znajdował się około 6 cm wyżej niż korytarz i reszta mieszkania. W roku 2019 przystosowując mieszkanie dla osoby niepełnosprawnej zostały wykonane następujące prace: obniżono poziomy podłóg w łazience i w wc o 6 cm, w łazience i wc zostały położone płytki podłogowe i zlikwidowano progi, wannę zastąpiono kabiną prysznicową z brodzikiem, na którym jest możliwość siadania. W związku z powyższymi pracami Wnioskodawczyni zakupiła płytki podłogowe, brodzik, kabinę prysznicową i kolumnę natryskową (prysznic). Wnioskodawczyni poniosła wydatki na koszty robocizny: skuwanie podłóg w łazience i wc, demontaż wanny i wc, założenie płytek podłogowych, montaż brodzika, montaż kabiny natryskowej i prysznica. Na wszystkie wymienione wydatki Wnioskodawczyni posiada faktury VAT.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że w 2019 r. osiągnęła dochody opodatkowane według skali podatkowej. Jej jedynym dochodem jest emerytura z ZUS i obecnie oczekuje na roczne obliczenie podatku przez organ ZUS (na PIT-40A).

Orzeczenie o ustaleniu stopnia niepełnosprawności wydał Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności na posiedzeniu w dniu 19 lipca 2000 r. Wnioskodawczyni została zaliczona do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

Przyczyna niepełnosprawności: R/N. Orzeczony stopień niepełnosprawności ma charakter trwały i orzeczenie wydano na stałe. W uzasadnieniu podano, że umiarkowany stopień niepełnosprawności przyznano "ze względu na uszkodzenie narządu ruchu i ograniczoną zdolność do samodzielnej egzystencji".

Dowóz na zabiegi rehabilitacyjne zlecone przez lekarza leczącego odbywał się samochodem osobowym, w rozumieniu art. 5a pkt 19a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. Był to pojazd Mitsubishi Colt 1,3.

Samochód i mieszkanie stanowi współwłasność z mężem, który jest emerytem i z którym Wnioskodawczyni rozlicza się wspólnie (PIT-37).

Zastąpienie wanny w łazience przez kabinę prysznicową umożliwia Wnioskodawczyni samodzielne korzystanie z tego urządzenia (wanna miała wysokość około 60 cm i korzystanie z niej było znacznie trudniejsze). Wyrównanie poziomu w całym mieszkaniu przez usunięcie progów w łazience i wc zostało wykonane aby ułatwić poruszanie się w mieszkaniu, przystosowując je do przyszłego poruszania się przy pomocy balkonika na kółkach, bo stan zdrowia Wnioskodawczyni nie rokuje poprawy.

Wszystkie wskazane wydatki Wnioskodawczyni pokryła sama tzn. nie zostały dofinansowane lub sfinansowane z żadnych podanych w zapytaniu funduszy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni w rozliczeniu podatkowym za rok 2019 (PIT-37) może skorzystać z ulgi limitowanej do kwoty 2280 zł za używanie samochodu w celu dojazdu na niezbędne zabiegi rehabilitacyjne i jednocześnie odliczyć od dochodu faktycznie poniesione koszty przystosowania mieszkania dla osoby z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ze względu na to, że koszty związane z rehabilitacją (dojazdy na zlecone przez lekarza specjalistę zabiegi, koszty eksploatacji samochodu, ubezpieczenia auta itp.) przekraczają ponad 3000 zł, przysługuje jej kwota 2280 zł z tytułu limitowanej ulgi rehabilitacyjnej. Wnioskodawczyni uważa, że może - ponieważ jest zaliczona do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności "ze względu na uszkodzenie narządu ruchu" wszystkie poniesione koszty przystosowania mieszkania, ułatwiające poruszanie się po nim i korzystanie z łazienki odliczyć od dochodów uzyskanych za 2019 r., ponieważ usunięcie progów (wyrównanie poziomu łazienki i wc) ułatwia wchodzenie do tych pomieszczeń, łatwiej i bezpieczniej można wejść do niskiego brodzika i skorzystać z prysznica niż wchodzić do wanny. Wnioskodawczyni ma pewne wątpliwości czy faktury zakupu np. płytek podłogowych, czy kolumny prysznicowej można odliczyć - ze względu na brak wykazu części, które można używać do modernizacji mieszkania, przystosowując je do osób niepełnosprawnych. Jednak są to podstawowe elementy, bez których korzystanie z łazienki byłoby utrudnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Jak stanowi natomiast art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł.

Stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Natomiast w myśl art. 26 ust. 13a ww. ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Artykuł 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy stanowi, że wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

W myśl art. 26 ust. 7c ww. ustawy w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1) I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

2) II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. Korzysta z ulgi rehabilitacyjnej limitowanej do kwoty 2280 zł za używanie samochodu do przewozu na niezbędne zabiegi rehabilitacyjne. W mieszkaniu Wnioskodawczyni, które posiada oddzielne pomieszczenia łazienki z wanną i wc, poziom podłóg znajdował się około 6 cm wyżej niż korytarz i reszta mieszkania. W roku 2019 przystosowując mieszkanie dla osoby niepełnosprawnej zostały wykonane następujące prace: obniżono poziomy podłóg w łazience i wc o 6 cm, w łazience i wc zostały położone płytki podłogowe i zlikwidowano progi, wannę zastąpiono kabiną prysznicową z brodzikiem, na którym jest możliwość siadania. W związku z powyższymi pracami Wnioskodawczyni zakupiła płytki podłogowe, brodzik, kabinę prysznicową i kolumnę natryskową (prysznic). Wnioskodawczyni poniosła wydatki na koszty robocizny: skuwanie podłóg w łazience i wc, demontaż wanny i wc, założenie płytek podłogowych, montaż brodzika, montaż kabiny natryskowej i prysznica. Na wszystkie wymienione wydatki Wnioskodawczyni posiada faktury VAT.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że w 2019 r. osiągnęła dochody opodatkowane według skali podatkowej. Jej jedynym dochodem jest emerytura z ZUS i obecnie oczekuje na roczne obliczenie podatku przez organ ZUS (na PIT-40A).

Orzeczenie o ustaleniu stopnia niepełnosprawności wydał Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności na posiedzeniu w dniu 19 lipca 2000 r. Wnioskodawczyni została zaliczona do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

Przyczyna niepełnosprawności: R/N. Orzeczony stopień niepełnosprawności ma charakter trwały i orzeczenie wydano na stałe. W uzasadnieniu podano, że umiarkowany stopień niepełnosprawności przyznano "ze względu na uszkodzenie narządu ruchu i ograniczoną zdolność do samodzielnej egzystencji".

Dowóz na zabiegi rehabilitacyjne zlecone przez lekarza leczącego odbywał się samochodem osobowym, w rozumieniu art. 5a pkt 19a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. Był to pojazd Mitsubishi Colt 1,3.

Samochód i mieszkanie stanowi współwłasność z mężem, który jest emerytem i z którym Wnioskodawczyni rozlicza się wspólnie (PIT-37).

Zastąpienie wanny w łazience przez kabinę prysznicową umożliwia Wnioskodawczyni samodzielne korzystanie z tego urządzenia (wanna miała wysokość około 60 cm i korzystanie z niej było znacznie trudniejsze). Wyrównanie poziomu w całym mieszkaniu przez usunięcie progów w łazience i wc zostało wykonane aby ułatwić poruszanie się w mieszkaniu, przystosowując je do przyszłego poruszania się przy pomocy balkonika na kółkach, bo stan zdrowia Wnioskodawczyni nie rokuje poprawy. Wszystkie wskazane wydatki Wnioskodawczyni pokryła sama.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają szczegółowo jakiego rodzaju wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań lub budynków mieszkalnych podlegają odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Rozpatrując zatem, czy wydatki poniesione na: zakup brodzika, kabiny prysznicowej, kolumny prysznicowej, płytek na podłogę oraz opłacenie kosztów robocizny (skuwanie podłóg w łazience i wc, demontaż wanny i wc, założenie płytek podłogowych, montaż brodzika, montaż kabiny natryskowej i prysznica), mieszczą się w pojęciu wydatków na adaptację i wyposażenie mieszkania stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy ustalić znaczenie użytych w przepisie art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy pojęć "adaptacja" i "wyposażenie".

Zgodnie z językowym znaczeniem terminu "adaptacja" to "przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku" (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast "wyposażenie" mieszkania/budynku to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś".

Adaptacją mieszkania jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania (domu) - to przydanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcia "adaptacji" i "wyposażenia" mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, iż w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej (por. A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, Lex, 2010, wyd. II).

Adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi więc ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne, na tle przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że wszystkie wskazane przez Wnioskodawczynię poniesione koszty, stanowią wydatki na adaptację i wyposażenie łazienki odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawczyni (narząd ruchu), o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i będą mogły być odliczone od dochodu w zeznaniu rocznym w ramach ulgi rehabilitacyjnej na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Wysokość przedmiotowych wydatków ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikacyjne kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy).

Odnosząc się do wydatków dotyczących używania samochodu osobowego wskazać należy, iż z analizy art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że aby skorzystać z odliczenia o którym w nim mowa, należy:

* być osobą niepełnosprawną lub mieć na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16 roku życia,

* być właścicielem (współwłaścicielem) samochodu osobowego,

* ponieść z tego tytułu wydatki.

Należy również wyjaśnić, że pod pojęciem wydatków dotyczących eksploatacji samochodu osobowego należy rozumieć nie tylko koszty samego przejazdu, ale i koszty utrzymania samochodu takie jak koszty przeglądów technicznych, napraw, zakupu części czy obowiązkowego ubezpieczenia OC. W przypadku wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego nie jest natomiast wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia. W kontekście przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dowodami tymi będą np. orzeczenie o niepełnosprawności oraz dowód rejestracyjny samochodu. Jeżeli przepisy prawa nie wymagają urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego w drodze zaświadczenia, dowodem może być również odebrane od strony, na jej wniosek, oświadczenie złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, dotyczące np. poniesienia wydatku.

Wskazać jednocześnie należy, że określona w ustawie kwota 2280 zł jest maksymalną kwotą, która może być odliczona za dany rok podatkowy tytułem poniesienia ww. wydatków i to niezależnie od tego, czy osoba niepełnosprawna posiadała orzeczenie o niepełnosprawności i była właścicielem samochodu osobowego przez cały rok, czy też uzyskała to orzeczenie lub nabyła własność/współwłasność ww. samochodu w trakcie roku podatkowego. Jednakże użycie przez ustawodawcę, przy określaniu wielkości limitu, wyrażenia "w wysokości nieprzekraczającej kwoty 2280 zł" (a nie "w wysokości 2280 zł") wskazuje, iż wysokość odliczenia uzależniona jest od intensywności (częstości) używania samochodu oraz odległości jakie Wnioskodawczyni nim pokonywała.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni posiadająca orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, może - na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - odliczyć od osiągniętego dochodu wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego stanowiącego jej współwłasność, w ramach obowiązującego limitu - maksymalnie do kwoty 2280 zł.

Jak wynika art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki poniesione na cele określone w art. 26 ust. 7a pkt 14 ww. ustawy nie wymagają od podatnika ich dokumentowania. Powyższe nie oznacza jednak, iż organ podatkowy weryfikujący zeznanie roczne w zakresie poprawności dokonanych odliczeń, nie ma prawa domagać się od podatnika przedstawienia okoliczności związanych z poniesionymi wydatkami. Jeżeli wolą organu podatkowego będzie wskazanie np. miejsc i częstotliwości wyjazdów Wnioskodawczyni, jej obowiązkiem będzie przekazanie tych informacji. Fakt oraz konieczność poniesienia wydatków powinny być co najmniej uprawdopodobnione.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego...., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.