0115-KDIT2-3.4011.513.2019.1.JG - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z pożyczką ekspresową.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2019 r. (data wpływu 30 września 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 listopada 2019 r. (data wpływu 7 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z pożyczką ekspresową, z której środki przeznaczono na zakup środków trwałych, a poniesionych po ich oddaniu do użytku - jest prawidłowe.

W dniu 30 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z pożyczką ekspresową, z której środki przeznaczono na zakup środków trwałych, a poniesionych po ich oddaniu do użytku.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 18 października 2019 r. nr 0115 KDIT2-3.4011.430.2019.1.JG wezwano Wnioskodawcę do ich usunięcia. Wniosek uzupełniono w dniu 7 listopada 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od (...) 2001 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą A.

Wnioskodawcy nadano NIP i REGON, jest także zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, głównym rodzajem prowadzonej przez Niego działalności jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję obrotu gospodarczego w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a koszty rozlicza metodą kasową (uproszczoną).

Wnioskodawca podatek dochodowy od osób fizycznych rozlicza kwartalnie i podatek od towarów i usług również rozlicza kwartalnie.

W dniu (...) 2019 r. na podstawie aktu notarialnego, Wnioskodawca nabył wraz ze swoją małżonką, na zasadzie małżeńskiej wspólnoty majątkowej, za kwotę (...) zł netto plus 23% podatku VAT, czyli (...) zł brutto, nieruchomość, z zawartą przez poprzedniego właściciela umową najmu, w celu dalszego jej wynajmu (kontynuacji) w ramach prowadzonej przez Niego jednoosobowej działalności gospodarczej.

Obecnie nieruchomość jest wynajmowana, w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej, dla X.

W dniu (...) 2019 r. nieruchomość została przekazana między stronami protokołem zdawczo-odbiorczym.

W dniu (...)2019 r. nieruchomość została przyjęta do użytkowania dokumentami OT -budynek i OT - grunt.

Uprzednio, na podstawie zawartej w dniu (...)2017 r. umowy warunkowej sprzedaży Wnioskodawca wpłacił sprzedającemu zaliczkę w wysokości netto, plus 23% VAT, (...) zł brutto.

Do zapłaty na rzecz sprzedającego, w dniu przeniesienia własności, pozostała kwota (...) zł netto plus podatek VAT w wysokości (...) zł, brutto (...) zł.

Ponieważ Wnioskodawca nie posiadał wystarczającej ilości środków własnych zwrócił się do banku o udzielenie dwóch kredytów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej:

Wnioskodawca uzyskał obietnicę uzyskania finansowania w ramach wydziału zajmującego się obsługą małych podmiotów gospodarczych.

Na kilka tygodni przed podpisaniem umowy przenoszącej własność, okazało się że bank ustanowił wewnętrzne limity udzielania kredytów małym przedsiębiorcom w wysokości (...) zł, a w konsekwencji, bank udzielił Wnioskodawcy jedynie kredytu opisanego w punkcie 1), równocześnie odmówił sfinansowania kredytem krótkoterminowym zwrotu VAT opisanego w punkcie 2).

Wobec bliskiej perspektywy zawarcia umowy przenoszącej własność, udało się Wnioskodawcy uzyskać finansowanie w wysokości (...) zł w formie pożyczki dla osób fizycznych w banku. W dniu (...) 2019 r. została zawarta pomiędzy, a osobami fizycznymi: Wnioskodawcą i jego małżonką umowa pożyczki ekspresowej.

Po podpisaniu stosownych dokumentów, w dniu (...) 2019 r., kwota (...) zł została przelana przez bank na prywatny rachunek prowadzony na Wnioskodawcę i jego małżonkę (niezwiązany z prowadzoną działalnością gospodarczą).

Następnie kwotę tę Wnioskodawca przelał z rachunku prywatnego, na rachunek związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, z którego w dniu (...)2019 r. dokonał zapłaty na rzecz sprzedającego.

Po przeprowadzeniu czynności sprawdzających, urząd dokonał w dniu (...)2019 r. zwrotu nadwyżki podatku naliczonego na rachunek Wnioskodawcy związany z działalnością gospodarczą w kwocie (...) zł. W tym samym dniu, tj. (...)2019 r., z rachunku związanego z działalnością gospodarczą Wnioskodawca przelał kwotę (...) zł na rachunek prywatny. W dniu (...)2019 r. Wnioskodawca dokonał spłaty pożyczki, z której sfinansował część zakupu nieruchomości w kwocie (...) zł, w tym (...) zł tytułem zapadłych odsetek.

Zestawienie kosztów poniesionych na udzielenie pożyczki:

1. W dniu (...)2019 r. bank pobrał z rachunku prywatnego z tytułu prowizji kwotę (...) zł.

2. W dniu (...)2019 r. bank pobrał z rachunku prywatnego z tytułu prowizji za ustanowienie zabezpieczenia kwotę (...) zł.

3. W dniu (...)2019 r. bank pobrał z rachunku prywatnego z tytułu odsetek kwotę (...) zł.

4. W dniu (...)2019 r. bank pobrał z rachunku prywatnego z tytułu odsetek kwotę (...) zł.

5. W dniu (...) 2019 r. bank pobrał z rachunku prywatnego z tytułu odsetek kwotę (...) zł.

Koszty poniesione, związane z udzieleniem pożyczki, prowizje od jej udzielenia, prowizje od ustanowienia zabezpieczeń, odsetki poniesione do dnia oddania środka trwałego do użytkowania powiększają wartość środka trwałego ((...)2019 r.), po wyliczeniach jest to kwota (...) zł, zaś koszty poniesione po dniu oddania do użytkowania środka trwałego stanowią koszt uzyskania przychodu (od (...) 2019 r.), po wyliczeniach jest to kwota (...) zł, mimo tego, że pożyczka nie została udzielona w rachunku związanym z działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym opisem we wniosku zadano następujące pytania:

1. Czy bazując na z art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w powiązaniu z art. 22g ust. 3 prawidłowe jest zaliczenie wydatków (odsetek, prowizji) poniesionych w rachunku prywatnym, związanych z udzieleniem przez bank pożyczki, do dnia oddania środka trwałego do użytkowania na powiększenie wartości początkowej każdego ze środków trwałych proporcjonalnie do ich cen zakupu, biorąc pod uwagę że uzyskanie pożyczki służyło do sfinansowania zakupu środków trwałych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, mimo tego, że pożyczka nie została udzielona w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rachunku związanym z działalnością gospodarczą?

2. Czy w myśl art. 22 ust. 1 w powiązaniu z art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prawidłowe jest zaliczenie wydatków (odsetek, prowizji) poniesionych w rachunku prywatnym, związanych z udzieleniem przez bank pożyczki poniesionych od dnia oddania do użytkowania do kosztów uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia, biorąc pod uwagę że uzyskanie pożyczki służyło do sfinansowania zakupu środków trwałych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, mimo tego, że pożyczka nie została udzielona w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rachunku związanym z działalnością gospodarczą?

Niniejsza interpretacja rozstrzyga w zakresie pytania oznaczonego numerem 2 we wniosku. W zakresie pytania o numerze 1 zostanie Wnioskodawcy wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy w myśl art. 22 ust. 1 w powiązaniu z art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a, oraz art. 22p ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prawidłowe jest zaliczenie wydatków (odsetek, prowizji) poniesionych w rachunku prywatnym, związanych z udzieleniem przez bank pożyczki poniesionych po dniu oddania do użytkowania do kosztów uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia, biorąc pod uwagę że uzyskanie pożyczki służyło do sfinansowania zakupu środków trwałych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, mimo tego, że pożyczka nie została udzielona w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rachunku związanym z działalnością gospodarczą jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Nie ulega wątpliwości, że koszt został poniesiony w związku z działalnością gospodarczą.

Podobnie art. 23 w ust. 8 lit. a nie wiąże uznania skapitalizowanych odsetek za koszt uzyskania przychodu od konieczności poniesienia ich w rachunku związanym z działalnością gospodarczą lub od uzyskania kredytu w rachunku związanym z działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 22p ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

Artykuł 19. ustawy - Prawo przedsiębiorców wskazuje, że dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

Według Wnioskodawcy w przypadku opisanym powyżej ograniczenie wynikające z art. 22p ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.; dalej: ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przytoczonym wyżej przepisie ustawodawca nie wymienia enumeratywnie jakie kategorie wydatków mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Wskazuje jedynie, iż aby określony wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu:

* musi pozostawać w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, bądź też służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* musi być należycie udokumentowany.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Z powyższego wynika zatem, że nie każdy wydatek związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, to wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania (zabezpieczenia) źródła przychodów.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

* pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

* pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od pożyczek (kredytów).

W świetle przedmiotowej regulacji należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 33 cytowanej ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z analizy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca w dniu (...) 2019 r. nabył wraz ze współmałżonką, do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, nieruchomość wraz z zawartą przez poprzedniego sprzedającego umową najmu w celu jej kontynuowania i uzyskiwania z tego tytułu przychodów w prowadzonej działalności.

Na zakup tej nieruchomości zaciągnął dwa zobowiązania:

* kredyt długoterminowy (10 lat), w ramach prowadzonej działalności,

* pożyczkę ekspresową dla osób fizycznych, z której środki zostały przekazane na jego rachunek osobisty w dniu (...)2019 r., a które w dniu (...) 2019 r. Wnioskodawca przekazał na rachunek prowadzony dla działalności gospodarczej.

Przedmiotowa nieruchomość została w dniu (...)2019 r. przyjęta do użytku jako dwa środki trwałe w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (budynek i grunt).

Jak wynika z wniosku przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy, jest kwestia możliwości zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z udzieleniem pożyczki ekspresowej w postaci prowizji za jej udzielenie i zabezpieczenie oraz odsetek od tej pożyczki, poniesionych po dniu oddania do użytku dwóch środków trwałych utworzonych na bazie zakupionej nieruchomości w sytuacji ich zapłaty z prywatnego rachunku bankowego.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż wydatki związane z zaciągnięciem pożyczki ekspresowej mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków:

* zaciągnięta pożyczka pozostaje w związku ze źródłem przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza,

* odsetki zostały zapłacone,

* wydatek musi być należycie udokumentowany.

Ponadto zgodnie z brzmieniem art. 22p ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

1. Podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

2. W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą:

- w miesiącu, w którym została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

b. po zmianie formy opodatkowania na zryczałtowaną formę opodatkowania określoną w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym - z tym że zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenie przychodów następuje za rok podatkowy, w którym nastąpiła likwidacja tej działalności, albo za rok podatkowy poprzedzający rok podatkowy, w którym nastąpiła zmiana formy opodatkowania.

Zgodnie z treścią art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

Zestawienie tych dwóch przepisów prowadzi do wniosku, że w przypadku każdej transakcji o wartości przekraczającej 15 000 zł istnieje obowiązek dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego.

Pojęcie rachunku płatniczego zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 25 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2003, z późn. zm.), zgodnie z którym rachunek płatniczy jest to rachunek prowadzony dla jednego lub większej liczby użytkowników służący do wykonywania transakcji płatniczych, przy czym przez rachunek płatniczy rozumie się także rachunek bankowy oraz rachunek członka spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jeżeli rachunki te służą do wykonywania transakcji płatniczych.

Z powyższego wynika, że rolą rachunku płatniczego jest rejestrowanie środków pieniężnych użytkownika lub takich, które zostały mu udostępnione, znajdujących się na tym rachunku oraz wykonywanie transakcji płatniczych, czyli wpłat, wypłat oraz realizacja transferów pieniężnych z jego udziałem.

Zauważyć należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę należności związanych z udzieleniem pożyczek (kredytów) przeznaczonych na finansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy pożyczek (kredytów) stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętej pożyczki (kredytu). Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z tym źródłem finansowania ma faktyczne przeznaczenie środków finansowych uzyskanych z pożyczki (kredytu), a nie treść umowy, na mocy której bank je pożycza.

Istotne dla oceny, w opisanym stanie faktycznym jest to czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej, czyli czy spłata pożyczki (kredytu) dotyczy źródła, z którego sfinansowano nabycie składników majątku w prowadzonej działalności gospodarczej.

Z przywołanych regulacji wynika, że dla prawidłowego rozliczenia wydatków związanych ze spłatą zobowiązań generowanych przez zaciągnięcie pożyczki w postaci odsetek, prowizji, czy różnic kursowych w koszty, istotny jest moment poniesienia przez podatnika wydatków związanych ze spłatą tych zobowiązań. A mianowicie ewentualne prowizje i odsetki za jej udzielenie zapłacone po dniu (...) 2019 r. czyli po dniu przekazania tych środków trwałych do użytku Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, bezpośrednio, w momencie zapłaty tych należności.

Ponadto analizując zasadność zastosowania wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów kwot uiszczonych z tytułu zaciągniętej pożyczki ekspresowej, której środki posłużyły do zakupu nieruchomości w świetle art. 22p ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazać należy, że z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wszelkie należności związane z udzieloną pożyczką w tym prowizje i odsetki uregulował za pośrednictwem rachunku bankowego (prywatnego), którego właścicielem (współwłaścicielem) jest Wnioskodawca. Z powyższego wynika, że wyłączenie z kosztów wynikające z brzmienia tego przepisu nie znajdzie w tej sytuacji zastosowania.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż zapłacone prowizje i odsetki od zaciągniętej przez Wnioskodawcę pożyczki ekspresowej na zakup nieruchomości stanowiącej środki trwałe w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, po dniu oddania ich do użytku jako wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów, ich zachowania i zabezpieczenia ich źródła mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem z faktu, że zaciągnięta pożyczka służyła sfinansowaniu zakupu nieruchomości, z której wyodrębniono środki trwałe w postaci gruntu i budynku, których najem jest źródłem przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej wynika, że wydatki w postaci prowizji i odsetek od tej formy finansowania pozostają w związku z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę z prowadzonej działalnością gospodarczej. Dlatego też zapłacone przez Wnioskodawcę kwoty z tytułu udzielenia pożyczki ekspresowej poniesione po dniu oddania do użytku środków trwałych utworzonych na bazie zakupionej nieruchomości Wnioskodawca ma prawo zaliczyć bezpośrednio w koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności.

Podkreślić przy tym należy, iż to Wnioskodawca zobowiązany jest wykazać związek tego wydatku z uzyskanym przychodem, bądź prowadzoną działalnością nakierowaną na uzyskanie przychodu. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne. Ponadto, zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku kwot wydatków do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej, mogą zostać zweryfikowane jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Natomiast w ramach pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie można potwierdzić prawidłowości jakichkolwiek kwot, np. przychodu, kosztu, etc., jak również potwierdzić prawidłowości konkretnych wyliczeń podatnika przedstawionych w stanie faktycznym, wymagałoby to bowiem przeprowadzenia postępowania podatkowego lub kontrolnego, weryfikującego na podstawie dokumentów źródłowych rozliczenia Wnioskodawcy. Jest to związane z tym, że postępowanie podatkowe umożliwia organom podatkowym posłużenie się różnego rodzaju środkami dowodowymi, niemożliwymi do zastosowania w postępowaniu interpretacyjnym, bez których nie jest możliwe potwierdzenie prawidłowości wyliczenia określonej wartości.

W związku z tym stanowisko przedstawione we wniosku oceniono, jako prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.