0115-KDIT2-3.4011.510.2019.2.MK - Określenie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2019 r. (data wpływu 30 października 2019 r.), uzupełnionym przy piśmie z dnia 17 grudnia 2019 r. (data wpływu 24 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 24 grudnia 2019 r., o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku tym, po uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wraz z mężem w dniu 27 października 1997 r. aktem notarialnym zakupili od zarządu miasta lokal mieszkalny, który wszedł do ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej.

W dniu 7 lipca 2005 r. aktem notarialnym ustanowili rozdzielność majątkową oraz dokonali częściowego podziału majątku dorobkowego, gdzie mąż zakupiony wspólnie lokal od zarządu miasta nabył na własność.

W dniu 4 sierpnia 2014 r. w formie aktu notarialnego mąż dokonał darowizny tego lokalu mieszkalnego na rzecz Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni w dniu 17 października 2019 r. sprzedała lokal mieszkalny. Zbycie nieruchomości przez Wnioskodawczynię nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów. Odpłatne zbycie nieruchomości nastąpiło przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego - od daty darowizny.

W związku z powyższym opisem sformułowano następujące pytanie.

Czy sprzedaż 17 października 2019 r. mieszkania rodzi dla Wnioskodawczyni jakikolwiek obowiązek podatkowy w składaniu deklaracji lub zapłacie podatku z tytułu uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego - od otrzymania darowizny?

Zdaniem Wnioskodawczyni sprzedaż mieszkania 17 października 2019 r. nie powoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu, zbycie nieruchomości przez Wnioskodawczynię nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej i dokonane zostało po pięciu latach od nabycia mieszkania. Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy.

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmujące przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków.

Małżonkowie mogą poprzez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ją ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową.

Jest to umowa ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej, są umowami majątkowymi małżeńskimi i mają charakter organizacyjny.

Jak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2017 r., sygn. akt II FSK 33/17, jakkolwiek darowizna polegająca na przesunięciu składników majątkowych z majątku wspólnego obojga małżonków do majątku osobistego jednego z nich jest czynnością prawną rozporządzającą nieodpłatną, to jednak nie powoduje nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nieruchomości i innych praw majątkowych przez małżonka, do którego majątku wspólnego przedmioty te wcześniej już należały.

Artykuł 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powinien swoim zakresem obejmować takich zdarzeń, jak darowizny dokonane pomiędzy małżonkami, czy ograniczenie albo rozszerzenie wspólności ustawowej, mają one tylko charakter organizacyjny, kształtujący i porządkujący małżeński ustrój majątkowy.

Gdy ustanie wspólność majątkowa pomiędzy małżonkami majątek "wspólny" istnieje jednak nadal.

Ulega on przekształceniu ze wspólności bezudziałowej we wspólność w częściach ułamkowych.

Podział majątku jest możliwy dopiero wówczas, gdy ustanie wspólność majątkowa - najczęściej gdy dochodzi do rozwodu i wtedy strony mogą wnosić o podział majątku zgromadzonego podczas trwania małżeństwa.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "nabycie", o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit.a.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez NSA uchwale siedmiu sędziów z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FSK 2/17, w której Sąd stwierdził, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od osób fizycznych nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie poniesienia - nie można przypisać jednemu czy drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości. Argumenty zawarte w ww. uchwale są aktualne także w sytuacji, gdy przeniesienie praw do nieruchomości wchodzącej w skład majątku wspólnego małżonków nastąpi w drodze podziału majątkowego dorobkowego, ustania wspólności ustawowej i darowizny do majątku osobistego jednego z małżonków. Późniejsze następcze zdarzenia prawne nie mają zatem - w tym aspekcie - prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Reasumując, dokonane w 2019 r. odpłatne zbycie przedmiotowej nieruchomości nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu w rozumieniu ww. przepisu, gdyż odpłatne zbycie nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od końca 1997 r., w którym nastąpiło nabycie przedmiotowej nieruchomości i w związku z powyższym nie powstanie obowiązek złożenia deklaracji i zapłata podatku z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c wyżej wskazanej ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

c. prawa wieczystego użytkowania gruntów, * jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Użyty przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, zwrot "nabycie" nie został zdefiniowany. W przypadku braku definicji ustawowej słowa nabycie należy uznać potoczne rozumienie tego pojęcia. Nabycie, biorąc wskazanie zawarte w Słowniku Języka Polskiego, to każde otrzymanie czegoś na własność za pieniądze lub przez wymianę, inaczej kupienie czegoś, rozumiane jest również jako zyskanie czegoś czy też osiągnięcie czegoś (Mały Słownik Języka Polskiego, pod red. E. Sobol, Warszawa 1999, s. 463). Natomiast Słownik Języka Polskiego PWN definiuje znaczenie słowa nabyć - nabywać następująco:

W związku z tym w orzecznictwie sądowym przyjmuje się potoczne dość szerokie rozumienie tego pojęcia - jako przeniesienie na nabywcę własności rzeczy w ramach spadku, innej jednostronnej czynności, na podstawie aktu prawnego, umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości. Akcentuje się jednakże również, że nie wszystkie temu podobne czynności prawne stanowią przedmiot nabycia w rozumieniu analizowanego przepisu, czego przykładem jest m.in. zwrot nieruchomości wywłaszczonej (wyrok NSA z dnia 20 stycznia 1998 r., sygn. akt I SA/Ka 1033/96, czy powołana w tym wyroku uchwała z dnia 17 grudnia 1996 r., FPS 7/96) albo nabycie w drodze spadku po współmałżonku, zakupionej w ramach ustawowej wspólności małżeńskiej do majątku wspólnego nieruchomości (wyrok WSA w Poznaniu z dnia 10 listopada 2015 r., sygn. akt I SA/Po 1146/15). Tak więc analiza orzecznictwa sądowego wskazuje, że nie wszystkie formy nabycia będą mieściły się w tym pojęciu (por. też prawomocny wyrok WSA w Lublinie z dnia 8 stycznia 2014 r., sygn. akt I SA/Lu 1038/08, dostępny CBOSA).

Podzielając pogląd, że nie każde przeniesienie własności jest nabyciem w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, szczególnego rozważenia wymaga charakter małżeńskiej wspólności ustawowej. Konieczne zatem staje się odwołanie do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682, z późn. zm.) normujących stosunki majątkowe między małżonkami.

W myśl art. 50¹ tej ustawy w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Przepis ten nie wyłącza zastosowania art. 43.

Zgodnie z ogólną zasadą uregulowaną w art. 43 § 1, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Co do zasady wspólność majątkowa trwa tak długo jak małżeństwo. Stosownie do art. 47 § 1 ww. Kodeksu, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa. Z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać ustanowienia przez sąd rozdzielności majątkowej (art. 52 § 1 tego Kodeksu).

W przypadku ustania wspólności majątkowej, do majątku który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. W razie ustania wspólności udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej, co nie wyłącza zastosowania art. 43 § 2 i 3 ww. Kodeksu. Zatem, z datą umownego zniesienia lub ograniczenia wspólności majątkowej, współwłasność łączna przekształca się we współwłasność w częściach ułamkowych.

Kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była przedmiotem uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd stwierdził, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku. Skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Argumenty zawarte w ww. uchwale są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia w nieruchomości (udziału w niej) dojdzie w wyniku ustania wspólności ustawowej (np. poprzez rozwód) jak i w wyniku podziału tzw. majątku dorobkowego - tj. w sytuacji, gdy następuje nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego wcześniej nabytego do ustawowej wspólności małżeńskiej i za datę nabycia tych składników w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy w świetle uchwały należy uznać datę nabycia do ustawowej wspólności małżeńskiej.

Organ zgadza się z tezą zawartą w przywołanej przez Wnioskodawczynię uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego zgodnie, z którą "w przypadku sprzedaży nieruchomości, która przypadła małżonkowi w wyniku podziału majątku wspólnego, za datę nabycia nieruchomości należy przyjąć jej datę nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego. Uchwała ta jednak nie ma zastosowania w sprawie, bowiem dotyczy innej sytuacji faktycznej. Naczelny Sąd Administracyjny wyraźnie odnosi się w niej do nabycia udziału w nieruchomości w drodze spadku po zmarłym małżonku. Tak mocno zasadzona argumentacja w kwestii dziedziczenia po małżonku i nieprzerwanej historii wspólności małżeńskiej odróżnia sprawę od rozpatrywanej.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika bowiem, że małżonkowie pozostający w ustroju majątkowej wspólności małżeńskiej nabyli w 1997 r. ˗ do majątku wspólnego ˗ działkę gruntu zabudowaną budynkiem. W dniu 7 lipca 2005 r. aktem notarialnym ustanowili rozdzielność majątkową oraz dokonali częściowego podziału majątku dorobkowego, w wyniku której zakupiony wcześniej lokal został przekazany do majątku osobistego męża. W 2014 r. mąż Wnioskodawczyni dokonał darowizny przedmiotowej nieruchomości do majątku osobistego Wnioskodawczyni. W 2019 r. Wnioskodawczyni sprzedała rzeczoną nieruchomość.

W świetle powyższego prawidłowe odczytanie art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy sprowadza się do kwestii dotyczącej "odpłatnego zbycia", gdyż to ono ze swej istoty generuje przychód. Jak wskazuje ustawodawca, chodzi o "odpłatne zbycie" przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Zatem ocenę stanu faktycznego należy rozpocząć od ustalenia momentu zbycia i następnie zbadać czy wystąpiła okoliczność wskazanego okresu czasu, jaki je poprzedza. Istotnym jest to czy w tym okresie nie nastąpiło "nabycie" zbywanego prawa. Będąc postrzegany jako zapobiegający spekulacjom czy łączony z przepisami regulującymi ulgi wynikające z prawa do mieszkania (por.: uchwała NSA z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17), art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy logicznie opiera się na trwaniu (ciągłości) poprzedzającego odpłatne zbycie, pięcioletniego okresu własności nieruchomości.

Z uzasadnienia stanowiska Wnioskodawczyni wynika, że postrzega ona nabycie, o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy jako pierwsze nabycie własności nieruchomości bez względu na jej dalszy los. Takie rozumienie przepisu narusza go poprzez błędną wykładnię językową, systemową i funkcjonalną.

Należy podkreślić, że właścicielem przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawczyni nie stała się w drodze czynności rozporządzającej majątkiem wspólnym małżonków, ale w ramach przyjętej darowizny - tj. na podstawie zawartej w 2014 r. umowy, w której małżonek przekazał jej nieruchomości ze swojego majątku osobistego (nieruchomości, której stał się wyłącznym jej właścicielem po ustaniu wspólności majątkowej - na mocy zawartej w 2005 r. umowy o częściowy podział majątku dorobkowego małżonków).

W konsekwencji dokonane przez Wnioskodawczynię w 2019 r. odpłatne zbycie nieruchomości - z zastrzeżeniem, że nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej - należy interpretować na podstawie brzmienia art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i jako dokonane przed upływem pięciu lat licząc od końca roku, w którym nastąpiło jej nabycie, skutkuje koniecznością rozpoznania przychodu podatkowego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do ust. 2 ww. przepisu, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni, że dokonane w 2019 r. odpłatne zbycie przedmiotowej nieruchomości nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8, gdyż odpłatne zbycie nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od końca 1997 r., w którym nastąpiło nabycie przedmiotowej nieruchomości i w związku z powyższym nie powstanie obowiązek złożenia deklaracji i zapłata podatku z tego tytułu - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43˗ 300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.