0115-KDIT2-3.4011.154.2018.2.MJ - Określenie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2018 r. (data wpływu 24 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 maja 2018 r., (data wpływu 21 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 24 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 18 maja 2018 r. (data wpływu 21 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 9 maja 2006 r. kupiłam wraz z mężem, będąc we wspólności majątkowej małżeńskiej mieszkanie za cenę 95.000 zł, biorąc na zakup wspólny z mężem kredyt hipoteczny.

W dniu 26 listopada 2015 r. wprowadziliśmy rozdzielność majątkową i podział majątku, który nabyliśmy wspólnie będąc we wspólności majątkowej małżeńskiej. W skład majątku wchodziło ww. mieszkanie zakupione w dniu 9 maja 2006 r. oraz działka zakupiona w dniu 22 września 2009 r. Łączna wartość majątku wskazana w umowie o podział majątku z dnia 26 listopada 2015 r. to 220.000 zł (180.000 zł mieszkanie i 40.000 zł działka). W wyniku podziału majątku cały majątek otrzymałam ja, zobowiązując się do spłacenia kredytu hipotecznego, zaciągniętego wspólnie z mężem na zakup ww. mieszkania.

Mąż w wyniku podziału majątku nie dostał nic. Podział majątku odbył się bez roszczeń finansowych - mąż nie oczekiwał żadnych pieniędzy ode mnie za to co otrzymałam. W akcie notarialnym podziału majątku wskazaliśmy, że nie będziemy występowali wobec siebie z żadnymi roszczeniami, oraz że rozliczenie w niniejszej umowie o podział majątku jest ostateczne.

Dodam jeszcze, że umowa o podział majątku jak i umowa o rozdzielność majątkową były spisane w formie aktów notarialnych u notariusza.

W dniu 15 listopada 2017 r. sprzedałam mieszkanie (spłacając kredyt hipoteczny), za cenę 189.000 zł. Po spłaceniu kredytu zostało mi ze sprzedaży 77.430,54 zł, kredytu do spłacenia było 109.569,46 zł.

Na marginesie dodam jeszcze tylko, że cały czas jesteśmy małżeństwem, a dnia 6 grudnia 2016 r. u notariusza wprowadziliśmy znów wspólność majątkową małżeńską.

Mieszkanie do dnia sprzedaży pozostało wyłącznie "na mnie" (ja byłam jedynym właścicielem) - zgodnie z umową o podział majątku z dnia 26 listopada 2015 r.

Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej. Ani ja, ani mąż nie prowadziliśmy działalności gospodarczej. W mieszkaniu, które sprzedałam mieszkaliśmy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze sprzedażą mieszkania w dniu 15 listopada 2017 r. mam obowiązek zapłacenia podatku dochodowego od części mieszkania, które przypadła mi w wyniku podziału majątku w dniu 26 listopada 2015 r., czy też w celu uniknięcia zapłaty podatku, wydatkować na nowe cele mieszkaniowe?

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko:

Uważam, że nie istnieje wobec mnie obowiązek zapłacenia podatku dochodowego od sprzedanego w dniu 15 listopada 2017 r. mieszkania.

Mieszkanie zakupiłam wspólnie z mężem 9 maja 2006 r. będąc we wspólności majątkowej małżeńskiej.

Faktem jest, że w dniu 26 listopada 2015 r. u notariusza w formie aktu notarialnego wprowadziliśmy ustrój rozdzielności majątkowej i podział majątku, w wyniku którego mi przypadło mieszkanie w całości, lecz od pierwotnego nabycia upłynęło więcej niż 5 lat. Zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 15 maja 2017 r. (sygn. akt II FPS 2/17), każdy z małżonków staje się właścicielem nieruchomości w chwili nabycia do majątku wspólnego. Wspólność małżeńska jest niepodzielna, a przy sprzedaży liczy się data nabycia mieszkania do majątku wspólnego.

Powyższe potwierdza też interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 6 lutego 2018 r. nr DD2.8201.3.2017 KBF i inne liczne interpretacje Dyrektora KIS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a˗ c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z tego tytułu w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób nabycia tej nieruchomości.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 9 maja 2006 r. Wnioskodawca kupił wraz z mężem, będąc we wspólności majątkowej małżeńskiej mieszkanie, biorąc na zakup wspólny z mężem kredyt hipoteczny.

W dniu 26 listopada 2015 r. małżonkowie wprowadzili rozdzielność majątkową i podział majątku, który nabyli wspólnie będąc we wspólności majątkowej małżeńskie. W skład majątku wchodziło ww. mieszkanie zakupione w dniu 9 maja 2006 r. oraz działka zakupiona w dniu 22 września 2009 r. W wyniku podziału majątku cały majątek otrzymał Wnioskodawca, zobowiązując się do spłacenia kredytu hipotecznego, zaciągniętego wspólnie z mężem na zakup ww. mieszkania.

Podział majątku odbył się bez roszczeń finansowych. W akcie notarialnym podziału majątku małżonkowie wskazali, że nie będą występowali wobec siebie z żadnymi roszczeniami oraz, że rozliczenie w niniejszej umowie o podział majątku jest ostateczne.

Umowa o podział majątku jak i umowa o rozdzielność majątkową były spisane w formie aktów notarialnych.

W dniu 15 listopada 2017 r. Wnioskodawca sprzedał mieszkanie (spłacając kredyt hipoteczny).

Mieszkanie do dnia sprzedaży pozostawało wyłącznie własnością Wnioskodawcy - zgodnie z umową o podział majątku z dnia 26 listopada 2015 r.

W celu ustalenia momentu nabycia własności ww. lokalu mieszkalnego należy odnieść się do przepisów regulujących stosunki majątkowe małżeńskie, zawartych w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Stosownie do art. 501 ww. Kodeksu, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Z powyższego wynika, że wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności, tzw. "współwłasność łączna". Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta, jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela.

Powyższe stanowisko zostało wyrażone w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd wskazał, że: "Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków". Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu, bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Nadmienić należy, że wyżej powołana uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego odnosi się wprawdzie do innego stanu faktycznego, jednakże argumenty w niej zawarte są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia nieruchomości (lokalu mieszkalnego) dojdzie po ustaniu małżeńskiej wspólności ustawowej w wyniku zawarcia umowy ustanawiającej rozdzielność majątkową i dokonaniu umownego podziału majątku wspólnego małżonków. W wyniku podziału majątku wspólnego małżonków, jak i w wyniku ustania wspólności ustawowej małżonków, następuje nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego wcześniej nabytego do ustawowej wspólności małżeńskiej i za datę nabycia w świetle uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, należy uznać tą datę. Późniejsze/następcze zdarzenia prawne (sposób ustania ustawowej wspólności małżeńskiej) nie mają zatem, w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Wobec powyższego, nie ma podstaw prawnych, aby w warunkach niniejszej sprawy termin nabycia przez Wnioskodawcę lokalu mieszkalnego liczyć od daty dokonania podziału majątku wspólnego małżonków (26 listopada 2015 r.). Tym samym, nabycie przez Wnioskodawcę lokalu mieszkalnego nabytego w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej, nastąpiło w dniu 9 maju 2006 r., kiedy to przedmiotowy lokal mieszkalny został nabyty do majątku wspólnego małżonków. W konsekwencji od tej daty, tj. od 9 maja 2006 r., należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem termin ten upłynął w dniu 31 grudnia 2011 r.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz argumentację zawartą w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt. II FPS 2/17, należy stwierdzić, że dokonane przez Wnioskodawcę w 2017 r. odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego, z zastrzeżeniem, iż nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej, nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie do majątku wspólnego małżonków, a wiec wobec Wnioskodawcy nie powstał obowiązek uiszczenia z tytułu tej transakcji podatku dochodowego.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.