0115-KDIT2-3.4011.102.2019.2.KP - Odliczenie od podstawy obliczenia podatku wydatków na termomodernizację budynku mieszkalnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2019 r. (data wpływu 1 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 marca 2019 r. (data wpływu 18 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi termomodernizacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 1 marca 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi termomodernizacyjnej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 marca 2019 r.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest współwłaścicielem domu mieszkalnego jednorodzinnego. Zamierza dokonać termomodernizacji polegającej na częściowej zmianie źródeł jego zasilania na źródła odnawialne poprzez montaż paneli fotowoltaicznych wraz z infrastrukturą montażową i przesyłową. Ze względu na techniczny problem z montażem paneli na domu mieszkalnym (zacienienie i kształt dachu), planowany jest montaż paneli na wolnostojącym budynku garażowym i podłączenie ich do zasilania w energię elektryczną domu mieszkalnego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

* jest podatnikiem podatku dochodowego według skali podatkowej (art. 27 ust. 1 u.p.d.o.f.);

* realizacja przedsięwzięcia zostanie ukończona w okresie 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zostanie poniesiony pierwszy wydatek;

* opisane we wniosku przedsięwzięcie nie będzie finansowane (dofinansowane) ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej lub wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej i nie będzie zwrócone Wnioskodawcy w jakiejkolwiek formie (art. 26h ust. 5 pkt 1 u.p.d.o.f.);

* wydatki poniesione w związku z planowanym przedsięwzięciem nie zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub uwzględnione przez Wnioskodawcę w związku z korzystaniem z ulg podatkowych w rozumieniu Ordynacji podatkowej (art. 26h ust. 5 pkt 2 u.p.d.o.f.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z montażem paneli fotowoltaicznych na innym budynku niż mieszkalny, ale służących do zasilania budynku mieszkalnego w energię elektryczną, podatnikowi przysługuje zgodnie z art. 26h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prawo do odliczenia od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, wydatki poniesione w roku podatkowym na materiały budowlane, urządzenia i usługi, związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego dla budynku mieszkalnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, urządzenia służące termomodernizacji polegającej na dostarczaniu energii elektrycznej pozyskiwanej ze źródeł odnawialnych nie zamontowane na domu mieszkalnym, ale dostarczające energię elektryczną do domu mieszkalnego spełniają cel termomodernizacji, zatem powinny być uznane za wydatki poniesione na termomodernizację domu mieszkalnego i zgodnie z art. 26h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma prawo do odliczenia wydatków poniesionych na ten cel od podstawy opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W świetle art. 26h ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.) wprowadzonego ustawą z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2018 r. poz. 2246) podatnik będący właścicielem lub współwłaścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego ma prawo odliczyć od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, wydatki poniesione w roku podatkowym na materiały budowlane, urządzenia i usługi, związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w tym budynku, określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 10, które zostanie zakończone w okresie 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek.

Zgodnie z art. 26h ust. 2 ww. ustawy, kwota odliczenia nie może przekroczyć 53 000 zł w odniesieniu do wszystkich realizowanych przedsięwzięć termomodernizacyjnych w poszczególnych budynkach, których podatnik jest właścicielem lub współwłaścicielem.

Wysokość wydatków ustala się na podstawie faktur wystawionych przez podatnika podatku od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku (art. 26h ust. 3 cyt. ustawy).

Stosownie do art. 26h ust. 4 ustawy, jeżeli poniesione wydatki były opodatkowane podatkiem od towarów i usług, za kwotę wydatku uważa się wydatek wraz z podatkiem od towarów i usług, o ile podatek ten nie został odliczony na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług.

Odliczeniu nie podlegają - zgodnie z treścią art. 26h ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki w części, w jakiej zostały:

Przepis art. 5a pkt 18b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych definiuje budynek mieszkalny jednorodzinny jako budynek mieszkalny jednorodzinny w rozumieniu art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. poz. 1202, z późn. zm.).

Stosownie do art. 3 pkt 2a Prawa budowlanego, ilekroć w ustawie jest mowa o: (...) budynku mieszkalnym jednorodzinnym - należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Natomiast przepis art. 5a pkt 18c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przedsięwzięcie termomodernizacyjne to przedsięwzięcie termomodernizacyjne w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2018 r. poz. 966).

Zgodnie z art. 2 pkt 2 powołanej ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów, przedsięwzięcia termomodernizacyjne to przedsięwzięcia, których przedmiotem jest:

Katalog wydatków podlegających odliczeniu znajduje się w załączniku do rozporządzenia Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie określenia wykazu rodzajów materiałów budowlanych, urządzeń i usług związanych z realizacją przedsięwzięć termomodernizacyjnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2489). Wśród nich wymienia się m.in. wydatki na nabycie ogniwa fotowoltaicznego wraz z osprzętem, a także montaż instalacji fotowoltaicznej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będący współwłaścicielem domu mieszkalnego jednorodzinnego, zamierza dokonać termomodernizacji polegającej na częściowej zmianie źródeł jego zasilania na źródła odnawialne poprzez montaż paneli fotowoltaicznych wraz z infrastrukturą montażową i przesyłową. Ze względu na techniczny problem z montażem paneli na domu mieszkalnym (zacienienie i kształt dachu), planowany jest montaż paneli na wolnostojącym budynku garażowym i podłączenie ich do zasilania w energię elektryczną domu mieszkalnego.

Biorąc powyższe pod uwagę, wskazać należy, że podatnik podatku dochodowego opłacający podatek według skali podatkowej, 19% stawki podatku oraz opłacający ryczałt od przychodów ewidencjonowanych będący właścicielem lub współwłaścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego ma prawo odliczyć od podstawy obliczenia podatku, wydatki poniesione w roku podatkowym na materiały budowlane, urządzenia i usługi, związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w tym budynku, które zostanie zakończone w okresie 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek. Kwota odliczenia nie może przekroczyć 53 000 zł w odniesieniu do wszystkich realizowanych przedsięwzięć termomodernizacyjnych w poszczególnych budynkach, których podatnik jest właścicielem lub współwłaścicielem. W ramach ulgi termomodernizacyjnej odliczeniu podlegają wydatki m.in. na nabycie ogniwa fotowoltaicznego wraz z osprzętem a także montaż instalacji fotowoltaicznej. Wysokość wydatków ustala się na podstawie faktur wystawionych przez podatnika podatku od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku.

Istotne przy tym jest, aby wydatki podlegające odliczeniu były poniesione na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego dotyczącego budynku mieszkalnego, którego podatnik jest właścicielem lub współwłaścicielem. Omawiane regulacje określające warunki korzystania z ulgi termomodernizacyjnej nie wykluczają jej stosowania w przypadku wydatków poniesionych na montaż instalacji na innym budynku niż mieszkalny, ale służącej do zasilania budynku mieszkalnego, tj. związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w budynku mieszkalnym jednorodzinnym.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie miał możliwość odliczenia, w ramach ulgi termomodernizacyjnej, wskazanej w art. 26h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatków poniesionych na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego domu mieszkalnego, którego jest współwłaścicielem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.