0115-KDIT2-3.4010.355.2017.2.JG - Amortyzacja budynku zakupionego przez spółkę.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2017 r. (data wpływu 14 grudnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 stycznia 2018 r. (data wpływu 16 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych do zakupionego w 2015 r. budynku - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych do zakupionego w 2015 r. budynku.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 8 stycznia 2018 r. nr 0115 KDIT2-3.4010.355.2017.1.JG wezwano Wnioskodawcę do ich usunięcia. Wniosek został uzupełniony pismem w dniu 16 stycznia 2018 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) zakupiła w lipcu 2015 r. budynek, który został oddany do używania w 1976 r. (dalej: Budynek).

Obecnie Budynek jest znacząco rozbudowywany - docelowo, po przebudowie, Budynek ma pełnić funkcję hotelu. Po zakupie Budynek został przyjęty do ewidencji środków trwałych i został poddany amortyzacji przy zastosowaniu stawki 10%. W Budynku Spółka nie prowadziła nigdy działalności hotelowej, a przed rozpoczęciem modernizacji korzystała z niego jedynie poprzez udostępnienie go najemcy na potrzeby biurowe.

Wartość początkowa Budynku wynosi (...) zł. Aktualnie na końce modernizacja ŚT znajduje się kwota (...) zł.

Ponadto w uzupełnieniu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi na pytania zawarte w ww. wezwaniu.

1. Czy budynek będący przedmiotem zapytania (dalej: Budynek) to budynek niemieszkalny?

Tak. Budynek wykorzystywany był wcześniej, jako biurowiec, z niewielką częścią mieszkalną (ok. 4% budynku). W przyszłości ma być wykorzystywany jako Hotel (hotele sklasyfikowane są jako budynki niemieszkalne).

2. Czy Budynek był - przed jego nabyciem przez Spółkę - wykorzystywany co najmniej przez okres 60 miesięcy i Wnioskodawca posiada dowody to potwierdzające?

Tak, był wykorzystywany przez ponad 60 miesięcy i Spółka ma na to dowody.

3. Wskazanie symbolu KŚT (grupy, podgrupy lub rodzaju) tego Budynku wg Wykazu stawek amortyzacyjnych (tj. Załącznika nr 1 do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych)?

Budynek sklasyfikowany jest w grupie 1, podgrupie 10, w rodzaju 109.

4. Czy Budynek jest budynkiem niemieszkalnym, dla którego stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5%?

Tak, Budynek jest budynkiem niemieszkalnym, dla którego stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5%.

5. Czy Budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy przed prowadzeniem w nim działalności gospodarczej, czyli udostępnieniem go najemcy na potrzeby biurowe?

Tak. Budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy po zakupie, przed rozpoczęciem udostępniania go najemcom.

6. Czy wydatki na rozbudowę, przebudowę (dalej: modernizację) Budynku zostały poniesione przed jego wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy?

Wydatki na modernizacje zostały poniesione po wprowadzeniu Budynku do ewidencji środków trwałych.

7. Jeżeli wydatki na modernizację Budynku zostały poniesione przed jego wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy, to czy stanowiły one co najmniej 30% wartości początkowej tego Budynku?

Wydatki na modernizację zostały dokonane po wprowadzeniu Budynku do ewidencji środków trwałych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca, w oparciu o przepis art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może ustalić stawki amortyzacyjne Budynku w taki sposób, aby okres amortyzacji wyniósł 3 lata?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stawkę amortyzacyjną ustala się w oparciu o "Wykaz stawek amortyzacyjnych", który stanowi Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, hotele zalicza się do Rodzaju 109 - Pozostałe budynki niemieszkalne. W konsekwencji, zgodnie z Wykazem, nominalna stawka amortyzacji dla hoteli wynosi 2,5%.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych daje jednocześnie możliwość zastosowania indywidualnych stawek amortyzacji dla środków trwałych używanych lub ulepszonych (art. 16j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Środek trwały może zostać uznany za używany, jeżeli podatnik udowodni, że przed nabyciem był wykorzystywany przez okres co najmniej 60 miesięcy (art. 16j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W konsekwencji, prawo do zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji w stosunku do Budynku wystąpi, jeśli uda się wykazać, że przed wprowadzeniem go do ewidencji Spółki był on używany przez okres co najmniej 5 lat.

Jak wyżej wskazano Budynek był użytkowany już w latach siedemdziesiątych XX wieku, zatem bezsprzecznie spełniony jest warunek do tego, aby uznać go za środek trwały używany.

W konsekwencji, stwierdzić trzeba, że Spółka ma prawo po zakończeniu przebudowy zastosować wobec Budynku indywidualne stawki amortyzacji.

Jak stanowi art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych dla budynków niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5%, okres amortyzacji nie może być krótszy niż 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Jednocześnie, w myśl art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, okres amortyzacji wynosi - 10 lat, z wyjątkiem trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 KŚT i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 KŚT trwale związanych z gruntem, dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.

W ocenie Wnioskodawcy, skoro Budynek (jako hotel) klasyfikowany będzie w rodzaju 109 KŚT (pozostałe budynki niemieszkalne), to do jego amortyzacji może znaleźć zastosowanie opisana wyżej reguła zawarta w art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co daje podstawy do tego, aby Budynek poddać amortyzacji przez okres lat 3 (zamiast amortyzacji przez okres lat 10, zgodnie z zasadami opisanymi powyżej).

W ocenie Wnioskodawcy, dopuszczalne jest stwierdzenie, że wprowadzający zasadę 3 letniego okresu amortyzacji art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest przepisem szczególnym wobec art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który wprowadza limit 10 lat, jako minimalny okres amortyzacji dla budynków niemieszkalnych.

Powyższe stanowisko potwierdza m.in. interpretacja Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 sierpnia 2014 r. (nr IPPB5/423-641/14-2/MW), w myśl której: "Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, wskazać należy, iż skoro przedmiotowy budynek będzie po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji Spółki i będzie stanowił używany (co Spółka będzie w stanie wykazać) i/lub ulepszony środek trwały oraz - co podkreśla Wnioskodawca - będzie on zaklasyfikowany do rodzaju 109 Klasyfikacji Środków Trwałych (co nie było przedmiotem oceny w niniejszej interpretacji), to Spółka będzie mogła, zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, indywidualnie ustalić stawkę amortyzacyjną przed rozpoczęciem amortyzacji i przyjąć okres amortyzacji nie krótszy niż 3 lata."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest nieprawidłowe

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2343, z późn. zm.; dalej: ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.1 (art. 16i ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16I i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Natomiast w myśl art. 16j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16I, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

W myśl art. 16j ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

Wydatki na ulepszenie środka trwałego to wydatki na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację składnika majątkowego, powodujące wzrost jego wartości użytkowej w stosunku do wartości użytkowej z dnia nabycia, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonego środka trwałego i kosztami jego eksploatacji (powyższe wynika z brzmienia art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Z przytoczonych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że:

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zakupił w lipcu 2015 r. Budynek, który został oddany do używania w 1976 r.

Budynek ten Wnioskodawca sklasyfikował w grupie 1, podgrupie 10, w rodzaju 109 Wykazu stawek amortyzacyjnych stanowiących Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przed zakupem przez Spółkę, Budynek był wykorzystywany jako biurowiec czyli budynek niemieszkalny z niewielką częścią mieszkalną. Zgodnie z danymi podanymi przez Wnioskodawcę Budynek przed jego zakupem był wykorzystywany przez 60 miesięcy i Spółka posiada dowody to potwierdzające.

Przedmiotowy Budynek Wnioskodawca wprowadził po jego zakupie do ewidencji środków trwałych i zastosował stawkę z wykazu stawek amortyzacyjnych (Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) w wysokości 2,5%. Co oznacza, że wybrał dla przedmiotowego Budynku liniową metodę amortyzacji wskazaną w art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którą odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Natomiast jak wynika z brzmienia art. 16h ust. 2 podatnik ma możliwość wyboru zasad amortyzacji danego środka trwałego jedynie przed wprowadzeniem tego środka trwałego do ewidencji. Z reguły tej nie zostały wyłączone wskazane w art. 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zasady odnoszące się do indywidualnej amortyzacji.

W konsekwencji Wnioskodawca mógł dokonać wyboru metody amortyzacji dla Budynku - spełniającego definicję środka trwałego jedynie przed rozpoczęciem jego amortyzacji i jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego dokonał tego wyboru. Zatem z uwagi na fakt, że Spółka nie skorzystała z prawa do indywidualnego ustalenia stawki amortyzacyjnej przed wprowadzeniem Budynku do ewidencji środków trwałych, to nie ma obecnie możliwości zmiany wybranej liniowej metody amortyzacji w trakcie amortyzacji tego środka trwałego. Dlatego też mimo jego modernizacji, Spółka ma obowiązek stosować wybraną już metodę do pełnego zamortyzowania tego środka trwałego.

Podkreślić bowiem należy, że stosowanie indywidualnych stawek amortyzacyjnych jest możliwe tylko wówczas, gdy środek trwały był używany przed nabyciem lub ulepszony przed wprowadzeniem do ewidencji danego podatnika.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy, że ma on prawo po zakończeniu przebudowy Budynku zastosować wobec tego środka trwałego indywidualną stawkę amortyzacyjną - uznać należy za nieprawidłowe.

Odnośnie powołanych interpretacji indywidualnych, wskazać należy że zostały one wydane w indywidualnych sprawach w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszą.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.