0115-KDIT2-3.4010.214.2017.1.MJ - Zaliczenie kosztów badania sprawozdania finansowego do kosztów podatkowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2017 r. (data wpływu 12 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy kwota uiszczona na rzecz KNF stanowiąca zwrot kosztów ponownego badania sprawozdania finansowego jest dla Wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 12 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawidłowości rozliczenia kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo - Kredytowa XXX (dalej jako: "SKOK" lub "Wnioskodawca") jest spółdzielnią działającą w oparciu o przepisy ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1910 z późn. zm.), prowadzącą działalność w zakresie świadczenia usług finansowych na rzecz swoich członków.

Zgodnie z art. 64 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 29 września 1994 o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r. poz. 1047 z późn. zm.), roczne sprawozdanie finansowe SKOK podlega obowiązkowemu badaniu przez biegłego rewidenta. Następnie sprawozdanie wraz opinią biegłego rewidenta przekazywane jest właściwym organom, zgodnie z odrębnymi przepisami, w tym Komisji Nadzoru Finansowego (dalej: KNF).

W związku z powyższym SKOK zleciła badanie swojego sprawozdania finansowego za 2013 r. a następnie sprawozdanie wraz z opinią przekazała KNF. Jednakże w opinii biegłego rewidenta zaznaczono istniejącą niepewność co do prawidłowości wyceny niektórych aktywów finansowych SKOK. Była to jedna z przyczyn, z powodu których KNF zleciła innej spółce audytorskiej zbadanie prawidłowości sprawozdania finansowego SKOK za rok 2013. Zgodnie bowiem z art. 62d ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (tj. Dz. U. z 2013 r. poz. 1450, z późn. zm., dalej ustawa o skok), w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w przeprowadzonym badaniu sprawozdania finansowego na zlecenie kasy, KNF ma kompetencje do zlecenia zbadania prawidłowości sprawozdań finansowych sporządzanych przez kasę innemu podmiotowi uprawnionemu do badania. Koszty badania ponosi wówczas KNF. Natomiast w myśl art. 62d ust. 2 ustawy o skok, jeżeli w wyniku badania zleconego przez KNF stwierdzone zostaną nieprawidłowości, koszty badania ponosi Kasa.

W 2015 r. KNF wszczęła postępowanie administracyjne w przedmiocie pokrycia przez SKOK kosztów ponownego badania sprawozdania finansowego za rok 2013, dokonanego na zlecenie KNF. Postępowanie zakończono wydaniem w 2016 r. decyzji administracyjnej, w której nałożono na SKOK obowiązek zwrotu na rzecz KNF kosztów związanych z tymże badaniem, na podstawie art. 62d ust. 2 ustawy o SKOK. Wnioskodawca złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją KNF. Jednakże w 2017 r. KNF wydała decyzję utrzymującą w mocy decyzję z 2016 r.

W 2017 r. SKOK zwróciła KNF koszty związane z ponownym badaniem sprawozdania finansowego SKOK za rok 2013.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy kwota uiszczona na rzecz KNF stanowiąca zwrot kosztów ponownego badania sprawozdania finansowego SKOK za rok 2013 jest dla Wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodu na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm., dalej: ustawa CIT)?

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko:

Zdaniem SKOK kwota uiszczona na rzecz KNF, stanowiąca zwrot kosztów ponownego badania sprawozdania finansowego SKOK za rok 2013 jest dla Wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodu na gruncie ustawy CIT.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy CIT, do kosztów uzyskania przychodu zaliczane są wszelkie wydatki poniesione przez podatnika, o definitywnym charakterze, które zostały poniesione w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła i jednocześnie nie zostały wyłączone z puli kosztów przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 tejże ustawy.

Z treści przepisów art. 15 ust. 4 oraz art. 15 ust. 4d ustawy CIT wynika natomiast podział kosztów na bezpośrednio oraz pośrednio związane z uzyskaniem przychodów. Jak wskazuje doktryna prawa, za koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu należy uznać te koszty, których poniesienie można wprost powiązać z konkretnym przychodem uzyskanym przez podatnika. Natomiast koszty pośrednie to takie koszty, których nie można powiązać bezpośrednio z uzyskaniem konkretnego przychodu, lecz ich poniesienie służy całokształtowi prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Są to wydatki o charakterze ogólnym, niepowiązanych z konkretnym przychodem, ale ponoszone w ramach i na potrzeby przedsiębiorstwa.

Wydatek poniesiony tytułem zwrotu kosztów ponownego badania sprawozdania finansowego za 2013 r. spełnia ustawowe wymogi zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodów. Jest to wydatek pośredni, służący całokształtowi działalności SKOK, związany z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa. Co prawda SKOK przeprowadzała obligatoryjne badanie sprawozdania finansowego za rok 2013, o którym mowa w art. 64 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, a badanie wykonane na zlecenie KNF nie ma charakteru obligatoryjnego, jednak ustawa CIT nie wyłącza z kosztów uzyskania przychodów wydatków na badanie sprawozdań finansowych, które nie mają charakteru obligatoryjnego.

Koszty nieobligatoryjnego badania sprawozdania finansowego mogą zatem stanowić koszty uzyskania przychodów, co zostało również potwierdzone w interpretacjach podatkowych m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 stycznia 2011 r., nr IBPBI/2/423-1327/10/AP czy interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 listopada 2015 r., nr IBPB-1-1/4510-67/15/AJ.

Wydatek z tytułu zwrotu kosztów ponownego badania sprawozdania finansowego uiszczony na rzecz KNF, nie został również wymieniony w katalogu wyłączeń, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy CIT. W art. 16 ust. 1 pkt 18 wskazano co prawda, że do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się grzywien i kar pieniężnych orzeczonych w postępowaniu administracyjnym, jednakże przepis ten nie ma zastosowania w opisanej sytuacji. Zwrot kosztów ponownego badania sprawozdania finansowego za 2013 rok nie ma bowiem charakteru kary administracyjnej i nie wiąże się z jakimkolwiek niedopełnieniem obowiązku ciążącego na SKOK.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy kwota uiszczona na rzecz KNF, stanowiąca zwrot kosztów ponownego badania sprawozdania finansowego SKOK za rok 2013 jest dla niego kosztem uzyskania przychodu. Wydatek służy pośrednio uzyskaniu przychodu i zabezpiecza jego źródła. Nie zachodzą ponadto żadne negatywne przesłanki wykluczające możliwość zaliczenia przedmiotowego wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.