0115-KDIT2-2.4011.492.2018.1.ENB - Określenie skutków podatkowych zniesienia współwłasności nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2018 r. (data wpływu 14 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 13 lipca 2015 r. Wnioskodawczyni wraz z partnerem aktem notarialnym nabyli w udziałach po 50% nieruchomość w S. przy ul. P. składającą się z lokalu mieszkalnego o łącznej powierzchni użytkowej 97,43 m², do którego przynależy garaż o powierzchni 14,90 m² oraz udział w wysokości X/10.000 części w prawie własności nieruchomości, na której posadowiony jest budynek mieszkalny obejmujący przedmiotowy lokal mieszkalny, a także we własności wspólnych części budynku i urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. Zakupiony lokal był w stanie deweloperskim a cena nabycia z aktu notarialnego wyniosła 285.000 zł. Obecna wartość rynkowa zakupionej nieruchomości to ok. 395.000 zł. Lokal objęty jest księgą wieczystą. Zakup nieruchomości został sfinansowany kredytem hipotecznym uzyskanym w dniu 1 sierpnia 2014 r. w C. na podstawie umowy kredytu w wysokości 301.500 zł. Okres spłaty ustalono na 30 lat tj. do 15 sierpnia 2044 r. Jako zabezpieczenie należności Banku wynikającej z umowy kredytu została ustalona na rzecz Banku hipoteka umowna w wysokości 603.000 zł.

Obecnie Wnioskodawczyni wyprowadziła się z zakupionego lokalu i nie jest już z partnerem w związku. W ww. lokalu nadal mieszka były partner. W związku z powyższym współwłaściciele ustalili, iż Wnioskodawczyni nie będzie ponosiła kosztów spłaty rat kredytowych, oraz, że zostanie zniesiona współwłasność nieruchomości w taki sposób, że Wnioskodawczyni nieodpłatnie przeniesie swój udział na rzecz partnera, a on ciężar spłaty zaciągniętego kredytu weźmie na siebie.

Wnioskodawczyni podkreśla, że przenosząc swój udział na rzecz partnera nie uzyska jakiegokolwiek przychodu i nie otrzyma spłaty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zbywając nieodpłatnie w ramach zniesienia współwłasności lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym garażem oraz udziałem w prawie własności nieruchomości, na której postanowiony jest budynek mieszkalny obejmujący przedmiotowy lokal mieszkalny a także we własności wspólnych części budynku i urządzeń, które nie służą do wyłącznego do użytku właścicieli lokali, na rzecz partnera udział w wyżej wskazanej nieruchomości, z jednoczesnym zastrzeżeniem samodzielnego zaspokojenia przez partnera zobowiązań z tytułu kredytu hipotecznego na nabycie przedmiotowego lokalu, Wnioskodawczyni zobowiązana będzie do zapłaty z tego tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Ponadto art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy stwierdza, iż źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuję w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z kolei zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn temu podatkowi podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Wobec powyższego zdaniem Wnioskodawczyni nie spoczywa na niej ciężar uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od nieodpłatnego zbycia części współwłasności nieruchomości na rzecz drugiego współwłaściciela w wyniku nieodpłatnego zniesienia współwłasności, a tym samym w jej sprawie nie będzie miał zastosowanie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

W myśl natomiast art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2018 r. poz. 644 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

W świetle powyższego, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajdują zastosowania do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Podatkowi od spadków i darowizn podlega natomiast nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy bądź praw majątkowych z określonych tytułów.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 13 lipca 2015 r. Wnioskodawczyni wraz z partnerem aktem notarialnym nabyli w udziałach po 50% nieruchomość w S. przy ul. P. składającą się z lokalu mieszkalnego o łącznej powierzchni użytkowej 97,43 m², do którego przynależy garaż o powierzchni 14,90 m² oraz udział w wysokości X/10.000 części w prawie własności nieruchomości, na której posadowiony jest budynek mieszkalny obejmujący przedmiotowy lokal mieszkalny, a także we własności wspólnych części budynku i urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. Zakupiony lokal był w stanie deweloperskim a cena nabycia z aktu notarialnego wyniosła 285.000 zł. Obecna wartość rynkowa zakupionej nieruchomości to ok. 395.000 zł. Lokal objęty jest księgą wieczystą. Zakup nieruchomości został sfinansowany kredytem hipotecznym uzyskanym w dniu 1 sierpnia 2014 r. w C. na podstawie umowy kredytu w wysokości 301.500 zł. Okres spłaty ustalono na 30 lat tj. do 15 sierpnia 2044 r. Jako zabezpieczenie należności Banku wynikającej z umowy kredytu została ustalona na rzecz Banku hipoteka umowna w wysokości 603.000 zł.

Obecnie Wnioskodawczyni wyprowadziła się z zakupionego lokalu i nie jest już z partnerem w związku. W ww. lokalu nadal mieszka były partner. W związku z powyższym współwłaściciele ustalili, iż Wnioskodawczyni nie będzie ponosiła kosztów spłaty rat kredytowych, oraz, że zostanie zniesiona współwłasność nieruchomości w taki sposób, że Wnioskodawczyni nieodpłatnie przeniesie swój udział na rzecz partnera, a on ciężar spłaty zaciągniętego kredytu weźmie na siebie.

Wnioskodawczyni podkreśla, że przenosząc swój udział na rzecz partnera nie uzyska jakiegokolwiek przychodu i nie otrzyma spłaty.

Mając zatem na uwadze, że podatkowi od spadków i darowizn podlega wyłącznie nabycie własności rzeczy bądź praw majątkowych z określonych tytułów, uznać należy, że Wnioskodawczyni jako podmiot zbywający udział w nieruchomości nie uzyskuje przychodu podlegającego przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, i w konsekwencji w przedstawionej we wniosku sytuacji nie ma zastosowania wyłączenie o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego w przedmiotowej sytuacji należy dokonać analizy, czy planowana przez Wnioskodawczynię czynność polegająca na zbyciu udziału w nieruchomości nabytej na współwłasność w 2015 r. będzie stanowiła źródło przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) tej ustawy, źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

c. prawa wieczystego użytkowania gruntów, * jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości i praw wymienionych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, powoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym.

Zatem w przypadku zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Ponadto zauważyć należy, że użyty w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy termin "odpłatne zbycie" oznacza każde przeniesienie prawa własności lub praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin ten obejmuje zatem szeroki zakres umów i pozostaje bez znaczenia, czy do odpłatnego zbycia dochodzi w drodze zniesienia współwłasności, działu spadku, umowy zamiany lub sprzedaży. "Płatność" bowiem nie musi mieć charakteru pieniężnego w postaci konkretnego przepływu gotówkowego, może oznaczać także uzyskanie świadczenia wzajemnego w postaci zapłaty w naturze (otrzymanie w zamian innych rzeczy lub praw), działania, zaniechania lub znoszenia. Innymi słowy, pod pojęciem płatności nie należy rozumieć wyłącznie zapłaty w pieniądzu, płatnością może także być zwolnienie z długu, czy potrącenie wzajemnych, wymagalnych wierzytelności (zmniejszenie pasywów zbywcy).

Podkreślenia wymaga zatem, że przeniesienie na rzecz jednego ze współwłaścicieli prawa własności nieruchomości w wyniku zniesienia współwłasności bez spłat i dopłat, lecz w zamian za przejęcie całkowitej spłaty kredytu wskazuje bezsprzecznie, że czynność taka ma charakter odpłatny.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, że w sytuacji gdy Wnioskodawczyni w zamian za przeniesienie na rzecz byłego partnera udziału w ww. nieruchomości otrzyma świadczenie wzajemne polegające na przejęciu przez tę osobę całości zobowiązań kredytowych ciążących na Wnioskodawczyni (co będzie skutkowało brakiem obowiązku spłaty kredytu a więc zmniejszeniem zobowiązań finansowych), innymi słowy, dokona zbycia udziału w przedmiotowej nieruchomości w zamian za przejęcie przez byłego partnera kredytu (zwolnienie z długu), w wyniku czego Wnioskodawczyni przestanie być zobowiązana wobec swojego wierzyciela do zapłaty określonej kwoty pieniężnej nie sposób uznać, iż na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych zniesienie współwłasności stanowić będzie czynność nieodpłatną, pomimo, iż odbędzie się bez spłat i dopłat.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że zniesienie współwłasności z jednoczesnym przejęciem obciążeń kredytowych stanowi formę odpłatnego zbycia, i w sytuacji gdy zostanie dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości będzie wyczerpywało dyspozycję art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a uzyskany dochód będzie podlegał opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.