0115-KDIT2-2.4011.453.2018.4.ŁS - Zwolnienie z PIT odszkodowania związanego z realizacją roszczenia nabytego w drodze działu spadku.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2018 r. (data wpływu 23 listopada 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 stycznia 2019 r. (data wpływu 9 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania w związku z realizacją roszczenia-jest nieprawidłowe.

W dniu 23 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 9 stycznia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania w związku z realizacją roszczenia.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Matka Wnioskodawczyni była użytkownikiem wieczystym nieruchomości o pow. 0,0020 ha, zabudowanej budynkiem pełniącym funkcję garażu. Nieruchomość ta została objęta decyzją Prezydenta Miasta C. z dnia 6 lipca 2016 r. jako przeznaczona pod inwestycję drogową, która stała się ostateczna w dniu 20 września 2016 r. Pismem z dnia 11 sierpnia 2016 r. matka Wnioskodawczyni została powiadomiona o wszczęciu postępowania w sprawie ustalenia i wypłaty odszkodowania za nieruchomość nabytą z mocy prawa na rzecz Gminy Miasta C. Z uwagi na stan zdrowia matki Wnioskodawczyni, postępowanie to zostało zawieszone do czasu ustanowienia dla niej pełnomocnika. Matka Wnioskodawczyni zmarła dnia 17 lipca 2017 r. Aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 6 września 2017 r. stwierdzono, iż spadkobiercami została Wnioskodawczyni w 1/2 części i jej siostra w 1/2 części. Na podstawie umowy działów spadków (w tym po ojcu Wnioskodawczyni) z dnia 7 września 2017 r. prawo do opisanej wyżej nieruchomości przypadło na rzecz Wnioskodawczyni w całości. Wnioskodawczyni zgłosiła nabycie spadku przed upływem 6 miesięcy od daty sporządzenia aktu poświadczenia dziedziczenia i jako przedmiot spadkowy wskazała prawo do przedmiotowej nieruchomości.

Wnioskodawczyni wystąpiła do organu o podjęcie zawieszonego wcześniej postępowania w sprawie ustalenia odszkodowania z jej udziałem, jako spadkobiercy pierwotnej właścicielki.

Decyzją z dnia 24 stycznia 2018 r. ustalono na rzecz Wnioskodawczyni odszkodowanie w wysokości 24.648 zł za wygasłe prawo użytkowania wieczystego nieruchomości nabytej z mocy prawa na rzecz Gminy Miasto C. na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych. Kwota odszkodowania została Wnioskodawczyni wypłacona w 2018 r. W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, iż na dzień śmierci Jej matka nie była użytkownikiem opisanej we wniosku nieruchomości z uwagi na fakt, iż matka zmarła dnia 17 lipca 2017 r., natomiast opisana wyżej decyzja Prezydenta Miasta C., obejmująca przedmiotową nieruchomość, jako przeznaczoną pod inwestycję drogową stała się ostateczna dnia 20 września 2016 r. Zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych nabycie prawa własności nieruchomości przez Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego następuje z mocy prawa z dniem, w którym decyzji zezwalająca na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Tym samym matka Wnioskodawczyni utraciła prawo użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości przed swoją śmiercią. Do czasu śmierci matki Wnioskodawczyni nie wydano decyzji o wysokości należnego jej odszkodowania (pomimo sporządzenia operatu), dlatego zdaniem Wnioskodawczyni w skład masy spadkowej po matce weszło prawo majątkowe w postaci roszczenia o odszkodowanie. Na podstawie umowy działów spadków z dnia 7 września 2017 r. wskutek niefortunnego zapisu w akcie notarialnym stwierdzono, że Wnioskodawczyni przypadło prawo do opisanej wyżej nieruchomości, chociaż w tym samym akcie notarialnym odnotowano, że działka ta objęta jest decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej i zostało wszczęte postępowanie odszkodowawcze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w sytuacji Wnioskodawczyni można zakwalifikować otrzymaną przez Nią kwotę odszkodowania do źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2. Czy otrzymana przez Wnioskodawczynię kwota stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych czy też stanowi przychód zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest udzielenie odpowiedzi w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w części, w jakiej złożony wniosek dotyczy podatku od spadków i darowizn wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, z uwagi na podleganie dziedziczeniu roszczenia o ustalenie odszkodowania brak jest podstaw do kwalifikowania otrzymanej przez Nią kwoty odszkodowania jako przychód pochodzący z jednego ze źródeł przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni powzięła informację o zamiarze wystąpienia przez Miasto C. deklaracji PIT-8C, wskazującej na uzyskanie przez Nią przychodu w związku z przekazanym jej odszkodowaniem i konieczności odprowadzenia z tego tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych. Zdaniem Wnioskodawczyni w jej przypadku brak jest podstaw do określenia przedmiotowego odszkodowania jako przychód, podlegający podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, gdyż wartość otrzymanego odszkodowania odpowiada roszczeniu Wnioskodawczyni o ustalenie przedmiotowego odszkodowania, które to roszczenie jako składnik spadku podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn i zwolnieniom określonym w ustawie o podatku od spadków i darowizn. Jeśli zakwalifikuje się otrzymaną kwotę odszkodowania jako przychód, to stanowi ona - w ocenie Wnioskodawczyni przychód zwolniony od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten powinien zostać zwolniony od opodatkowania jako kwota odszkodowania otrzymana za nieruchomość przejętą z zastosowaniem przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, gdyż ugruntowane orzecznictwo sądów administracyjnych i Naczelnego Sądu Administracyjnego potwierdza taką kwalifikację odszkodowania wypłaconego na podstawie tzw. specustawy drogowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r.).

W myśl natomiast art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Stosownie zatem do powołanego powyżej przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli przychód podlega regulacjom zawartym w ustawie o podatku od spadków i darowizn, to przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do takiego nabycia (przysporzenia) nie mają zastosowania.

Zgodnie z przedstawionym w niniejszej sprawie stanem faktycznym, matka Wnioskodawczyni była użytkownikiem wieczystym nieruchomości o pow. 0,0020 ha, zabudowanej budynkiem pełniącym funkcję garażu. Nieruchomość ta została objęta decyzją Prezydenta Miasta C. z dnia 6 lipca 2016 r. jako przeznaczona pod inwestycję drogową, która stała się ostateczna w dniu 20 września 2016 r. Pismem z dnia 11 sierpnia 2016 r. matka Wnioskodawczyni została powiadomiona o wszczęciu postępowania w sprawie ustalenia i wypłaty odszkodowania za nieruchomość nabytą z mocy prawa na rzecz Gminy Miasta C. Z uwagi na stan zdrowia matki Wnioskodawczyni, postępowanie to zostało zawieszone do czasu ustanowienia dla niej pełnomocnika. Matka Wnioskodawczyni zmarła dnia 17 lipca 2017 r. Aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 6 września 2017 r. stwierdzono, iż spadkobiercami została Wnioskodawczyni w 1/2 części i jej siostra w 1/2 części. Na podstawie umowy działów spadków (w tym po ojcu Wnioskodawczyni) z dnia 7 września 2017 r. prawo do opisanej wyżej nieruchomości przypadło na rzecz Wnioskodawczyni w całości. Wnioskodawczyni zgłosiła nabycie spadku przed upływem 6 miesięcy od daty sporządzenia aktu poświadczenia dziedziczenia i jako przedmiot spadkowy wskazała prawo do przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawczyni wystąpiła do organu o podjęcie zawieszonego wcześniej postępowania w sprawie ustalenia odszkodowania z jej udziałem, jako spadkobiercy pierwotnej właścicielki. Decyzją z dnia 24 stycznia 2018 r. ustalono na rzecz Wnioskodawczyni odszkodowanie w wysokości 24.648 zł za wygasłe prawo użytkowania wieczystego nieruchomości nabytej z mocy prawa na rzecz Gminy Miasto C. na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych. Kwota odszkodowania została Wnioskodawczyni wypłacona w 2018 r. W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, iż na dzień śmierci Jej matka nie była użytkownikiem opisanej we wniosku nieruchomości z uwagi na fakt, iż matka zmarła dnia 17 lipca 2017 r., natomiast opisana wyżej decyzja Prezydenta Miasta C., obejmująca przedmiotową nieruchomość, jako przeznaczoną pod inwestycję drogową stała się ostateczna dnia 20 września 2016 r. Zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych nabycie prawa własności nieruchomości przez Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego następuje z mocy prawa z dniem, w którym decyzji zezwalająca na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna. Tym samym matka Wnioskodawczyni utraciła prawo użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości przed swoją śmiercią. Do czasu śmierci matki Wnioskodawczyni nie wydano decyzji o wysokości należnego jej odszkodowania (pomimo sporządzenia operatu), dlatego zdaniem Wnioskodawczyni w skład masy spadkowej po matce weszło prawo majątkowe w postaci roszczenia o odszkodowanie. Na podstawie umowy działów spadków z dnia 7 września 2017 r. wskutek niefortunnego zapisu w akcie notarialnym stwierdzono, że Wnioskodawczyni przypadło prawo do opisanej wyżej nieruchomości, chociaż w tym samym akcie notarialnym odnotowano, że działka ta objęta jest decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej i zostało wszczęte postępowanie odszkodowawcze.

Odnosząc się do kwestii zastosowania wyłączenia określonego w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych wskazać należy, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2018 r. poz. 644 z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Jak wynika z powyższego, ustawa o podatku od spadków i darowizn ściśle określa granice przedmiotu opodatkowania, tj. nabycie według określonych tytułów, wyczerpująco wymieniając tytuły, na podstawie których nabycie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Powyższy katalog czynności ujęty w art. 1 ww. ustawy ma charakter zamknięty. Zatem opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega tylko takie nabycie, które zostało w nim wymienione w sposób wyraźny tj.m.in. wymienione w pkt 1 nabycie tytułem dziedziczenia. Opodatkowaniu nie podlega natomiast nabycie tytułem działu spadku.

Zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025 z późn. zm.) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 i 925 ustawy - Kodeks cywilny spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Stosownie do art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Notariusz na zasadach określonych w przepisach odrębnych sporządza akt poświadczenia dziedziczenia.

Z instytucją działu spadku mamy natomiast do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom stosownie do wielkości ich udziałów, przechodzą na nich. Ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Tak więc na skutek działu spadku następuje "konkretyzacja" składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

W interpretacji indywidualnej z dnia 1 lutego 2019 r. znak 0111-KDIB4.4015.152.2018.3.BB dotyczącej podatku od spadków i darowizn Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził m.in., że w skład spadku po zmarłej matce Wnioskodawczyni weszło prawo majątkowe w postaci roszczenia o odszkodowanie, którego nabycie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, jako nabycie tytułem spadku.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wyłączenie uregulowane we wcześniej przytoczonym art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie jedynie do roszczenia o odszkodowanie nabytego w drodze spadku. Natomiast wyłączenie to nie ma zastosowania do roszczeń o odszkodowanie nabytych w drodze działu spadku. Dział spadku jest instytucją odrębną od dziedziczenia (nabycia spadku). Potwierdza to przytoczona wcześniej interpretacja indywidualna z dnia 1 lutego 2019 r. znak 0111-KDIB4.4015.152.2018.3.BB zgodnie z którą działu spadku, chociaż dotyczy on masy spadkowej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn gdyż, jest to inny tytuł nabycia niż spadek.

Zatem do realizacji części roszczenia nabytego przez Wnioskodawczynię w drodze spadku ma zastosowanie wyłączenie uregulowane we wcześniej przytoczonym art. 2 ust. 1 pkt 3 komentowanej ustawy, gdyż na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych roszczenie i jego realizacja przez spadkobierców jest w istocie jednym i tym samym przychodem - wykonanie roszczenia jest tylko technicznym etapem jego istnienia, nie jest odrębnym aktem obrotu ani odrębną czynnością prawną. W konsekwencji otrzymana przez Wnioskodawczynię kwota odszkodowania w części w jakiej wynika ona z realizacji roszczenia nabytego w drodze spadku nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast część odszkodowania uzyskanego w związku z realizacją roszczenia nabytego w drodze działu spadku stanowi przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który nie jest objęty wyłączeniem z opodatkowania, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Przychód ten jednak może być zwolniony od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 cytowanej ustawy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Warunkiem niezbędnym do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest zatem otrzymanie m.in. odszkodowania, które przyznane zostało stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami. Zwolnienie nie przysługuje jednak jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

Stosownie do treści art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1474) Wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo wykonujący zadania zlecone z zakresu administracji rządowej starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych, wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

W myśl art. 11f ust. 3 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych Wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych doręczają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej wnioskodawcy oraz zawiadamiają o jej wydaniu pozostałe strony w drodze obwieszczeń, odpowiednio w urzędzie wojewódzkim lub starostwie powiatowym oraz w urzędach gmin właściwych ze względu na przebieg drogi, w urzędowych publikatorach teleinformatycznych - Biuletynie Informacji Publicznej tych urzędów, a także w prasie lokalnej. Ponadto wysyłają zawiadomienie o wydaniu decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej dotychczasowemu właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu na adres wskazany w katastrze nieruchomości. W przypadku, o którym mowa w art. 11a ust. 2, zawiadomienie to wysyła się wojewodom albo starostom, na których obszarze właściwości znajdują się nieruchomości lub ich części objęte wnioskiem o wydanie tej decyzji. Doręczenie zawiadomienia na adres wskazany w katastrze nieruchomości jest skuteczne.

Zawiadomienie o wydaniu decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera informację o miejscu, w którym strony mogą zapoznać się z treścią decyzji (art. 11f ust. 4 ww. ustawy.).

W myśl przepisu art. 12 ust. 4 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

1. własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,

2. własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych - z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Natomiast decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej art. 12 ust. 4a ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych.

Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje się w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna (art. 12 ust. 4b ww. ustawy).

Zgodnie z art. 12 ust. 4d ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych jeżeli przeznaczona na pasy drogowe nieruchomość gruntowa stanowiąca własność Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego została oddana w użytkowanie wieczyste, użytkowanie to wygasa z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Przepis ust. 4d stosuje się odpowiednio do użytkowania wieczystego nabytego w sposób inny niż w drodze umowy zawartej w formie aktu notarialnego (art. 12 ust. 4e ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych).

Odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe (art. 12 ust. 4f ww. ustawy).

Zgodnie z art. 12 ust. 5 ww. ustawy do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18.

Wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania (art. 18 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych).

Zgodnie z art. 23 ww. ustawy w sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Ustawa o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych wymieniona jest w art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r. poz. 2204 z późn. zm.) jako ustawa w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, że kwota odszkodowania w części stanowiącej realizację roszczenia nabytego w drodze działu spadku stanowi przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednakże zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy z uwagi na nie spełnienie warunków wyłączających zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.