0115-KDIT2-2.4011.374.2017.1.RS - Ulga rehabilitacyjna związana z używaniem samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym dojazdem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2017 r. (data wpływu 13 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej w części dotyczącej odliczenia wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym dojazdem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - jest nieprawidłowe, natomiast w pozostałej części - jest prawidłowe.

W dniu 13 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Po ukończeniu edukacji w 1982 r. Wnioskodawca podjął pracę jako nauczyciel w szkole podstawowej. W listopadzie 1987 r. rozpoczął służbę w Policji. W styczniu 1994 r. podczas programowych zajęć doznał urazu kręgosłupa w odcinku lędźwiowym. Był leczony ambulatoryjnie. Skutkiem ww. urazu był m.in. pobyt w Szpitalu w... w lutym 2001 r.

W okresie od 24 maja 2001 r. do 22 czerwca 2001 r. Wnioskodawca przebywał w Szpitalu Specjalistycznym... w...z rozpoznaniem wg ICD-10: F48.0.

Kolejny pobyt w Szpitalu Specjalistycznym nastąpił w okresie: 6 października 2003 r. - 4 listopada 2003 r. z rozpoznaniem jw.

W dniu 16 października 2007 r. w czasie pełnienia obowiązków służbowych, Wnioskodawca uczestniczył w wypadku komunikacyjnym, w którym został pokrzywdzony. Skutkiem tego zdarzenia był pobyt w Szpitalu Powiatowym w... na Oddziale Chirurgii w okresie od 16 października 2007 r. do 19 października 2007 r. W wyniku tego zdarzenia rozpoznano u Wnioskodawcy pourazowy zespół korzeniowo-szyjny prawostronny po urazie głowy i kręgosłupa szyjnego oraz zerwanie lewego ścięgna Achillesa. Ponadto w okresie od 24 października 2007 r. do 31 grudnia 2008 r. zgodnie z zaleceniami Wnioskodawca korzystał z zabiegów rehabilitacyjnych w.... W dniu 16 października 2008 r. Wojewódzka Komisja Lekarska MSWiA w... wydała orzeczenie o zdolności do służby ustalając trwały uszczerbek na zdrowiu 17%.

W okresie od 6 listopada 2008 r. do 6 grudnia 2008 r. Wnioskodawca przebywał w Szpitalu Specjalistycznym... w... wg rozpoznania ICD-10: F48.0. W październiku 2009 r. w wyniku choroby niedokrwiennej serca przebywał w Szpitalu... w....

W dniu 16 lutego 2010 r. Wojewódzka Komisja Lekarska MSWiA w... wydała orzeczenie o całkowitej niezdolności do służby w Policji, określając schorzenia związane ze służbą wyznaczając jednocześnie termin badania kontrolnego na luty 2013 r.

W dniu 7 marca 2013 r. na podstawie chorób podstawowych:

1. Nerwica neurasteniczna, znacznie upośledzająca funkcjonowanie społeczne;

2. Nadciśnienie tętnicze II stopnia;

3. Zaburzenia rytmu serca pod postacią ekstrasystolii komorowej i nadkomorowej częstoskurczu;

oraz chorób współistniejących:

4. Zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego;

5. Pourazowy zespół korzeniowy szyjny;

6. Pourazowy zespół korzeniowy L-S;

7. Przebyte zerwanie lewego ścięgna Achillesa;

8. Skrzywienie przegrody nosa;

Wojewódzka Komisja Lekarska w... uznała, że inwalidztwo istnieje od 26 lutego 2009 r.

W wyniku uszkodzenia krążka międzykręgowego L4-L5, nadciśnienia tętniczego, rwy kulszowej prawostronnej oraz hiperlipidemii w okresie od 23 lipca 2013 r. do 5 sierpnia 2013 r. Wnioskodawca przebywał w Miejskim Szpitalu Specjalistycznym w... na Oddziale Neurologii.

W dniu 17 lipca 2015 r. z rozpoznaniem dusznicy bolesnej niestabilnej, nadciśnienia tętniczego i hipercholesterolemii Wnioskodawca został przyjęty na Oddział Kardiologii i Intensywnej Opieki Kardiologicznej w Szpitalu Miejskim w.... W wyniku przeprowadzonych badań w tym koronarografii w dniu 19 sierpnia 2015 r. Wnioskodawca został przetransportowany karetką pogotowia do Kliniki Kardiochirurgii... w.... W dniu 23 lipca 2015 r. zespolono tętnicę piersiową wewnętrzną lewą z gałęzią przednią zstępującą oraz wykonano trzy żylne pomosty aortalno-wieńcowe: 1- do gałęzi diagonalnej, 2- do gałęzi marginalnej, 3- do prawej tętnicy wieńcowej. Operacja w krążeniu pozaustrojowym (by-pass).

W dniu 13 maja 2016 r. komisja lekarska podległa ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych w... stwierdziła, że Wnioskodawca jest całkowicie niezdolny do służby co uzasadnia kwalifikację do trzeciej grupy inwalidzkiej w związku ze służbą. Z uwagi na czas trwania inwalidztwa komisja nie wyznaczyła terminu badania kontrolnego - grupa na stałe.

W dniu 10 maja 2017 r. Wnioskodawca złożył korektę zeznania PIT - 37 wraz z załącznikiem PIT-O, w którym wykazał w poz. 19 wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych. Niepełnosprawność Wnioskodawcy wynika z przebytych urazów w trakcie zatrudnienia.

W związku z wydanym orzeczeniem przez MSWiA w ramach ulgi Wnioskodawca odliczył wydatki na zabiegi, ulgę limitowaną na samochód oraz wydatki na leki. Zeznanie roczne złożył w II US w.... We wrześniu br. otrzymał wezwanie z II Urzędu Skarbowego w... w celu przeprowadzenia czynności sprawdzających związanych z odliczeniem ulgi rehabilitacyjnej. Urzędnik po przeprowadzonych czynnościach poinformował Wnioskodawcę, że ulga się nie należy, ponieważ powinien stanąć przed komisją cywilną, tj. ZUS. Jako pracownik służby nie podlega pod ZUS. W dniu 17 października Wnioskodawca zasięgnął informacji dzwoniąc na infolinię Krajowej Informacji Skarbowej. Tam uzyskał jasną i czytelną informację, iż KIP ma stanowisko wypracowane i rozliczenie ulgi jak najbardziej Wnioskodawcy przysługuje, jeśli ma odrębne oświadczenia wydane przez MON, MSWiA lub KRUS. Zaświadczenie Wnioskodawcy wydane jest przez MSWiA.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca miał prawo w ramach wydanego orzeczenia przez MSWiA o stopniu niepełnosprawności do odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na leki, za używanie samochodu osobowego, stanowiącego Jego własność dla potrzeb związanych z koniecznym dojazdem na niezbędne zabiegi leczniczo - rehabilitacyjne oraz kosztów poniesionych za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne?

Zdaniem Wnioskodawcy, miał prawo do odliczenia od dochodu w złożonym zeznaniu PIT-37 za rok 2016, poniesionych wydatków z tytułu ulgi rehabilitacyjnej. Potwierdzenie swojego stanowiska uzyskał również dzwoniąc na Krajową Informację Podatkową pod numerem 801 055 055 w dniu 17 października 2017 r., gdzie Jego poinformowano, iż Krajowa Informacja Podatkowa ma wypracowane stanowisko w tej sprawie, uznające iż ulga rehabilitacyjna należy się takim osobom jak Wnioskodawca na podstawie odrębnych oświadczeń wydanych przez MON, MSWiA, KRUS. Jednocześnie uzyskał informację, iż właściwy Urząd Skarbowy nie powinien podpierać się wydanym wyrokiem przez WSA w indywidualnej sprawie innego podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w części dotyczącej odliczenia wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym dojazdem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne jest nieprawidłowe, natomiast w pozostałej części jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy, w brzmieniu mającym zastosowanie w 2016 r., stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

Ponadto wydatki o których mowa w ust. 7a - stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy - podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Stosownie natomiast do art. 26 ust. 7c ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 2016 r., w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Ponadto, zgodnie z art. 26 ust. 7g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6 tej ustawy, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Zauważyć należy, że odliczeniu od dochodu podlegają co do zasady wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że niepełnosprawność datowana jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji podatnik może odliczyć wydatki poniesione po dniu wskazanym w orzeczeniu jako data ustalenia niepełnosprawności.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną wskutek doznanych urazów w trakcie zatrudnienia. W dniu 16 października 2008 r. Wojewódzka Komisja Lekarska MSWiA w... wydała orzeczenie o zdolności do służby ustalając trwały uszczerbek na zdrowiu 17%.

W dniu 16 lutego 2010 r. Wojewódzka Komisja Lekarska MSWiA w... wydała orzeczenie o całkowitej niezdolności do służby w Policji, określając schorzenia związane ze służbą wyznaczając jednocześnie termin badania kontrolnego na luty 2013 r. W dniu 7 marca 2013 r. na podstawie chorób podstawowych oraz współistniejących, Wojewódzka Komisja Lekarska w... uznała, że inwalidztwo istnieje od 26 lutego 2009 r.

W dniu 13 maja 2016 r. komisja lekarska podległa ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych w... stwierdziła, że Wnioskodawca jest całkowicie niezdolny do służby co uzasadnia kwalifikację do trzeciej grupy inwalidzkiej w związku ze służbą. Z uwagi na czas trwania inwalidztwa komisja nie wyznaczyła terminu badania kontrolnego - grupa na stałe.

W związku z wydanym orzeczeniem przez MSWiA w ramach ulgi Wnioskodawca w złożonym zeznaniu PIT-37 za rok 2016 odliczył wydatki na zabiegi, ulgę limitowaną na samochód oraz wydatki na leki.

Jak wynika z przytoczonych przepisów prawa podatkowego, jednym z warunków odliczenia wydatków w ramach ulgi rehabilitacyjnej jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek - orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową lub rentę socjalną.

Podatnik będący osobą niepełnosprawną ma prawo odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, tj.m.in. na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne, leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo) w sytuacji, gdy posiada dokument potwierdzający poniesienie wydatku (np. faktury). Ponadto prawo do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej za 2016 r. przysługuje z tytułu używania samochodu osobowego stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, w wysokości nieprzekraczającej kwoty 2.280 zł. W przypadku tego odliczenia nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość, jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dokument potwierdzający zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych. Jednocześnie należy podkreślić, że aby skorzystać z możliwości odliczenia tego rodzaju wydatków, nie jest wystarczającym bycie właścicielem lub współwłaścicielem samochodu oraz dojeżdżanie nim na niezbędne zabiegi rehabilitacyjne, konieczne jest również posiadanie orzeczenia zaliczającego do I lub II grupy inwalidztwa.

W kontekście powyższego wyjaśnić należy, że obecnie obowiązują dwa rodzaje orzecznictwa - regulowane różnymi ustawami i prowadzone przez różne instytucje:

W związku z tym, gdy podatnik posiada decyzję wymienioną w art. 26 ust. 7d pkt 2 ustawy wydaną przez uprawniony organ, w tym również przez komisję lekarską MON, MSWiA i KRUS, to spełnia warunki do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej - niezależnie, od tego czy posiada orzeczenie o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach.

Niemniej jednak, podatnik ten nie będzie mógł skorzystać z tych ulg, z których mogą korzystać wyłącznie osoby zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa, gdyż to zaliczenie wynika z orzeczeń wydawanych przez powiatowe lub miejskie zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności.

Zatem posiadanie orzeczenia wydanego przez Wojewódzką Komisję Lekarską MSWiA uprawnia Wnioskodawcę - w sytuacji spełnienia pozostałych przytoczonych powyżej warunków - do dokonania odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych w 2016 r. na leki, odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Natomiast w sytuacji przedstawionej we wniosku, nie mogą podlegać odliczeniu wydatki związane z używaniem samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na zabiegi rehabilitacyjne. Wnioskodawca posiada bowiem orzeczenie ww. Komisji o całkowitej niezdolności do służby w Policji, zaliczające do trzeciej grupy inwalidzkiej w związku ze służbą. Warunkiem natomiast dokonania odliczenia ww. wydatków jest zaliczenie podatnika który je ponosi do I lub II grupy inwalidztwa, zgodnie z art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać w części za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.