0115-KDIT2-2.4011.370.2019.2.ŁS - Zwolnienie z PIT przychodu ze zbycia nieruchomości przeznaczonego na cele mieszkaniowe.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 września 2019 r. (data wpływu 16 września 2019 r.), uzupełnionym w dniu 14 listopada 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 16 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 14 listopada 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 29 września 2014 r. Wnioskodawca przyjął spadek w linii prostej po babci. Data śmierci babci Wnioskodawcy to dzień 8 maja 2014 r. W skład spadku po zmarłej babci wchodziło spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego z założoną KW. Mieszkanie wymagało gruntownego remontu. W 2016 r. Wnioskodawca zaciągnął kredyt hipoteczny na remont odziedziczonego po babci mieszkania. Operat szacunkowy wartości nieruchomości, do którego Wnioskodawca nie ma dostępu - 300.000 zł - wykonany został przez bank...., który przyznał Mu 150.000 zł kredytu hipotecznego w całości wydatkowanego na remont. Warunkiem wypłaty kolejnych transz była dokumentacja fotograficzna. Wnioskodawca nie zatrzymał faktur i rachunków, ponieważ bank tego nie wymagał. Dnia 20 marca 2017 r. nastąpiło odpłatne zbycie za kwotę 450.000 zł lokalu mieszkalnego odziedziczonego po babci. Po sprzedaży nieruchomości wynegocjowana kwota została pomniejszona o 152.000 zł (spłata zaciągniętej hipoteki przez nowych właścicieli), co ewidentnie było kosztem uzyskania przez Wnioskodawcę przychodu. Dnia 4 kwietnia 2017 r. Wnioskodawca zaciągnął kredyt hipoteczny w Banku.... na zakup lokalu mieszkalnego "A", w którym mieszka. Przy zakupie kolejnej nieruchomości bank zaproponował dla uproszczenia procedury umowę na zakup, nie na remont - Wnioskodawca zgodził się. Dnia 13 kwietnia 2017 r. nastąpiła warunkowa umowa sprzedaży mieszkania za kwotę 430.000 zł, a następnie 26 kwietnia 2017 r. umowa przeniesienia własności lokalu mieszkalnego "A". Wnioskodawca - od kiedy wie, że środki ze sprzedaży musi w całości przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe - zbiera każdą fakturę imienną, aby nie wystąpił podatek. Wnioskodawca wie, że nie ukończy remontu w przeciągu wyznaczonego czasu. Wnioskodawca nadmienia również, że w powyższej nieruchomości mieszka wraz z żoną. Zakup nowej nieruchomości znacznie obciążył budżet Wnioskodawcy i w związku z czym był zmuszony do wynajęcia dwóch pokoi. Po pewnym czasie zrezygnuje z wynajmu, gdyż planują powiększyć rodzinę, a to mieszkanie ma być Ich docelowym i będą korzystać ze wszystkich pokoi realizując własne cele mieszkaniowe. Od momentu wynajęcia, głównie studentom na jak najdłuższe terminy, Wnioskodawca płaci ryczałt w wysokości 8.5%, a pozyskane środki przeznacza na dalszy remont mieszkania tj. na dalsze cele mieszkaniowe.

Podsumowując, Wnioskodawca przedstawia chronologicznie okoliczności, które nastąpiły w przedmiotowej sprawie:

Dnia 29 września 2014 r. - przyjęcie spadku w linii prostej po babci.

Rok 2016:

* operat na kwotę 300.000 zł (brak dostępu),

* zaciągnięta hipoteka w.... na remont, podniesienie standardu - 150.000 zł (148.930 zł - dzień sprzedaży), warunek wypłaty transz - zdjęcia, nie faktury.

Dnia 20 marca 2017 r.:

* sprzedaż "B" za 450.000 zł,

* 45.000 zł zadatek,

* 45.000 zł przelew do dnia 30 marca 2017 r.,

* 360.000 zł (152.000 zł.... + 208.000 zł na konto).

Dnia 4 kwietnia 2017 r. - hipoteka.... na zakup - 260.000 zł.

Dnia 13 kwietnia 2017 r.:

* zakup "A" 430.000 zł,

* 30.000 zł zadatek.

Dnia 26 kwietnia 2017 r. - przeniesienie własności.

Dnia 22 stycznia 2018 r. - PIT-39.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W sytuacji gdy zakup nowej nieruchomości znacznie obciążył budżet Wnioskodawcy i w związku z czym był zmuszony do wynajęcia dwóch pokoi to czy będzie to dysklasyfikowało wydatkowanie zgodnie z zapisem ustawy tj. art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy p.d.o.f.?

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy zakupił nową nieruchomość i wynajmuje dwa pokoje, może skorzystać ze zwolnienia, gdyż robi to tylko chwilowo do momentu, gdy urodzi mu się dziecko, zaś w zakupionym mieszkaniu ciągle mieszka na trzech pokojach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

d. innych rzeczy, * jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości i ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że dnia 29 września 2014 r. Wnioskodawca przyjął spadek w linii prostej po babci. Data śmierci babci Wnioskodawcy to dzień 8 maja 2014 r. W skład spadku po zmarłej babci wchodziło spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego z założoną KW. Mieszkanie wymagało gruntownego remontu. W 2016 r. Wnioskodawca zaciągnął kredyt hipoteczny na remont odziedziczonego po babci mieszkania. Operat szacunkowy wartości nieruchomości, do którego Wnioskodawca nie ma dostępu - 300.000 zł - wykonany został przez bank...., który przyznał Mu 150.000 zł kredytu hipotecznego w całości wydatkowanego na remont. Warunkiem wypłaty kolejnych transz była dokumentacja fotograficzna. Wnioskodawca nie zatrzymał faktur i rachunków, ponieważ bank tego nie wymagał. Dnia 20 marca 2017 r. nastąpiło odpłatne zbycie za kwotę 450.000 zł lokalu mieszkalnego odziedziczonego po babci. Po sprzedaży nieruchomości wynegocjowana kwota została pomniejszona o 152.000 zł (spłata zaciągniętej hipoteki przez nowych właścicieli), co ewidentnie było kosztem uzyskania przez Wnioskodawcę przychodu. Dnia 4 kwietnia 2017 r. Wnioskodawca zaciągnął kredyt hipoteczny w Banku.... na zakup lokalu mieszkalnego "A", w którym mieszka. Przy zakupie kolejnej nieruchomości bank zaproponował dla uproszczenia procedury umowę na zakup, nie na remont - Wnioskodawca zgodził się. Dnia 13 kwietnia 2017 r. nastąpiła warunkowa umowa sprzedaży mieszkania za kwotę 430.000 zł, a następnie 26 kwietnia 2017 r. umowa przeniesienia własności lokalu mieszkalnego "A". Wnioskodawca - od kiedy wie, że środki ze sprzedaży musi w całości przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe - zbiera każdą fakturę imienną, aby nie wystąpił podatek. Wnioskodawca wie, że nie ukończy remontu w przeciągu wyznaczonego czasu. Wnioskodawca nadmienia również, że w powyższej nieruchomości mieszka wraz z żoną. Zakup nowej nieruchomości znacznie obciążył budżet Wnioskodawcy i w związku z czym był zmuszony do wynajęcia dwóch pokoi. Po pewnym czasie zrezygnuje z wynajmu, gdyż planują powiększyć rodzinę, a to mieszkanie ma być Ich docelowym i będą korzystać ze wszystkich pokoi realizując własne cele mieszkaniowe. Od momentu wynajęcia, głównie studentom na jak najdłuższe terminy, Wnioskodawca płaci ryczałt w wysokości 8.5%, a pozyskane środki przeznacza na dalszy remont mieszkania tj. na dalsze cele mieszkaniowe.

Podsumowując, Wnioskodawca przedstawia chronologicznie okoliczności, które nastąpiły w przedmiotowej sprawie:

Dnia 29 września 2014 r. - przyjęcie spadku w linii prostej po babci.

Rok 2016:

* operat na kwotę 300.000 zł (brak dostępu),

* zaciągnięta hipoteka w.... na remont, podniesienie standardu - 150.000 zł (148.930 zł - dzień sprzedaży), warunek wypłaty transz - zdjęcia, nie faktury.

Dnia 20 marca 2017 r.:

* sprzedaż "B" za 450.000 zł,

* 45.000 zł zadatek,

* 45.000 zł przelew do dnia 30 marca 2017 r.,

* 360.000 zł (152.000 zł.... + 208.000 zł na konto).

Dnia 4 kwietnia 2017 r. - hipoteka.... na zakup - 260.000 zł.

Dnia 13 kwietnia 2017 r.:

* zakup "A" 430.000 zł,

* 30.000 zł zadatek.

Dnia 26 kwietnia 2017 r. - przeniesienie własności.

Dnia 22 stycznia 2018 r. - PIT-39.

W świetle powyższego, odpłatne zbycie w dniu 20 marca 2017 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, które Wnioskodawca nabył w drodze dziedziczenia w dniu 8 maja 2014 r. (data śmierci babci) stanowi źródło przychodu w rozumieniu powołanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 cytowanej ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

W myśl zaś art. 30e ust. 5 ww. ustawy dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Zgodnie z art. 30e ust. 4 komentowanej ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Jednakże, stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

e. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego * położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Stosownie do art. 21 ust. 26 komentowanej ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

W przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe (art. 21 ust. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

przeznaczonych na cele rekreacyjne (art. 21 ust. 28 ww. ustawy).

Z istoty rozwiązania zawartego w zacytowanym art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podstawową okolicznością decydującą o możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym została ona dokonana, na wskazane w art. 21 ust. 25 ww. ustawy własne cele mieszkaniowe.

Zawarte w tym przepisie wyliczenie tzw. wydatków mieszkaniowych, których realizacja uprawnia do zastosowania ww. zwolnienia ma charakter enumeratywny (wyczerpujący). Poprzedzenie wyrażenia "cele mieszkaniowe" przymiotnikiem "własne" świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie "własnych" potrzeb mieszkaniowych. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Zatem, przy zwolnieniu uwzględnić można tylko takie wydatki, które poniesione zostaną na "własne cele mieszkaniowe". Przy tym, "własne cele mieszkaniowe" należy rozumieć jednoznacznie zgodnie z wykładnią literalną. Podkreślenia wymaga bowiem, że ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wypływa daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu "własne cele mieszkaniowe". U podstaw omawianego zwolnienia legło bowiem założenie, że nie powinny być opodatkowane środki wydane na realizację własnego celu mieszkaniowego zbywającego. Powyższy warunek wynika wprost z brzmienia przepisu normującego zwolnienie. Warunkiem zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. "dachu nad głową". Ustawodawca wyraźnie wskazał, że nabycie musi być dokonane na własne cele mieszkaniowe, a te realizowane są w dłuższym okresie czasu. Sądy administracyjne podkreślają, że zwolnienie z opodatkowania dochodów opisanych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter mieszany, podmiotowo-przedmiotowy. Wydatkowanie środków na określony przedmiot w połączeniu z funkcją, jaką ten przedmiot realizuje na rzecz nabywcy - zaspokojenie jego niezaspokojonych celów mieszkaniowych.

W świetle takiego wyjaśnienia nie zaspokaja swoich własnych potrzeb mieszkaniowych osoba, która posiadając własne miejsce zamieszkania nabywa kolejne nieruchomości w celach lokaty kapitału, prowadzenia inwestycji w postaci najmu, remontu w celu późniejszej ich odsprzedaży z zyskiem lub dla realizacji potrzeb mieszkaniowych innych osób, np. dzieci czy innych członków rodziny.

Ponadto, wskazując jako cel mieszkaniowy wydatki poniesione na nabycie lokalu mieszkalnego, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa kiedy i jak długo podatnik powinien mieszkać w nabytym lokalu mieszkalnym, żeby nastąpiła realizacja celu mieszkaniowego. Tym samym brak jest podstaw do uznania, że podatnik nie realizuje celu mieszkaniowego w przypadku, gdy nabył lokal mieszkalny w celu zamieszkania w nim, ale w lokalu tym - z różnych powodów - zamieszka po upływie określonego czasu, np. kilku miesięcy lub w lokalu tym po nabyciu będzie mieszkał tylko przez pewien czas. W takim przypadku, prawa do zwolnienia nie pozbawia podatnika okoliczność, że np. przez kilka miesięcy lokal będzie wynajmowany. Prawa do zwolnienia nie traci również podatnik, który nabył lokal mieszkalny na cele mieszkaniowe, mieszkał w nabytym lokalu mieszkalnym, np. przez kilka miesięcy, a następnie przedmiotowy lokal zbył w drodze darowizny lub sprzedaży. Co istotne, nie jest przeszkodą dla zastosowania omawianego zwolnienia wynajęcie nieruchomości mieszkalnej innemu podmiotowi - i to zarówno przed realizacją własnego celu mieszkaniowego, jak i już po tym fakcie. Innymi słowy, nie ma znaczenia kolejność wykonywanych działań. Ważne jest jedynie to, że nieruchomość została nabyta w celu realizacji własnego celu mieszkaniowego - czy to od razu po jej nabyciu, czy też w czasie późniejszym.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że po sprzedaży odziedziczonego po babci spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nabył lokal mieszkalny "A", w którym mieszka wraz z żoną do chwili obecnej. Zakup nowej nieruchomości znacznie obciążył budżet Wnioskodawcy i w związku z czym był zmuszony do wynajęcia dwóch pokoi. Po pewnym czasie zrezygnuje z wynajmu, gdyż planuje powiększyć rodzinę.

W takim stanie sprawy cel nabycia lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawcę pozwala uznać, że został on nabyty przez Niego na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zakup ww. lokalu mieszkalnego mieści się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a kwota przychodu ze sprzedaży odziedziczonego lokalu wydatkowana na ten cel, stanowi wydatek, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a uprawniający do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego określonego w ww. przepisie, pomimo to iż Wnioskodawca wynajął na pewien okres dwa pokoje w ww. lokalu mieszkalnym.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.