0115-KDIT2-2.4011.363.2019.2.RS - Opodatkowanie emerytury z Włoch.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2019 r. (data wpływu 16 września 2019 r.), uzupełnionym w dniu 31 października 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury z Włoch - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 31 października 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury z Włoch.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2010 r. Wnioskodawczyni, będąc na emeryturze w Polsce, wyjechała do Włoch. Pracowała tam jako opiekunka przez 1, 2 lub 3 miesiące, a gdy nie miała pracy wracała do Polski na 1 do 3 miesięcy i potem znowu wyjeżdżała do Włoch. Łącznie przepracowała tam 97 tygodni. Na okres pracy Wnioskodawczyni była czasowo zameldowana we Włoszech, podatków tam nie płaciła, gdyż mało zarabiała i mieściła się w kwocie wolnej od podatku. Ze względu na zły stan zdrowia Wnioskodawczyni zrezygnowała z pracy we Włoszech.

W sierpniu 2014 r. Wnioskodawczyni została przyznana emerytura międzynarodowa pracownicza. W związku z tym, że jest to bardzo mała kwota, Państwo Włoskie wypłaca ją raz w roku, w lipcu, za cały rok. Oprócz tego ze względu na niskie dochody w Polsce (emerytura w Polsce) i we Włoszech (emerytura z Włoch), Wnioskodawczyni otrzymuje jeszcze od Państwa Włoskiego emeryturę socjalną, tzw. czternastkę, wypłacaną co roku w styczniu w wysokości około. Euro. Wszystkie dochody otrzymywane od Państwa Włoskiego są nieopodatkowane, gdyż mieszczą się w kwocie wolnej od podatku, która tam wynosi. Euro. Na dochody Wnioskodawczyni składa się emerytura otrzymywana w Polsce za 2018 r. w kwocie... zł brutto, w przeliczeniu około. Euro rocznie oraz emerytura we Włoszech za 2018 r. w wysokości. Euro oraz tzw. czternastka w wysokości. Euro brutto. Łącznie dochody za 2018 r. wyniosły. Euro, w związku z powyższym dochody nie przekraczają kwoty wolnej od podatku w Państwie Włoskim, natomiast w Polsce od świadczeń otrzymywanych z Włoch jest potrącany podatek dochodowy. Pierwsze świadczenie z Włoch Wnioskodawczyni otrzymała z Banku X w Londynie w formie czeku w walucie Euro, który realizowała w Polsce w Banku Y i wówczas nie było pobieranych żadnych podatków ani składek. Niestety Bank bardzo długo realizował czek (około 60 dni) i w dniu 14 października 2014 r. Wnioskodawczyni założyła konto bankowe walutowe, na które przychodzi emerytura i czternastka z Włoch, od tego momentu opodatkowana.

Od sierpnia 2014 r. Wnioskodawczyni otrzymuje emeryturę z Włoch, natomiast od października 2014 r. do dnia dzisiejszego świadczenia zostały opodatkowane i "ozusowane". Wnioskodawczyni posiadała i posiada powiązania osobiste i majątkowe tylko z Polską, tutaj ma dom, gospodarstwo i rodzinę oraz tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy i rezydencję podatkową. Miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni dla celów podatkowych jest Polska, nie jest powiązana z innym krajem, jest obywatelem Polski.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy emerytura otrzymywana z Włoch jest opodatkowana podatkiem dochodowym w Polsce, skoro nie jest opodatkowana we Włoszech?

Czy otrzymywana z Włoch raz w roku emerytura socjalna, tzw. czternastka, jest opodatkowana podatkiem dochodowym w Polsce, skoro nie jest opodatkowana we Włoszech?

Zdaniem Wnioskodawczyni, Państwo Polskie niesłusznie pobiera od Jej świadczeń emerytalnych zaliczkę na podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Jak wynika z treści wniosku, w 2010 r. Wnioskodawczyni, będąc na emeryturze w Polsce, wyjechała do Włoch. Pracowała tam jako opiekunka przez 1, 2 lub 3 miesiące, a gdy nie miała pracy wracała do Polski na 1 do 3 miesięcy i potem znowu wyjeżdżała do Włoch. Łącznie przepracowała tam 97 tygodni. Na okres pracy Wnioskodawczyni była czasowo zameldowana we Włoszech, podatków tam nie płaciła, gdyż mało zarabiała i mieściła się w kwocie wolnej od podatku. Ze względu na zły stan zdrowia Wnioskodawczyni zrezygnowała z pracy we Włoszech.

W sierpniu 2014 r. Wnioskodawczyni została przyznana emerytura międzynarodowa pracownicza. W związku z tym, że jest to bardzo mała kwota, Państwo Włoskie wypłaca ją raz w roku, w lipcu, za cały rok. Oprócz tego ze względu na niskie dochody w Polsce (emerytura w Polsce) i we Włoszech (emerytura z Włoch), Wnioskodawczyni otrzymuje jeszcze od Państwa Włoskiego emeryturę socjalną, tzw. czternastkę, wypłacaną co roku w styczniu w wysokości około. Euro. Od sierpnia 2014 r. Wnioskodawczyni otrzymuje emeryturę z Włoch, natomiast od października 2014 r. do dnia dzisiejszego świadczenia zostały opodatkowane i "ozusowane". Wnioskodawczyni posiadała i posiada powiązania osobiste i majątkowe tylko z Polską, tutaj ma dom, gospodarstwo i rodzinę oraz tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy i rezydencję podatkową. Miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni dla celów podatkowych jest Polska, nie jest powiązana z innym krajem, jest obywatelem Polski.

W myśl art. 18 umowy z dnia 21 czerwca 1985 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania (Dz. U. z 1989 r. Nr 62, poz. 374 z późn. zm.) - z uwzględnieniem Obwieszczenia Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 26 marca 2019 r. o sprostowaniu błędów (Dz. U. z 2019 r. poz. 597) - z zastrzeżeniem artykułu 19 ustęp 2, emerytury oraz inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu zatrudnienia w przeszłości będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma miejsce zamieszkania.

Stosownie do art. 19 ust. 2 ww. umowy, każda emerytura wypłacana bezpośrednio bądź z funduszy Umawiającego się Państwa lub jego jednostki politycznej, administracyjnej bądź władzy lokalnej każdej osobie fizycznej z tytułu usług, świadczonych na rzecz tego Państwa lub jednostki, lub władzy, będzie opodatkowana wyłącznie w tym Państwie.

Jednakże taka emerytura będzie opodatkowana tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli osoba fizyczna jest obywatelem oraz ma stałe miejsce zamieszkania w tym Państwie.

Z powyższego wynika zatem, iż emerytury oraz inne podobne świadczenia otrzymywane z Włoch, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu zatrudnienia w przeszłości, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, tzn. w kraju w którym odbiorca ma miejsce zamieszkania.

Zgodnie zaś z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu jest m.in. emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 7 cyt. ustawy, przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Natomiast w myśl art. 35 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy - od wypłacanych przez nie emerytur i rent, pomniejszonych o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b.

Stosownie zaś do art. 44 ust. 1a pkt 2 ustawy, podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników z emerytur i rent z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Zgodnie z art. 44 ust. 3a ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Mając zatem na uwadze wyżej przywołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że wypłacane w latach 2014-2019 Wnioskodawczyni posiadającej miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, emerytury z Włoch z tytułu pracy jako opiekunka, zgodnie z art. 18 polsko-włoskiej umowy podlegają opodatkowaniu tylko w jednym państwie, tj. w Polsce. W sytuacji zatem gdy emerytury były i są wypłacane przez bank w Polsce, to bank ten jako płatnik był i jest zobowiązany do poboru zaliczek na podatek dochodowy od ww. świadczeń. Natomiast w przypadku otrzymania w 2014 r. pierwszego świadczenia i przedłożenia bankowi czeku do realizacji przez Wnioskodawczynię nie pełnił on roli płatnika, o którym mowa w art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i w konsekwencji nie był obowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconej kwoty. W tej bowiem sytuacji Wnioskodawczyni jako osoba osiągająca dochód, z tytułu zagranicznej emerytury bez pośrednictwa banku, była obowiązana zgodnie z art. 44 ust. 3a w związku z art. 44 ust. 1a pkt 2 ww. ustawy bez wezwania wpłacić zaliczkę na podatek dochodowy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.