0115-KDIT2-2.4011.350.2018.2.IL - PIT w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2018 r. (data wpływu 22 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 października 2018 r. (data wpływu 23 października 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 23 października 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni osiąga dochody na zasadach określonych w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym. Dziecko Wnioskodawczyni urodzone w dniu 29 kwietnia 2010 r. posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności z dnia 29 września 2017 r., ze względu na autyzm. Dziecko nie osiąga dochodów. Od listopada 2017 r. dziecko Wnioskodawczyni przyznane ma specjalistyczne usługi opiekuńcze z GOPS, które świadczone są przez pedagoga specjalnego. Wnioskodawczyni wystąpiła do GOPS o świadczenie takich usług na podstawie zaświadczenia od lekarza psychiatry, u którego dziecko leczy się. Usługi opiekuńcze obejmują głównie uczenie i rozwijanie umiejętności niezbędnych do samodzielnego życia. Są to zajęcia terapeutyczne świadczone przez pedagoga specjalnego w ilości 10 godzin tygodniowo. Usługi te częściowo są odpłatne w zależności od dochodu w rodzinie. Poniesione wydatki na specjalistyczne usługi opiekuńcze Wnioskodawczyni zamierza odliczyć w swoim rozliczeniu rocznym. Poniesione wydatki wynikają z decyzji wystawionej przez GOPS na nazwisko Wnioskodawczyni. Wpłaty Wnioskodawczyni dokonuje na konto bankowe Urzędu Gminy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy odpłatność za specjalistyczne usługi opiekuńcze można odliczyć w rozliczeniu rocznym w ramach ulgi rehabilitacyjnej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, odpłatność za specjalistyczne usługi opiekuńcze można odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

Stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy wydatki o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Zgodnie z art. 26 ust. 7e ww. ustawy - zmienionym przez art. 3 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 1076), mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2017 r. - przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe, jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają dwunastokrotności kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1340), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Do dochodów, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie zalicza się alimentów na rzecz dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4, oraz zasiłku pielęgnacyjnego.

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni osiąga dochody na zasadach określonych w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym. Dziecko Wnioskodawczyni urodzone w dniu 29 kwietnia 2010 r. posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności z dnia 29 września 2017 r., ze względu na autyzm. Dziecko nie osiąga dochodów. Od listopada 2017 r. dziecko Wnioskodawczyni przyznane ma specjalistyczne usługi opiekuńcze z GOPS, które świadczone są przez pedagoga specjalnego. Wnioskodawczyni wystąpiła do GOPS o świadczenie takich usług na podstawie zaświadczenia od lekarza psychiatry, u którego dziecko leczy się. Usługi opiekuńcze obejmują głównie uczenie i rozwijanie umiejętności niezbędnych do samodzielnego życia. Są to zajęcia terapeutyczne świadczone przez pedagoga specjalnego w ilości 10 godzin tygodniowo. Usługi te częściowo są odpłatne w zależności od dochodu w rodzinie. Poniesione wydatki na specjalistyczne usługi opiekuńcze Wnioskodawczyni zamierza odliczyć w swoim rozliczeniu rocznym. Poniesione wydatki wynikają z decyzji wystawionej przez GOPS na nazwisko Wnioskodawczyni. Wpłaty Wnioskodawczyni dokonuje na konto bankowe Urzędu Gminy.

Rozpatrując czy wydatki poniesione na usługi opiekuńcze dla niepełnosprawnego dziecka urodzonego w dniu 29 kwietnia 2010 r. podlegają odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej w pierwszej kolejności zaznaczyć należy, że katalog wydatków zawarty w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a ww. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Jak wynika z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki związane z odpłatnością za usługi opiekuńcze podlegają odliczeniu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 w związku z ust. 7a pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym za wydatki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa.

Za osoby zaliczone do I grupy inwalidztwa, zgodnie z art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje się osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono: całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo znaczny stopień niepełnosprawności. Zatem do I grupy inwalidztwa o której wyżej mowa nie zalicza się osób posiadających orzeczenie o niepełnosprawności, które nie ukończyły 16 roku życia, wydane na podstawie odrębnych przepisów.

W związku z powyższym wydatki poniesione na usługi opiekuńcze niepełnosprawnego dziecka, które nie ukończyło 16 roku życia, nie podlegają odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Wnioskodawczyni nie może więc odliczyć w rozliczeniu rocznym w ramach ulgi rehabilitacyjnej odpłatności z tytułu specjalistycznych usług opiekuńczych dla niepełnosprawnego dziecka.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.