0115-KDIT2-2.4011.299.2017.2.MM

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2017 r. (data wpływu 25 września 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 listopada 2017 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 21 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 25 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego. Z uwagi, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem nr 0115-KDIT2-2.4011.299.2017.1.NPR, z dnia 31 października 2017 r. wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia stwierdzonych braków. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 13 listopada 2017 r. (data wpływu 21 listopada 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 18 lipca 2011 r. Wnioskodawczyni odziedziczyła udział w spadku po zmarłym ojcu. Spadek dziedziczyli również jej matka oraz dwójka rodzeństwa. W skład spadku wchodziło między innymi uprawnienie do żądania przeniesienia - na podstawie art. 231 § 1 Kodeksu cywilnego - prawa własności nieruchomości. Nieruchomość ta była zabudowana budynkiem wzniesionym przez rodziców Wnioskodawczyni (w tym zmarłego ojca) ze środków własnych. Wartość tego budynku znacznie przekraczała wartość działki zajętej pod budowę na podstawie umowy dzierżawy. Spadkobiercy nabyli spadek na zasadach dziedziczenia ustawowego w udziałach po 1/4 każde z nich. W dniu 28 października 2011 r. - na podstawie art. 231 § 1 Kodeksu cywilnego, Wnioskodawczyni, jej matka oraz dwójka rodzeństwa nabyli własność nieruchomości w udziałach: matka - 5/8, Wnioskodawczyni i jej rodzeństwo po 1/4 każde.

Nieruchomość nigdy nie stanowiła środka trwałego przedsiębiorstwa i nie była ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a została sprzedana przez ww. spadkobierców 31 sierpnia 2016 r.

Wnioskodawczyni złożyła do właściwego urzędu skarbowego zeznanie roczne PIT-39, w którym wykazała, że cały przychód ze sprzedaży nieruchomości jest zwolniony z podatku PIT ze względu na ulgę mieszkaniową.

Wnioskodawczyni zamieszkuje i jest zameldowana w mieszkaniu, które kupiła wspólnie z mężem w dniu 27 czerwca 2016 r. za pieniądze uzyskane z kredytu mieszkaniowego zaciągniętego w dniu 26 kwietnia 2016 r.

Wnioskodawczyni całość środków uzyskanych ze sprzedaży swojego udziału w nieruchomości zamierza przeznaczyć na spłatę rat kredytu zaciągniętego w celu nabycia mieszkania. Mieszkanie to nie jest wynajmowane, a Wnioskodawczyni zamieszkuje w nim i nadal zamierza tak czynić.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przeznaczenie przez Wnioskodawczynię środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży udziału w nieruchomości na spłatę rat kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania uprawnia do skorzystania przez nią ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przeznaczenie przez nią środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży udziału w nieruchomości na spłatę rat kredytu zaciągniętego w celu zakupu mieszkania uprawnia ją do skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wskazanych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy, odrębnym źródłem przychodów są m.in. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a - c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z powyższego wynika, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy wynika, że przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składnika majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem został wycofany z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 3, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 2 czerwca 2015 r. (sygn. akt II FSK 1285/14) zaznaczył, że ustawodawca w sposób jasny wskazuje, że niezbędne jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek do uznania przychodu ze sprzedaży za przychód z działalności gospodarczej, tj.: 1) sprzedaż musi dotyczyć środka trwałego, 2) ujętego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 października 2016 r. (sygn. akt II FSK 2560/16), który zauważył, że na tle art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, do uznania przychodu ze sprzedaży za dochód z działalności gospodarczej niezbędne jest spełnienie łącznie trzech przesłanek, tj. 1) sprzedaż musi dotyczyć środka trwałego, 2) ujętego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz 3) wykorzystywanego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą.

Jak wcześniej wskazała Wnioskodawczyni - nieruchomość nie spełnia powyższych przesłanek.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym - zdaniem Wnioskodawczyni - w przedmiotowej sprawie, nabycie nieruchomości nastąpiło w dniu 28 października 2011 r., natomiast jej zbycie nastąpiło przed dniem 1 stycznia 2017 r., czyli przed upływem 5-letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy i spowodowało uzyskanie przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

W myśl art. 30e ust. 2 ustawy podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonych zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Wnioskodawczyni zwraca uwagę, że zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, przychodem ze zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od ceny rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Dla przedstawionego stanu faktycznego istotny jest zatem - w ocenie Wnioskodawczyni - zapis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, który stanowi, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie dochodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ustawy. Zgodnie z brzmieniem punktu 1 lit. a i c) i d) przepisu powołanego w zdaniu poprzedzającym - za wydatki na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na: nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkaniowego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem; budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego. Ponadto, na podstawie art. 21 ust. 25 punkt 2 lit. a, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Artykuł 14 ust. 2 lit. a ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. - stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z obecnego brzmienia art. 14 ust. 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika zatem, że przychodem z działalności gospodarczej jest sprzedaż:

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego dnia 18 lipca 2011 r. Wnioskodawczyni odziedziczyła udział w spadku po zmarłym ojcu. Spadek dziedziczyli również jej matka oraz dwójka rodzeństwa. W skład spadku wchodziło między innymi uprawnienie do żądania przeniesienia - na podstawie art. 231 § 1 Kodeksu cywilnego - prawa własności nieruchomości. Nieruchomość ta była zabudowana budynkiem wzniesionym przez rodziców Wnioskodawczyni (w tym zmarłego ojca) ze środków własnych. Wartość tego budynku znacznie przekraczała wartość działki zajętej pod budowę na podstawie umowy dzierżawy. Spadkobiercy nabyli spadek na zasadach dziedziczenia ustawowego w udziałach po 1/4 każde z nich. W dniu 28 października 2011 r. - na podstawie art. 231 § 1 Kodeksu cywilnego, Wnioskodawczyni, jej matka oraz dwójka rodzeństwa nabyli własność nieruchomości w udziałach: matka - 5/8, Wnioskodawczyni i jej rodzeństwo po 1/4 każde.

Nieruchomość nigdy nie stanowiła środka trwałego przedsiębiorstwa i nie była ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a została sprzedana przez ww. spadkobierców 31 sierpnia 2016 r.

Wnioskodawczyni zamieszkuje i jest zameldowana w mieszkaniu, które kupiła wspólnie z mężem w dniu 27 czerwca 2016 r. za pieniądze uzyskane z kredytu mieszkaniowego zaciągniętego w dniu 26 kwietnia 2016 r.

Wnioskodawczyni całość środków uzyskanych ze sprzedaży swojego udziału w nieruchomości zamierza przeznaczyć na spłatę rat kredytu zaciągniętego w celu nabycia mieszkania. Mieszkanie to nie jest wynajmowane, a Wnioskodawczyni zamieszkuje w nim i nadal zamierza tak czynić.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawczyni nabyła w 2011 r. udział w spadku po ojcu, w tym między innymi uprawnienie do żądania przeniesienia prawa własności nieruchomości na podstawie art. 231 § 1 Kodeksu cywilnego, a następnie - w tym samym roku - wraz z pozostałymi spadkobiercami nabyła własność tej nieruchomości (w stosownych udziałach), to uznać należy, że sprzedaż w 2016 r. ww. nieruchomości (gruntu wraz z wniesionym na nim budynkiem) została dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przedmiotowej nieruchomości. Zatem w sytuacji, gdy - jak twierdzi Wnioskodawczyni - nieruchomość ta nigdy nie stanowiła środka trwałego przedsiębiorstwa i nie była ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - to sprzedaż przedmiotowej nieruchomości stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Stosownie do art. 30e ust. 1 ww. ustawy, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl natomiast jego ust. 2, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Na mocy art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Stosownie do art. 30e ust. 5 tej ustawy, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Zgodnie z art. 30e ust. 7 ww. ustawy, w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

Artykuł 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Stosownie do art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Nadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Dochód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy - może jednak zostać objęty zwolnieniem z opodatkowania przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie. Stanowi on, że wolne od podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 uważa się m.in.

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

W przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe (art. 21 ust. 27 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z ust. 28 ww. przepisu, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

* przeznaczonych na cele rekreacyjne.

W myśl art. 21 ust. 29 tej ustawy, w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c, stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a-c oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 30 ww. ustawy, przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Z zacytowanych powyżej przepisów wynika, że okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest przeznaczenie przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości wyłącznie na cele i w terminach określonych w tym przepisie. Przy tym, enumeratywne wyliczenie wydatków mieszkaniowych uprawniających do zastosowania ww. zwolnienia ma charakter wyczerpujący, a nie przykładowy.

Do przedmiotowego zwolnienia uprawnia zatem wydatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości m.in. na spłatę kredytu hipotecznego udzielonego na nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, oraz na nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z przepisu art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym wynika ponadto, że do zwolnienia uprawnia spłata takiego kredytu (pożyczki), który został zaciągnięty przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia na cele mieszkaniowe określone w pkt 1.

Z literalnego brzmienia tego przepisu należy wywnioskować, że cel, na jaki zostaje udzielony kredyt (pożyczka) musi być znany w momencie jego (jej) przyznania. Wobec powyższego, aby możliwe było skorzystanie ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w umowie kredytu lub pożyczki powinno być wyraźnie wskazane, iż środki pieniężne z niego (z niej) pozyskane wydatkowane będą na tzw. cele mieszkaniowe wskazane w art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy.

Skoro zatem nieruchomość została sprzedana w dniu 31 sierpnia 2016 r., a Wnioskodawczyni całość środków uzyskanych ze sprzedaży swego udziału w tej nieruchomości - począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie - wydatkuje na spłatę kredytu mieszkaniowego (rat kredytu) zaciągniętego w dniu 26 kwietnia 2016 r. (w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30) na zakup wspólnie z mężem w dniu 27 czerwca 2016 r. lokalu mieszkalnego, to stwierdzić należy, że przy spełnieniu pozostałych warunków wynikających z zacytowanych powyżej przepisów, nabędzie prawo do zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zwolnieniu temu podlega dochód, w wysokości odpowiadającej iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na "własne cele mieszkaniowe", tj. na spłatę kredytu mieszkaniowego faktycznie wydatkowanego na nabycie ww. lokalu mieszkalnego (udziału w lokalu mieszkalnym) w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.