0115-KDIT2-2.4011.19.2017.1.RS - Skutki podatkowe przekazywania świadczeń pieniężnych w imieniu płatnika zagranicznego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2017 r. (data wpływu 1 marca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 18 maja 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazywania świadczeń pieniężnych w imieniu płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 1 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 18 maja 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazywania świadczeń pieniężnych w imieniu płatnika.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 15 stycznia 2016 r. Wnioskodawczyni posiada umowę o pracę z podmiotem zagranicznym. Pracę na rzecz tego podmiotu wykonuje w Polsce. Zgodnie z umową wykonuje w Polsce również wszystkie obowiązki w imieniu płatnika wynikające z tej umowy, tj. składa deklaracje ZUS, oblicza i odprowadza należne składki ZUS, oblicza i odprowadza należny podatek do urzędu skarbowego. Zgodnie z umową podmiot zagraniczny przesyła Jej dodatkowe pieniądze (poza wynagrodzeniem za właściwą pracę wykonaną) na poczet opłat ZUS wynikających z części przypadającej jaką powinien opłacić płatnik od umowy o pracę ze swoim pracownikiem. Każdego miesiąca jest to ta sama kwota przesyłana w walucie euro, jaka według podmiotu zagranicznego powinna pokrywać jego zobowiązania jako płatnika względem ZUS. Ze względu na kurs euro z kwoty tej zostaje Jej niewielka, ale różna w każdym miesiącu ilość pieniędzy, której to nadwyżki nie musi zwracać dla pracodawcy. Na umowie o pracę jest adnotacja, iż płaci składki w imieniu pracodawcy, jednak nie widnieje tam żadna kwota przeznaczona na te składki, natomiast jest zaznaczona dokładna kwota wynagrodzenia za właściwą pracę Wnioskodawczyni. Na przelewie od pracodawcy jest wyraźnie rozdzielona kwota na Jej wynagrodzenie i na składki wynikające z obowiązku płatnika.

Pracodawca Wnioskodawczyni posiada siedzibę w Finlandii i ma obowiązek zarejestrować się jako płatnik polskiego ubezpieczenia w ZUS oraz płacić składki stosownie do unijnych przepisów a te obowiązki zostały przeniesione na Wnioskodawczynię.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dodatkową kwotę przeznaczoną na pokrycie zobowiązań płatnika w Polsce, która to wpływa od pracodawcy na konto bankowe Wnioskodawczyni, musi wliczać do pozostałego przychodu wynikającego z umowy i od całości odprowadzić składki ZUS a przede wszystkim podatek dochodowy?

Zdaniem Wnioskodawczyni, dodatkowa kwota na pokrycie zobowiązań płatnika nie stanowi Jej przychodu, gdyż nie jest ona wynagrodzeniem za podstawowe obowiązki wynikające z umowy. Osoba Wnioskodawczyni a dokładniej Jej konto bankowe pełni rolę pośrednika, "listonosza", pomiędzy podmiotem zagranicznym a urzędami w Polsce na spełnienie jego obowiązków (tym bardziej iż zgodnie z ustawą, kwot odprowadzonych do ZUS w imieniu pracodawcy nie może zaliczyć do kosztów w zeznaniu rocznym). Jedynie tzw. pozostałości z tej kwoty mogą stanowić dla Wnioskodawczyni przychód, gdyż po opłaceniu zobowiązań płatnika pozostają już do Jej dyspozycji i uważa, że od nich powinna odprowadzić podatek dochodowy w zeznaniu rocznym PIT-36. Powyższe stanowisko jest odzwierciedleniem obliczania zaliczek w chwili obecnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu (art. 11a ust. 1 ww. ustawy).

Jak wynika z treści wniosku oraz jego uzupełnienia, od 15 stycznia 2016 r. Wnioskodawczyni posiada umowę o pracę z podmiotem zagranicznym. Pracę na rzecz tego podmiotu wykonuje w Polsce. Zgodnie z umową wykonuje w Polsce również wszystkie obowiązki w imieniu płatnika wynikające z tej umowy, tj. składa deklaracje ZUS, oblicza i odprowadza należne składki ZUS, oblicza i odprowadza należny podatek do urzędu skarbowego. Zgodnie z umową podmiot zagraniczny przesyła Jej dodatkowe pieniądze (poza wynagrodzeniem za właściwą pracę wykonaną) na poczet opłat ZUS wynikających z części przypadającej jaką powinien opłacić płatnik od umowy o pracę ze swoim pracownikiem. Każdego miesiąca jest to ta sama kwota przesyłana w walucie euro, jaka według podmiotu zagranicznego powinna pokrywać jego zobowiązania jako płatnika względem ZUS. Ze względu na kurs euro z kwoty tej zostaje Jej niewielka, ale różna w każdym miesiącu ilość pieniędzy, której to nadwyżki nie musi zwracać dla pracodawcy. Na umowie o pracę jest adnotacja, iż płaci składki w imieniu pracodawcy, jednak nie widnieje tam żadna kwota przeznaczona na te składki, natomiast jest zaznaczona dokładna kwota wynagrodzenia za właściwą pracę Wnioskodawczyni. Na przelewie od pracodawcy jest wyraźnie rozdzielona kwota na Jej wynagrodzenie i na składki wynikające z obowiązku płatnika.

Pracodawca Wnioskodawczyni posiada siedzibę w Finlandii i ma obowiązek zarejestrować się jako płatnik polskiego ubezpieczenia w ZUS oraz płacić składki stosownie do unijnych przepisów a te obowiązki zostały przeniesione na Wnioskodawczynię.

Stosownie do przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 963 z późn. zm.), obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami, z wyłączeniem prokuratorów (art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy).

W przypadku wykonywania pracy najemnej w Polsce na rzecz podmiotów zagranicznych z państw członkowskich Unii zastosowanie znajdą przede wszystkim przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego umożliwiające korzystanie ze świadczeń przysługujących w ramach systemu zabezpieczenia społecznego podczas przemieszczania się osób na obszarze państw członkowskich UE/EFTA.

Zagraniczny pracodawca ma te same obowiązki w zakresie poboru i rozliczania składek, deklaracji zgłoszeniowych oraz rozliczeniowych, jak pracodawca polski. Natomiast obowiązki płatnika, który nie posiada w Polsce zakładu, oddziału czy przedstawicielstwa może przejąć pracownik płatnika.

W sytuacji przedstawionej we wniosku pracodawca przekazuje Wnioskodawczyni dodatkowe pieniądze na poczet opłat ZUS wynikających z części jaką powinien opłacić płatnik od umowy o pracę ze swoim pracownikiem. Zatem składki na ubezpieczenie społeczne zapłacone przez Wnioskodawczynię, w części w której powinny zostać sfinansowane przez pracodawcę (pokryte z jego środków przekazanych na ten cel) nie stanowią dla Wnioskodawczyni przysporzenia majątkowego a tym samym przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stąd też w składanym zeznaniu podatkowym nie ma obowiązku doliczać tych kwot do osiąganego przychodu.

Natomiast nadwyżka pozostała po uregulowaniu ww. zobowiązań do ZUS, której Wnioskodawczyni nie musi zwracać pracodawcy stanowi dla Niej przychód podlegający opodatkowaniu, który powinna rozliczyć wraz z pozostałym osiąganym przychodem, przeliczony zgodnie z zasadami określonymi w art. 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.