0115-KDIT2-2.4011.156.2018.2.ŁS - Skutki podatkowe odpłatnego przeniesienia własności sieci wodociągowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2018 r. (data wpływu 5 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 maja 2018 r. (data wpływu 5 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego przeniesienia własności sieci wodociągowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 5 czerwca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego przeniesienia własności sieci wodociągowej.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 30 listopada 2010 r. Wnioskodawczyni, jako inwestor, zawarła z Regionalnymi Wodociągami i Kanalizacją przedwstępne porozumienie. Zasadniczym założeniem tego porozumienia było wybudowanie przez Wnioskodawczynię sieci wodociągowej na własny koszt oraz odsprzedaż tej sieci Regionalnym Wodociągom i Kanalizacji na podstawie umowy sprzedaży.

Przed odsprzedażą urządzenie (sieć wodociągowa) została odebrana przez Regionalne Wodociągi i Kanalizacje.

W dniu 30 czerwca 2011 r. nastąpił odbiór końcowy sieci wodociągowej oraz przekazanie urządzenia Regionalnym Wodociągom i Kanalizacji.

Na podstawie porozumienia przedwstępnego zwrot poniesionych kosztów miał nastąpić w ratach:

* I rata - do dnia 31 marca 2017 r.,

* II rata - do dnia 31 marca 2018 r.

Zwrot I raty poniesionych przez Wnioskodawczynię kosztów budowy sieci wodociągowej nastąpił w dniu 31 marca 2017 r. i na tę okoliczność Wnioskodawczyni otrzymała od Regionalnych Wodociągów i Kanalizacji. informację PIT-8C, w której wykazano kwotę zwróconych Jej kosztów.

W dniu 12 lipca 2011 r. doszło do zawarcia umowy sprzedaży wybudowanej przez Wnioskodawczynię sieci wodociągowej, której zasadniczym postanowieniem było wytworzenie środka trwałego w postaci sieci wodociągowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z faktem, iż zwrot środków pieniężnych (I rata) Wnioskodawczyni uzyskała dopiero po 5 latach, zobowiązana jest do opodatkowania przychodów wykazanych w informacji PIT-8C jako przychodu z innych źródeł?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zwrot kosztów poniesionych na budowę sieci wodociągowej jest zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ nie osiągnęła żadnych korzyści z tytułu odsprzedaży sieci wodociągowej, za którą otrzymała pieniądze dopiero w 2017 r.

Naliczenie podatku jest niesłuszne, gdyż ponosząc wszelkie koszty budowy sieci wodociągowej po jej odsprzedaży Wnioskodawczyni nie osiągnęła żadnych korzyści majątkowych. Sieć wodociągowa przynosi korzyści Regionalnym Wodociągom i Kanalizacji, które pobierają opłaty za jej udostępnienie, a Wnioskodawczyni zwrócono jedynie wcześniej poniesione koszty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Źródłem przychodów zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są wymienione w:

* pkt 8 - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* pkt 9 inne źródła.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak wynika z powyższego przepisu katalog przychodów zaliczanych do tzw. innych źródeł jest katalogiem otwartym. Tym samym do tegoż źródła należy zaliczyć wszystkie inne przychody, jednakże tylko takie, które nie mogą być zakwalifikowane do pozostałych kategorii źródeł, szczegółowo wymienionych w treści art. 10 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie zaś do art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Natomiast zgodnie z art. 24 ust. 6 komentowanej ustawy dochodem z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia rzeczy a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy.

Wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia rzeczy, należy więc w tym zakresie odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025).

Zgodnie z art. 45 Kodeksu cywilnego rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

W myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z powyższego przepisu wynika więc, że rzeczą ruchomą jest każdy przedmiot materialny niebędący nieruchomością.

Z kolei zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego (art. 47 § 2 ww. Kodeksu).

Natomiast na podstawie art. 49 § 1 ustawy - Kodeks cywilny urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca (§ 2 ww. art. 49 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie zaś z art. 535 ww. Kodeksu przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

W myśl natomiast art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2017 r. poz. 328 z późn. zm.) osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazywać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie. Należność za przekazane urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne może być rozłożona na raty lub uwzględniona w rozliczeniach za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (art. 31 ust. 3 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 30 listopada 2010 r. Wnioskodawczyni, jako inwestor, zawarła z Regionalnymi Wodociągami i Kanalizacją przedwstępne porozumienie. Zasadniczym założeniem tego porozumienia było wybudowanie przez Wnioskodawczynię sieci wodociągowej na własny koszt oraz odsprzedaż tej sieci Regionalnym Wodociągom i Kanalizacji na podstawie umowy sprzedaży. Przed odsprzedażą urządzenie (sieć wodociągowa) została odebrana przez Regionalne Wodociągi i Kanalizacje. W dniu 30 czerwca 2011 r. nastąpił odbiór końcowy sieci wodociągowej oraz przekazanie urządzenia Regionalnym Wodociągom i Kanalizacji. Na podstawie porozumienia przedwstępnego zwrot poniesionych kosztów miał nastąpić w ratach: I rata - do dnia 31 marca 2017 r. i II rata - do dnia 31 marca 2018 r. Zwrot I raty poniesionych przez Wnioskodawczynię kosztów budowy sieci wodociągowej nastąpił w dniu 31 marca 2017 r. i na tę okoliczność Wnioskodawczyni otrzymała od Regionalnych Wodociągów i Kanalizacji informację PIT-8C, w której wykazano kwotę zwróconych Jej kosztów. W dniu 12 lipca 2011 r. doszło do zawarcia umowy sprzedaży wybudowanej przez Wnioskodawczynię sieci wodociągowej, której zasadniczym postanowieniem było wytworzenie środka trwałego w postaci sieci wodociągowej.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że odpłatne przekazanie Regionalnym Wodociągom i Kanalizacji sieci wodociągowej - stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - należy zakwalifikować do źródła przychodów jakim jest odpłatne zbycie innych rzeczy. Skoro przedmiotem tej umowy jest odpłatne przekazania sieci wodociągowej, tj. urządzenia, które - w świetle cyt. art. 49 Kodeksu cywilnego - po fizycznym połączeniu z siecią przestają być częścią składową nieruchomości i uzyskują status samoistnej rzeczy ruchomej, to mamy tu do czynienia z umową sprzedaży rzeczy. W konsekwencji, przychód z tego tytułu nie może zostać zakwalifikowany jako przychód z tzw. "innych źródeł", o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy. Przy czym, nabycie przez osobę, która poniosła koszty budowy urządzeń stanowiących elementy odcinka sieci wodociągowej - w kontekście przywołanego art. 49 ww. Kodeksu - ma miejsce w momencie ich przyłączenia do sieci wodociągowej. Wtedy bowiem dane urządzenia uzyskują status samoistnej rzeczy ruchomej (wcześniej, tj. przed przyłączeniem były składnikiem nieruchomości). Dokonanie bowiem odbioru technicznego instalacji wodociągowo-kanalizacyjnej wybudowanej przez inwestora oraz jej uruchomienie i przyłączenie do ogólnej sieci wodno-kanalizacyjnej stanowi podstawę do uznania tej instalacji za część składową przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 49 Kodeksu cywilnego.

W przedmiotowej sprawie odbiór końcowy oraz przekazanie Regionalnym Wodociągom i Kanalizacji sieci wodociągowej miało miejsce w dniu 30 czerwca 2011 r. Z kolei umowa sprzedaży - tj. odpłatne zbycie Regionalnym Wodociągom i Kanalizacji ww. sieci - zawarta została w dniu 12 lipca 2011 r. Zatem, odpłatne zbycie sieci wodociągowej dokonane zostało przed upływem sześciomiesięcznego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji stanowiło ono źródło przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podkreślenia przy tym wymaga, że przychodem z odpłatnego zbycia ruchomości, ustalonym zgodnie z art. 19 ustawy jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. W przypadku odpłatnego zbycia ruchomości moment powstania przychodu związany jest bowiem z momentem zawarcia umowy sprzedaży, a nie z faktycznym otrzymaniem pieniędzy (ceny sprzedaży). Dla zobowiązania podatkowego, które powstało w dacie zawarcia umowy przenoszącej własność ruchomości, bez znaczenia pozostaje okoliczność, że cena ustalona w umowie została faktycznie zapłacona w latach późniejszych.

Reasumując, Wnioskodawczyni zobowiązana była w zeznaniu składanym za 2011 r. wykazać dochód z odpłatnego zbycia rzeczy ruchomych ustalony stosownie do art. 19 ust. 1 oraz art. 24 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Regionalne Wodociągi i Kanalizacja nie miała natomiast obowiązku sporządzenia informacji PIT-8C.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Końcowo wskazuje się, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych dokumentów. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.