0115-KDIT2-1.4011.60.2017.2.MK - Powstanie przychodu z tytułu przedawnienia zobowiązania kredytowego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2017 r. (data wpływu 7 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 13 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przedawnienia zobowiązania kredytowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 13 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przedawnienia zobowiązania kredytowego.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W pozwie skierowanym do Sądu Rejonowego w... w dniu 13 stycznia 2016 powód... z siedzibą w.... wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej Wnioskodawczyni kwoty... zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że pozwana w dniu 1 czerwca 2006 r. zawarła z Bankiem... S.A. umowę bankową o nr... na podstawie której strona pozwana otrzymała określoną w umowie kwotę pieniężną i jednocześnie zobowiązała się do jej zwrotu na warunkach precyzyjnie w tej umowie określonych. Wobec niedotrzymania przez pozwaną warunków określonych w umowie pierwotny wierzyciel wezwał ją do zapłaty kwoty pieniężnej i poinformował, że w razie niewypełnienia tego obowiązku wierzytelność zostanie przelana na powoda. Ponieważ pozwana nie dokonała zapłaty w wyznaczonym terminie Bank... w.... zawarł w dniu 26 listopada 2014 r. z powodem umowę o przelewie wierzytelności, cedując na jego rzecz całość praw i obowiązków wynikających z zawartej z pozwaną umowy. Powód wskazał, że na dochodzoną kwotę składają się: należność główna w kwocie.... zł oraz skapitalizowane odsetki w kwocie.... zł (odsetki pierwotnego wierzyciela oraz odsetki ustawowe).

Nakazem zapłaty z dnia 26 stycznia 2016 r. referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w... nakazał pozwanej zapłatę dochodzonej przez powoda kwoty wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 13 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty oraz zasądził na rzecz powoda tytułem zwrotu kosztów postępowania kwotę.... zł.

W sprzeciwie od ww. nakazu zapłaty pozwana podała, iż strona powodowa domagając tak roszczenia głównego jak i odsetek nie udowodniła dochodzonego roszczenia tak co do zasady jak i wysokości. Dochodząc odsetek za zwłokę nie wskazała od jakiej kwoty (kwot) i w jakim okresie były one naliczane, nie wskazała nawet daty wymagalności roszczenia co uniemożliwia pozwanej weryfikację jej twierdzeń w powyższym zakresie. Pozwana wskazała, iż w przedłożonej przez stronę powodową umowie cesji nie została wskazana wierzytelność wobec pozwanej, zaś treść umowy wskazuje, iż jej integralną częścią był załącznik nr 2 - Wykaz wierzytelności, którego to załącznika strona powodowa nie przedłożyła.

Zdaniem pozwanej, a wbrew wywodom pozwu dowodem na wysokość dochodzonego roszczenia w tym skapitalizowanych odsetek nie może być wyłącznie wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu. Zarówno księgi rachunkowe funduszu sekurytyzacyjnego, jak również wyciągi z tych ksiąg podpisane przez pełnomocnika strony powodowej i opatrzone pieczęcią towarzystwa.... nie mają mocy dokumentu urzędowego w postępowaniu cywilnym. Przedłożony przez stronę powodową wyciąg z ksiąg rachunkowych, jako dokument prywatny w żadnym razie nie może stanowić samodzielnego dowodu przejścia uprawnień oraz wysokości zobowiązania pozwanej. Dowodu przejścia uprawnień na rzecz strony powodowej oraz wysokości zobowiązania pozwanej nie stanowi również wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy cesji. Przedłożony wyciąg stanowi dokument prywatny, podpisany wyłącznie przez pełnomocnika strony powodowej, a nadto nie figuruje na nim żadna pieczęć strony powodowej. Treść wyciągu nie zawiera oznaczenia załącznika do umowy, z którego został on sporządzony zaś wysokość udzielonego kredytu nie została wskazana w sposób poprawny, mianowicie nie oznaczono rodzaju waluty, w jakiej go pozwanej udzielono.

Pozwana zgłosiła również zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia. Wskazała przy tym, iż na wniosek wierzyciela pierwotnego, tj. Banku... S.A. w.... Komornik Sądowy prowadzący przeciwko pozwanej postępowanie egzekucyjne, prowadzoną w tym zakresie egzekucję, postanowieniem z dnia 31 grudnia 2014 r., sygn. akt KM..., umorzył.

Powyższe spowodowało, iż zniweczone zostały skutki przerwy biegu przedawnienia spowodowane tym postępowaniem albowiem umorzenie postępowania egzekucyjnego na wniosek wierzyciela - banku, prowadzącego egzekucję na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego klauzulą wykonalności - niweczy skutki przerwy biegu przedawnienia (por. Uchwała Sąd Najwyższego z dnia 19 lutego 2015 r., sygn. akt III CZP 103/14). W przypadku umorzenia postępowania egzekucyjnego na wniosek wierzyciela (art. 825 pkt 1 k.p.c.), odpowiednie zastosowanie znajduje art. 203 § 2 k.p.c. zgodnie z którym pozew (w analizowanym przypadku wniosek o wszczęcie egzekucji) cofnięty nie wywoływał żadnych skutków prawnych, jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa (w tym skutku w postaci przerwania biegu terminu przedawnienia) to zaś spowodowało, iż przedmiotowe roszczenie na dzień wniesienia pozwu było przedawnione.

Pozwana podała również, iż w latach 2006-2010 z tytułu zawartej z pierwotnym wierzycielem (Bank.... w.... S.A.) umowy pożyczki gotówkowej, objętej niniejszym pozwem, dokonała na rzecz pierwotnego wierzyciela wpłat pieniężnych na łączną kwotę.... zł (podczas gdy należność główna wynikająca z ww. umowy pożyczki wynosiła.... zł). Powyższe budziło, jej zdaniem uzasadnione wątpliwości co do zasadności wysokości dochodzonego pozwem roszczenia strony powodowej. Pomimo dokonanych przez pozwaną wpłat z tego tytułu, powód w dalszym ciągu domagał się od niej zapłaty, w tym wypadku kwoty... zł na podstawie tej samej umowy pożyczki gotówkowej.

Powód nie wskazał w sposób precyzyjny i wystarczający na potrzeby niniejszego postępowania ile rat do Banku... pozwana wpłaciła, kiedy bank ten wzywał ją do zapłaty zaległych rat i kiedy wierzyciel pierwotny wypowiedział jej w związku z tym umowę kredytową. Powód nie przedstawił żadnych dowodów na powyższą okoliczność, a jest to okoliczność nader istotna, albowiem poszczególne raty miały inne terminy płatności, a w konsekwencji wymagalności, powyższe zaś nie pozwala na precyzyjne wyliczenie wysokości odsetek od niezapłaconych przez pozwaną kwot.

Wyrokiem z dnia 6 maja 2016 r., sygn. akt. Sąd Rejonowy w.... Wydział Cywilny oddalił w całości powództwo.... z siedzibą w... (wierzyciela) przeciwko pozwanej Wnioskodawczyni (dłużnik) o zapłatę kwoty.... Sąd Rejonowy w.... rozpoznając niniejszą sprawę prawidłowo wywiódł, że dochodzone pozwem roszczenie uległo przedawnieniu.

Z wyrokiem tym nie zgodził się powód (wierzyciel) zaskarżając powyższe orzeczenie apelacją w całości. Zarzuty apelacji stanowiło w tym wypadku naruszenie art. 203 § 2 k.p.c. w związku z art. 825 pkt 1 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie w okolicznościach sprawy wyrażające się w uznaniu, że wniosek wierzyciela pierwotnego o umorzenie postępowania egzekucyjnego niweczy skutki wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego w postaci przerwania i zawieszenia biegu terminu przedawnienia do czasu jego zakończenia oraz błąd w ustaleniach faktycznych polegający na wadliwym przyjęciu, że bieg terminu przedawnienia roszczenia powoda upłynął przed wytoczeniem przez niego powództwa.

Sąd Okręgowy Wydział Cywilny w.... prawomocnym wyrokiem z dnia 30 czerwca 2016 r., sygn.... oddalił apelację powoda. W uzasadnieniu podzielił dokonaną przez Sąd I instancji ocenę dowodów oraz dokonane przez ten Sąd ustalenia faktyczne i prawne, uznając je za własne. W ślad za stanowiskiem Sądu I instancji wskazał, iż skoro na wniosek wierzyciela pierwotnego, tj. Banku.... S.A. komornik sądowy prowadzący przeciwko pozwanej postępowanie egzekucyjne, prowadzoną w tym zakresie egzekucję postanowieniem z dnia 31 grudnia 2014 r. umorzył, to zniweczone zostały skutki przerwy biegu przedawnienia spowodowane tym postępowaniem. To zaś spowodowało, iż na dzień wniesienia pozwu w rozpoznawanej sprawie przedmiotowe roszczenie było przedawnione, nie doszło w tym wypadku bowiem do przerwania biegu przedawnienia.

Wraz z pismem z dnia 24 lutego 2017 r. powód -...., imieniem którego działał... S.A. z siedzibą w... przesłał Wnioskodawczyni dokument PIT-8C (Informacja o przychodach z innych źródeł) za rok 2016 jak wskazano w treści załączonego pisma "celem ułatwienia rozliczenia się z Urzędem Skarbowym".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przedawnione zobowiązanie cywilnoprawne należy uznać i zaliczyć do katalogu przysporzeń z tytułu innych nieodpłatnych świadczeń, nienależących do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które rodzi po stronie dłużnika (Wnioskodawczyni) powstanie przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a po stronie wierzyciela obowiązek wystawienia informacji PIT-8C?

2. Czy w sytuacji podniesienia przez dłużnika zarzutu przedawnienia oraz w przypadku oddalenia z tego powodu przez Sąd powództwa wierzyciela po stronie dłużnika powstał przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem czy wierzyciel miał obowiązek sporządzić na Jego imię informację PIT-8C?

3. Czy w sporządzonej przez wierzyciela informacji PIT-8C powinna być wykazana jedynie kwota należności głównej, czy też ewentualnych odsetek oraz rozmaitych, bliżej nieudokumentowanych kosztów prowadzonej windykacji oraz kosztów dochodzenia należności?

Zdaniem Wnioskodawczyni stosownie do treści art. 117 § 1 i 2 k.c. z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne. Istota przedawnienia polega zatem na tym, że po upływie określonego w ustawie terminu, dłużnik przeciwko któremu kieruje się roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia. Skutkiem powyższego, roszczenie przedawnione nie gaśnie, a jedynie nie będzie mogło być przymusowo zrealizowane. Sąd bowiem oddali powództwo uprawnionego w razie upływu terminu przedawnienia i gdy dłużnik podniesie zarzut przedawnienia (analogicznie jak w sytuacji Wnioskodawczyni).

W ocenie Wnioskodawczyni, mimo przedawnienia, zobowiązanie nadal istnieje i jako dłużniczka ma ona teoretycznie obowiązek wykonać ciążące na niej zobowiązanie, natomiast wierzyciel nie może już dochodzić przymusowego jego wykonania. Z uwagi więc na fakt, że dłużnik mimo przedawnienia zobowiązania może to zobowiązanie wypełnić, jej korzyść majątkowa nie ma jeszcze charakteru trwałego w momencie przedawnienia. Dłużnik nie uzyskał tym samym żadnej korzyści majątkowej, ponieważ formalnie nadal jest zobowiązany do wykonania tego świadczenia (tzw. zobowiązania naturalnego). Tym samym po stronie dłużnika nie powstaje przychód z nieodpłatnego świadczenia w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli zatem uznać, że samo przedawnienie zobowiązania, w sytuacji gdy wierzyciel nie zwalnia dłużnika z długu w trybie art. 508 k.c., nie wywołuje zmiany charakteru zobowiązania na zobowiązanie bezzwrotne i nie powoduje powstania przychodu z nieodpłatnego świadczenia, tym samym, wierzyciel nie ma obowiązku sporządzenia informacji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest - z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e oraz art. 44 ust. 7e i 7f - suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów (art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest natomiast - stosownie do art. 9 ust. 2 omawianej ustawy - nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zasadę powszechności opodatkowania (art. 9 ust. 1). Konstrukcja podatku dochodowego od osób fizycznych zakłada przy tym zróżnicowanie sposobu opodatkowania poszczególnych rodzajów dochodów (przychodów) osób fizycznych w oparciu o system przyporządkowywania ich do odpowiedniego źródła przychodów. W języku powszechnym mianem "źródła" określane jest "to, co stanowi początek czegoś", "przyczyna czegoś".

Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. I tak, źródłami przychodów są m.in.:

* stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (art. 10 ust. 1 pkt 1);

* działalność wykonywana osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2);

* pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3);

* kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (art. 10 ust. 1 pkt 7);

* inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9).

Przychody z poszczególnych źródeł przychodów i zasady ich ustalania zostały uregulowane w art. 12-20 omawianej ustawy.

Katalog źródeł przychodów jest katalogiem zamkniętym. Ustawodawca "zamknął" ten katalog dzięki wprowadzeniu kategorii "innych źródeł", czyli źródeł przychodów innych niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 1-8a. W sytuacji, gdy dane przysporzenie podatnika ma charakter przychodu i nie mieści się w żadnej z kategorii wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8a ustawy, jest przypisywane do źródła z art. 10 ust. 1 pkt 9. Rozwiązanie to jest elementem gwarantującym realizację zasady powszechności opodatkowania.

Ogólne określenie "przychodów" zawiera art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do tego przepisu przychodami (z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku.

Poza powołanym przepisem określającym w sposób ogólny pojęcie przychodu ustawodawca przewidział również szczegółowe regulacje dotyczące przychodów z konkretnych źródeł. I tak, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 6 omawianej ustawy przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej jest wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 6 (zobowiązania umorzone w związku z postępowaniem upadłościowym z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego), w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W przedstawionym stanie faktycznym doszło do przedawnienia zobowiązania Wnioskodawczyni z tytułu umowy bankowej.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych otrzymanie pożyczki (kredytu) i jej spłata na warunkach przewidzianych w umowie są obojętne (neutralne) podatkowo z uwagi na zwrotny charakter środków pieniężnych. Przychód po stronie pożyczkobiorcy (kredytobiorcy) pojawia się jednak w sytuacjach, w których pożyczka (kredyt) traci swój zwrotny charakter i staje się trwałym (definitywnym) przysporzeniem majątkowym pożyczkobiorcy (kredytobiorcy). W takich przypadkach dłużnik osiąga bowiem konkretne przysporzenie majątkowe.

Co istotne, opłatą za korzystanie ze środków finansowych banku są odsetki płacone przez pożyczkobiorcę (kredytobiorcę). Brak konieczności zapłaty wymagalnych odsetek (tj. takich, których termin płatności upłynął), także jest przysporzeniem skutkującym powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Przedawnienie zobowiązania jest zdarzeniem prawnym, powodującym określone skutki w zakresie możliwości dochodzenia zobowiązań. Zgodnie z art. 117 § 2 zdanie pierwsze ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Zobowiązanie przedawnione przekształca się w tzw. zobowiązanie naturalne. Nie może ono być wyegzekwowane pod przymusem ani też zasądzone przez sąd powszechny, jeżeli dłużnik powoła się na upływ terminu przedawnienia.

Nie ulega wątpliwości, że gdy występuje niemożność przymusowego wyegzekwowania zobowiązania mimo braku jego faktycznego wykonania, dłużnik uzyskuje pewną korzyść majątkową, przejawiającą się w tym, że nie musi realnie wykonać zobowiązania. Zasadnicze znaczenie ma bowiem, że w następstwie przedawnienia dłużnik zostaje zwolniony z obowiązku spłaty zadłużenia (ustaje obowiązek spełnienia świadczenia). Skutki finansowe przedawnienia zobowiązania z tytułu pożyczki (kredytu) dla pożyczkobiorcy (kredytobiorcy) oraz banku są zatem analogiczne jak przy jego umorzeniu. Pożyczkobiorca (kredytobiorca) kosztem banku osiąga realne przysporzenie majątkowe, a więc uzyskuje przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód podatkowy z tytułu przedawnionego zobowiązania powstaje w momencie upływu terminu przedawnienia. Stosownie do art. 118 Kodeksu cywilnego, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Co do zasady bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne (art. 120 § 1 Kodeksu cywilnego). Ustawa przewiduje przy tym okoliczności skutkujące przerwaniem biegu przedawnienia (art. 123 § 1 Kodeku cywilnego).

Odnosząc powyższe do opisanego stanu faktycznego, należy stwierdzić, że przedawnienie zobowiązania Wnioskodawczyni z tytułu umowy bankowej spowodowało powstanie po Jej stronie przychodu podatkowego (art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Przychód ten powstał w dacie przedawnienia zobowiązania, w wartości należności głównej (tj. kwoty niespłaconego zobowiązania) i odsetek wymagalnych na dzień przedawnienia.

Z treści wniosku nie wynika, że pożyczka (kredyt) była zaciągnięta na cele związane z działalnością gospodarczą, przedmiotowy przychód Wnioskodawczyni należy więc zakwalifikować do przychodów z innych źródeł (art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Podlega on opodatkowaniu na zasadach ogólnych, według skali podatkowej (art. 27 ustawy). Powinien zostać wykazany w zeznaniu podatkowym Wnioskodawczyni za rok podatkowy, w którym doszło do przedawnienia zobowiązań z tytułu umowy bankowej i uwzględniony dla celów obliczenia zobowiązania podatkowego Wnioskodawczyni za ww. rok podatkowy.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawczyni odnośnie informacji PIT-8C, należy wyjaśnić, że na podstawie art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru (PIT-8C) o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W związku z powyższym, podmiot będący w momencie przedawnienia zobowiązania z tytułu umowy pożyczki (kredytu) wierzycielem tego zobowiązania ma obowiązek sporządzić informację PIT-8C na imię zobowiązanego, w którym jako przychód z innych źródeł wykaże wartość przedawnionego zobowiązania, którego spłaty odmawia zobowiązany.

Należy jednak podkreślić, że przychód dłużnika (Wnioskodawczyni) z tytułu przedawnienia zobowiązania powstaje niezależnie od sporządzenia informacji PIT-8C przez wierzyciela. Tym samym, brak wykonania tego obowiązku albo jego błędne wykonanie przez wierzyciela nie zwalnia podatnika (Wnioskodawczyni) z obowiązku prawidłowego wykonania zobowiązania podatkowego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.