0115-KDIT2-1.4011.299.2017.3.AS - Wydatki dotyczące wykonania i montażu trwale umiejscowionej zabudowy wnękowej oraz wydatki na zakup kuchenki gazowo-elektrycznej jako wydatki na własne cele mieszkaniowe.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2017 r. (data wpływu 31 października 2017 r.), uzupełnionym w dniu 30 listopada 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego, uzupełniony w dniu 30 listopada 2017 r.

We wniosku tym, po uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w maju 2015 r. sprzedała dom przed upływem 5 lat. Uzyskany przychód przeznaczyła na zakup i wykończenie mieszkania oraz na remont i modernizację. W tym celu Wnioskodawczyni zamówiła wykonanie i montaż trwale umiejscowionej zabudowy wnękowej. Ponieważ według wiedzy Wnioskodawczyni i informacji jakie zdobyła wertując internet, zakup oraz montaż szaf wnękowych i pawlaczy mieszczą się w zakresie przedmiotowym wydatków, o jakich mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni ujęła więc tę fakturę w rozliczeniu w ramach ulgi mieszkaniowej. Drugi problem powstał przy remoncie kuchni, a właściwie skorzystania z ulgi mieszkaniowej na zakup kuchenki gazowo-elektrycznej. Intencją Wnioskodawczyni jest skorzystanie z tzw. ulgi mieszkaniowej, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki dotyczące wykonania i montażu trwale umiejscowionej zabudowy wnękowej stanowią wydatki na własne cele mieszkaniowe?

2. Czy poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki na zakup kuchenki gazowo-elektrycznej stanowią wydatki na własne cele mieszkaniowe?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wszystkie wydatki na wykonanie i montaż trwale umiejscowionej zabudowy wnękowej oraz zakup kuchenki gazowo-elektrycznej mieszczą się w zakresie przedmiotowym wydatków, o jakich mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, więc powinny posiadać możliwość odliczenia, gdyż zostały przeznaczone na własne cele mieszkaniowe i stanowią niezbędne elementy wykończenia własnego mieszkania, a niektóre z nich są nawet zamontowane na stałe. Ustawodawca uzależnia skorzystanie ze zwolnienia podatkowego od wydatkowania przez podatnika w ściśle określonym czasie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości na realizację własnego celu mieszkaniowego. Właśnie jednym z takich celów jest remont własnego lokalu mieszkalnego. Niestety przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia "remont". Dlatego właściwym jest więc odwołanie się w tej kwestii do prawa budowlanego. Rodzaje wydatków mieszczących się w zakresie remontu lub modernizacji własnego lokalu mieszkalnego zawiera rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 21 grudnia 1996 r. w sprawie określenia rodzajów wydatków na remont i modernizację lokalu mieszkalnego, o które zmniejsza się podatek dochodowy.

Wnioskodawczyni skorzystała z zapisów w Dzienniku Ustaw Nr 156, poz. 788. Poniesione wydatki dotyczące wykonania i montażu trwale umiejscowionej zabudowy wnękowej stanowią wydatki na własne cele mieszkaniowe. Mówi o tym załącznik nr 2 ww. rozporządzenia - wykaz robót zaliczanych do remontu i modernizacji lokalu mieszkalnego: 1) remont, modernizacja lub wykonanie nowych elementów w lokalu mieszkalnym: pkt 7 - pozostałych elementów (np. pawlaczy, trwale umiejscowionych szaf wnękowych, obudowy wanien, zlewozmywaków, grzejników).

W myśl postanowień § 1 tego rozporządzenia i załącznika nr 2 wskazanego rozporządzenia "za wydatki na własne cele mieszkaniowe uważa się wydatki poniesione na m.in. trwale umiejscowionych szaf wnękowych". Znaczy to, że dana konstrukcja musi być elementem trwałej zabudowy w mieszkaniu, jest na stałe przymocowana do ścian, sufitu i podłogi i nie może być przemieszczana. I właśnie w tym przypadku tak jest.

Poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki na zakup kuchenki gazowo-elektrycznej stanowią wydatki na własne cele mieszkaniowe. Zgodnie z treścią pkt 2 załącznika nr 2 i 3 ww. rozporządzenia obejmującego wymianę po lokalu instalacji oraz montaż trwale umiejscowionych: wyposażenia, armatury i urządzeń dotyczących instalacji elektrycznej i gazowej mieszczą się w tzw. uldze mieszkaniowej, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 6 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 105, poz. 1113) wynika, że przez instalację gazową należy rozumieć urządzenie gazowe z układami połączeń między nimi. Kuchenka gazowo-elektryczna jest zdecydowanie urządzeniem gazowym i mieści się w zakresie wydatków na własne cele mieszkaniowe, o które zmniejsza się podatek dochodowy określony w rozporządzeniu z dnia 21 grudnia 1996 r.

Reasumując, zarówno zabudowa jak i kuchenka gazowo-elektryczna pozwala skorzystać z tzw. ulgi mieszkaniowej, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Niemniej jednak na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

W myśl art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Z treści art. 21 ust. 26 ww. ustawy wynika, że przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Uwzględniając treść zacytowanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że warunkiem skorzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w ustawie jest wydatkowanie otrzymanego przychodu w ustawowym terminie i wyłącznie na cele mieszkaniowe określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zawarte w tym przepisie wyliczenie tzw. wydatków mieszkaniowych, których realizacja powoduje zwolnienie z opodatkowania, ma bowiem charakter wyczerpujący (enumeratywny).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji "budowy", "rozbudowy", "nadbudowy", "przebudowy", czy "remontu". Ustawa nie określa także katalogu konkretnych wydatków kwalifikowanych do tych pojęć.

Zasadnym jest zatem posiłkowanie się definicjami zawartymi w ustawie z 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane. Zgodnie z treścią art. 3 pkt 8 wskazanej ustawy - Prawo budowlane poprzez "remont" należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 4 marca 1998 r. sygn. akt I SA/Gd 886/96 Sąd stwierdził, że za remont budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w znaczeniu powszechnie stosowanym w zakresie inwestycji uważa się prace budowlane mające na celu utrzymanie lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego we właściwym stanie, przywrócenie jego pierwotnej zdolności użytkowej, którą utracił w wyniku upływu czasu i eksploatacji wraz z wymianą dotychczas użytkowanych zużytych składników ich wyposażenia technicznego takich jak: dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji.

Należy uznać, że za remont uważa się wykonanie w istniejących już budynkach czy lokalach takich robót budowlanych, które mają na celu wymianę dotychczas użytkowanych "elementów technicznych" budynków czy lokali, np. podłóg, drzwi, okien, instalacji (wodnej, gazowej, grzewczej, kanalizacyjnej, elektrycznej) bądź ich elementów cząstkowych.

Remontem nie będą natomiast wydatki poniesione na wyposażenie lokalu czy budynku (np. na meble, sprzęty AGD/RTV), nawet jeśli wyposażenie to, z uwagi na jego specyfikację techniczną, łączy się z elementami rozpatrywanymi w charakterze remontu (np. kuchenka gazowo-elektryczna, która działa przez podłączenie do instalacji zarówno gazowej jak i elektrycznej, czy też lampa, lodówka lub pralka, które działają poprzez podłączenie do instalacji elektrycznej). Umeblowanie (nawet to w trwałej zabudowie) nie może być podstawą do zastosowania ulgi w odniesieniu do tych wydatków, bowiem jest to jedynie element wyposażenia mieszkania, zatem nie ma charakteru prac budowlanych. Stanowisko to potwierdza orzecznictwo, przykładowo wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 13 lutego 2013 r. sygn. akt I SA/Go 3/13 oraz wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2006 r. sygn. akt II FSK 639/05.

A zatem, należy przyjąć stanowisko, zgodnie z którym wydatki poniesione na zakup i montaż sprzętów i urządzeń AGD/RTV (np. kuchenki gazowo-elektrycznej) oraz mebli (nawet w stałej zabudowie) nie stanowią wydatków na remont budynku lub lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo - odnosząc się do przywołanego przez Wnioskodawczynię - rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 21 grudnia 1996 r. w sprawie określenia rodzaju wydatków na remont i modernizację lokalu mieszkalnego, o które zmniejsza się podatek dochodowy (Dz. U. Nr 156, poz. 788) wskazać należy, że utraciło ono moc z dniem 1 stycznia 2004 r., a dotyczyło nie obowiązującej już tzw. ulgi na remont i modernizację budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, która miała swoje źródło w art. 27a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do końca 2003 r. Wskazać także należy, że przepis przywołanego art. 27a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawierający regulację prawną w zakresie skorzystania z prawa do tzw. ulgi remontowo-modernizacyjnej na mocy art. 1 pkt 22 ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 202, poz. 1956 z późn. zm.) został uchylony z dniem 1 stycznia 2004 r.

Nie można zatem przy rozpatrywaniu zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 2009 r. posługiwać się przepisami uchylonymi, w brzmieniu obowiązującym do końca 2003 r. Regulacje zawarte w tym rozporządzeniu nie mają zastosowania w odniesieniu do niniejszej sprawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.