0115-KDIT2-1.4011.225.2017.2.AS - Pięcioletni termin w związku z opodatkowaniem przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2017 r. (data wpływu 17 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 6 października 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości, który został uzupełniony w dniu 6 października 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w 1987 r. otrzymała wraz z mężem przydział lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego. W dniu 25 kwietnia 2008 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem do majątku wspólnego ww. lokal mieszkalny, tzn. w tym dniu nastąpiło przekształcenie mieszkania lokatorskiego na prawo własności. W dniu 18 kwietnia 2016 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni. W dniu 29 czerwca 2016 r. nastąpiło otwarcie i ogłoszenie testamentu w którym to zmarły mąż powołał Wnioskodawczynię do całości spadku. W skład odziedziczonego majątku wchodziła nieruchomość stanowiąca ww. mieszkanie, które Wnioskodawczyni sprzedała w dniu 7 marca 2017 r. za kwotę 330.000 zł.

Środki uzyskane ze sprzedaży przedmiotowego mieszkania Wnioskodawczyni przeznaczyła na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych i w dniu 10 marca 2017 r. nabyłam inny lokal mieszkalny za kwotę 258.000 zł przeznaczając na jego zakup kwotę 165.000 zł pochodzącą ze sprzedaży lokalu - w części odziedziczonej po mężu i kwotę 93.000 zł w części stanowiącej własność Wnioskodawczyni. Pozostałe środki z części stanowiącej własność Wnioskodawczyni ewentualnie zostaną przeznaczone na remont lokalu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy pomimo zakupu innego lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni zobowiązana jest do zapłaty podatku od całej uzyskanej ze sprzedaży kwoty? A może nie musi w ogóle płacić podatku z uwagi na fakt, że środki w części uzyskanej ze spadku po mężu przeznaczyła na zakup innego lokalu?

2. Jaka kwota (wysokość) podlegałaby ewentualnemu opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży mieszkania gdyby Wnioskodawczyni nie przeznaczyła środków na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych?

3. Od jakiej daty liczy się dwuletni okres w jakim należy przedstawić dokumenty potwierdzające przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości na zaspokojenie celów mieszkaniowych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie jest zobowiązana do zapłaty podatku od sprzedaży nieruchomości, ponieważ 1/2 części nieruchomości stanowi własność Wnioskodawczyni, którą nabyła w 2008 r. i w dniu sprzedaży, tj. 7 marca 2017 r. upłynęło już 5 lat od nabycia i kwota 165.000 zł nie stanowi podstawy opodatkowania przedmiotowym podatkiem. Natomiast 1/2 części nieruchomości odziedziczona została po zmarłym mężu i co do tej części sprzedaż nastąpiła przed upływem 5 lat od nabycia i ta części stanowi podstawę opodatkowania. Jednakże Wnioskodawczyni przeznaczyła tą część środków w całości na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych przez to skorzystała ze zwolnienia z podatku od sprzedaży nieruchomości.

Kwotą która podlegałaby opodatkowaniu w przypadku gdyby nie została przeznaczona na cele mieszkaniowe to część odziedziczona po mężu w wysokości 165.000 zł.

Okres dwuletni liczy się od dnia sprzedaży nieruchomości, tj. od dnia 7 marca 2017 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Oznacza to, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

W świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powołany przepis formułuje generalną zasadę stanowiącą, iż odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli wspomniane zbycie nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie bądź wybudowanie, nie generuje ono przychodu ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie - kwota uzyskana z takiego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części bądź udziału w nieruchomości oraz ww. praw majątkowych decydujące znaczenie ma ustalenie daty ich nabycia.

W świetle art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

Zgodnie z treścią art. 924 oraz art. 925 ww. Kodeksu, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że w momencie śmierci, należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Tym samym, dniem nabycia spadku przez spadkobiercę jest dzień jego otwarcia, przypadający na datę śmierci spadkodawcy.

Natomiast do sytuacji prawnej małżonków, których ustrój majątkowy objęty został wspólnością ustawową, zastosowanie znajduje art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy, zgodnie z którym z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe - zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości lub prawa oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez NSA uchwale w składzie siedmiu sędziów z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd stwierdził, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

Przenosząc się na grunt rozpatrywanej sprawy, przy uwzględnieniu powyższego należy wskazać, że datą nabycia przez Wnioskodawczynię opisanego we wniosku prawa własności do nieruchomości jest data nabycia do majątku wspólnego małżonków, a więc dzień 25 kwietnia 2008 r. Zatem sprzedaż ww. nieruchomości w dniu 7 marca 2017 r. nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem została dokonana po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie ww. prawa własności nieruchomości, a co za tym idzie - sprzedaż taka nie wiąże się z obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego.

W związku z powyższym pytania nr 2 i 3 są bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.