0115-KDIT2-1.4011.138.2018.2.MST - Zwolnienie z PIT przychodu ze zbycia nieruchomości przeznaczonego na cele mieszkaniowe.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2018 r., uzupełnionym w dniu 7 maja 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 7 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego, który został uzupełniony w dniu 7 maja 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 16 lutego 2018 r. Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość, którą dostała w darowiźnie od babci. Przedmiot darowizny otrzymała 24 lipca 2014 r. do majątku osobistego, a zatem zbycie tej nieruchomości nastąpiło przed upływem pięciu lat od jej nabycia. 26 lipca 2017 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem do majątku wspólnego mieszkanie mieszczące się w mieście A. Obecnie zastanawia się Ona nad wykorzystaniem środków pochodzących ze sprzedaży.

Przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości Wnioskodawczyni chciałaby przeznaczyć na zakup jeszcze jednego lokalu mieszkalnego, z tym że w innym mieście - w B. Nabycie nastąpiłoby nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zbycie domu darowanego przez babcię. Wnioskodawczyni wraz z mężem pochodzą z miasta B, gdzie mieszka większość Ich najbliższej rodziny - rodzice, dziadkowie, wujostwo oraz kuzyni. W mieście A małżeństwo mieszka na co dzień i tutaj skupia się Ich ośrodek interesów zawodowych, z kolei w B skupia się w znacznej części ośrodek interesów rodzinnych. Wobec powyższego, małżonkowie bardzo często przyjeżdżają do miasta B na krótkie i długie weekendy oraz wakacje. Zawsze spędzają tam święta. Mimo zamieszkiwania od kilku lat w mieście A, są z B bardzo mocno związani z uwagi na relacje rodzinne oraz sentyment wynikający z dorastania w tym mieście. Z tego względu chcieliby nabyć mieszkanie również w mieście B, aby zapewnić sobie swobodę zamieszkiwania w dwóch różnych miastach.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że realizacja własnych potrzeb mieszkaniowych jako faktyczne zamieszkiwanie będzie miała miejsce w mieszkaniu w A. Mieszkanie, które zakupiłaby w mieście B służyłoby Jej zakwaterowaniu i zamieszkiwaniu w czasie pobytu w tym mieście przede wszystkim w weekendy, urlopy, a także we wszystkie święta. Z kolei w posiadanym mieszkaniu w mieście A Wnioskodawczyni zamieszkuje i przebywa w pozostałe dni, tj. w dni powszednie, "pracujące". Wnioskodawczyni otrzymała darowiznę do majątku osobistego, zatem nabycie nastąpiłoby również w ramach Jej majątku osobistego, niemniej plan zakupu jest wspólnym planem małżonków i mąż również korzystałby z tego lokalu w takim samym zakresie, jak Wnioskodawczyni. Ponadto wskazała, że mieszkanie, które planuje nabyć nie będzie wynajmowane i zamierza Ona zamieszkiwać w tym lokalu za każdym razem, gdy pojedzie do miasta B odwiedzić rodzinę lub wypocząć - w czasie weekendów, w okresie urlopów, a także we wszystkie święta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości na nabycie drugiego lokalu mieszkalnego w innym mieście można uznać za własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie ma znaczenia ilość posiadanych przez podatnika nieruchomości w momencie wydatkowania środków ze sprzedaży. Istotnym jest, aby kolejny zakup służył faktycznie zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych podatnika. Z uwagi na chęć zakupu nieruchomości w innym mieście w stosunku do tego, w którym skupia się ośrodek interesów zawodowych Wnioskodawczyni, zakup ten będzie miał charakter wydatku na własny cel mieszkaniowy i korzystać będzie ze zwolnienia od podatku dochodowego w związku z wydatkami poniesionymi na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powołany przepis formułuje generalną zasadę stanowiącą, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Wskazać należy, że zawarte w art. 21 ust. 25 ww. ustawy wyliczenie wydatków mieszkaniowych ma charakter wyczerpujący, w związku z czym tylko realizacja w wymaganym terminie celów w nim wymienionych pozwala na zwolnienie z opodatkowania dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Zaznaczenia ponadto wymaga, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw jest fakt wydatkowania środków z ich odpłatnego zbycia - począwszy od dnia sprzedaży i nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiła sprzedaż - wyłącznie na enumeratywnie (wyczerpująco) wskazane w ustawie cele mieszkaniowe.

Z treści art. 21 ust. 1 pkt 131 cytowanej ustawy wynika, że dla możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia istotnym jest, aby zostały zaspokojone własne cele mieszkaniowe podatnika.

Poprzedzenie wyrażenia "cele mieszkaniowe" przymiotnikiem "własne" świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy i dopisując ten przymiotnik przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie "własnych" potrzeb mieszkaniowych. Tak więc, uregulowane w powołanym przepisie zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Wyraz "mieszkaniowe" w wyrażeniu "własne cele mieszkaniowe" należy odnosić do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu na nabycie w znaczeniu przedmiotowym. Z punktu widzenia zastosowania omawianego zwolnienia istotne znaczenie ma faktyczne wydatkowanie (nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości na wskazane w art. 21 ust. 25 ww. ustawy cele mieszkaniowe.

Obowiązek opodatkowania dochodu ze sprzedaży nieruchomości może być więc wyłączony przez zwolnienie przewidziane w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowe zwolnienie jest jednak regulacją, która nie ma na celu zwalniać każdego wydatkowania środków. Samo poniesienie przez podatnika wydatku nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona przesłanka skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Warunkiem zwolnienia podatkowego - jak wskazano powyżej - jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych.

Podkreślić należy, że przepisy prawa podatkowego wskazując jako cel mieszkaniowy wydatki poniesione na nabycie lokalu mieszkalnego nie określają kiedy i jak długo Wnioskodawca powinien mieszkać w nabytym lokalu mieszkalnym, żeby nastąpiła realizacja celu mieszkaniowego. Ponadto, ustawodawca - regulując omawiane zwolnienie - nie ograniczył wydatkowania przychodu z tytułu zbycia nieruchomości lub praw tylko do podatników, którzy nie będą posiadać innych nieruchomości niż nabyta lub wybudowana. Ustawa nie ogranicza prawa do zwolnienia co do liczby posiadanych nieruchomości jednakże wyraźnie wskazuje, że skorzystanie ze zwolnienia odnosi się tylko i wyłącznie do tych nieruchomości, które faktycznie służą zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych. Z punktu widzenia ustawodawcy istotne jest więc, aby wydatkowanie przychodu było ukierunkowane na zrealizowanie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Innymi słowy podatnik, który uzyskał przychód ze sprzedaży nieruchomości lub praw może przeznaczyć go na zakup innej nieruchomości lub prawa, zachowując przy tym prawo do ww. zwolnienia, jednakże działanie takie ma służyć zaspokajaniu własnych potrzeb mieszkaniowych tego podatnika, a nie innych osób. Nieruchomość (lokal mieszkalny), która nie jest zamieszkana przez podatnika, jest niewykorzystywana przez niego do zamieszkania lub jest wykorzystywana do innych celów niż zaspokojenie własnych potrzeb podatnika (np. zamieszkują ją inne niż podatnik osoby) nie jest nieruchomością (lokalem mieszkalnym), której zakup mógłby zostać uznany za realizację własnego celu mieszkaniowego. Realizacja własnych celów mieszkaniowych powinna polegać na tym, że w przypadku zakupu udziału w nieruchomości (lokalu mieszkalnym) podatnik będzie faktycznie tam mieszkał.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 16 lutego 2018 r. Wnioskodawczyni dokonała odpłatnego zbycia nieruchomości wchodzącej w skład Jej majątku osobistego, którą otrzymała w darowiźnie od babci w roku 2014. W przewidzianym w ustawie terminie Wnioskodawczyni planuje wydatkować uzyskany z tej sprzedaży przychód na zakup lokalu mieszkalnego w mieście B, w którym zamierza przebywać za każdym razem, gdy pojedzie do B odwiedzić rodzinę lub wypocząć - w czasie weekendów, w okresie urlopów, a także we wszystkie święta. Wnioskodawczyni wraz z mężem jest ponadto właścicielką mieszkania w mieście A, w którym skupia się Jej ośrodek interesów zawodowych.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że wydatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości otrzymanej w drodze darowizny na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, tj. nabycie lokalu mieszkalnego w mieście B i zamieszkiwanie w nim można uznać za własny cel mieszkaniowy, o którym mowa w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.