0115-KDIT1.4011.435.2020.2.MR - IP Box - wysokość dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2020 r. (data wpływu 6 maja 2020 r.), uzupełnionym w dniu 22 lipca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych

* w zakresie uznania prowizji XY i XYZ za koszty bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej - jest nieprawidłowe,

* w pozostałym zakresie - jest prawidłowe.

W dniu 6 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEIDG, której przeważającą działalnością jest działalność związana z oprogramowaniem (PKD 62.01.Z), ale także działalność wydawnicza w zakresie pozostałego oprogramowania (58.29.Z) oraz działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki (62.02.Z).

Wnioskodawca posiada na terenie Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387), dalej zwanej "ustawą o PIT". Ewidencja księgowa Wnioskodawcy jest prowadzona w formie podatkowej książki przychodów i rozchodów. Nie prowadzi on ksiąg rachunkowych, aktualnie, jako forma opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej wybrany został podatek liniowy.

W pierwszych latach funkcjonowania przedsiębiorstwa Wnioskodawca realizował usługi tworzenia oprogramowania na rzecz innych podmiotów gospodarczych, zatrudniał pracowników i wykonywał powyższe prace również przy udziale podwykonawców. Ponadto, w latach 2008-2009 Wnioskodawca wraz z zatrudnionym pracownikiem (rok 2009) oraz podwykonawcami (2008-2018 r.) tworzył, rozbudowywał i modyfikował program do projektowania... (dalej program X) oraz serwis internetowy (pełniący rolę informacyjną o programie, rolę promocyjną, sprzedaży Online oraz serwisu społecznościowego w zakresie projektowania...). Przy czym należy wyraźnie podkreślić, iż prawa autorskie do programu X, serwisu, materiałów graficznych, dźwiękowych, tekstowych, również baz danych, należą tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie mogą być kopiowane ani rozpowszechniane.

Efektem działań Wnioskodawcy stał się więc program do projektowania..., a dokładniej mówiąc program, który umożliwia stworzenie wizualizacji własnego..., a sam serwis internetowy stał się źródłem pożytecznych informacji, przydatnym narzędziem oraz sympatycznym środowiskiem do wymiany poglądów i pomysłów dotyczących projektowania.... Wobec powyższego należy wskazać, iż wskazany program komputerowy był tworzony przez Wnioskodawcę od podstaw. Jego tworzenie jest rezultatem jego indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 288).

Należy również podkreślić, iż Wnioskodawca sam zdefiniował założenia do programu komputerowego i wykonał go. Na etapie wdrażania program był jeszcze modyfikowany. Praca Wnioskodawcy jest w pełni oryginalna. Nikt nie przekazuje mu żadnych instrukcji, ani schematów, co do sposobów działania lub implementacji programu. Użytkownicy mogą jedynie zgłaszać swoje pomysły na ulepszenie programu, jednak nie jest on w żaden sposób zobowiązany do ich realizacji.

Celem pracy Wnioskodawcy jest wykorzystanie posiadanej przez niego wiedzy do poprawy funkcjonalności oraz użyteczności wskazanego programu X, co przekłada się na zwiększenie zasobów wiedzy, ale również i na większą dochodowość w zakresie wynagrodzenia z tytułu udzielanych licencji.

Obecnie działalność firmy Wnioskodawcy można podzielić na dwa obszary, a mianowicie:

* program X - dalsze prace programistyczne, rozwojowe, modyfikacyjne, administracyjne, organizacyjne, wsparcie klientów, prace menadżerskie itp.;

* działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki.

Większość odnotowanych przychodów w ostatnim zakończonym roku podatkowym stanowiły przychody uzyskane ze sprzedaży licencji do korzystania z programu X, na podstawie których Klient ma możliwość zakupu licencji programu. Program ten może zostać zainstalowany na komputerze, co stanowi licencję bezterminową, a także dodatkowo opcjonalny jest zakup licencji na okresowy dostęp do programu, który działać będzie w obrębie serwisu internetowego.

Wnioskodawca udziela więc użytkownikowi niewyłącznej, nieprzechodniej, bezterminowej lub terminowej licencji na użytkowanie programu. W ramach udzielonej licencji użytkownik może zainstalować oprogramowanie na dowolnej liczbie komputerów. Licencja udzielana jest imienna - użytkownik zobowiązuje się nie udostępniać innym osobom oprogramowania.

Z tytułu sprzedaży licencji ww. programu X Wnioskodawca uzyskuje przychody za pośrednictwem polskich i zagranicznych operatorów płatności takich jak XXY czy XYZ. Przychód ten dokumentowany jest w całym okresie prowadzenia sprzedaży licencji, raportami z serwisów transakcyjnych, a w przypadku, gdy Klient chce otrzymać fakturę za zakup, w tym celu kontaktuje się z Wnioskodawcą elektronicznie i przesyła dane do faktury. Na wystawianych fakturach, jako nazwa usługi wskazana została licencja na program X.

Dodatkowo Wnioskodawca uzyskuje również przychód z umowy licencyjnej zawartej ze swoim zagranicznym kontrahentem, któremu udostępnia odpłatnie swój program, w celu umieszczenia na stronie tego zagranicznego kontrahenta wbudowanego oprogramowania do projektowania.... Przychód ten jest rozliczany miesięcznie na podstawie wystawianych faktur i opłacany na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż rozwijanie wymienionego programu komputerowego jest skomplikowanym procesem twórczym, który Wnioskodawca realizuje przez cały rok w sposób systematyczny oraz metodyczny. Ma to na celu zwiększenie zasobów wiedzy, a przede wszystkim wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Ponadto, Wnioskodawca wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności do tworzenia nowych i ulepszania istniejących produktów. Nie są to działania rutynowe i okresowe.

Należy więc wskazać, iż działalność wykonywana przez Wnioskodawcę jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Program Wnioskodawcy jest na tyle innowacyjny, że w znacznym stopniu odróżnia się od rozwiązań już funkcjonujących. Co istotne, program, o którym Wnioskodawca wspomina we wniosku został wytworzony w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wspomniany program jest też cały czas ulepszany.

Ponadto, Wnioskodawca nie korzystał do tej pory z żadnych form pomocy publicznej jak np. dotacji, dofinansowań, ulg.

Koszty, jakie Wnioskodawca ponosi na działalność badawczo-rozwojową z tytułu obsługi i funkcjonowania programu X to:

* praca własna;

* koszty użytkowania serwerów;

* koszty certyfikatów SSL i programistycznych;

* koszty udziału w programie deweloperskim;

* koszty prowizji XY i XYZ;

* koszty narzędzi do zarządzania kodem źródłowym;

* koszty licencji środowiska programistycznego;

* koszty umów o dzieło z podmiotem niepowiązanym w zakresie projektów graficznych i tworzenia baz danych programu X;

* koszty umów B2B na wytworzenie oprogramowania, będącego częścią składową programu X i serwisu internetowego.

Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję w sposób, który zapewnia wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu, w której uwzględnia informacje o:

* przychodach i dochodach uzyskiwanych z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

* kosztach faktycznie poniesionych w danym okresie na prowadzoną bezpośrednio działalność związaną z tworzeniem i ulepszaniem programu X.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie wskazać, iż jeżeli wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus, Wnioskodawca przyporządkuje wskazane koszty działalności badawczo-rozwojowej w sposób następujący:

* wymienione koszty poniesione przez Wnioskodawcę na działalność badawczo-rozwojową, tj.

o koszty użytkowania serwerów;

o koszty certyfikatów SSL i programistycznych;

o koszty udziału w programie deweloperskim;

o koszty prowizji XY i XYZ;

o koszty narzędzi do zarządzania kodem źródłowym;

o koszty licencji środowiska programistycznego;

o koszty umów o dzieło z podmiotem niepowiązanym w zakresie projektów graficznych i tworzenia baz danych programu X;

o koszty umów B2B na wytworzenie oprogramowania, będącego częścią składową programu X i serwisu internetowego;

zostaną uznane za wydatki poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Jedynie praca własna Wnioskodawcy nie będzie stanowić kosztów uzyskania przychodów na cele obliczania podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2 ustawy o PIT.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie wskazać, iż niektóre z ww. kosztów są powiązane zarówno z wytwarzaniem programu X jak i ogólnej działalności doradczej. W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów uzyskiwanych z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, Wnioskodawca przyporządkowuje te wydatki do przychodów według proporcji. Proporcja ustalona jest jako stosunek przychodów uzyskiwanych z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Wnioskodawca pragnie również wskazać, iż ww. ewidencja prowadzona jest przez niego od dnia 1 stycznia 2019 r., niemniej jednak przed dniem 1 stycznia 2019 r. Wnioskodawca ponosił już koszty związane z wytworzeniem przedmiotowego programu X, z zastrzeżeniem, iż na podstawie prowadzonej uprzednio ewidencji nie jest w stanie ustalić wysokości wcześniej poniesionych kosztów w ramach tej działalności, na potrzeby stosowania preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5%.

Podsumowując swój opis sprawy Wnioskodawca pragnie wskazać, iż:

* tworzy, rozwija i ulepsza program komputerowy X;

* jego działalność prowadzona jest w sposób systematyczny, uporządkowany i zaplanowany;

* program komputerowy X jest wytwarzany, rozwijany i ulepszany przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej, jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowi utwór będący przedmiotem ochrony "prawnoautorskiej";

* przychód uzyskiwany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej dotyczy opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

* w przeszłości Wnioskodawca nabywał od podwykonawców prawa autorskie odnośnie fragmentów oprogramowania stanowiących części składowe wytwarzanego przez niego programu X;

* działalność, w ramach której Wnioskodawca wytwarza programy komputerowe w ramach usług projektowania architektury systemu, jest działalnością twórczą obejmującą prace naukowe oraz prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Działalność ta obejmuje również badania naukowe, a bardziej szczegółowo wskazując badania aplikacyjne, rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług, lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń;

* jego działalność w ramach prac rozwojowych obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet, jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń;

* nie przenosi majątkowych praw autorskich do wytwarzanego, ulepszonego i rozwijanego oprogramowania na użytkowników programu X, a majątkowe prawa autorskie pozostają jego własnością;

* prace związane z wytwarzaniem, ulepszaniem i rozwijaniem oprogramowania wykonywane są w siedzibie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej z wykorzystaniem swojego sprzętu i oprogramowania narzędziowego;

* ponosi pełne ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.

W konsekwencji Wnioskodawca rozważa rozliczenie dochodu uzyskanego z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej - programu komputerowego X, z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że w przypadku Wnioskodawcy dochód uzyskiwany jest ze sprzedaży licencji na autorskie prawo do programu komputerowego, który występuje jedynie w postaci elektronicznej bez fizycznego produktu - brak jest w tym wypadku żadnego nośnika, płytki itp.

Wymienione poniżej koszty poniesione przez Wnioskodawcę należy uznać za wydatki poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z uwagi na poniższe informacje w stosunku do wymienionych powyżej pozycji.

* koszty użytkowania serwerów - stanowią wydatek niezbędny do tego by mogło dojść nie tylko do dystrybucji przedmiotowego programu komputerowego, ale również do jego uruchomienia i korzystania, gdyż odbywa się ono także poprzez przeglądarkę internetową komunikującą się z serwerem, przy czym jest to również narzędzie do bezpośredniej komunikacji Wnioskodawcy z potencjalnymi nabywcami licencji;

* koszty certyfikatów SSL i programistycznych - służą Wnioskodawcy przede wszystkim do tego by szyfrować dane, a więc ochraniać (szyfrować) przesyłanie poufnych informacji - danych użytkowników programu, ale również do tego by dawać licencjobiorcom poczucie bezpieczeństwa, stanowią więc niezbędny element bezpiecznego zakupu i użytkowania licencji na oferowany program komputerowy;

* koszty udziału w programie deweloperskim - to wydatki związane z dostępem do dokumentacji technicznej, materiałów wideo, przykładowych kodów źródłowych oraz możliwość przeglądania forum dla deweloperów, jakim w tym przypadku jest Wnioskodawca. Wszystko to powoduje, iż Wnioskodawca przez dostęp do takiego programu poszerza nie tylko swoją wiedzę, ale również ma możliwość publikować stworzone przez siebie produkty, testować aplikacje na prawdziwych urządzeniach, czy tworzyć rozszerzenia dla przeglądarek, co jest niezwykle ważne z uwagi na potrzebę wprowadzania ciągłych modyfikacji i ulepszeń oferowanego programu. Dodatkowo udział w programie deweloperskim jest niezbędnym wymogiem w celu uzyskania certyfikatu programistycznego, bez którego niemożliwe jest dystrybuowanie programu na platformę iOS / MacOS;

* koszty prowizji XY i XYZ - z tytułu sprzedaży licencji programu X Wnioskodawca uzyskuje przychody tylko i wyłącznie za pośrednictwem polskich i zagranicznych operatorów płatności takich jak XXY czy XYZ, gdzie przychód ten dokumentowany jest w całym okresie prowadzenia sprzedaży licencji, raportami z serwisów transakcyjnych. Z uwagi na powyższe nie sposób w inny sposób prowadzić sprzedaży licencji do programu komputerowego, który występuje jedynie w postaci elektronicznej bez fizycznego produktu, niż poprzez płatności Online i prowizja jest niezbędnym wydatkiem do dokonania sprzedaży programu Wnioskodawcy;

* koszty narzędzi do zarządzania kodem źródłowym - są istotne, bowiem są to produkty programistyczne służące do zarządzania przebiegiem tworzenia oprogramowania. Narzędzia do zarządzania kodem źródłowym działają jak pamięć zbiorowa w procesie tworzenia oprogramowania, najważniejszy przewodnik po linii produkcyjnej programów. Zawierają one coś w rodzaju bazy danych o wszystkich elementach programu, datach ich powstania, identyfikują kto je napisał i kto za nie odpowiada oraz monitorują ich status w ciągu całego czasu życia programu: podczas projektu, kodowania, testowania i uruchamiania. Narzędzia do zarządzania kodem źródłowym pozwalają Wnioskodawcy na opracowywanie różnych wersji aplikacji i określanie zależności między różnymi jej elementami. Produkty te śledzą zmiany (różne wersje) w plikach, obiektach i grupach plików;

* koszty licencji środowiska programistycznego - to koszty dostępu/licencji na dostęp do programów np. programu PyCharm, umożliwiających programowanie, a więc stworzenie produktu, jakim jest program komputerowy Wnioskodawcy, ale także jego dalsze modyfikowanie i udoskonalanie programu. Środowisko programistyczne jest inteligentnym, wszechstronnym, ale przede wszystkim niezbędnym narzędziem do zwiększenia wydajności pracy. Takie środowisko posiada edytor o intuicyjnym interfejsie, wbudowane funkcje języka oraz niezbędne technologie, dzięki temu wykorzystywane jest przez Wnioskodawcę do kodowania. Takie środowisko doskonale rozumie tworzony przez Wnioskodawcę kod. Na dodatek wykorzystuje najnowsze technologie służące początkowym i końcowym stadiom procesu. Ta wszechstronność pozwala na dogłębną analizę kodu - i to na bieżąco. Wszelkie zmiany można podejrzeć w przeglądarce natychmiast po ich wprowadzeniu. Środowisko programistyczne pomaga przede wszystkim w szybkim pisaniu kodu i nanoszeniu na niego poprawek. Inspekcje zawarte w środowisku cały czas analizują projekt i utrzymują go. Ponadto, jest to narzędzie usprawniające nawigowanie po kodzie, a wszelkie zmiany (przesunięcia, usunięcia, wyodrębnienia, nazwy itd.) można bezpiecznie cofnąć w dowolnym momencie. Co równie ważne Wnioskodawca, jako licencjobiorca takiego środowiska, ciągle otrzymuje aktualizacje, które poszerzają funkcjonalność środowiska programistycznego, upraszczają użytkowanie i wprowadzają szereg pomniejszych, ale znaczących dla komfortu pisania kodu zmian, a producent udziela także pełnego wsparcia dla swoich rozwiązań przez cały okres obowiązywania licencji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przedstawiona w opisie stanu faktycznego działalność Wnioskodawcy w zakresie tworzenia i ulepszania programu komputerowego X stanowi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT?

2. Czy w zakresie dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w 2019 r. z tytułu należności otrzymywanych w zamian za udzielenie licencji do programu komputerowego X, Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę podatku 5%?

3. Czy koszty poniesione przez Wnioskodawcę na działalność badawczo-rozwojową z wyłączeniem pracy własnej, stanowią koszty, które wskazane zostały w literze a we wzorze z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, tj. koszty poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej?

4. Czy z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca przed dniem 1 stycznia 2019 r. ponosił koszty związane z wytworzeniem programu komputerowego X w ramach prowadzonej przez siebie działalności badawczo-rozwojowej, a który na podstawie prowadzonej ewidencji nie może ustalić wysokości kosztów poniesionych w ramach tej działalności, na potrzeby stosowania rozliczenia dochodu uzyskanego z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej - programu komputerowego X, z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%, może przyjąć ich wartość z roku podatkowego rozpoczętego po dniu 31 grudnia 2018 r.?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 2, 3 (z wyłączeniem wydatków na umowy o dzieło oraz umowy B2B) i 4. W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 w kwestii wydatków na umowy o dzieło oraz umowy B2B zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Przedstawiona w opisie stanu faktycznego działalność w zakresie tworzenia i ulepszania programu komputerowego X stanowi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej - oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały natomiast zawarte w art. 5a pkt 39 i pkt 40 powoływanej ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

Z kolei, w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o PIT wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85), badania naukowe są działalnością obejmującą:

Stosownie natomiast do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru.

Po drugie, z art. 5a pkt 38 ww. ustawy wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Najbardziej właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności B+R jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium "systematyczności" danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu, przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu, co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Nie ma również wymogu ciągłego lub długotrwałego prowadzenia działalności przez podatnika, by uznać daną działalność za działalność spełniającą kryterium systematyczności, albo też by podatnik musiał planować tego rodzaju działalność na przyszłość. Podobnie, nie ma wymogu, aby podatnik otworzył działalność na przykład na okres trzech miesięcy lub nawet jednego miesiąca lub jednego tygodnia lub jednego dnia w celu przeprowadzenia określonego projektu badawczo-rozwojowego, jeżeli takie działania są uzasadnione charakterem i planowanym rezultatem działalności badawczo-rozwojowej. W każdym z powyższych przypadków zostanie bowiem spełnione kryterium systematyczności działalności prowadzonej przez podatnika.

Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: badania naukowe (zdefiniowane w art. 5a pkt 39 ustawy o PIT) oraz prace rozwojowe (o których mowa w art. 5a pkt 40 ww. ustawy).

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi on działalność badawczo-rozwojową, tj. prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Po pierwsze, prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu programu X mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży tylko i wyłącznie po stronie Wnioskodawcy. Przedmiotowy program tworzony przez Wnioskodawcę stanowi oryginalny wytwór jego twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego.

Celem pracy Wnioskodawcy jest zatem wykorzystanie posiadanej przez niego wiedzy do poprawy funkcjonalności oraz użyteczności wskazanego programu X, co przekłada się na zwiększenie zasobów wiedzy.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż rozwijanie wymienionego programu komputerowego jest skomplikowanym procesem twórczym, który Wnioskodawca realizuje przez cały rok w sposób systematyczny oraz metodyczny. Ma to na celu zwiększenie zasobów wiedzy, a przede wszystkim wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Ponadto, Wnioskodawca wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności do tworzenia nowych i ulepszania istniejących produktów. Nie są to działania rutynowe i okresowe.

Po drugie, prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do wytworzenia innowacyjnego programu X.

Po trzecie, prace nad programem komputerowym X mają charakter systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), z nastawieniem na rozwój i ulepszanie oprogramowania w przyszłości.

Program Wnioskodawcy jest na tyle innowacyjny, że w znacznym stopniu odróżnia się od rozwiązań już funkcjonujących. Co istotne, program, o którym Wnioskodawca wspomina we wniosku został wytworzony w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wspomniany program jest też cały czas ulepszany.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż wskazany program komputerowy X stanowi utwór prawnie chroniony i został wytworzony w ramach prowadzonej działalności, która w zakresie związanym z pracami programistycznymi, rozwojowymi i modyfikacyjnymi programu X, spełnia wszelkie warunki by uznać ją za działalność badawczo-rozwojową.

Ad. 2

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym w wysokości 5%. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku, gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej mamy więc do czynienia wówczas, gdy jest to prawo wskazane przez ustawodawcę w art. 30ca ust. 2 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm.). 

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IF w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT. Tym samym Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania ww. dochodu według stawki 5%.

Konkludując, zdaniem Wnioskodawcy, tworzenie i rozwijanie programu komputerowego X odbywa się w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności badawczo-rozwojowej, o czym była mowa we wniosku. Działalność ta ma charakter twórczy, systematyczny, a jej celem jest wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Tworzony i rozwijany przez Wnioskodawcę program komputerowy stanowi jego własność, która podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W zakresie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej Wnioskodawca uzyskuje dochód z tytułu udzielania licencji w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 1 ustawy o PIT.

W konsekwencji, w zakresie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętego w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę podatku wynoszącą 5%.

Ad. 3

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o PIT).

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca tej ustawy wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3 / (a + b + c + d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

Z kolei do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus należy pamiętać zatem, aby istniał związek między:

* wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

* kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

* dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym Wnioskodawca również ustala odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z programem X.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktyczne poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT koszty poniesione faktycznie przez podatnika, uwzględniane pod literą "a" we wzorze na wyliczenie wskaźnika, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym, to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a nie koszty działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 26e ww. ustawy, zawężone do tzw. kosztów kwalifikowanych.

Jak wskazuje Minister Finansów w objaśnieniach z 15 lipca 2019 r., zgodnie z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wspomnieć, że wskaźnik nexus " (...) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat. Oprócz właściwych przepisów o IP BOX, potwierdzają to wytyczne przedstawione przez OECD w Raporcie BEPS Działanie nr 5 (akapit 45 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5)". Wobec powyższego należy podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

* dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

* wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Wobec powyższego należy wskazać, iż Wnioskodawca na działalność badawczo-rozwojową z tytułu obsługi i funkcjonowania programu X ponosił i ponosi wydatki takie jak:

* praca własna;

* koszty użytkowania serwerów;

* koszty certyfikatów SSL i programistycznych;

* koszty udziału w programie deweloperskim;

* koszty prowizji XY i XYZ;

* koszty narzędzi do zarządzania kodem źródłowym;

* koszty licencji środowiska programistycznego;

* koszty umów o dzieło z podmiotem niepowiązanym w zakresie projektów graficznych i tworzenia baz danych programu X;

* koszty umów B2B na wytworzenie oprogramowania, będącego częścią programu X i serwisu internetowego.

Z zastrzeżeniem, iż jedynie praca własna Wnioskodawcy nie będzie stanowić kosztów uzyskania przychodów na cele obliczania podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2 ustawy o PIT. A zatem jedynie:

* koszty użytkowania serwerów;

* koszty certyfikatów SSL i programistycznych;

* koszty udziału w programie deweloperskim;

* koszty prowizji XY i XYZ;

* koszty narzędzi do zarządzania kodem źródłowym;

* koszty licencji środowiska programistycznego;

* koszty umów o dzieło z podmiotem niepowiązanym w zakresie projektów graficznych i tworzenia baz danych programu X;

* koszty umów B2B na wytworzenie oprogramowania, będącego częścią programu X i serwisu internetowego;

Wnioskodawca uznaje za wydatki poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy zarówno:

* koszty użytkowania serwerów;

* koszty certyfikatów SSL i programistycznych;

* koszty udziału w programie deweloperskim;

* koszty prowizji XY i XYZ;

* koszty narzędzi do zarządzania kodem źródłowym;

* koszty licencji środowiska programistycznego;

stanowią wydatki niezbędne do prowadzenia przez niego prac w obszarze programu X i są wykorzystywane tym samym do celów badawczo-rozwojowych. Bez wskazanych wydatków Wnioskodawca w żaden sposób nie mógłby kontynuować działalności o charakterze badawczo-rozwojowym, nie mówiąc już o jej innowacyjności. Wskazane koszty to tzw. koszty stałe, niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy jako programisty.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie wskazać, iż w przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów uzyskiwanych z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, Wnioskodawca przyporządkowuje te wydatki do przychodów według proporcji. Proporcja ustalona jest jako stosunek przychodów uzyskiwanych z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Wobec powyższego zdaniem Wnioskodawcy ww. koszty ponoszone przez niego przy zachowaniu właściwej proporcji, mogą stanowić koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Reasumując - wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę przy zastosowaniu właściwej proporcji, mogą stanowić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, jako koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Ad. 4

Należy wskazać, iż art. 24 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw, zawiera przepisy przejściowe mające zastosowanie wobec podatników, którzy ponosili koszty związane z kwalifikowanymi IP w okresie od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2018 r.

Wspomniany art. 24 ww. ustawy stanowi, iż w przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2019 r. ponosili koszty związane z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej,

o których mowa w art. 30ca ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 oraz art. 24d ust. 2 ustawy zmienianej w art. 2, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, a którzy na podstawie prowadzonej ewidencji nie mogą ustalić wysokości kosztów poniesionych w ramach tej działalności, na potrzeby stosowania art. 30ca i art. 30cb ustawy zmienianej w art. 1 oraz art. 24d i art. 24e ustawy zmienianej w art. 2 mogą przyjąć ich wartość z roku podatkowego rozpoczętego po dniu 31 grudnia 2018 r.

Dodatkowo, jeżeli w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2018 r. podatnicy, o których mowa w ust. 1, nie ponoszą kosztów związanych z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, mogą uwzględnić ich wartość poniesioną w latach poprzednich, nie wcześniej jednak niż po dniu 31 grudnia 2012 r.

Z powyższego wynika zatem, że wskaźnik nexus, służący do określenia tej części dochodu z kwalifikowanych IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat. Co więcej do wyliczenia wskaźnika nexus mogą być użyte w niektórych przypadkach także koszty poniesione w przeszłości, ale tylko te poniesione po dniu 31 grudnia 2012 r. - co wynika z przepisów wprowadzających regulację IP Box.

Koszty, które zostały poniesione wcześniej, czyli w roku 2012 i latach wcześniejszych nie wpływają na sposób kalkulacji współczynnika nexus.

Jak już zostało wskazane Wnioskodawca prowadzi szczegółową ewidencję na potrzeby stosowania ulgi IP Box od dnia 1 stycznia 2019 r., niemniej jednak przed dniem 1 stycznia 2019 r. Wnioskodawca ponosił już koszty związane z wytworzeniem przedmiotowego programu X, z zastrzeżeniem, iż na podstawie prowadzonej uprzednio ewidencji nie jest w stanie ustalić wysokości wcześniej poniesionych kosztów w ramach tej działalności, na potrzeby stosowania preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5%.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli na podstawie prowadzonej ewidencji nie jest on aktualnie w stanie udokumentować i ustalić wydatki dotyczące wydatków ponoszonych na działalność badawczo-rozwojową i kwalifikowane prawo własności intelektualnej, to właściwą ewidencję powinien w takim przypadku oprzeć jedynie na kosztach z roku podatkowego rozpoczętego po 31 grudnia 2018 - czyli za rok 2019.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego

* w zakresie uznania prowizji XY i XYZ za koszty bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej - jest nieprawidłowe,

* w pozostałym zakresie - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

c. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych * prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że przedstawione we wniosku działania podejmowane przez Wnioskodawcę spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają twórczy charakter, podejmowane są w celu wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

8. autorskie prawo do programu komputerowego * podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[ (a+b) x 1,3) / a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że prawa autorskie do programu komputerowego X są kwalifikowanym IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu należności wynikających z umów licencyjnych, które dotyczą programu komputerowego X, który to program komputerowy stanowi utwór prawnie chroniony i został wytworzony, rozwinięty i ulepszony w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania do kwalifikowanych dochodów uzyskanych z opłat lub należności wynikających z umów licencyjnych, które dotyczą programu komputerowego X preferencyjnego opodatkowania wg stawki 5%.

Podkreślić również należy, że zgodnie z art. 30ca ust. 11 ustawy podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę). Podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Odnosząc się natomiast do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących możliwości uznania za koszty prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej wydatków wymienionych w złożonym wniosku wskazać należy, że z powołanego już wcześniej art. 30ca ust. 5 ustawy wynika, że do kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Zgodnie natomiast z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5, koszty kwalifikowane powinny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podejście nexus koncentruje się na wykazaniu związku między:

* wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku wytworzeniem/rozwojem/ulepszeniem kwalifikowanych IP w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej,

* kwalifikowanymi IP,

* dochodami uzyskanymi z kwalifikowanych IP.

Koncentrując się zatem na wykazaniu powyższego związku, dokonując oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego należy ocenić to, czy wydatki ponoszone przez podatnika, przy zachowaniu właściwej proporcji, mogą zostać uznane za koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (art. 30ca ust. 4 ustawy litera a) wzoru określającego wysokość kwalifikowanego dochodu), abstrahując w tym przypadku od kwalifikacji tych kosztów do celów ustalania dochodu w świetle ustawy o podatku dochodowym.

Podkreślenia wymaga, że ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu jakim jest kalkulacja tego wskaźnika i nie zmienia zasad traktowania kosztów dla innych celów, w tym do obliczania dochodu, który jest przemnażany przez ten wskaźnik.

Jak wskazuje Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej ponosi on m.in. wydatki na użytkowanie serwerów, certyfikaty SSL i programistyczne, udział w programie deweloperskim, narzędzia do zarządzania kodem źródłowym, licencje środowiska programistycznego. Według informacji zawartych we wniosku są to koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Wobec powyższego, ww. koszty ponoszone przez Wnioskodawcę przy zachowaniu właściwej proporcji mogą stanowić koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy. Jednocześnie zaznaczyć należy, że weryfikacja zasadności stosowania opisanej metody podziału kosztów według proporcji przychodowej możliwa jest w postępowaniu dowodowym, które zastrzeżone jest dla innych trybów postępowania.

Natomiast w kwestii uznania wydatków na prowizje XY i XYZ za koszty bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, trzeba mieć na uwadze treść art. 30ca ust. 5 ustawy. Przepis ten literalnie wskazuje, że do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej m.in. opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Ustawodawca na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zdefiniował pojęcia "opłata finansowa". Opłata zgodnie ze słownikiem języka polskiego to:

* pieniądze płacone za świadczenia, usługi itp.,

* opłacenie albo opłacanie czegoś.

Opłaty finansowe o których mowa w art. 30ca ust. 5 ustawy należy rozumieć jako wynagrodzenie uiszczane za świadczone usługi finansowe (płatnicze), np. za prowadzenie rachunku bankowego, za wykonanie przelewów, za produkty (na przykład kredyt bankowy, lokata bankowa, karta kredytowa) oferowane przez instytucje finansowe (banki, serwisy płatności), itp. Wobec tego, wydatki związane z prowizjami na rzecz XY i XYZ za usługi płatnicze nie mogą stanowić kosztów bezpośrednio związanych z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Podkreślenia też wymaga, że koszty pracy własnej nie mogą być brane pod uwagę do kalkulacji wskaźnika NEXUS.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia uwzględnienia kosztów bezpośrednio związanych z programem komputerowym X według ich wartości z roku podatkowego rozpoczętego po dniu 31 grudnia 2018 r.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), dalej ustawa wprowadzająca, w przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2019 r. ponosili koszty związane z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 oraz art. 24d ust. 2 ustawy zmienianej w art. 2, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, a którzy na podstawie prowadzonej ewidencji nie mogą ustalić wysokości kosztów poniesionych w ramach tej działalności, na potrzeby stosowania art. 30ca i art. 30cb ustawy zmienianej w art. 1 oraz art. 24d i art. 24e ustawy zmienianej w art. 2 mogą przyjąć ich wartość z roku podatkowego rozpoczętego po dniu 31 grudnia 2018 r.

Zgodnie natomiast z art. 24 ust. 2 ww. ustawy wprowadzającej jeżeli w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2018 r. podatnicy, o których mowa w ust. 1, nie ponoszą kosztów związanych z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo - rozwojowej, mogą uwzględnić ich wartość poniesioną w latach poprzednich, nie wcześniej jednak niż po dniu 31 grudnia 2012 r.

Analiza przepisów przejściowych prowadzi do wniosku, że regulują one dwa przypadki. Pierwszy z nich dotyczy podatników, którzy przed 2019 r. ponosili koszty związane z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej lecz nie mogą ustalić ich wysokości - dla takich sytuacji Ustawodawca przewidział możliwość przyjęcia przez podatnika ich wartości z roku podatkowego rozpoczętego po dniu 31 grudnia 2018 r. Drugi przypadek dotyczy tych podatników, którzy w roku podatkowym rozpoczynającym się po 31 grudnia 2018 r. nie ponoszą kosztów związanych z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej - w tych przypadkach mogą oni uwzględnić ich wartość poniesioną w latach poprzednich, nie wcześniej jednak niż po dniu 31 grudnia 2012 r.

Jeżeli więc Wnioskodawca na podstawie prowadzonej przed 1 stycznia 2019 r. ewidencji nie jest w stanie ustalić wysokości wcześniej poniesionych kosztów należy wskazać, że na potrzeby ustalenia wskaźnika nexus może on przyjąć koszty bezpośrednio związane z programem komputerowym X według ich wartości z roku podatkowego rozpoczętego po dniu 31 grudnia 2018 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl